Υποταγη : αναγκη ή ηδονη ?

Μα η ευχαρίστησή Του είναι και δική μου, και η δική μου δική Του (όσο και να μην το παραδεχόμεθα, όσο και να μην είναι ο αυτοσκοπός) κ.ο.κ.

 

αναρωτιέμαι αν οι σκλάβες ή οι σκλάβοι το βλέπουν έτσι...

 

Για τις σκλάβες/σκλάβους δεν μπορώ να γνωρίζω, ίσως δίνουν έμφαση μονάχα στην ευχαρίστηση Του αλλά εφόσον Τον ευχαριστούν, ευχαριστιούνται και αυτοί  

 

Υποτάσσομαι γιατί μου προκαλεί ηδονή.
Πρώτα από όλα ικανοποιώ την δική μου ανάγκη. την δική μου προσωπική καυλα Και μετά του κ. Απλά τυχαίνει και ο κ να ικανοποιείται από αυτό που προκαλεί σε μένα απόλαυση...

 

Η πιο αληθινη απαντηση δε χρειαζεται να πω τιποτα περισσοτερο..με καλυψες απολυτα απιστευτη sokolata

 

Προσωπικά, προτιμώ εκείνο το άτομο που υποτάσσεται χωρίς να το συνδυάζει με καύλα. Εκεί κρίνω την ουσιώδη υποταγή.

 

τότε...γιατί να υποταχθεί ;  

 

Η πρόκληση είναι να πάρεις μια συντηρητική βανιλλα και να την κάνεις μητρομανή σκλάβα. Πρέπει αυτή να το 'χει και εσύ πρέπει να το κατέχεις το άθλημα.

ΥΓ. Είναι πιο παραγωγικό. Πολλές ηδη υ εχουν τρομερές απαιτήσεις. Αδυνατώ να ανταποκριθώ.

 

Κουλό μου κάνει όλο αυτό.
Αν η υ είναι συνειδητοποιημένη λογικό να έχει απαιτήσεις με μία βανιλλα άσχετη με το "αντικείμενο". Δεν παραδίδει έλεγχο όπου να ναι.
Εμενα πάλι μου κάνει πολύ βολικό αντι για παραγωγικό, ειδικά αν η βανιλλα είναι νεα. Παραμυθιαζεται στο αψε σβήσε.

 

Η πρωτη μου φραση είναι βίτσιο. Το ΥΓ ήταν χιούμορ αλλά και μισή αλήθεια. Και ασφαλώς δεν αναφερομαι σε "συνειδητοποιημένες υ".

 

Υποτάσσομαι γιατί έχω ανάγκη την ηδονή και μόνο μέσω της Υποταγής μπορώ να την έχω.

 

Στην αρχή έδωσα διάφορους λόγους στον εαυτό μου. Για την καύλα, για την δύναμη, για την εξερεύνηση για για για, επειδή βαριέμαι αλλιώς, επειδή μου είναι εύκολο αλλιώς. Ο,τι θες έχω σκεφτεί.

Απο ενα σημείο και μετά..γιατί..δεν ξέρω..γιατί έτσι είμαι. Αν κάτι είσαι, σταματάς και να το πολυεπιλέγεις με σκέψη, απο ένα σημειο και μετά..ο,τι κάνεις ή θα πάει προς τα κει ή θα διαλυθεί γιατί δεν πάει προς τα εκεί.

Ξεκινώντας ακόμα και ως υ, έιχα βάλει θεωρητικά όρια στον εαυτό μου. Μέχρι εκεί θα πας, γιατί μέχρι εκεί μπορείς να το "αιτιολογήσεις" με λογική στον εαυτό σου, γιατί μέχρι εκεί θα έχεις μαξιλαράκι ασφαλείας, γιατί μέχρι εκεί θα καταφέρεις να έχεις όρια ενώ ξέρεις οτι δεν έχεις.

Τσάμπα ανάλυση. Ξαφνικά βρίσκεσαι, είσαι κάπου, ακριβώς επειδή είσαι..και ούτε κατάλαβες πως. Μόνο το ένοιωσες καλά μέσα σου, να συμβαίνει. Αλλά δεν συμβαίνει μπαμ για να σε ταρακουνήσει, να το αντιληφθείς και να προλάβεις να το αναλύσεις..συμβαίνει λίγο λίγο λίγο μέχρι που απλά το συνειδητοποιείς. Ε εκεί δεν ξέρω τι κάνεις, ή αν μπορείς να κάνεις κάτι