Τώρα αυτό είναι τιμωρία..??!!??

@Soraya : ο κύριος στόχος της τιμωρίας είναι να υπενθυμίσει στο υ έμπρακτα και χειροπιαστά το "ποιος κάνει κουμάντο", το είδος και το ύψος της τιμωρίας επιβάλλεται, από τη λογική και όχι από κάποιον άγραφο νόμο, να αντιστοιχεί στο ύψος και το είδος του παραπτώματος. Είναι ανούσιο, αντιοικονομικό και βλακώδες να σκοτώνει κάποιος κουνούπια με μπαζούκα.

Κάτι που πάντα έβρισκα ενδιαφέρον είναι πως, σε όλα τα υ που έχω συναντήσει, (αρχικά, αλλά δυστυχώς πολύ συχνά και μετέπειτα) το σημαντικό ήταν η απογοήτευση στο βλέμμα του Κ, η "απλή" ενόχληση ή η αυστηρότητα δεν αρκούσε ποτέ, ερμηνευόταν πάντα ως "με παίρνει ακόμη". Έχω αναρωτηθεί πλειστάκις για το αν η έννοια και η σημασία της απογοήτευσης (και της όχλησης) είναι διαφορετική σε Κ και υ. Εικάζω πως κάτι ανάλογο έχει κατά νου ο BaD_Habits λέγοντας "να μπει στον κόπο να καταλάβει τι και ποιο είναι το Κ του".

Πιστεύω πλέον πως όντως (πρέπει να) είναι διαφορετική και πιθανόν από εκεί πηγάζει η πεποίθηση για την αναγκαιότητα ελαστικότητας εκπεφρασμένη σε επαναλήψεις (πόσες; 3, 5, 10, 20; ). Τι χρειάζεται για την πρόκληση (και δη την συνεχή) τιμωρίας και η ενόχληση του Κ δεν κρίνεται ως αρκετή; Ερωτηματικά που έχουν άμεση σχέση με το περιβόητο "πλαίσιο", όπως και με τις διαφορές στον τρόπο σκέψης.

Προσωπικά χρησιμοποιώ το ακόλουθο κριτήριο το οποίο έχει αποδειχθεί λειτουργικό, υπό την προϋπόθεση ότι το σ* κατανοεί τις αιτίες που το έχουν οδηγήσει στο να ζητήσει να εκπαιδευτεί και τους στόχους της: Η πρώτη φορά (μπορεί να) οφείλεται σε άγνοια, η δεύτερη σε μη επαρκή εμπέδωση, η τρίτη είναι ένδειξη αμέλειας ή, ακόμη χειρότερα αδιαφορίας, και είναι κολάσιμη.

*Η χρήση του "σ" αντί "υ" δεν είναι τυχαία. Οι λόγοι προφανείς.