Υποταγη και καθημερινοτητα.

Το κλειδι είναι η επικοινωνία: όταν πια δε θέλεις να μιλάς με το σύντροφό σου, ακόμη και στις περιπτώσεις που αυτό επιβάλλεται κάποιου σοβαρού ζητήματος, σημαίνει ότι έχεις ήδη αρχίσει να εγκαταλείπεις, να νιώθεις πως δεν υπάρχει ελπίδα και ότι δε θα αλλάξει τίποτα. Για να αποφύγει καποιος κάτι τέτοιο, καλο ειναι να περνά περισσότερο ποιοτικο χρόνο με τον σύντροφό του ωστε να ανακτηθει η χαμένη οικειότητα, πριν φτάσει στο απροχώρητο. Σε αυτό θα βοηθήσουν περισσότερο οι πράξεις που θα δείχνουν στον άλλον πόσα σημαίνει για τον κάθε ενα, και πόσο πραγματικά υπάρχει θεληση να συνεχισουν μαζί … Αν όντως το θελουν πραγματικά, θα βγουν νικητές..

 

Σύμφωνο ότι το κλειδί είναι η επικοινωνία
Άμα όπως λες φτάσεις στο σημείο να μην θέλεις να μιλάς και να μην συζητάς ούτε τα σοβαρά θέματα με τον άλλο για αν αποφύγεις τυχόν σύγκρουσης το παιχνίδι δεν νομίζω να έχει επιστροφή και όσο πιο γρήγορα τελειώνεις είναι καλύτερο για όλους.

Από την άλλη το να έχεις ποιοτικό χρόνο σε μια μόνιμη συμβιώσει δεν είναι δύσκολο αλλα επειδή η καθημερινοτιτα είναι μόνιμη ο μη ποιοτικός χρονος νομίζω ότι σε ποσοστά ξεπερνάει κατά πολύ τον ποιοτικό και τον πνιγει.

Ενώ αν ο καθένας έχει το χώρο του και την ζωή του και στον άλλο βρίσκει την διέξοδο να ξεφύγει από όλα όσα τον κυνηγάνε όλη μέρα μπορώντας βεβαια να τα κουβεντιάσει μαζί του αλλα από απόσταση και κρατώντας τον άλλο και την σχέση προστατευμένο από όλα αυτά νομίζω ότι είναι ιδανικό.

Δεν ξέρω αν με αντιλαμβάνεστε φιλτάτη Αστάρτη βεβαίως βεβαίως 

 

Σας αντιλαμβανομαι φυσικά @Gangrel.. Προσωπικά διατηρω μακροχρονια σχέση, ανω των 8 ετών.. Κατανοω και τα προβλήματα που περιγραφετε..Θελει προσπάθεια, αυτό είναι το σίγουρο  

 

Μακροχρονια σχέση συμβιώσεις η απλά μακροχρόνια σχέση?
Συγγνώμη που ξαναρωτάω αλλα είναι η λεπτομέρεια που κάνει την διαφορα 

 

Συμβιωσης.. 6 ετών. Το γνωρίζω οτι εχει διαφορά.. 

 

Tοτε RESPECT Και σας ζηλεύω με την καλή έννοια. 

Τι να πω ίσος είμαι εγώ ανάποδος άνθρωπος με απαιτήσεις και δεν αντέχομαι 

 

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ξημερώνει λένε "άντε να τελειώσει κι αυτή η κωλομέρα". Και δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν άλλο ένα βήμα προς το θάνατο."

Χρόνης Μίσσιος
​

Ημέρα 793η: Το γήτεμα βαθαίνει και απλώνει πιο πέρα. Δεν έχει τέλος αυτό το ήσυχο πανηγύρι για δύο. Πότε ήταν που ο Αφέντης ήταν απλά η πρώτη επιλογή επειδή ήταν ο Αφέντης και επειδή μου άρεσε ως άντρας και χαιρόμουν μαζί του, και ποτέ δεν βιάστηκα, ποτέ δεν αναγκάστηκα να κάνω κάτι, ποτέ δεν με ζόρισε για να του υποταχτώ, ποτέ δεν με έκανε να κλάψω ακόμα και στον πόνο; Ήταν πριν δύο μήνες, πριν έξι μήνες, πρόπερσι; Ήταν κάποτε, πριν από τότε που αρρωστήσαμε και οι δύο μαζί - τότε ήταν που γυρίσαμε και κοιτάξαμε αλλιώς ο ένας τον άλλο. Τώρα είναι η πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, πέμπτη επιλογή - μετά είναι όλα τ άλλα, που πολλά είναι κοινά.

