Υπάρχει απόλυτη ισότητα σε μια σχέση;

γιατι να ζητήσω απελευθέρωση από κάπου που δεν ανήκω;

 

να αποχωρίσω από την σχέση... τι μπορώ να εννοώ;

 

προφανώς έχουμε διαφορετική οπτική σε όλο αυτό.
εγώ αισθάνομαι και λειτουργώ καλύτερα όταν ξέρω ότι ανήκω.
ίσως γιαυτό και να μην έχω πολλές σχέσεις στο ιστορικό μου.
συμφωνώ... δεν ανήκεις οπουδήποτε.
όμως ακόμα και στις D/s για εμένα πάντα, όπως τις βλέπω εγω, ανήκω ολοκληρωτικά.
όσο για την σύγκριση με τα παιδιά...
είναι εντελώς άστοχη.
ένα παιδί δεν το εκπαιδεύεις. δεν είναι σκυλί
ένα παιδί δεν του μαθαίνεις να σε υπηρετεί.
το μαθαίνεις να παλεύει.
να γίνεται ανεξάρτητο.
του μαθαίνεις να ανοίγει τα φτερά του. να πετάξει εκεί που θέλει το ίδιο. με δική του απόφαση.
ένα παιδί στα 18 του μπορεί να σου πει μπαι μπαι....
αν έχεις καλή σχέση μαζί του δεν θα σε βγάλει από την ζωή του...
αυτά...
για να μην χαλάμε άλλο το νήμα.

 

Ναι, υπάρχει ισότητα στο απόλυτό της.
Απλώς, οι ρόλοι είναι διαφορετικοί και συμπληρωματικοί.

 

Τρελές ''οφθαλμαπάτες'' στον χώρο.
Οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι, όχι γιατί δεν πρέπει, αλλά γιατί έτσι λειτουργεί το κοινωνικο-πολιτικό μας σύστημα.
Αυτό είναι αλήθεια, δεν είναι στερεότυπο.
Όποιος το φέρνει αυτό στις σχέσεις του και προσπαθεί να το αναπαράγει όμως, τότε μάλλον έχει τα θεματάκια του, καλά θα κάνει να τα λύσει πριν τα προβάλλει ως την υπέρτατη αλήθεια στους άλλους.
Το ότι οι σχέσεις δεν είναι ισότιμες, εκτός D/s, είναι μία διαπίστωση. Εντός, είναι συνήθως το ζητούμενο.
Μην με ρωτάς αν πετυχαίνει το γλυκό, γιατί θα σου πω ότι όλα είναι θέμα συνταγής.
Το πάνω χέρι δεν μας κάνει Θεούς, μάς φορτώνει ευθύνες. Οι άνθρωποι πολλές φορές επιλέγουν να είναι στην από κάτω γιατί δεν γουστάρουν να έχουν την ευθύνη. Αυτομποτομαροσαμπάρονται, για να πετάξουν το μπαλάκι και την ευθύνη που αυτό συνεπάγεται, σε κάποιον που είναι διατεθειμένος να την αναλάβει -και το ενστικτό τους λέει ότι μπορεί να την φέρει σε πέρας-.
Το σενάριο δεν πετυχαίνει πάντα.
Καμιά φορά άλλος φαίνεται να ηγείται κι άλλος κινεί τα νήματα. Αυτό σε μία βανίλα σχέση είναι εξαιρετικά συχνό.
Σε μία D/s σχέση όμως συνιστά αποτυχία, ή αλλοιώνει το ζητούμενο.
Να μην ξεχνάμε ποτέ, ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τον θέλουν τον ρημάδη τον έλεγχο κι όμως οι άλλοι τους τον φορτώνουν ετσιθελικά.
Αυτό όμως δεν είναι D/s, είναι τρικυμία εν κρανίω.

 

Όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίσοι. Τα σοσιαλιστικής επίφασης πειράματα που επιχείρησαν να το επιβάλλουν οδήγησαν σε νομενκλατούρες.
Σε μια ομάδα, πάντα κάποιος (αυτο)ανακηρύσσεται αρχηγός, με την έγκριση ή την ανοχή των άλλων.
Άλλο ισότητα, άλλο ίσες ευκαιρίες και ίση μεταχείριση.

Στις ανθρώπινες σχέσεις πάντα κάποιος έχει τον έλεγχο, έστω και εν μέρει. Αν νοιάζεται για τον άλλο, φροντίζει να τον ασκεί με σεβασμό για τις ανάγκες του.

