Υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια: Υπέρ;... κατά;...

Παρακαλώ, κάντο. Ποιά θα είναι η επόμενη πηγή; Η NAARTH; Το Heritage Foundation; Το American College of Pediatrics; Ποιό συντηρητικό think tank ή website θα επιλέξεις; Γιατί ως τώρα καμία απ' τις πηγές που έχεις δώσει δεν είναι αξιόπιστη. Στην καλύτερη απλά έχεις διαστρεβλώσει το τι γράφουν (βλ. έρευνα για την Σουηδία και Νορβηγία). Ακόμη και η τελευταία πηγή δεν λέει πουθενά πως οι ισχυρισμοί των ψυχιάτρων ενάντια στην αποπαθολογικοποίηση ήταν σωστοί. Αναφέρει απλά πως οι συντηρητικοί (orthodox) ψυχίατροι, διαφωνούσαν...

 

Τουρκοπληκτη; Εισαι τουρκοπληκτη; Δε μπορω να βοηθησω...

 

Ρώτα τα συντρόφια σου πώς γίνεται ο καθαγιασμός.

 

Γράφει η Δόμνα τσακλακίδου, ΠαιδοψυχίαΤρος Ψυχίατρος - Ψυχοθεραπεύτρια, Διευθύντρια ΕΣΥ Επιμ. Α'- ΕΣΥ
Ο θεσμός της υιοθεσίας συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον ευαίσθητων και σημαντικών ζητημάτων κάθε κοινωνίας, καθώς μέσω της υιοθεσίας δοκιμάζονται οι αξίες της, η ηθική της, οι κανόνες της και ο τρόπος που θέλει να φροντίσει τους μόνους και ανήλικους πολίτες της
Η υιοθεσία σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει πρωτίστως να γίνεται αντιληπτή ως η πάση θυσία ικανοποίηση της επιθυμίας ενός άτεκνου ζευγαριού να αποκτήσει παιδί, αλλά κυρίως ως η ευτυχής σύμπτωση αυτής της επιθυμίας με την πραγματική ανάγκη ενός παιδιού να αποκτήσει ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον που θα του παρέχει αφενός μεν ατομική προστασία και ασφάλεια (υλική και ψυχολογική), αφετέρου δε περισσότερες, ευκολότερες και υψηλότερης ποιότητας ευκαιρίες κοινωνικής ένταξης από ότι σε μια θεσμική δομή πρόνοιας με τα συνεπακόλουθα προβλήματα κοινωνικοποίησης.
Σε σχέση με την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, το πρώτο σκέλος (της παροχής ατομικής προστασίας και ασφάλειας στο παιδί) πιθανώς να μπορεί να καλύπτεται με τον ίδιο τρόπο όπως και με τα ετερόφυλα ζευγάρια.
Για το δεύτερο σκέλος όμως (της ποσοτικής και ποιοτικής αύξησης ευκαιριών κοινωνικής ένταξης) και δεδομένου ότι η «κοινωνική ένταξη» αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα επιδιωχθεί και οιονεί θα επιτευχθεί, πρέπει αναγκαστικά να ληφθεί υπ' όψιν η κυρίαρχη και επικρατούσα κοινωνική άποψη, το «κοινωνικό στερεότυπο». Το ερώτημα λοιπόν είναι εάν και κατά πόσο ένα ομόφυλο ζευγάρι αυτό καθ' εαυτό αποτελεί μέσα στην συγκεκριμένη χωροχρονική συγκυρία, την Ελλάδα, ένα πλαίσιο αρκούντως αποδεκτό από την ευρύτερη κοινωνία ώστε να εξασφαλίσει στο παιδί αυξημένες ευκαιρίες κοινωνικής ένταξης στις οποίες αποσκοπεί η υιοθεσία και η αποκοπή του από την δομή πρόνοιας μέσα στην οποία είναι ενταγμένο. Η απάντηση φαίνεται να είναι με σαφήνεια αρνητική.
Η υιοθεσία παιδιών από ομοφυλόφιλους στην Ελλάδα σήμερα θα αντιτεθεί ευθέως στα ισχύοντα κοινωνικά δεδομένα της χώρας μας αυξάνοντας τις πιθανότητες να αποτελέσουν τα παιδιά αυτά τον στόχο χλευασμού και ειρωνείας, κοινωνικού στιγματισμού, ακόμα και ρατσιστικών επιθέσεων. Πως μπορούμε λοιπόν να εγγυηθούμε με (σχετική έστω) βεβαιότητα ότι τα παιδιά αυτά θα καταφέρουν να ανταπεξέλθουν συναισθηματικά σε μια τέτοιου είδους "διαφορετική" οικογένεια, γνωρίζοντας ήδη ότι τα παιδιά αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν την αγωνία και το άγχος που επιφέρει έτσι ή αλλιώς μια υιοθεσία, πόσο μάλλον αν επιβαρυνθούν επιπλέον και με την κοινωνική προκατάληψη και τον στιγματισμό απέναντι στους θετούς γονείς τους.
Τα στοιχεία της δημοσκόπησης «Ευρωβαρόμετρο» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2006) επιβεβαιώνουν την άκρως αρνητική στάση που επικρατεί, αφού καταλήγουν, ότι στην Ελλάδα το 90% των ερωτηθέντων εμφανίζεται αρνητικό στην υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Είναι φανερό ότι το ζήτημα εισάγεται σχετικά πρόωρα στην ελληνική κοινωνία, όταν μάλιστα δεν έχει ακόμα λυθεί το ζήτημα της αποδοχής και της νομιμοποίησης του γάμου των ομοφυλόφιλων προσώπων.
Βεβαίως, είναι γνωστό ότι σε ορισμένες χώρες του δυτικού κόσμου (Σουηδία, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, κ.ά.) είναι δυνατή, κάτω από προϋποθέσεις, η υιοθεσία παιδιών σε διαφορετικά είδη ζευγαριών, όπως είναι τα ομόφυλα ζευγάρια. Παρόλα αυτά όμως και στις χώρες αυτές (πχ. στην Σουηδία) η καταλληλότερη οικογένεια για την υιοθεσία ενός παιδιού, παραμένει η οικογένεια με το παραδοσιακό ζευγάρι άνδρα-γυναίκας που έχει συνάψει γάμο και διαβιεί μαζί.
Επιπλέον, θεωρώ ότι, πριν η πολιτεία σπεύσει να αναθεωρήσει το νομοθετικό πλαίσιο περί υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια , έχει πολλά περιθώρια να εξαντλήσει στη διευκόλυνση των ετερόφυλων ζευγαριών να υιοθετήσουν, καθότι οι ισχύουσες διαδικασίες καθιστούν την υιοθεσία στην Ελλάδα εξαιρετικά δύσκολη, χρονοβόρα και πολύ συχνά μάταιη και απαγορευτική, γεγονός το οποίο οδηγεί στην αύξηση των παράνομων υιοθεσιών και του εμπορίου βρεφών.
Τέλος, σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας για την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια, παραμένει η αβεβαιότητα ως προς τυχόν ψυχο-αναπτυξιακά προβλήματα στο υιοθετημένο παιδί, αφού οι σχετικές μελέτες δεν έχουν ακόμη επαρκώς διευκρινίσει, πως τα ίδια τα παιδιά αντιλαμβάνονται την ύπαρξη δύο γονέων με το ίδιο φύλο και τι επιπτώσεις έχει η εγγενής αυτή ασάφεια των γονεϊκών ρόλων στην εξέλιξη της ζωής τους αργότερα . Η υπόθεση ότι η απουσία του "σημαντικού άλλου" γονεϊκού προτύπου θα επιφέρει σημαντικά προσκόμματα στην υγιή ανάπτυξη του παιδιού και στην ομαλή ψυχοκοινωνική του ένταξη δεν έχει ακόμη επαρκώβ και τεκμηριωμένα απορριφθεί. Είναι όμως ακριβώς αυτή η αρχή της προστασίας της ομαλής ψυχο-κοινωνικής και ψυχοσωματικής ανάπτυξης του παιδιού που πρέπει να αποτελεί το θεμέλιο που καθορίζει τις περί υιοθεσίας αποφάσεις μας, οι οποίες, αδιαμφισβήτητα, πρέπει να λαμβάνονται με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον του παιδιού. •
Δημοσίευση 2011 -

