Υπάρχει το D/s ;

Αν η μετάδοση του πόνου και η μεταστροφή του σε ηδονή είναι θεμιτή, γιατί γίνεσαι μηδενιστής, αποφεύγοντας να δεις την (πιθανή για κάποιους) ηδονή μέσω του ελέγχου και την άσκηση εξουσίας (ακόμα και αν αυτή είναι παρεχωρημένη - κερδισμένη);

Αν θεωρείς πως ένας Κυρίαρχος μετέχει σε session με πρωταρχικό σκοπό την ικανοποίηση του μαζοχισμού της υποτακτικής, επειδή "έχει χρέος να την καλύπτει" και όχι επειδή ικανοποιεί πρωτίστως τον Ίδιο, σε διαβεβαιώνω πως απατάσαι. Πρόκειται για την ίδια αλληλοκάλυψη αναγκών που ανέφερες, με την διαφορά πως δεν εμμένει σε σαρκικό επίπεδο και σε χρονικό πλαίσιο ενός session για να εκφράσει τον σαδισμό Του.

Σε σαρκικό επίπεδο είναι. Δεν διαθέτει όμως τίποτε άλλο ο σαδιστής, το οποίο να θέλει εξίσου ικανοποίηση; Η συμπεριφορά με τρόπο υποδεδειγμένο δεν είναι ικανοποιητική για Εκείνον; Γιατί διατηρείς στεγανά στην θεώρηση του S/m, μένοντας αποκλειστικά στην ύλη;

Γίνεσαι απόλυτος για κάτι που δεν έχεις (προφανώς) βιώσει. Δεν θεωρώ τυχαίο το ότι χρησιμοποιείς εικόνες που δεν άπτονται της πραγματικότητας, περιγράφοντας κάτι το οποίο -κατ' επιλογήν σου - αγνοείς. Ξεχνάς πως "κινητήρια" επιθυμία του μαζοχιστή είναι πρωταρχικά να παραδώσει την ελευθερία του σε κάποιον, όπως ακριβώς του σαδιστή να πάρει την ελευθερία του άλλου. Αυτή η διαχείριση βρίσκει (όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Ηλίας) χώρο σε μια D/s σχέση, η οποία δίνει την δυνατότητα ικανοποίησης και στους δυο μετέχοντες και μάλιστα πέραν "του μαστιγίου" ή μιας συνεδρίας. Δεν δέχομαι το "αποστειρωμένο" αισθητήριο του πόνου ως την μοναδική αλήθεια, μπορώ και βλέπω πέραν του προφανούς.

Για να καταλάβω... αν μια sub πιει τα ούρα του Κυρίου της "άκουσε την δίψα της"; Δεν υπάρχει επιβολή εξουσίας, την στιγμή που η ίδια δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο;
Η ουσία είναι πως ο μαζοχιστής θέλει να αναγκασθεί να κάνει πράγματα που , υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα έκανε. Αυτό δεν σημαίνει πως ο Κυρίαρχος "του κάνει τα χατίρια". Ο Κυρίαρχος παίρνει ικανοποίηση από αυτό που διαδραματίζεται ενώπιόν του, επειδή Εκείνος επέλεξε να γίνει έτσι την δεδομένη χρονική στιγμή. Οι μετέχοντες τόσο του S/m, όσο και του D/s, το βιώνουν επειδή και οι δυο πλευρές θέλουν να βιώσουν αυτό που τους εκφράζει. Συνεπώς, αν το D/s είναι ένα "παραμυθάκι ιπποτικό", το S/m - όπως το περιγράφεις - είναι μια "gothιά με δόση βαρβατίλας".

Τα όρια της υποτακτικής διευρύνονται μέσω της παρέμβασης του Κυρίαρχου. Δεν περιορίζεται ο Ίδιος, ούτε οι επιθυμίες Του. Διαχειρίζεται την υποτακτική Του με τρόπο τέτοιο, ώστε να μπορεί να Του προσφέρει αυτό που θέλει από εκείνη.
Αντιστρέφω το ερώτημα: ο σαδισμός δεν περιορίζεται;

Πόθεν το "ήπιο"; Γιατί όχι "διαρκές"; Δεν θα το χαρακτήριζα ως "πρόφαση", αλλά ως "πλαίσιο", στο οποίο εκφράζεται ο σαδομαζοχισμός διαρκώς.

