Υγιές και αρρωστημένο

Επειδή σε αυτό το πολύ ενδιαφέρον post διάβασα πολλά (αποσπασματικά και από διάφορες πηγές) σχετικά με τις απόψεις των ψυχολόγων για το υγιές και το άρρωστο στην σεξουαλική συμπεριφορά θα ήθελα να γράψω και εγώ κάποιες δικές μου σκέψεις και συμπεράσματα για το θέμα.


Ο συνεχιστής της παβλοβιανής (Ivan Pavlov 1849-1936) μεθόδου μελέτης των εξαρτημένων αντανακλαστικών ήταν ο ψυχολόγος , πρόδρομος του συμπεριφορισμού , John Watson (1878-1958) ο οποίος υπήρξε πρωτοπόρος της προσέγγισης της ψυχολογίας ως νατουραλιστικής επιστήμης ( μίας επιστήμης δηλαδή που προσπαθεί να μελετήσει την συμπεριφορά του ανθρώπου ως κάτι το οποίο επηρεάζεται άμεσα η έμμεσα από το περιβάλλον και τις επιδράσεις που αυτό ασκεί φανερά η λιγότερο φανερά στον άνθρωπο).
Δηλαδή μιλάμε για ένα πιο πρακτικό κλάδο από άλλους όπως η ψυχανάλυση , η κλινική ψυχολογία κτλπ
Ο εν λόγω κύριος είχε πει στο <<μανιφέστο του συμπεριφορισμού>> ότι "Ψυχολογία δεν πρέπει να θεωρείται η μελέτη της ψυχής η του νου αλλά η μελέτη της συμπεριφοράς του ανθρώπου και των σχετικών βιολογικών ειδών"
Δυστηχώς , στις επόμενες δεκαετίες , οι διάφοροι κλάδοι της ψυχολογίας στην πλειοψηφία τους δεν κατάφεραν να ακολουθήσουν αυτήν την καθαρά επιστημονική προσέγγιση μελέτης της ανθρώπινης συμπεριφοράς (προσωπική μου άποψη) .
Αντιθέτως η ψυχολογία σε πολλές περιπτώσεις μπήκε σε ξένα και άγνωστα προς αυτήν χωράφια (αυτά των φιλοσόφων και ηθικολόγων) προσπαθώντας να επιβάλει , το τι είναι υγιές και άρρωστο , ομαλό και ανώμαλο καλύπτοντάς τα με μία δόση επιστημονικοφάνειας όπως έγραψε και κάποιος άλλος πριν από εμένα.
Πιθανόν αυτό να συνέβη στην προσπάθειά της να μην δυσαρεστήσει την πλειοψηφία των αστικών μαζών από τις οποίες προερχόταν και η πελατειακή της βάση.
Το σίγουρο είναι ότι φέρει και αυτή τις ευθύνες της για την δαιμονοποίηση του διαφορετικού που επικράτησε για πολλές δεκαετίες στις σύγχρονες κοινωνίες με τις επιστημονικές ευλογίες της.
Σε καμία περίπτωση δεν ακυρώνω την τεράστια βοήθεια που προσέφεραν όλοι αυτοί οι κλάδοι στην κατανόηση πιο απλών μορφών της ανθρώπινης συμπεριφοράς .
Εγώ αναφέρομαι στην παταγώδη αποτυχία τους να εξηγήσουν με πειστικά επιχειρήματα τις απόψεις τους σχετικά με τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες και την αιτιοπαθολογία τους . Αλλά και για τις πατερίτσες που ενίοτε έδιναν στις πουριτανικές μάζες προκειμένου να δικαιολογήσουν την έλλειψη ανοχής που πάντα τις χαρακτήριζε.