 

Τα δικα μου συντροφια δεν κανουν καθαγιασμους, δεν πηγαινουν σε εκκλησιες και δεν πιστευουν σε θεους, μαρξισμους και λοιπες μπουρδες. Επισης δεν μπερδευουν την προοδο με τον εκφυλισμο.

 

Η δική μου απάντηση είναι πως πρακτικά τα όσα υποστηρίζει είναι είτε κοινωνικά επιχειρήματα (π.χ. δεν θα γίνει αποδεκτό το παιδί), πολιτική (πρώτα να δούμε τι γίνεται με τους ετερόφυλους γονείς και μετά βλέπουμε και αν για τους ομόφυλους) είτε απλά δεν στηρίζονται από την σύγχρονη επιστήμη (δεν είναι τυχαίο που δεν γίνεται κάποια συγκεκριμένη αναφορά σε σχετική έρευνα). Με λίγα λόγια, αποτελεί απλά τη θέση μίας συντηρητικής παιδιάτρου που έχει σχέση ισχύος σε ένα εξίσου συντηρητικό κράτος.

 

Επίσης, αν έχω καταλάβει σωστά για ποια συντρόφια μιλάμε, μάλλον δεν χρειάζεται να ανησυχούν για εκφυλισμούς οποιουδήποτε είδους. Τους εκπροσωπούνε ήδη στο έπακρο...