 

Πως ορίζεται η ισότητα;

Βασική της αρχή το ίσον και όχι το άξιον.

Το ίσον δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο εξόν από την ισχυρή πεποίθηση εντός μας πως δεν υπάρχει κανείς πάνω από εμάς που ασκεί εξουσία σε εμάς, ούτε κάτω από εμάς και να ασκούμε εξουσία εμείς σε εκείνον.

Το τρωκτικό της ισότητας είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση.

Εκατομμύρια εκατομμυρίων φτωχοί, πένητες, εξαθλιωμένοι και καταπιεσμένοι άνθρωποι σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν αποδεχθεί την ανισότητα επειδή έχουν ενσωματώσει στο «λογισμικό» τους την πεποίθηση πως δεν αξίζουν, πως είναι αποτυχημένοι, πως κάποιοι άλλοι είναι ισχυρότεροι, εξυπνότεροι και πιο δυνατοί από εκείνους. Και κάπως έτσι πνίγουν την αδικία στην περιθωριοποίηση, την γκετοποίηση, στην αποδοχή της μοίρας τους. Και αυτό γιατί απλά έχουν την αυτοεκτίμηση τους χαμηλά.

Και κάπως έτσι βλέπουμε μπροστά μας αστείες καρικατούρες που γλύφουν τα αφεντικά ενώ ταυτόχρονα συμπεριφέρονται ως Αγάδες στα σπίτια τους. Οι γλύφτες συντηρούν την ανισότητα εντός τους επειδή αδυνατούν να αναγνωρίσουν έστω και μια ελάχιστη αξία στον εαυτό τους. Πάντα, για αυτόν τον ανθρωπολογικό τύπο του γλύφτη, θα υπάρχουν ανώτεροι από αυτούς που οφείλουν να τους σέβονται και να υπακούν και πάντα θα υπάρχουν κατώτεροι από αυτούς που θα τους ποδοπατούν με την κάθε ευκαιρία. Και κάπως έτσι στήνεται η ανισότητα ως μια φυσική κατάσταση του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν εκτιμούν τον εαυτό τους ως μια ελεύθερη πνευματική προσωπικότητα έχουν την πεποίθηση πως αποτελούν ένα τμήμα, ένα γρανάζι, ενός μηχανισμού ανισότητας θεωρώντας μάλιστα αυτόν τον μηχανισμό ως μια φυσική διαδικασία ή για τους πιο στενοκέφαλους ως μια θεόπνευστη διαδικασία.

Αυτός ο ανθρωπολογικός τύπος εφόσον έχει ενσωματώσει την ανισότητα θα την κάνει και πράξη και στις σχέσεις του, είτε αυτές είναι vanilla είτε bdsm.

Εκείνος που θεωρεί πως οι γυναίκες είναι το «ασθενές φύλο» δηλαδή είναι ανίκανες, υποδεέστερες και άρρωστες υπάρξεις που χρειάζονται να υπακούν στην εξουσία του, όποια και αν είναι η δομή της σχέσης θα συμπεριφέρεται και ανάλογα. Εκείνη που θεωρεί πως τα παιδιά της είναι κτήμα της και ιδιοκτησία της που απαιτεί να υπακούν στην εξουσία της θα συμπεριφέρεται και αναλόγως.

Ισότιμη σχέση δεν είναι καμία άλλη σχέση εξόν από εκείνη που τα μέλη της έχουν την βαθιά πεποίθηση πως δεν υπάρχει κανείς πάνω από αυτούς και κανείς κάτω από αυτούς. Ισότιμη σχέση δεν σημαίνει εγώ βάζω πλυντήριο και εσυ πλένεις τα πιάτα. Ισότιμη σχέση σημαίνει πως δεν υποβιβάζω τον άλλον μέσα μου ούτε μια στιγμή. Ούτε για πλάκα. Και θέλει πολύ δουλειά με την συνείδηση μας όλο αυτό. Δεν είναι εύκολο, το γνωρίζω πολύ καλά.

Ως εκ τούτου όποια σχέση και να έχει κανείς αν δεν πιστεύει πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο, την καταγωγή, τον σεξουαλικό αυτοπροσδιορισμό κτλ και δεν κάνει πράξη αυτή του την πίστη καθημερινά τότε η σχέσεις του θα είναι άνισες και καταπιεστικές.