Παραμένουν αναπάντητα δυο ερωτήματά μου.

 

αντι να λεμε φιλοσοφιες ... δεν κανουμε κανενα ζωντανο πειραμα υπο φορουμιακη παρακολουθηση να δουμε ? .... οχι μονο να φλυαρουμε ...

 

Αγαπηητε Lstrike σχετικα με το πσοτ σου εχω να πω τα εξης:
Ο Σαδιστης βασανίζει σωματικά οσο και ψυχικά το θύμα του αποκομίζει απολαυση απο αυτο και αυτός ειναι ο πρωταρχικός του σκοπός.
Ο Σαδισμός εκφράζεται τοσο με το βασανισμό του σώματος οσο και της "ψυχής". Πονος του σώματος και της "ψυχής". Τo D/s αναφέρεται στην απολαυση του εξουσιασμου και του ελεγχου της υποτακτικής, τη διαχειρηση οπως λεει ο Ηλίας.
Θεωρω μεγάλη παρεξηγηση το "Ξεχνάς πως "κινητήρια" επιθυμία του μαζοχιστή είναι πρωταρχικά να παραδώσει την ελευθερία του σε κάποιον, όπως ακριβώς του σαδιστή να πάρει την ελευθερία του άλλου. Αυτή η διαχείριση βρίσκει (όπως πολύ σωστά ανέφερε ο Ηλίας) χώρο σε μια D/s σχέση, η οποία δίνει την δυνατότητα ικανοποίησης και στους δυο μετέχοντες και μάλιστα πέραν "του μαστιγίου" ή μιας συνεδρίας"

Οχι, ο μαζοχιστής θέλει να υποφέρει σωματικά και ψυχικά. Το ατομο που θέλει να παραδόσει τον έλεγχο δεν ειναι απαραίτητα μαζοχιστής αλλα ειναι σίγουρα υποτακτικό.Αν ειναι μονο υποτακτικο ψαχνει απλώς καθοδήγηση ειτε σε ενα σεξουαλικο πλάισιο είτε σε ολο το φάσμα της προσωπικής του ζωής.
Ουδεμια σχέση εχει η επιθυμία για παράδοση του ελεγχου με την επιθυμια για suffering σωματικο η ψυχικό. Το πρώτο ειναι η υποτακτικοτητα το δευτερο ο μαζοχισμός.
Το D/s έχει να κανει με την υποτακτικότητα και την Κυριαρχια. Το οτι πολύ συχνά δανέιζεται στοιχέια σαδισμου για να στηρίξει την Κυριαρχικοτητα δείχνει πως μονο του ειναι δύσκολο να υπάρξει.
Παρα πολλοι δεν κυριαρχούν απλώς, αλλα και βασανιζουν με προσχημα την τιμωρία η απλα για την ηδονη τους και μονο. Οποτε μπολιάζουν το D/s με S/m υποθετω για να ενδυναμώσουν την εμπειρία τους (μηπως γιατι απο μονη της η D/s ειναι πολυ αδυναμη ή ήπια;   )
Η διαχείριση ειναι ενας τρόπος σκέψης που αφορα αυτους που συγκινει το D/s .Ο σαδιστής θέλει να βασανισει το σώμα και την "Ψυχη" και δεν τον απασχολουν οι αδιεξοδες σκέψεις του ποιος εχει τον ελεγχο, γιατι η ηδονη του δεν εξαρταται απο αυτο. Ειναι απελευθερωμενος απο αυτο. Ειναι προφανες οτι κατα τη διαρκεια ενος βασανιστηρίου υπαρχει αμοιβάια απολαυση τουλαχιστον στο ssc Sm

