Υπομονή...

Η υπομονή είναι εσωτερική προδιάθεση και εξωτερική συμπεριφορά σε αποδεκτές καταστάσεις. Η ανοχή είναι ουδέτερος τρόπος αντιμετώπισης μη αποδεκτών καταστάσεων.

Προσωπικά είμαι υπομονετική στην προσωπική μου ζωή έτσι και αλλιώς και δεν έχει τύχει να αισθανθώ αφελής ή βλάκας γι αυτό.

Είναι λίγο πιό δύσκολο να είναι υπομονετική μία υποτακτική όταν παραδίνει σταδιακά τον έλεγχο ή συνειδητοποιεί / αισθάνεται ότι μία κατάσταση που έλεγχε η ίδια δεν την ελέγχει πλέον. Αλλά γίνεται. Χρειάζεται αυξημένη εμπιστοσύνη και ψυχραιμία από την πλευρά της για να γίνει.

Σύμφωνα με μία άποψη, οι (τυπικές) υποτακτικές του χώρου είναι ανυπόμονοι άνθρωποι που τα θέλουν όλα έδώ και τώρα ενώ οι (τυπικοί) Κυρίαρχοι είναι μάλλον υπομονετικοί με την έννοια ότι μπορούν να προσχεδιάσουν την απόλαυσή τους και να δώσουν χρόνο στον εαυτό τους μέχρι ν απολαύσουν. Δεν ξέρω αν ισχύει, υποθέτω γι άλλους ναι γι άλλους όχι.

Σημείωση: άλλο "είμαι υπομονετική", άλλο "συμπεριφέρομαι υπομονετικά". Το πρώτο είναι ένα χαρακτηριστικό, το δεύτερο, η επιφανειακή υπομονή που δεν νιώθουμε είναι ένα μαρτύριο χωρίς λόγο.

 

Αν μιλατε για υπομονη...βεεεεεεεβαια....
ΕΓΩ να ειμαι το παραδειγμα σας!!
Ειναι κατι που με χαρακτηριζει απο παιδι!!! 


Ειμαι αυτο που λενε...Ολα θα ερεπε να εχουν γινει χθες! 

Δεν εχω υπομονη παρα μονο οταν δεν μπορω να κανω διαφορετικα...
και ετσι ανεχομαι μια κατασταση απο αναγκη. 
(μεχρι να τα... "παρω") 

 

Η υπομονή είναι μέσα στη φύση μας, είτε σε μικρή είτε σε μεγάλη ποσότητα, το σίγουρο είναι οτι υπάρχει μέσα μας απ'τη μέρα που γεννιόμαστε, απλά ορισμένοι καταφέρνουν να την ελέγχουν καλύτερα από άλλους.

Ίσως με προσπάθεια, κόπο και με πολύ ιδρώτα...

Παντού υπάρχουν όρια, τελευταία φορά που έχασα τα νεύρα μου, ήμουν 9 ετών και λύγισα μια σιδερόβεργα για να μη σπάσω στο ξύλο ένα φιλαράκι μου (αυτό είναι αληθινό περιστατικό...), ακόμα και τώρα απορρώ πώς στην ευχή το κατάφερα, από τότε όμως έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μη χρησιμοποιήσω τη δύναμή μου για κακό.

 

Re: Απάντηση: Υπομονή...

Δεν υπάρχει υπομονή. Απλώς μερικά πράγματα τα δεχόμαστε γιατί θέτουμε άλλες προτεραιότητες (λογικό) είτε γιατί φοβόμαστε.

Στην πρώτη περίπτωση η βλακεία αρχίζει από το σημείο που η υπομονή δεν έχει ελπίδα να αποδώσει.

Στη δεύτερη περίπτωση, αν φοβόμαστε πράγματα που δεν αξίζει να φοβόμαστε.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Υπομονή...

Σοφες κουβεντες Kyrie G,
πραγματικα !

 

με σαλιο και υπομονη
γαμει ο ελεφαντας αρνι!!!

 

no comments...

 

Πως σας φαίνονται οι εικόνες ;
Μία υποτακτική ανέχεται την συμπεριφορά του Κυρίου της.
Ένας Κυρίαρχος υπομένει την συμπεριφορά της υπό του.
Τα φύλα και αντίστροφα.

 

Αν η μάθηση είναι μέρος ή και προϋπόθεση του bdsm, (και όχι μόνο του bdsm, φυσικά) θα ήθελα να θυμίσω οτι όποιος δεν έχει υπομονή (αλλά όχι μόνο) δεν γίνεται καλός δάσκαλος.

Όλοι οι μαθητές δεν έχουν τους ίδιους ρυθμούς μάθησης - κάποιοι μπορεί να μαθαίνουν με πιο αργούς ρυθμούς αλλά να γίνονται και καλύτεροι τελικά.

​

 

Αγαπιουνται αλλα δεν γνωριζονται.
 

 

Δεν διαφωνώ ότι προσόν του Εκπαιδευτή είναι υπομονή . Δεν διαφωνώ ότι ένας Κυρίαρχος εκπαιδεύει . Αλλά όταν πια έχει εκπαιδεύσει ποιος ο λόγος να συνεχίζει να επιδεικνύει υπομονή ;

 

Ομορφιά μου   . Μπορείς να το αναλύσεις ;