Εδώ επιτρέψτε μου να επισημάνω μια παρανόηση. Το bdsm και ειδικά το κομμάτι του εκείνο που αφορά τις D/s και M/s σχέσεις σε καμία περίπτωση δεν στηρίζει την ανισότητα αλλά έχει ως βασική του προϋπόθεση την ασυμμετρία και την συναίνεση.

Η ασυμμετρία είναι επιλογή. Είναι ανάγκη. Είναι αυτοπροσδιορισμός με βάση την σεξουαλικότητα τους και το πώς επιθυμούν τα μέλη μιας τέτοιας σχέσης να τη βιώνουν στην καθημερινότητα τους. Οι σχέσεις αυτές δεν είναι καταπιεστικές για κανέναν. Είναι τόπος ελευθερίας για όσους το έχουν το «βίτσιο» και μόνο για εκείνους.

Κατανοώ εκείνους και εκείνες που είναι αδύναμοι να αποκρυπτογραφήσουν τη διαφορά της ισότητας από αυτή της ασυμμετρίας. Κατανοώ εκείνους που δεν εμπιστεύονται βαθύτερα και κρατούν αντιστάσεις στην προοπτική μιας ασύμμετρης σχέσης. Κανείς μας δεν κατανόησε τις βαθύτερες και ουσιαστικότερες προεκτάσεις του bdsm επειδή έφαγε 100 βουρδουλιές ή περπάτησε με ένα λουράκι στα τέσσερα και έφαγε από ένα μπωλάκι . Όλα αυτά μπερδεύουν την παγιωμένη μας θέση περί ισότητας και ανάγουν μια σχέση Κ/υ σε εξουσιαστική, καταπιεστική κτλ.

Και κάπως έτσι έχουμε το φαινόμενο του vanillobdsm. Ένα πάντρεμα που σαφώς ανακουφίζει κάποιους.

Όμως για τους υπόλοιπους που έχουν κατανοήσει βαθύτερα την ανάγκη τους και έχουν ομολογήσει στον εαυτό τους την διαφορετικότητα τους όσον αφορά τον σεξουαλικό τους αυτοπροσδιορισμό, αν τους ρωτήσετε θα σας απαντήσουν με απόλυτη ειλικρίνεια πως δεν νοιώθουν στο ελάχιστο πως ζουν μέσα σε μια άνιση και καταπιεστική σχέση αλλά ζουν όπως επιθυμεί ο εαυτός τους και η ψυχή τους.

Φυσικά είναι λίγοι. Αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Για λίγους.

Οι πιο έμπειροι θα σας πουν πως έχουν πλέον ανεπτυγμένες τις κεραίες τους και μπορούν να αναγνωρίσουν ποιος το έχει και ποιος όχι. Ποιος έχει μια vanillobdsmική αντίληψη και ποιος είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος για την διαφορετικότητα του και τι ανάγκες έχει.

Σίγουρα οι πιο άπειροι φρικάρουν όταν μπροστά τους ανταμώσουν την αλήθεια του άλλου. Μπερδεύουν τα εξουσιαστικά άνισα μοντέλα με την διαφορετικότητα και τον αυτοπροσδιορισμό.

Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη χαρά και ικανοποίηση όταν ανταμώσεις το bdsmικό σου ταίρι. Όσο και οι άλλοι απέξω να φρικάρουν με την ανάγκη του «ανήκειν», οι άνθρωποι που το ζουν είναι ελεύθεροι και ισότιμοι.

Και η ισοτιμία προκύπτει από την ώθηση που δίνει ο Κυρίαρχος, την ένταση της δύναμης που εισπράττει ο/η υποτακτικός/η, την απορρόφηση της και την επιστροφή της ως μια εξίσου ισχυρή δύναμη που κάνει τον υποτακτικό να πετάει στα σύννεφα που το κατάφερε και τον Κυρίαρχο να εισπράττει αυτή την επιστροφή ως ένα μήνυμα που στην αποκωδικοποίηση του απαιτεί από τον ίδιο να ωθήσει με μεγαλύτερη ένταση. Τι πιο ισότιμο από αυτό.

Τα παρατράγουδα αρχίζουν όταν προβάλλεται αδυναμία. Είτε από τον Κυρίαρχο στο να ωθήσει είτε από τον υποτακτικό να απορροφήσει.