Στο ερωτημα σου για το γιατι πινει τα ουρα μια υπο, η απαντηση νομιζω ειναι προφανής . Πινει τα ουρα αυτού που επελεξε γιατι τη γοητευσε , ωστε να κανει τη φαντασίωση της πραγματικότητα .Με αλλα λογια μαζι του κανει κατι που παντα ηθελε , και γοητευτηκε αρκετα ωστε να το κανει με τον συγκεκριμένο. Με αλλα λογια κανει τη γκαβλα της.
Δεν αμφισβητώ ουτε για μια στιγμή τη γνήσια απολαυση που παιρνουν οι D/s practicioners.
Η φιλολογία περι "ελεγχου " ειναι αυτη που βρισκω ψευτική και misleading διοτι οδηγεί μια πληθώρα ατόμων που δεν θα ειχαν καμμια σχεση με το bdsm αν δεν υπήρσε αυτη ( και καλώς δεν θα ειχαν) στο bdsm νομιζοντας οτι θα μπουν σε μια ρομαντικη σχεσουλα Κυριου και υπηρετριας με εντολες, φροντιδα ,αγαπη, συναισθημα και λιγο εως πολυ αυστηρότητα οπως οι μπαμπαδες του παλιου καιρου. Αυστηρες πατριαρχικες φιγουρες κλπ.
Και ολα αυτα γιατι το D/s μονο του ειναι μια σειρα εντολών , αυστηρα βλεμματα , θεληματικα πηγουνια, "θα σου βαλω τα 2 ποδια σε ενα παπουτσι" νοοτροπίες. Και ειναι συχνα ιδιες με μια αυταρχική αλλα εντελως vanilla σχέση. To S/m μονο του μπορει να υπαρξει , το D/s μονο του καρκινοβατει αναμεσα σε μια αυταρχική vannila σχεση και ενα ακαθοριστο συνοθύλευμα απο προσωπικές αντιλήψεις περι επιβολής

Μα η ίδια φιλολογία περι επιβολης απανταται και στις vanilla σχεσεις. και εκεινες εχουν μεσα τους πολυ σκληρα negotiations ειδικα σε οικονομικα θεματα, περουσιακα στοιχέια και φυσικα΄για το ποιος θα εχει "το πανω χερι" .
Αναρωτιέμαι αν μονο του το D/s υπαρχει ως ξεχωριστή οντοτητα που μαλιστα δικαουται να ανηκει στο bdsm. Οι εξουσιαστικές σχέσεις ειναι παντου γυρω μας αρα λοιπον τι ? ολα γυρω μας ειναι D/s ?
και εμεις πως ξεχωρίζουμε απο αυτόυς?
Βρίσκω το θεωρητικό υποβαθρο του D/s υπερβολικα γενικολογο για να δικαιολογησει τη υπαρξη του . Χανεται στην αοριστολογία. Ο έλεγχος του αφεντικου στον εργαζόμενο ειναι πραγματικος γιατι αν δεν υπακουσει θα απολυθεί. Στο "D/s" αυτο το παραξενο υβρίδιο, οι συνεπειες της φυγης η της ανυπακοης δεν υπαρχουν παρα μονο αν το αποδεχτει η υπο. Ειναι συναινετικο. Γιατι προσφερει απολαυση . Αρα η "εξουσια" αυτοακυρώνεται.


Αυτο που εχω να πω σε μια κατηγορια νεοεισερχομενων στο χώρο ειναι το εξης:
*Το bdsm αφορα κατα ενα μεγαλο ποσοστο το να υποφερεις με τον ενα η με τον αλλο τροπο, σωματικα η ψυχικα.Αν δεν θελεις να υποφέρεις σωματικά η ψυχικά και ψαχνεις μόνο να αφήσεις τις ευθύνες και τον ελεγχο σε καποιον, ενδεχομενως να απογοητευτείς οικτρά. Ενδεχομενως να ψαχνες καποιον να σε φροντισει εντατικα η ακομα και να ψαχνεις καποιον να σε αγαπησει για αυτό που είσαι. Αυτο ειναι θεμιτό και κατανοητο.Ο χώρος αυτος ομως συχνα περιλαμβανει διαφορες μορφες πονου και κακομεταχέιρισης. Μη συμβιβαστέις . Παρε το πακετο μονο αν σου αρέσει στο σύνολο του, η φυγε. Θα γλιτώσεις απο πολλη μεγαλη ταλαιπωρια. *

 