Τέλος για το επίσημο διαγνωστικό και στατιστικό εγχειρίδιο της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρίας (DSM –IV) θα ήθελα να πω να μην μασάτε και πολύ όταν κάποιος σας το αναφέρει με στόμφο γιατί στην ουσία είναι αυτό που λέει και μέρος της ονομασίας του: διαγνωστικό και στατιστικό.
Χρησιμοποιεί σύστημα ταξινόμησης περιγραφικό και όχι αιτιοπαθογενετικό. (αυτό είναι σημαντικό)
Προσπαθεί να δημιουργήσει μία κοινή βάση η οποία να προωθεί την κατανόηση και συνεργασία μεταξύ κλινικών και ερευνητών ενώ έχει και αυτό τα τρωτά του σημεία και πολλές φορές έχει αμφισβητηθεί και οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί έχουν γίνει αντικείμενο πολεμικής μεταξύ των επιστημόνων . Να σας θυμίσω την ομοφυλοφιλία σαν διαταραχή-αρρώστια παλαιότερα η οποία θεωρείται κάτι κανονικό σήμερα.
Αλλά γενικότερα δεν θεωρείται Αγία Γραφή που έχει το αλάθητο στην εξήγηση και ταξινόμηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Γ. Κλεφταράς στο βιβλίο του <<Η κατάθλιψη σήμερα>> : "Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στο DSM IV δεν είναι απαραίτητα έγκυρα ή κατάλληλα για όλες τις χρήσεις , και είναι , οπωσδήποτε μέχρι ενός ορισμένου σημείου , ατελή και αυθαίρετα (Gotlib & Hammen , 1992)".
Θα ήθελα να έχω κάποια παραδείγματα από βιβλία σχετικά με τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες αλλά δυστυχώς όπως ξέρετε η επιστημονική βιβλιογραφία στην Ελλάδα για το συγκεκριμένο θέμα είναι σχεδόν ανύπαρκτη.  

 

Με την ευκαιρία σε καλοσωρίζω pretty_footslave.  
Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσες τις απόψεις σου, κατακρίβια μεταφράζω τώρα ένα άρθρο μιας κλινικής ψυχολόγου που έχει ασχοληθεί με το θέμα, και θα το παραθέσω εντός των ημερών.
Εκεί και η ίδια αναφέρει τα εγκλήματα που έγιναν και τον μεγάλο ρόλο που έπαιξε η ψυχιατρική και ψυχολογία, όταν πήρε τη θέση της θρησκείας κατά κάποιο τρόπο και των "φιλοσόφων και ηθικολόγων, προσπαθώντας να επιβάλει , το τι είναι υγιές και άρρωστο , ομαλό και ανώμαλο καλύπτοντάς τα με μία δόση επιστημονικοφάνειας όπως έγραψε και κάποιος άλλος πριν από εμένα."

Ελπίζω να βρώ χρόνο να τελιώσω την μετάφραση το σαββατοκύριακο.

 

Πιστεύουμε οτι στην ουσία άρρωστο είναι οτιδήποτε και οποιαδήποτε πρακτική εφ' όσον το θεωρούμε απαιραίτητο και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε χωρίς τη συγκεκριμένη πρακτική.
Δεν θέλω να επεκταθούμε σ' αυτό γιατί "βαραίνει" το θέμα.

 

Αγαπητή Λάρα ευχαριστώ για το καλοσόρισμα αν και είμαι ήδη 3 μήνες+ στο forum.
Μάλιστα είχες απαντήσει σε ένα post μου , οπότε το πέρνω σαν welcome back αφού είχα καιρό να γράψω.
Και για να έρθω στην ταμπακέρα , περιμένω με ανυπομονησία την μετάφραση από το άρθρο που ανέφερες!

 

Το άρθρο καταχωρήθηκε στο Ψυχολογία και BDSM: Παθολογία ή Ιδιαιτερότητα; .

 

Απάντηση: Igies ke arrostimeno

Ενδιαφέρον νημα δεν το είχα προσέξει ως τώρα..

 

Πολύ ήλπιζα τότε να είναι προφητικά τα λόγια αυτά.
14 χρονια μετά, με πολύ θλίψη αναγκαζομαι να αποδεχτω οτι δεν υπαρχει πλεον μες την ψυχή μου τέτοια ελπίδα. Να συνυπάρξουμε και να αποδεχτούμε το δικαίωμα στην διαφορετικότητα και να μην ΚΑΤΑκρίνουμε και δη απαξιωτικα και προσβλητικα αυτό το οποίο εμείς δεν επιθυμούμε και πιθανόν δεν κατανοούμε. Μια μικρογραφια της ευρύτερης κοινωνίας είμαστε. Κι ας την είδαμε "ψαγμένοι".