Υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια: Υπέρ;... κατά;...

Χμμμ η αληθεια ειναι οτι μακρυναν πολυ κ μπαινουν στο στομα. Θα τα πετσοκοψω ομως!
Τωρα στο υπολοιπο η αληθεια ειναι πως δεν αναφερομουν στον σεξουαλικο προσανατολισμο, αυτο ειναι το τελευταιο. Αναφερομουν στον ψυχισμο γενικωτερα. Αν δλδ η στερηση του ενος φυλου στα σταδια κυριως τα πρωτα κατα ποσο θα επηρεασει. Πχ ρε παιδι μου το πιο απλο, ενα κοριτσακι στην εφηβεια του ερχεται η περιοδος πως να το πει στους μπαμπαδες! Θα μου πεις πως ολη η σχεση εχει χτιστει κ οκ νο προμπλεμ. Τι να πω δεν ξερω. Αλλα οχι δε σκεπτομουν το σεξουαλικο προςανατολιςμο τους.

 

Καμιά νομοθεσία απαιτεί δύο μέλη για να υιοθετηθεί κάποιο παιδί. Ο καθένας μπορεί να υιοθετήσει ένα άτομο οποιασδήποτε ηλικίας, φτάνει να προβάλει τα απαραίτητα. Π.χ αν κάποιος εργένης θέλει για τους δικούς του λόγους να υιοθετήσει κάποιο ορφανό από ορφανοτροφείο, ο νόμος του το επιτρέπει να το κάνει, νοουμένου ότι δεν θα λείψει η πατρογονική φροντίδα απ' το άτομο πού υιοθέτησε. Ο νόμος δέχεται ότι ο εν λόγο εργένης θα είναι σε θέση να διατηρεί τον χώρο τους καθαρό μέσω οικιακής βοηθού κλπ, η προβάλει διαφορετικές εναλλακτικές κλπ. Ευχαριστώ.

 

Βιβλιογραφία; Πηγές;

Ή αναφέρεσαι στο τμήμα ψυχολογίας του boro.gr, cosmogirl.com κοκ;

Θα μπορούσα να έχω αυτές τις στατιστικές σας;

Πότε και πώς ανατράπηκαν; Με ποιον τρόπο; Ποιος το πιστοποιεί;

 

Να σαι καλα

 

Aυτό είναι το πιο ζυγισμένο post μέχρι στιγμής με αληθινά επιχειρήματα και λογική σκέψη. Μπράβο!

Κι εγώ εκεί εντοπίζω ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Κανείς δεν αναφέρει ότι η σκέψη πίσω από την υιοθεσία αυτή, εκκινεί από τις απόψεις περί ισότητας de factο. H άποψη είναι ότι αφού μπορεί να υιοθετεί ένα ετερόφυλο ζευγάρι, γιατί να μην μπορεί ένα ομόφυλο (θεσμοθετημένα, καθώς ανεξάρτητα όποιος θέλει μπορεί); Αυτό όμως το ζήτημα προκαλεί κατά τη γνώμη μου άλλα ζητήματα καθώς κανείς δεν αναφέρεται στο συμφέρον του τέκνου. Αν ένας θεσμός (η υιοθεσία) που επηρεάζει αδιαμφισβήτητα ολόκληρο το υπόλοιπο της ζωής ενός ανθρώπου, αποτελέσει στόχο ακτιβισμού και μοχλό ικανοποίησης αόριστα του ζητήματος της ισότητας, νομίζω η βάση της συζήτησης είναι ήδη λανθασμένη.

Επίσης, νομίζω πρέπει να αξιολογηθεί αρχικά η υιοθεσία γενικότερα σαν θεσμός. Πρέπει να αξιολογηθεί κατά πόσο είναι τραυματική ή όχι η υιοθεσία για το οποιοδήποτε παιδί και μετά να αξιολογηθεί in concreto η υιοθεσία από ομόφυλους γονείς. Αλήθεια νομίζετε ότι είναι εύκολο για ένα παιδί; Σας ενδιαφέρει καθόλου; Μας ενδιαφέρει καθόλου πώς αισθάνεται ένα παιδί;

 

Επειδή είμαι στην δουλειά και δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ θα πω κάτι άλλο ... σαν απάντηση και στην βρεντα μου .... δεν λέω ποιο είναι σωστός γονιός δεν κρίνω κάτι τέτοιο .... κρίνω ας πούμε ότι ένα ομοφυλο ζευγάρι αντρών ας πούμε έκανε μια επιλογή και πολύ καλά έκανε την οποία την σέβομαι όταν έκανε αυτήν την επιλογή ήξερε ότι μαζί δεν μπορούν να τεκνοποιησουν .... όπως και εγώ έχω κάνει λάθος επιλογές στην ζωή μου και δέχομαι τις επιπτώσεις ... κάπως έτσι είναι κάποια πράγματα που σκέφτομαι χωρίς να λέω ότι η σκέψη μου είναι η σωστή ... Μπορεί κάλλιστα να είναι τελείως λάθος ο τρόπος σκέψης μου .... άλλο είναι αν είσαι υπέρ στην υιοθεσία μεταξύ ομοφυλά ζευγάρια και άλλο αν αυτά τα ζευγάρια μπορούν να είναι σωστοί γονείς. Αν θέλετε να απαντήσω στο ερώτημα αν θα ήταν σωστοί γονείς θα έλεγα βεβαίως και θα μπορούσε ένα ομοφυλο ζευγάρι να είναι και σωστοί γονεις

 

Οι ρόλοι που παρουσιάζεις είναι απόρροια έμφυλων στερεοτύπων τα οποία τείνουν να αποδομηθούν. Στα ετερόφυλα ζευγάρια δε γίνεται πλέον διαχωρισμός του ποιου πρεσβεύει τη δύναμη και την φροντίδα/περιποίηση αλλά αποτελούν πρότυπο από κοινού.