Φιλτατε LordDragonal . Η χρήση του ορου Σαδιστης απο μενα αφορα τον μπιντιεσεμικο Σαδιστή η με αλλα λογια τον ερωτικο σαδιστή, αυτον που η σαδιστική του αναζήτηση αφορα την προσληψη ηδονης στα πλαισια της σεξουαλικης η της γενικοτερα ερωτικης του συμπεριφορας. .
Πιστευω οτι αυτη η κατηγορια σαδιστών δεν ενδιαφέρεται για την καθυποταξη των θυματων του γιατι ειναι απαλαγμενοι απο εξουσιαστικές εμμονές και ψυχαναγκασμούς.
Ο σαδιστής με την ευρύτερη του Bdsm εννοια, ακροβατει σε τεντωμένο σκοινί και υποψιάζομαι οτι ακροβατεί στα ορια της ψυχασθένειας και του μισανθρωπισμου. Η ελλειψη αγάπης ή η βίωση τραυματικής σκληρότητας δεν μπορει να αναπληρωθέι με ομοιοπαθητικό τρόπο. Με αλλα λογια για να δανειστώ τα λογια του Καρλ Γιουνγκ " Ο βασανιζομενος βασανιζει" και αναφερομαι φυσικα στον φιλοσοφικο σαδιστή.
Η λυτρωσή του θα ηταν μια εντελώς διαφορετικη προσεγγιση στη ζωή γενικότερα.

Ο φιλοσοφικος - λιμερτινος σαδιστής εχει αναλυθεί ικανοποιητικα σε αντιστοιχα νηματα του φιλτατου Dolmance αν θυμαμαι καλα και τον βρίσκω αυτοκαταστροφικο οσο και μηδενιστή, με προδιαγεγραμενο προωρο και βιαιο τελος. Αναρωτιέμαι αν οι θεωρητικοι αυτης της ιδελογίας καταφεραν να την εφαρμοσουν την πράξη και αν ναι τι τελος ειχαν.

 

Ας με συγχωρήσει ο De Sade που θα απαντήσω κι εγώ (αν και ήδη απάντησε πολύ σωστά).

Ποιος ο λόγος να ασχολούμαστε με κάτι που πρακτικά δεν μπορεί να γίνει εκτός αν κάποιος είναι δολοφόνος, serial killer, ή στρατιώτης σε περίοδο πολέμου; Είμαι βέβαιη ότι κανένας μέσα σε αυτό εδώ το φόρουμ δεν υπήρξε σαδιστής με την ευρύτερη έννοια του όρου, δηλαδή την Σαδική φιλοσοφική θεώρηση, εκτός αν λογαριάσεις τις φορές που ξερίζωσες τα φτερά μιας μύγας όταν ήσουν 5 χρονών. Παρόλα αυτά οι φαντασιώσεις είναι θεμιτές.

Το SM είναι εφαρμόσιμο και απολαυστικό και απαιτεί τη συναίνεση (δηλαδή την απόλαυση και των δύο συμμετεχόντων). Δεν τίθεται απαραίτητα θέμα κυριαρχίας εκτός αν αυτό είναι το ζητούμενο. Αν είναι το ζητούμενο, πρέπει να λερώσουμε τα χέρια μας στο αίμα της ψυχής πριν σηκώσουμε το μαστίγιο. Αυτό απαιτεί ικανότητες πέρα από την συναίνεση του καυλωμένου μαζοχιστή και πέρα από την καταβολή του χρηματικού αντίτιμου για ένα μαστίγιο αγορασμένο από το sex shop της γειτονιάς μας.

 

Απάντηση: Υπάρχει το D/s ;

Αναρωτιέμαι.. ποιός προηγείται: ο σαδιστής ή ο Ντε Σαντ. Δε μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι υπήρχαν σαδιστές πολύ πριν ο περίφημος φιλόσοφος διατυπώσει τη θεωρία του και τους δανείσει το όνομά του.
Απαιτείται λοιπόν τελικά τόση ευρύτητα γνωστικού πεδίου για να περιγράψει κανείς το S/m όπως το αντικρίζει γύρω του?Κι αν ακόμη διαθέτει την πληρότητα, είναι τόσο αναγκαίο να την αξιοποιήσει (ή να την επιδείξει) σ'ενα φόρουμ?
Η φιλοσοφία εξάλλου ως επιστήμη εν γένει , μπορεί να στοχεύει στην ανατροπή της πραγματικότητας αλλά για να το κάνει οφείλει να ξεκινήσει απ'αυτήν.Σε καμμία περίπτωση πάντως δεν περιφρονεί και δε διαγράφει περιγραφικούς ορισμούς (παραστατικά δοσμένους όπως στα quote παραπάνω).Αντίθετα τους χρησιμοποιεί ως ερείσματα για να τους ανατρέψει.

