Τσούλες

Επικό κείμενο. Είναι ολόκληρη κατηγορία. Τσουλική Φιλοσοφία

 

Κάποτε συζητούσα μ έναν Dom σχετικά με την τσουλοποίηση της υπο. Εμένα μ άρεσε να είμαι το καλό κορίτσι και η κοινωνία μ είχε μπολιάσει από μικρή, με το καθωσπρέπει της σεξουαλικής εγκράτειας.
Εκείνος μου είπε πως αυτός είναι ο στόχος τελικά, να γίνει η τσούλα Του, και να τον ικανοποιεί όπως εκείνος θέλει.
Είναι τελείως διαφορετικό να γίνεσαι η τσούλα Του, ή όπως λες, να το απολαμβάνουν αμφότεροι πάνω στο play, από την τσουλοσύνη γενικά ως έκφραση ανεξαρτήτως παρτενέρ. H γενικότερη τσουλοσύνη, είναι η σεξουαλική ελευθερογαμία και αυτό, κατα μία έννοια κάνει τον δρόμο στο να γίνεις η τσούλα Του, πιο εύκολο. Δεν υπάρχουν οι αναστολές, τα αχ, τα μη και τα λοιπά που μπορεί κάποιους να ξενερώνουν και κάποιους να εξιτάρουν.

 

Δεν έχω καταλάβει, τι σημαίνουν οι έννοιες "σεξουαλική ελευθερογαμία" και "γενικότερη τσουλοσύνη"?
Πως εκφράζεται αυτή η "τσουλοσύνη γενικά ανεξαρτήτως παρτενέρ"?

 

Η γενικότερη τσουλοσυνη και η σεξουαλική ελευθερογαμια εκφράζει το άτομο που χαίρεται το σεξ με οποίον του καβλωσει, χωρίς να το περνά μέσα απο "φίλτρα" τα οποία συχνα είναι η ύπαρξη μιας σχέσης, ερωτα, αγάπης. Δηλαδή, δεν σχετίζεται σεξουαλικά μόνον όντας ερωτευμένο ή μονον όντας σε σχέση, αλλά και όταν νιώσει ελξη, ή ακόμη και οταν βρεθεί με άτομο με το οποίο να επιθυμούν αμφότεροι να μοιραστούν την καβλα τους. Το ανεξαρτήτως παρτενέρ σημαίνει πως δεν σχετίζονται έτσι ελευθερογαμικα μονο με κάποιον συντροφο με τον οποίο θα είναι σε σχέση, αλλά με οποίον ανθρωπο βρεθούν σε κατάλληλο καβλο "μηκος κυμματος".

 

Δεν συμφωνώ. Όπως πολύ σωστά ανέφερες σε έχουν "μπολιάσει" με αυτόν τον τρόπο σκέψης και δεν είσαι η μόνη, πολλές "κόρες" περάσαμε από αυτό το μπόλιασμα και δώσαμε αρκετές εσωτερικές μάχες για να ξεφύγουμε από αυτές τις μισογυνιστικές υποκρισίες του καθωσπρεπισμού και τα σύνδρομα της παρθένας παναγιάς κόρης ( όχι ότι και οι γιοί δεν είχαν να αντιμετωπίσουν ανάλογα συμπλέγματα αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα).

Όλες οι γκάμες επιθέτων, που αφορούν κριτικές για το πως διαχειρίζεται μια γυναίκα την καύλα της και την μουνάρα της, από την ασύδοτη τσούλα μέχρι την υστερική μυξοπαρθένα, είναι όλα παράλογα, αφύσικα και επικίνδυνα.

Με λίγα λόγια, είναι απαράδεκτο να υπάρχει ακόμα ως έννοια η γενικότερη τσουλοσύνη - τσούλα , όπως και είναι απαράδεκτο να υπάρχουν έννοιες όπως της «σεξουαλικής εγκράτειας» και «σεξουαλικής ελευθερογαμίας». Στην πραγματικότητα υπάρχουν επιλογές, προσωπικές επιλογές που καθορίζονται από την φύση και τις ανάγκες του κάθε ατόμου και πρόκειται για βασικές ανάγκες. Ο άνθρωπος που δεν ικανοποιεί τις σεξουαλικές του ανάγκες στο μέτρο και στον βαθμό που χρειάζεται, πάσχει και υποφέρει.