Θυμάμαι που του ζητούσα να με αφήσει να πάω στο πάρτι του κολλητού μου και δεν μου έδινε την πολυπόθητη άδεια. "Μα, θα σας υπηρετώ και εκεί", του έλεγα. "Δεν έχει να πας πουθενά" μου απαντούσε και εξήγηση δεν έδινε. Και μετά μου επέτρεπε να πάω και τώρα μόνο αν με διέταζε βαριά και ασήκωτα θα πήγαινα οπουδήποτε δεν έχω σοβαρή αιτία να βρίσκομαι και ο λόγος είναι ότι θέλω να ελέγχω τα ερεθίσματα που παίρνω και μόνο τα πολύ επίλεκτα να αφήνω να περνάνε. Είναι τόσο λίγος ο χρόνος και πρέπει να διαλέγει κανείς με προσοχή που τον δίνει.

Επειδή, όσο και να μην το θέλουμε, κάθε μέρα είναι ένα βήμα προς το θάνατο, με όποια διάθεση και να ξυπνήσει κανείς.

 

η μαγεια χανεται γιατι συνηθως δεν ειναι πραγματικη. ειναι πως βλεπεις εσυ την αλλη και αντιστοιχα. τωρα αν τυχει να συμπεσει αυτο που βλεπεις με αυτο που ειναι εχει καλως αλλιως παει...

υπαρχει ομως κι αλλος δρομος. αυτος που δουλευεις τη σχεση και τη φτιαχνεις με το χρονο. σχεση που στην αρχη μπορει ολα να ειναι πολυ μετρια, και να πεφτει και αρκετη ξενερα. αυτο ομως θελει υπομονη, επιμονη και κοπο. καταλαβαινω οτι καποιος μπορει να πει οτι αυτο ειναι ξενερωσια, και μπορει και ναναι στην αρχη, εχω δει ομως σχεσεις που μετα απο μηνες απογειωθηκαν.

 

Πόσο σπουδαία και συγκινητική φράση!!! Και πόσο αληθινή!!! Και πόσο σχετική με το Κ/υ! Γιατί αν κάτι δεν επιτρέπεται στο Κ/υ, σε ΚΑΜΙΑ μεριά, αυτό είναι το ξόδεμα  

 

η καθημερινότητα και η ένταξη μέσα σε αυτή της υποτακτικότητας είναι ένα από τα πολλά θέματα που καλούνται να διαχειριστούν οι μετέχοντες σε μια σχέση.
και εδώ δεν μπορώ να βρω ένα συγκεκριμένο μοτίβο και μια συνταγή.
αλλά ούτε και μια άμεση συσχέτιση με την απώλεια της δυναμικής της σχέση σε συνάρτηση με τον χρόνο.
ο κορεσμός και η απώλεια ενδιαφέροντος επέρχονται σε κάθε μορφή σχέσης που δεν εξελίσσεται και δεν προσαρμόζεται στις αλλαγές που νομοτελειακά συμβαίνουν στη ζωή και στο χαρακτήρα των συμμετεχόντων.

όσο η συνέργεια των μελών της σχέσης είναι αποτελεσματική ....
όσο η θέληση και των δύο είναι ομότιμα ισχυρή....
όσο η λειτουργία της σχέσης μοιράζει δίκαια την ικανοποίηση....
όσο το περιεχόμενο της σχέσης έχει την ίδια αξία και για τους δύο....
τότε η επιβίωσή της σχέσης έχει πολλές πιθανότητες άσχετα εάν χαρακτηρίζεται με το αρκτικόλεξο BDSM ή από κάποιο άλλο επιθετικό προσδιορισμό.

εάν η υποτακτικότητα και η κυριαρχικότητα είναι ή γίνουν δομικά στοιχεία/χαρακτηριστικά του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς των δύο μερών τότε η σχέση υπακούει στις ίδιες συνθήκες όπως κάθε άλλη σχέση. είναι το ίδιο ισχυρή ή ευάλωτη απέναντι στον κορεσμό, τον εκφυλισμό, και τον αποπροσανατολισμό.