 

Almost all studies of same-sex parenting have concluded there is ‘‘no
difference’’ in a range of outcome measures for children who live in a household
with same-sex parents compared to children living with married opposite-sex parents.
Recently, some work based on the US census has suggested otherwise, but
those studies have considerable drawbacks. Here, a 20 % sample of the 2006
Canada census is used to identify self-reported children living with same-sex parents,
and to examine the association of household type with children’s high school
graduation rates. This large random sample allows for control of parental marital
status, distinguishes between gay and lesbian families, and is large enough to
evaluate differences in gender between parents and children. Children living with
gay and lesbian families in 2006 were about 65 % as likely to graduate compared to
children living in opposite sex marriage families.


Unfortunately, the literature on child development in same-sex households is
lacking on several grounds. First, the research is characterized by levels of
advocacy, policy endorsement, and awareness of political consequences, that is
disproportionate with the strength and substance of the preliminary empirical
findings. Second, the literature generally utilizes measures of child and family
performance that are not easily verifiable by third party replication, which vary from
one study to another in ways that make comparisons difficult, and which differ
substantially from measures standardly used in other family studies.
e combination of weak empirical designs,
small biased convenience samples, ‘‘snowballing,’’ and low powered tests...


http://www.terpconnect.umd.edu/~pnc/allen-ss-grad.pdf


Mε αλλα λογια οι περισσοτερες ερευνες μονο επιστημονικες δεν ειναι. Παει ο καθε καραγκιοζης και βγαζει μια ερευνα που λεει ο,τι του καπνισει, για οσους βαριουνται να διαβασουν.


This paper addresses these shortcomings by using the 2006 Canada census to
study high school graduation probabilities of children who lived with both gay and
lesbian parents in 2006, and to compare them with four other family types: married,
common law, single mothers, and single fathers.

 

http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2500537

http://www.cbsnews.com/news/kids-of-gay-parents-fare-worse-study-finds-but-draws-fire-from-experts/

Καταλαβες ποιος εκφραζει ακραιες και παραλογες πολιτικες αντιληψεις τωρα ή ακομη δυσκολευεσαι; Η συγχρονη επιστημη δεν εχει καμια σχεση με την πολιτικη ορθοτητα της οποιας εισαι οπαδος εσυ και οι "οργανισμοι" τους οποιους επικαλεισαι. Οταν εχεις δυο αντικρουομενες αποψεις, πας με αυτην που υποστηριζεται και απο την κοινη λογικη: Το να μεγαλωνει ενα παιδι με δυο μπαμπαδες ή δυο μαμαδες θα το επηρεασει σιγουρα, ειτε το θελεις εσυ και οι πολιτικα ορθοι τσαρλατανοι, ειτε οχι. Και μονο για το bullying που θα υποστει το παιδι, εισαι εγκληματιας που υποστηριζεις το same sex adoption. Αλλα δεν ειναι μονο αυτο το προβλημα. Τα υπολοιπα θα τα διαβασεις στα λινκ που παρεθεσα.

Αποκλειεται να καταλαβεις για ποια συντροφια μιλαμε, στο εγγυωμαι.

 

Μόνο που ο Douglas W. Allen σχετίζεται με το National Organization for Marriage, ένα από τους πλέον γνωστούς οργανισμούς ενάντια στις ομόφυλες οικογένειες.

http://www.thenewcivilrightsmovemen...i-gay-article/discrimination/2012/11/30/54849

Δεν κάνω καν τον κόπο να αναφέρω πως μιλάμε για οικονομολόγο, όχι ψυχίατρο/παιδίατρο/κοινωνικό λειτουργό/κτλ.

Επίσης, πάλι έγγραφο του Catholic University of America μου δίνεις; Την έρευνα του Regnerus δεν την σχολιάζω καν -είναι γνωστό πως ο άνθρωπος έχει λάβει χρήματα από το Witherspoon Institute, ένα γνωστό anti-lgbt think tank- και η μεθοδολογία της θεωρείται για τα σκουπίδια.

Με λίγα λόγια, πάλι τα ίδια κάνεις. Για αλλαγή θα μπορούσες να μου δώσεις μία αξιόπιστη πηγή; Κάποιου που δεν σχετίζεται με ούγκανους; Κάποιου που δεν εκπροσωπεί ακραίες ιδεολοψίες; Κάποιου βρε παιδί μου που να αξίζει να δώσω μισή ώρα απ' τη ζωή μου να διαβάσω το τι γράφει;

 

Αυτούς που θα ασκήσουν bullying πώς τους χαρακτηρίζεις;

 

Την κοινή λογική που έλεγε παλιότερα πως οι γυναίκες που αυνανίζονταν ήταν υστερικές και πως δεν έπρεπε να ψηφίζουνε; Οτι η γη είναι επίπεδη; Ή τη κοινή λογική του Μπάμπη του περιπτερά της γειτονιάς μου που λέει πως θα γίνει το παιδί του τρανς αν με δει να κυκλοφορώ ελεύθερη στον δρόμο;

Να με συγχωρείς, για την κοινή λογική αδιαφορώ. Με ενδιαφέρει η πραγματικότητα και μόνο. Τα υπόλοιπα είναι για να έχουμε να κάνουμε κουβέντα.