 

Αν όλοι συμφωνούσαν ότι χρειάζονται ψυχομετρικά τεστ για να αποφασιστεί ποιοι είναι κατάλληλοι για να γίνουν γονείς και ποιοι όχι, μπορεί και να συμφωνούσα.
Αλλά μετά τίθεται ένα άλλο ερώτημα. Τι τεστ θα είναι αυτά?
Θα έχουν σχέση με την πραγματικότητα κοκ...
Κανείς δεν μπορεί, όπως προείπα, να προαποφασίσει ποιοι είναι κατάλληλοι για να γίνουν γονείς και ποιοι όχι.
Πολλώ δε μάλλον μία ψευδο-επιστήμη. Αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος.
Μπορεί ένας ομοφυλόφιλος ή ένας αμφιφυλόφιλος, (όπως πολλοί άδηλα είναι) να είναι εξίσου κακός γονιός με έναν στρέιτ.
Αφήνουμε όμως την δική μας προκατάληψη να αποφασίζει.
Και ποιοι είμαστε εμείς που η γνώμη μας θα καθορίσει την ζωή των άλλων?
Το ξαναείπα, όποιος το γουστάρει, το έχει ανάγκη, θα βρει τον τρόπο να το κάνει, χωρίς να ζητήσει την άδεια, ούτε από μένα, ούτε από σένα, ούτε από την υποκριτική κοινωνία μας.
Όσο κι αν συζητάμε, ότι επιχειρήματα και να φέρνουν οι δυό πλευρές, που κόπτονται, όπως λένε, για το μέλλον αυτών των παιδιών.
Καλά μεγαλωμένα ή κακά, βάση όλων, πρέπει να αποτελεί η αγάπη.
Όποιος το νιώθει, μπορεί και να υπερεκτιμά τις δυνατότητές του, δεν λέω.
Τουλάχιστον, το θέλει όμως συνειδητά. Αυτό είναι μία καλή βάση.
Σκεφτείτε για πόσες εγκυμοσύνες έχετε ακούσει, που ήταν απρογραμμάτιστες, ή ανεπιθύμητες. Και που ενδεχομένως να οδήγησαν σε γάμο και δημιουργία οικογένειας δι εγκλωβισμού και όχι κατ΄επιλογήν. Και πόσοι από μας, είμαστε παιδιά τέτοιων γονέων, μεγαλωμένοι με τσιγκούνικα συναισθήματα, από ανθρώπους ανικανοποίητους και στραπατσαρισμένους.
Η ανάγκη για την δημιουργία οικογένειας είναι δικαίωμα του καθένα, μπορεί να το επιδιώξει με όποιον τρόπο μπορεί, κατ΄εμέ.

 

Σε ποιο συμπαν τεινει να αποδομηθει η πατριαρχεια και η πυρηνικη οικογενια?

 

Είμαι μεταξύ αυτών που αμφιταλαντεύονται.
Αναγνωρίζω απο την σκοπιά της ισονομίας και της ισοπολιτείας το δικαίωμα ενός ομόφυλου ζευγαριού να θέλει να αναλάβει γονεϊκές ευθύνες και να επιζητει από την πολιτεία να του αναγνωρίσει το δικαίωμα αυτό , ειτε υιοθετώντας είτε με οποιονδήποτε άλλον τρόπο , εφ΄όσον πληροί τις προυποθέσεις που ισχύουν και για τα ετερόφυλα. Θεωρώ ο,τι για να φτάσει σε αυτό το σημείο, έχει τους λόγους του.
Δεν ξέρω όμως αν ένα παιδί θα επέλεγε ποτέ ένα ομόφυλο απο ένα ετερόφυλο ζευγάρι για γονείς του, αν είχε αυτή τη δυνατότητα.
Η Ελληνική κοινωνία, επι πλέον, είναι ανώριμη θεωρώ , για να αποδεχτεί και να "χωνέψει" μια τέτοια πραγματικότητα, ακόμα και αν αυτή κατακτιόταν θεσμικά. Η ύπαρξη πολλών ομάδων παιδιών που υφίστανται bulling στα σχολεία (και όχι μόνο) δεν αποτελεί ασφαλώς πειστικό επιχείρημα για να προσθέσουμε άλλη μια ...

υ.γ δεν ξέρω που εξυπηρετεί την κουβέντα,αλλά επειδή κάποιος ρώτησε, είμαι γονέας δύο παιδιών 17 και 27 ετών.

 

Σ΄αυτό...(και τα αρθράκια είναι παλιά, τα στοιχεία έχουν αλλάξει...)
http://newpost.gr/kosmos/207558/poies-xores-eipan-nai-ston-gamo-ton-omofylofilon
http://news247.gr/eidiseis/reportaz...feugoyme-epimelws-na-apanthsoyme.2211112.html
''Αν όλοι κατονοήσουν πως η επιθυμία να δώσει κανείς στέγη, στοργή και πάνω από όλα αγάπη σε ένα παιδί που έχει εγκαταλειφθεί δε σχετίζεται με τις σεξουαλικές επιθυμίες και δε γνωρίζει φύλο τότε η παγκόσμια κοινωνία θα κάνει ένα βήμα μπροστά προς την ουσιαστική προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών.''
Αυτή η πρόταση είναι και το δικό μου συμπέρασμα...

 

Απλά τραγικό. Απορώ καν πώς υπάρχουν κάποιοι που το σκέφτονται και μόνο.