συχνά διακρίνω μια προσπάθεια να απενοχοποιηθεί η αποτυχία μιας bdsmικής σχέσης με το αιτιολογικό ότι κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε μια συμβατική σχέση ενώ άλλες φορές φορτώνεται η σχέση Κ/υ με υπερβολικές προσδοκίες ότι αυτή σχεδόν εξ ορισμού πρέπει να έχει άλλους συντελεστές ως προς τη διάρκεια και την έντασή της. μήπως να μείνουμε κάπου στη μέση και να βιώνουμε τη σχέση μέρα με την ημέρα; και να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάθε βήμα με αυθορμητισμό και προσαρμοστικότητα; και αν πετύχει...πέτυχε!

αν και χρησιμοποίησα τη λέξη "αυθορμητισμός" θα υποστηρίξω ταυτόχρονα και την ανάγκη ύπαρξης κάποιων πρωτόκολλων. δεν θεωρώ ότι υπάρχει αντίφαση αφού πριν μίλησα για "δομική υποτακτικότητα και κυριαρχικότητα (σε απόλυτη συμβατότητα μεταξύ τους)" και όχι απλά μια συμβατική και ψυχρά προσυνενοημένη διανομή ρόλων και καθηκόντων. η τήρηση αυτών των πρωτοκόλλων όχι μόνο δεν επιτείνουν την βαρεμάρα, αντίθετα η σωστή και δεξιοτεχνική χρήση τους μπορεί να συμβάλει σε μια διαρκώς αυξανόμενη δυναμική.

πάλι λοιπόν φτάνω στο ίδιο σημείο που καταλήγω κάθε φορά που διαβάζω έναν προβληματισμό εδώ μέσα: το κλειδί πάντα είναι το άτομο! η ποιότητα και το μέλλον μιας σχέσης εξαρτάται μόνο από τους ανθρώπους που την "υπηρετούν".

 

-> Πρωτον, πως βοηθατε τον υποτακτικο σας σε αυτη τη διαδικασια;
Αυστηρότητα. Σπάσιμο κλίματος με χιούμορ.
-> Ποιες πρακτικες εχετε νιωσει στην πορεια σας πως εχουν βοηθησει περισσοτερο τον εκαστοτε υποτακτικο σας;
Αυστηρότητα. Επιμονή στην τακτοποιήση όλων των υποχρεώσεων. Μόνο όταν όλα ειναι οκ , υπάρχει χρόνος για περνώ καλά. Γίνεται συνήθεια με τον καιρό.
-> Δευτερον, υφισταται και για εσας αυτος ο φοβος απωλειας της κυριαρχικοτητας σας λογω της καθημερινης φθορας;
Οχι. Καμαρώνομε σαν γύφτικα σκεπάρνια και εισάγουμε την ιδέα ότι μπορεί να εισαι υ μου , αλλά θα μπορουσες να εισαι Κ σε μια φερέλπη νέοπα, δηλαδή ατόμο με κρίση και καύλες 
-> Νιωθετε πως τα διαφορα πρωτοκολλα/τελετουργικα βοηθουν και εσας;
Βεβαίως μου προκαλούν εσωτερικό γέλωτα και μου φτιάχνουν κλίμα για συνέχεια της ψευδαίσθησης   (αλλο που δεν θέλει       )
-> Νιωθετε δηλαδη πως τα εχετε αναγκη σε ενα βαθμο και οι ιδιοι ή αφορουν μονο στον υποτακτικο;
Φτιάχνουν κλιμα. Το σημαντικό ειναι να τα τακτοποιούνται τα πράγματα. Και αυτό το βλέπεις, πχ στο μπάνιο δεν έχει τρίχες, η λεκάνη δεν μυρίζει, οι κουπες του καφέ ειναι σαν καινούριες  
-> Και, για τους κυριαρχους με μεγαλυτερη εμπειρια, ποια ηταν στην αρχη της πορειας σας τα συναισθηματα σας αναφορικα με αυτο το θεμα; Εχουν αλλαξει;
Δεν ξέρω δεν απαντώ.

Δεν θα απαντήσω σε άλλες ερωτήσεις. Η συνέντευξη τελείωσε