Το παραμυθάκι «γυναίκα δίχως άντρα, κομπολόι δίχως χάντρα» έχει τελειώσει πια. Δεν χρειάζεται απενεχοποίηση μέσου του έρωτα, της σχέσης, της αγάπης, όπως του γάμου παλιότερα για να ικανοποιήσεις τις βασικές σου ανάγκες και κανείς δεν έχει δικαίωμα να σε κρίνει ως τσούλα ή οτιδήποτε άλλο επειδή ακολουθείς τις επιταγές της ίδιας σου της φύσης.

Είναι χυδαίο να στηρίζουμε μια ηθική που πάει κόντρα στην φύση μας. Είναι χυδαίο να αποκαλούμε μέχρι σήμερα μια γυναίκα τσούλα, επειδή δεν χρειάζεται συναισθηματικές εξασφαλίσεις και ανταλλάγματα για να απολαύσει τον ηδονισμό της. Τελικά χρειαζόμαστε την «τσουλοποίηση» του βανιλοκαθωσπρεπισμού που δημιουργεί τα κόμπλεξ, και τα φράγματα μας.

 

Σε κάθε χρονική φάση, θα πρόσθετα μόνον  

 

You complete me ..  

 

Τι γίνεται όμως, μ εκείνο το "μπόλιασμα της κοινωνίας, με το καθωσπρέπει της σεξουαλικής εγκράτειας" το οποίο έγραψα σατιρικά, όταν μεγαλώσουμε και αρχίσουμε να κάνουμε τις δικές μας επιλογές στα ερωτικά θέματα;
Τότε αντιλαμβανόμαστε τις αποστάσεις ανάμεσα στα αρχετυπικά άκρα Παρθένα Vs Πόρνη, και τις διαχειριζόμαστε, σύμφωνα με την φύση και τις ανάγκες μας.

Και από προσωπική εμπειρία, το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει κάποιος, δεν παίζει τον μείζονα ρόλο στην ενήλικη ζωή του. Σχετίζεται ως ένα βαθμό, καθορίζεται όμως τελικά, από την φύση και τις ανάγκες μας. Δηλαδή, υπάρχουν κορίτσια που μεγάλωσαν και εξελίχθηκαν τελείως κοντρα σ αυτό το περιβάλλον, είτε προς το ένα αρχέτυπο, είτε προς το άλλο.

Το θέμα είναι να είμαστε εναρμονισμένοι με την φύση μας, και να μην μας σέρνει είτε προς το ένα άκρο ο καθωσπρεπισμός της κοινωνίας, είτε προς το άλλο άκρο, μια δικαιολογημένη έκρηξη σεξουαλικής απελευθέρωσης, λόγω αιώνων κοινωνικής σεξουαλικής καταπίεσης.

Η φύση και οι ανάγκες του καθένα, διαφέρουν και είναι προσωπικές επιλογές, γι αυτό και πιο πάνω στο ποστ μου έγραψα πως άλλους τους ξενερώνουν τα "αχ και τα μη" και άλλους τους εξιτάρουν.
Μπορεί δλδ κάποιος να εξυπηρετεί την φύση και τις ανάγκες του, με το να κάνει έρωτα και οχι σεξ. Και άμα φτάσουμε να κατακρίνουμε εκείνον που την βρίσκει έτσι, "ρομαντικά", γινόμαστε το ίδιο με τους αλλοτινούς καταπιεστές της σεξουαλικότητας, απλώς από την αντίπερα "όχθη".

Όσον αφορά την "ελευθερογαμία", είναι απλώς μια ουδέτερα φορτισμένη λέξη, που περιγράφει την ελευθερία στην επιλογή κάποιου να ικανοποιεί την φύση και τις ανάγκες του.
Η λέξη "τσούλα" από την άλλη, που φέρει και το νήμα ως τίτλο, μπορεί συνήθως να φέρει αρνητικό πρόσημο από την κοινωνία, όμως στην ουσία, σημαίνει την ελευθερογαμία, δηλαδή την ελεύθερη επιλογή διαχείρισης της σεξουαλικότητας, το οποίο έρχεται και κουμπώνει μέχρι και ως mindset σε bdsm σχέσεις, δηλώνοντας το άφημα στις επιθυμίες του ηγούμενου μέλους, την προσφορά σεξουαλικής ικανοποίησης.