 

Re: Απάντηση: Υπάρχει το D/s ;

Νάσαι καλά ρε κούκλα. Μπορεί να μην έχω γνώσεις αλλά στα αίματα τα καταφέρνω μια χαρά. Καθώς και στα λογάκια που τσούζουν (τον συμπαθώ τον δρακουμέλ γι αυτό το κάνω).

Κι εσύ λεξιλάγνα ε;

 

Αγαπητέ και εύθικτε Lord Dragonal,

Δεν ερμήνευσα τα κείμενα του De Sade σε φιλοσοφική προσέγγιση της ζωής. Τα διάβασα σχεδόν όλα στο πρωτότυπο το 1983 στη βιβλιοθήκη ενός πανεπιστημίου στη Νέα Υόρκη και τα ερμήνευσα σε ΓΚΑΒΛΑ.

Ο καθένας έχει τις δικές του προσεγγίσεις στα ερεθίσματα γύρω του καθώς και τις δικές του δυνατότητες για ερμηνεία (αυτό παρακαλώ να εκληφθεί ακριβώς όπως ειπώθηκε και να μην (παρ)ερμηνευτεί).

 

Θα θελα να προσθέσω αυτό που μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας κάποια ποστ. Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια.
lol
Θα ήθελα να συμφωνήσω επίσης και με το..

το οποίο κάποιοι επιδεικτικά επιλέγουν να αγνοούν αλαζονικά.
Λυπηρό τουλάχιστο κατά την ταπεινή μου άποψη αλλά αποδέχομαι το δικαίωμα ύπαρξης κάθε οργανισμού.

 

"And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music."

 

Ποιο είναι το πιο μεθυστικό συστατικό, όχι μόνο στο bdsm, αλλά και γενικότερα, στην ζωή, την τέχνη και παντού, αυτό το συστατικό που μας κάνει να λέμε ω, διάολε, θέλω και άλλο από δαύτο, με συναρπάζει?
Η δύναμη (ισχύς) και τίποτα πέρα από αυτή. Έκφανση της δύναμης είναι η βία, έκφανση της δύναμης είναι και η εξουσία (φασιστική ή μη), έκφανση της δύναμης είναι η Guernika του Picasso, το κωφάλαλο Κράτος, καθώς και οι Public Enemy, που τα χώνουνε στο πορωμένο κοινό που τους παροτρύνει: "ΚΙ ΑΛΛΟ ΜΑΓΚΕΣ, ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΑΤΕ!" Έκφανση δύναμης είναι και κάτι που μας κρατά κολλημένους σε αυτό... όπως ένα ναρκωτικό για παράδειγμα, το χρήμα και φυσικά το σεξ.
Τι πρεσβεύουνε οι υποψήφιοι βουλευταί, όταν μιλάνε στα διάφορα πάνελ, κατά καιρούς? Την εξουσία φυσικά και ένα από τα πιο σίγουρα χαρτιά τους (υποτίθεται), για να πείσουνε το κοινό (κυρίως τους χαμηλότερους σε διάνοια) είναι το παραμύθιασμα (κοινώς ψέμα), το ίδιο ψέμα, στο οποίο εντρυφούν και οι δικηγόροι, αν θέλουνε να έχουνε μια σωστή και λαμπρή καριέρα. Αλλά και το ψέμα, καθώς και η υπερβολή, είναι γνωρίσματα κι ενός ταλαντούχου filmmaker, που σε πείθει για το σφαξίδι του μπλοκμπάστερ του και ας είναι καραμπλοφάρα του κερατά. Όμως, εσύ το σκας το παραδάκι (και όλοι μας, σχεδόν), γιατί θες κι άλλο από αυτό το ψέμα (Ω, μα ναι, είναι τόσο εθιστικό και καυλωτικό). Το ψέμα, λοιπόν, και αυτό το ίδιο έκφανση της δύναμης είναι. Της δύναμης της πειθούς.
Όταν κάποια γυρίσει και σου πει ότι νιώθει καθυποταγμένη, δεν το κάνει γιατί καταναγκάστηκε (άσχετα αν έτσι θέλει να παραμυθιάζει τον εαυτό της), αλλά επειδή το συστατικό (η δύναμη) που εκπέμπεις (μέσω λόγου ή σώματος, ανάλογα με τι ορέγεται πιο πολύ) την μαγεύει και θέλει κι άλλο από αυτό (U don’t love Μe bitch, u just like Μy style). Το πόσο καλά θα πλασάρεις αυτή την “ντρόγκα”, σε συνάρτηση με την ηθική σου, σε χαρακτηρίζει και για τον καθένα είναι διαφορετική, φυσικά (ο άνθρωπος είναι ζώο ηθικόν, above all).

