Υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια: Υπέρ;... κατά;...

Εγώ πάντως πιστεύω ότι η Μαύρη γάτα είναι γρουσουζιά.
Ίσως όχι πάντα.
Αν την κάνεις να έρθει κοντά σου λένε δεν είναι.
Βασικά εγώ πιστεύω ότι είναι.
Μια φορά που είχα δει μια, τράκαρα.
Όποιος διαφωνεί μαζί μου να ξέρει ότι κάνει λάθος.

Τώρα σε ότι αφορά την ΥΙΟΘΕΣΙΑ είμαι υπέρ.

 

1. Πόσοι και πόσες από όσους κάνουν όσες είναι υπέρ της υιοθεσίας από ομοφυλλοφυλλα ζευγάρια θα ανταλασσαν τους γονείς τους με ένα τέτοιο ζευγαρι?

 

Τι λογική είναι αυτή? Βασικά τι ερώτηση είναι αυτή?
Τι λες?

 

Είναι σαφής η ερώτηση μου.

 

Σαφής είναι... λογική δεν έχει

 

Έχει και παραεχει. Μην τσιτωνεις....

Και μην το γυρνάς επί προσωπικου. Αν θες απαντά ειδάλλως .....

 

Υπέρ .. Αλήθεια, πόσες /οι εδώ μέσα γνωρίζουν πόσο εύκολη είναι η υιοθεσία για τα ετερόφυλλα — μέχρι τώρα -- ζευγάρια;

 

Εγώ. Άνετα. Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον "genetically proper", γεμάτο μίσος και ρατσισμό προς οποιονδήποτε "διαφορετικό", χωρίς καθόλου διάλογο και χωρίς κάποιος από τους γονείς μου να ασχολείται με τις συναισθηματικές μου διεργασίες, κατέληξα μια έφηβη με απίστευτα κόμπλεξ και φοβερά ψυχολογικά προβλήματα, ευτυχώς είχα την ευκαιρία να βιώσω ένα τεράστιο ταρακούνημα που με ώθησε σε μια βαθιά εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση, έβαλα τα μέσα μου πρωτίστως σε μια σειρά, έβαλα τα έξω μου επίσης σε σειρά, και θέλω να πιστεύω πως το οικογενειακό περιβάλλον που θα ήθελα να προσφέρω εγώ στα παιδιά μου (αν και όταν κάνω) θα είναι αυτό του διαλόγου, του σεβασμού προς τη διαφορετικότητα και της ανοχής. Πώς ήταν δηλαδή αυτό στο οποίο μεγάλωσα? Ε, καμία σχέση.

 

Mε δεδομένο το ότι η μητέρα μου ήταν πάντα φάλτσα, σκέφτομαι το πώς θα ήταν να με έβαζε για ύπνο ο Elton John τραγουδώντας μου το Baby and Me...pas mal.

 

με την αποστειρωμενη απο την πραγματικοτητα σκεψη....κατα.

στα πλαισια τοσων παιδιων που μεγαλωνουν μονα τους σε ιδρυματα...υπερ.

 

Ποιος ξέρει, αλήθεια, πόσα ετερόφυλα ζευγάρια λαχταρούν και θάθελαν να έχουν ένα παιδί από κάποιο ίδρυμα στο σπίτι τους;
Πόσα ζευγάρια μετέρχονται χίλιους δυο τρόπους να αποκτήσουν να μεγαλώσουν ένα παιδί που τελικά , δεν καταφέρνουν, παρά ελάχιστοι;
Αν ο Νόμος ήταν πιο ευέλικτος και οι διαδικασίες πιο απλές, ίσως δεν θα γινόταν αυτή η συζήτηση, γιατί, ενδεχομένως να μην υπήρχαν παιδιά σε ιδρύματα.
Η απύθμενη υποκρισία της κοινωνίας (από το κράτος μέχρι την αφεντομουτσουνάρα μας) ότι δήθεν νοιαζόμαστε για τα παιδιά στα ιδρύματα σε όλο της το μεγαλείο.
Η απίστευτα επιπόλαιη προσέγγιση των περισσοτέρων θεμάτων πηγαίντας από το ένα άκρο στο άλλο χωρίς να σταθούμε στη μέση, να αναλύσουμε εξετασουμε σε βάθος το κάθε τι και να βρουμε την πραγματική λύση του προβλήματος με σωστή προσέγγιση και όχι με "άναρθρες" κραυγές, δεν οδηγεί πουθενά,
Προσπαθούμε ν α φανούμε "πολιτισμένοι" σε μια κοινωνία την οποία εμείς οι ίδιοι έχουμε ισοπεδώσει κυριολεκτικά απ το "δήθεν" που έχει γίνει δεύτερη φύση μας. (Υπάρχουν φυσικά και οι εξαιρέσεις, ελάχιστες, αλλά υπάρχουν)
Σε όλο αυτό, το μόνο που βλέπω να αναδύεται είναι: ρεβανσισμός , εκδίκηση και άπειρα κόμπλεξ κατωτερότητας απ τη μια, παγίωση - συνέχιση μιας κρατούσας κατάστασης απ την άλλη και στη μέση αθώες παιδικές ψυχές.
Εγωιστές και αλαζόνες , παρτάκηδες του κερατά, είμασταν είμαστε και θα είμαστε.
Δεν θα σταθώ σε απόψεις που έχουν διατυπωθεί εδώ, δεν έχει κανένα νόημα αφού ο καθείς έχει τη δική του άποψη, με επιχειρήματα ή όχι.

 

Πανδυσκολη ειναι.