Τυψεις

Ακόμη δεν έχει ξεκαθαριστεί το τι αφορούν αυτές οι τύψεις κι αρχίζω και αισθάνομαι σαν να προσπαθώ να φάω από άδειο πιάτο... Garcon ! Λεκιάστηκα...

 

Δε φταίνε εκείνοι τις περισσότερες φορές, πίστεψέ με....

 

Δεν ηταν ξεκαθαρο αν ηταν τυψεις. Ισως ουτε και ντροπη. Garcon!Μια πετσετα στο παιδι περικαλω!

Ανεξαρτητα απο ποτε τις ανακαλυψαν, δεν ειναι πιθανο να εχουν πρωτογνωρα συναισθηματα οταν αρχικα τις δοκιμασουν και να μην ξερουν πως ακριβως να τις εκλαβουν? Ή οι οποιες 'ενοχες' - αν οντως ειναι τετοιες- υπαρχουν να μην πηγαζουν απο τις σεξουαλικες προτιμησεις αλλα απο την οχι και τοσο προσεγμενη επιλογη συντροφων?

 

Πάντα κάτι αλλο φτάει οι γονείς, καποιος συμμαθητής, δάσκαλος, αλλα εαν εξαιρέσουμε καποιες ακραίες καταστάσεις καθε ενήλικας πρεπει να μάθει να αντιμετωπίζει τα φαντάσματα του και να προχωρά τη ζωη του.

 

Ισως, σου συμβαινει επειδη κατα βαθος δε σε ελκυουν οι αντρες, αλλα, η ικανοποιηση του πρωκτικου σεξ.

 

Μετά από ένα πλούσιο γεύμα, πολλοί λέμε "πωπω, πόσο έφαγα, γιατί έφαγα τα τρια τελευταία μπακλαβαδάκια, πως θα χωνέψω τώρα, οϊμέ". Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι το απολαύσαμε, ούτε είναι λόγος να μην το ξανακάνουμε. Και το παραφουσκωμένο στομάχι είναι μέρος της απόλαυσης.

Οπότε δεν μου φαίνεται πως περιγράφεις ένα πρόβλημα.

 

http://boro.gr/48559/typseis-kai-enoxes-ma-giati-synexeia-niwthw-oti-ftaiw/

 

Μα ο τίτλος του νήματος είναι τύψεις! Does not compute!

 

It doesnt, αλλα

αρα, does it?

 

Απλά, πιστεύω δεν είναι καμάρι μου, όχι όλα και όχι για όλους, αλλά εφικτά είναι. Το αν εμείς κατορθώνουμε με μεγαλύτερη ευκολία να εξορθολογίζουμε ή εκλογικεύουμε (γιατι δεν ειναι ολοι ικανοι να φτασουν στον εξορθολογισμο) δεν είναι λόγος να γινόμαστε σκληροί και απόλυτοι, με όσους ακόμα βρίσκονται στην διαδρομή ή μπορεί και ποτέ να μην φτάσουν.
Εμένα μου πήρε όλη μου την ζωή να απελευθερωθώ απ όλα όσα ήταν προγραμματισμένα να δημιουργούν τύψεις. Όταν φτάσεις να απορρίψεις την κοινωνική ηθική και να κινείσαι βασει Ηθους, δεν γεννιούνται καν τύψεις, γιατί δεν ξεφεύγεις απ τα δικά σου, από σένα ορισμένα ηθικά πλαίσια, τα οποία γνωρίζεις πλέον, πως και να θες να υπερβεις, είναι τόσο έντονες οι αντιδράσεις μέσα σου, που δεν γινεται το θελω μπορω σε καμία περίπτωση, τουλάχιστον όχι μακροπρόθεσμα.

Αρχικά γέλασα γιατί έπιασα το πνεύμα ως ατομο με αρκετα one night stand στο ενεργητικό του, με άτομα που ούτε όνόματα δεν θυμάμαι.

Μετά όμως σκέφτηκα πως αν πάρουμε την θεωρία του Parrot, ο κατάλογος του αναφέρει πάνω από 100 συναισθήματα. Οπότε ένα απ αυτά ταιριάζει και στις αρπαχτες γιατι για να συμβουν, κάποιο συναίσθημα ξύπνησε χαχαχα

https://el.wikipedia.org/wiki/Συναίσθημα

 