Bdsm λοιπόν…

Ένα - αμιγώς συναινετικό - πλαίσιο όπου τα εσώτερα θηρία του σεξ. σαδισμού / μαζοχισμού (αρχέγονα και πιο ανεπτυγμένα σε συγκεκριμένα άτομα πολύ πιο πριν τον DeSade αλλά και τον Μazoch) βγαίνουνε σεργιάνι, με υπέρτατο σκοπό την ικανοποίηση τους (να την κάνουνε ταράτσα με φαγητό την ηδονή της οδύνης). Όσον αφορά την συναίνεση, είμαι ξεκάθαρος στο ότι ΥΠΑΡΧΕΙ, είναι η ίδια συναίνεση που δίνει και μια vanilla γυναίκα - για να συνευρεθεί με κάποιον και να το προχωρήσει. Σαφώς και δεν τίθεται θέμα αν ικανοποιούνται μέσα σε αυτό το δίπολο, αν όχι γιατί να είναι μαζί?.
Αυτό που δεν ξεκαθαρίζεται, συχνά, από πολλά άτομα του χώρου (εμένα συχνά με προβληματίζει και το βλέπω καχύποπτα), είναι αν τελικά ο απώτερος στόχος, μέσα στο δίπολο ερωτικού Κυρίαρχου-κυριαρχούμενου ήτοι ερωτικού (το ερωτικού το τονίζω) Σαδιστή-μαζοχιστή είναι η ηδονή ή η καταστροφή (σε βαθμό κακουργήματος και εξωτερικευμένη στους γύρω), με παρελκόμενα του στυλ, αφού είμαι ένα σκουλήκι, η ζωή μου έχει πιάσει πάτο, έχω χωρίσει, ο όφις που τον πιστεύω σαν Θεό, ακόμα, με παράτησε και μέσα στην κατάθλιψη μου, δεν είστε άξιοι να με κουβεντιάζετε (ειδικά αν είστε βανίλα), μιας και είμαι σε επίπεδο Α, ενώ εσείς σε Β. Αλλά δικό τους πρόβλημα θα μου πείτε (σύμφωνοι μα όχι και να θέλουνε να ακολουθήσουμε ντε και σώνι τις απόψεις τους).
Επιπροσθέτως, δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω, και ούτε πρόκειται, κάτι σάχλες του στυλ, Οι γυναίκες κρύβουνε όλες τους μια σκλάβα εντός, Όλοι οι άντρες είναι μηδενικά κάτω από την ανωτερότητα της πατούσας μου, Είμαι φύση υπό/Κυρίαρχος (ίσως και με κληρονομικό χάρισμα?), και άλλα πολλά, που όταν τα ακούμε καλύτερα να παίρνουμε δρόμο.

Κρεμάστε τον DeSade λοιπόν, γιατί ενώ εκφράζει αβίαστα την άποψή του και τον προβληματισμό του(και ας χαλάει μερικούς το γεγονός ότι το bdsm πραγματεύεται τον ωμό ερωτισμό και όχι την διανόηση ή τίποτα πιο βαθύ) εσείς είσαστε απο τη μια πλευρά του καθρέφτη και λέτε "όλα καλά" ενώ αυτός χαμογελάει σαν το διάολο από την άλλη...

 

Κι ύστερα μας λένε πεζούς. Χα. Μόνο και μόνο επειδή είμαστε "ανώμαλοι".

Ποιητικότατο. Εύγε.