Τα μέλη μιας Κ/υ σχέσης είναι ισότιμα. Απλά επιλέγουν να είναι ασύμμετρα. Και η επιλογή τους αυτή είναι συνειδητή και συναινετική.

Και φυσικά δεν είναι για όλους. Είναι μόνο για δυνατούς παίκτες. Και αυτοί οι δυνατοί παίκτες έχουν κάνει μια βουτιά στον εαυτό τους. Έχουν αποδεχθεί την «ανωμαλία» τους,, έχουν παλέψει για να αποβάλλουν την όποια ηθική τους κάνει να νοιώθουν πως έχουν το «κουσούρι του ανώμαλου».

Σε αυτό το σημείο βέβαια δεν πας από την μια στιγμή στην άλλη. Ξεκινούν πολλοί από την αφετηρία του φαντασιακού αλλά στην διαδρομή οι περισσότεροι εγκαταλείπουν. Δικαίωμα τους.

Δεν είναι όμως δικαίωμα κανενός αν δεν γνωρίζει να θεωρεί, πως οι σχέσεις Κ/υ είναι καταπιεστικές και άνισες με μόνο μέτρο σύγκρισης το vanilla.

Και το vanilla μπορεί να είναι ισότιμο ή να μην είναι. Και εκεί η ισοτιμία είναι άμεσα εξαρτώμενη από την ψυχική ισορροπία των μελών της και την βαθιά πεποίθηση τους πως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι.

Δεν οδηγεί πουθενά το να συγκρίνουμε το bdsmμε το vanilla για να βρούμε το που υπάρχει η δεν υπάρχει ισοτιμία. Που είναι το απόλυτο ή που είναι το ατελές. Δεν συγκρίνονται αυτά τα δυο.

Το bdsmείναι ανάγκη. Ή την έχεις ή όχι. Ή την κατανοείς ή όχι.

Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση.

Θα παρακαλέσω αν κάποιος επιθυμεί να τοποθετηθεί να το κάνει επί του συνόλου της σκέψης μου και όχι να την κόψει σε κομμάτια με ανούσιες παραθέσεις και αντιπαραθέσεις.

Το βαριέμαι αφόρητα αυτό το «απομονώνω μια φράση και προσπαθώ να αντιδικήσω με βάση αυτή την απομόνωση».

Η σκέψη μου όπως και των υπολοίπων έχει μια συνοχή που δεν κομματιάζεται.

Iagos

 

 

Το σύνολο της σκέψης σας μου αρέσει, την βρίσκω γοητευτική.
Το αν διαφωνώ στα σημεία είναι ήσσονος ενδιαφέροντος.
Μου αρέσουν κάποιες τοποθετήσεις σας υπερβολικά, άλλες λιγότερο.
Καμιά διάθεση αντιπαράθεσης ωστόσο.
Δεν θέλω να απομονώσω τίποτα, ούτε και να κομματιάσω την σκέψη σας, που όντως παρατηρώ ότι έχει μία δομημένη και απαρέγκλιτη συνοχή.
Ούτε και να το πιάσω περιπτωσιολογικά θέλω, είναι ισορροπημένος ο λόγος σας και αποτυπώνει τις απόψεις σας, οι οποίες φυσικά, είναι σεβαστές.
Ορθώς κατ'εμέ δεν συγκρίνετε τις bdsm με τις vanilla σχέσεις, ποιος ο λόγος άλλωστε?

Παρ΄όλ΄αυτά, εν είδει συμπεράσματος, θα ήθελα να αφήνατε χώρο και για άλλες ερμηνείες σχετικά με το τι είναι το bdsm, για τον καθένα από μας. Ίσως είναι δική μου προβολή, αλλά λειτουργεί, σε αντίθεση με το υπόλοιπο κείμενο σας, αρκετά στερεοτυπικά, το δέχομαι απόλυτα ως προσωπική σας άποψη, αλλά δεν ταυτίζομαι εξίσου απόλυτα, ως προς το εύρος των ερμηνειών περί του τι είναι τελικά το bdsm για διαφορετικούς ανθρώπους με διαφορετική αντίληψη της ζωής.

Μέτρο για την αλήθεια, στα πλαίσια του σχετικισμού είναι ο άνθρωπος και οι αποχρώσεις της αμέτρητες.

 

Να, κάτι τέτοια γράφεις και μου προκαλείς απανωτές εγκεφαλικές εκρήξεις κα(υ)λοσύνης...