ο θείος Όσκαρ τα λέει καλύτερα από εμένα σε αυτά, ελπίζω να βοηθήσει (αλλά και αν δεν βοηθήσει σίγουρα θα τον απολαύσεις  ):
{-«Δεν υπάρχει καλή επιρροή, κύριε Gray. Κάθε επιρροή είναι ανήθικη, ανήθικη από επιστημονική άποψη».
-«Γιατί»;
-«Διότι να ασκείς επιρροή πάνω σε έναν άνθρωπο σημαίνει ότι του δίνεις την ίδια σου την ψυχή. Εκείνος τότε δεν έχει τον δικό του φυσικό τρόπο σκέψης, δεν τον φλογίζουν τα δικά του πάθη. Οι αρετές του δεν είναι αληθινές. Οι αμαρτίες του, αν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε αμαρτία, είναι δανεικές. Γίνεται η ηχώ της μουσικής κάποιου άλλου, ο ηθοποιός ενός έργου που δε γράφτηκε για αυτόν. Ο σκοπός της ζωής είναι η εξέλιξη του εαυτού μας. Να πραγματοποιήσουμε τις επιταγές της φύσης μας – γι’ αυτό το σκοπό ήρθαμε στη γη. Οι άνθρωποι φοβούνται τον εαυτό τους στις μέρες μας. Έχουν ξεχάσει το ύψιστο καθήκον, το χρέος που έχουμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό. Φυσικά είναι γεμάτοι ευσπλαχνία. Ταΐζουν τους πεινασμένους και ντύνουν τους ζητιάνους. Αλλά οι ίδιες τους οι ψυχές πεινούν και είναι γυμνές. Το θάρρος έχει εκλείψει απ’ την φυλή μας. Ίσως και ποτέ να μην το είχαμε. Ο φόβος μπροστά στην κοινωνία, που είναι η βάση της ηθικής, ο φόβος μπροστά στο Θεό, που είναι το μυστικό της θρησκείας- αυτά μας κυβερνούν. Αλλά…» …..}
{ «πιστεύω ότι αν ένας άνθρωπος ζούσε τη ζωή του με πληρότητα, αν την εξαντλούσε ως την τελευταία της σταγόνα, αν έδινε μορφή σε κάθε του συναίσθημα κι έκφραση σε κάθε του σκέψη, αν υλοποιούσε κάθε του όνειρο- πιστεύω ότι ο κόσμος θα κέρδιζε μια τόσο καινούρια και ορμητική χαρά , που θα ξεχνούσε όλες τις αρρώστιες του μεσαιωνισμού και θα επιστρέφαμε στο ελληνικό ιδεώδες- ίσως και σε κάτι λεπτότερο, πλουσιότερο κι από το ελληνικό ιδεώδες. Αλλά ακόμη και ο πιο γενναίος ανάμεσά μας φοβάται τον ίδιο του τον εαυτό. Ο αυτοακρωτηριασμός των αγρίων επιβιώνει τραγικά στην αυταπάρνηση που φθείρει τις ζωές μας. Τιμωρούμαστε για τις αρνήσεις μας. Κάθε παρόρμηση που πολεμάμε να καταπνίξουμε, μένει κρυμμένη και δουλεύει μέσα στο μυαλό και μας δηλητηριάζει. Το σώμα αμαρτάνει μια φορά και ξεμπερδεύει, γιατί η πράξη είναι ένας τρόπος εξαγνισμού. Δε μένει τιποτ’ άλλο παρά η ανάμνηση μιας απόλαυσης ή η πολυτέλεια της μεταμέλειας. Ο μόνος τρόπος να ξεφορτωθείς έναν πειρασμό είναι να ενδώσεις σε αυτόν. Αν του αντισταθείς , η ψυχή σου θ’ αρρωστήσει απ΄τη λαχτάρα για τα πράγματα που η ίδια απαγόρευσε στον εαυτό της, απ’ την επιθυμία για όσα οι τερατώδεις νόμοι της έχουν κηρύξει τερατώδη και παράνομα. Κάποιος είπε ότι τα πιο σημαντικά γεγονότα του κόσμου συντελούνται μέσα στο μυαλό. Στο μυαλό, λοιπόν, και μόνο σ’ αυτό γίνονται και οι μεγαλύτερες αμαρτίες του κόσμου.}

 

Ενδιαφερον συλλογισμος. Θυμαμαι παλια ρωτησα ενα καλο φιλο (πολυχρονο και με αρκετη σοφια) ο οποιος προτιμα το σεξ μονο με αντρες, εαν υπαρχει μεριδα αντρων οι οποιοι μπορει να μην ελκυοντε απο ατομα του ιδιου φυλου αλλα να τους οδηγει εκει η αναγκη για πρωκτικο σεξ. Η γνωμη του ηταν οτι οχι, και ουτε ετυχε να διακρινει κατι τετοιο σε ολα του τα χρονια και εμπειριες. Φυσικα και αυτο μια αποψη ειναι αλλα θαθελα να ακουσω και την αποψη ενος ατομου αμφι σ'αυτο (αν οι επιλογες του βασιζονται στο ατομο που εχει απεναντι του ή στο 'περιεχομενο' του παιγνιδιου και πως αλλαζει αναλογα με το φυλο).