Στο ρεζουμέ, είναι να μην νιώθει κάποιος δέσμιος της όποιας τάσης ή λέξης, να λειτουργεί και να εκφράζεται εναρμονισμένα με τις προσωπικές του ανάγκες, είτε αυτές είναι ο ηδονισμός, είτε ο έρωτας, είτε η αγάπη. Ξέρετε, δεν νιώθουν όλοι, κάποιου είδους καταπίεση ή το βλέπουν ως αντάλλαγμα το συναισθηματικό φορτίο. Το νιώθουν ως προσωπική ανάγκη εκ φύσεως, ώστε να απολαύσουν τον ηδονισμό.

Και ποιοι είμαστε εμείς στην τελική, που θα κρίνουμε το πως επιλέγει ο καθένας να ηδονίζεται;

 

Μεγάλωσα με πολλά "πρέπει".
Ένα από αυτά, ήταν το "πρέπει να είσαι καλό κορίτσι".
Με την πάροδο των χρόνων, στα "πρέπει" των άλλων, ήρθαν να προστεθούν και τα δικά μου "πρέπει".
-Είμαι καλό κορίτσι, επειδή έτσι "πρέπει" κι εσύ "πρέπει" να με ανταμείψεις για αυτό.-
Δημιούργησα απαιτήσεις για κάτι, που κανείς, μετά από μια ηλικία, δεν μου ζήτησε.
Όταν συνειδητοποίησα, μετά από μια ήττα, πόσο παρωχημένο ήταν όλο αυτό, άλλαξε η ζωή μου και η ζωή των άλλων, προς το καλύτερο.
Τώρα που το σκέφτομαι, ήταν ένα είδος συναισθηματικού χειρισμού.
Ίσως και να μην ήμουν τόσο "καλό κορίτσι" τελικά  

 

αχαχαχαχαχαχαχαχα πεθαίνω με την κατάληξη   

 

Ρωτάτε...

Και απαντάτε...  

Κάποια στιγμή, όταν ενηλικιωνόμαστε, το όποιο "μπολιασμα" δεν μπορεί να στέκει πλέον ως δικαιολογία. Μπορεί να γίνει επιλογή.
Και ένα από τα μεγαλύτερα οφέλη του Κ/υ - στην προσωπική μου εμπειρία- είναι ότι ο... Νόμος αντικαθιστά οποιουδήποτε είδους πρέπει.  

 

Προσωπικά μεγάλωσα σε ένα φουλ
χριστιανικό περιβάλλον θα έλεγα κι εξαιτίας αυτού είχα ενοχοποιήσει παρά πολλά πράγματα, θυμάμαι στα πρώτα μου στάδια όταν άρχισα να συνειδητοποιώ τη σεξουαλικότητα μου, ότι λόγω όλων των άπειρων αυτών θεωριών που είχαν καλλιεργήσει μέσα μου τόσα χρόνια ένιωθα πολλές ενοχές, τώρα πλέον ξέρω κι έχω αποδεχτεί ότι είμαι αυτό που είμαι κι ότι δε χρειάζεται να δώσω σε κανένα λογαριασμό για αυτό. Ίσως βέβαια αν δεν είχα μεγαλώσει μεσα σε τόσο στενά κι αυστηρά πλαίσια να ήμουν πολύ πιο ανοιχτή σαν άνθρωπος κι ίσως χωρίς τους φραγμούς που έχω σε κάποια θέματα ακόμη κι σήμερα. Θέλω να πω με αυτό ότι σίγουρα ο τρόπος που μεγαλώνουμε κι οι αρχές κι οι ηθικοί κανόνες που μας έχουν βάλει μέσα μας από τα παιδικά μας χρόνια παίζουν σημαντικό ρόλο στην μετέπειτα εξέλιξη μας κι ίσως στην μετέπειτα (τσουλοσυνη μας  ) χωρίς όμως να είναι κι το μόνο καθοριστικό στοιχείο για αυτο.