Υπόγεια Ρεύματα.

Περα της πλακας... θεωρω οτι ειτε αρεσει ειτε οχι ενας ψυχοσυναισθηματικα λανθανων ανθρωπος μπορεις να τον πετυχεις παντου... εντος του χωρου θεωρω ειναι θεμα προσωπικων οριων και μεχρι που κρατα κι ο αλλος το μυαλο του στη θεση του..

 

Όπως το βλέπω πάντα υπάρχουν δύο οπτικές.
Η μια αφορά το πως βλέπουν οι άλλοι αυτό που κάνουμε και πως το εξηγούν.
Η άλλη αφορά το πως βλέπει ο καθένας μας ξεχωριστά αυτό που κάνει και πως το εξηγεί, αν τον ενδιαφέρει να το εξηγήσει φυσικά.

Αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι το που ο καθένας μας δίνει την μεγαλύτερη αξία, στο τι πιστεύουν/κρίνουν οι άλλοι ή στο τι πιστεύει ο ίδιος για τον εαυτό του.

Είναι μάταιο το να προσπαθήσει κάποιος να πείσει όλους αυτούς που τον κατακρίνουν και να πολεμήσει την λογική τους όσο παράλογη και να είναι , είναι βλακεία για κάποιον ο οποίος έχει μηδενική ψυχιατρική/ψυχολογική κατάρτιση να αντιτίθεται απέναντι σε επιστημονικές μελέτες, εργασίες και συμπεράσματα. Συμπεράσματα τα οποία από όσο λίγο προσωπικά έχω διαβάζει επ'ουδενί καταλήγουν στο ότι οι σαδομαζοχιστές(το bdsm δεν το έχω δει ως όρο εκεί) είναι κατα ανάγκη διαταραγμένα άτομα, υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια βάσει των οποίων ένας bdsmer κατατάσσεται ως ψυχικά ασθενής.

Κατα τα άλλα,
να `ταν τα φώτα τα θαμπά, τα θαμπά
να `ταν αστέρια φωτεινά, φωτεινά
στα χέρια να στ' αφήσω

 

Κριτήρια θέτουμε όλοι μας πάνω σε μια σχέση. Οι βανίλλα το κάνουν ενω δεν είναι ψυχιατροι ούτε καταρτισμένοι επαγγελματιές. Ο Κάθε άνθρωπος κουβαλά μια λογική, μια ηθική κάποιες αξίες.... κάποια σωστά κάποια λάθος.
Η λογική μου μπορεί να συμπίπτει με την δικιά σου μπορεί και όχι... ανάλογα άμα έχουμε ίδιο υπόβραθο, ίδια γούστα κτλπ.

Κριτήρια θα θέσεις λοιπόν σύμφωνα με τον χαρακτήρα σου και την δικιά σου ηθικολογία... σε κάθε άνθρωπο τα κριτήρια είναι διαφορετικά.

Κατ'εμε υπάρχουν... όσον αφορά την δικιά μου επαφή με τους ανθρώπους... Προσπαθώ να μην τους φοράω ταμπέλες απλά διαχωρίζω την θέση μου.

Όχι η απάντηση στην ερώτηση του νήματος δεν είναι τα φετίχ... δεν εστιάζω εκει, απλά έφερα ένα παράδειγμα. Υπάρχουν χίλια άλλα παραδείγματα που δεν έχουν σχέση με κάποιο φετίχ.

Αυτή είναι και η ερωτησή μου!
Υπάρχουν κάποια όρια μέσα στα πλαίσια του BDSM; Όρια τα οποιά είναι αποδεκτά απο όλους; Κάποιες ενδείξεις που μας επιτρέπει να δούμε οτι ο συντροφός μας νοσεί;

Υ.Γ Εύχομαι γρήγορα περαστικά  

Το θέμα του νήματος δεν είναι αυτό! Δηλ στο κατά πόσο στέκουν κάλα όσοι είναι στο χώρο του BDSM. Το θέμα που τίθεται εδώ είναι: Εχω μια σχέση D/s όπως θα είχα και μια βανίλλα σχέση. Αντιλαμβάνομαι σύμφωνα με τα δικά μου "πιστεύω" οτι κάτι δεν πάει καλά... Υπάρχουν κάποια υπόγεια ρεύματα τα όποια πλέον έχουν αρχίσει και μου γαργαλάνε την ακοή. Και αναρωτιέμαι σύμφωνα με τα δεδομένα του BDSM όντως κάτι δεν πάει καλά ή εγώ τελικά δεν κάνω για αυτόν τον χώρο;

_________________

Το θέμα του νήματος έχει να κάνει καθαρά με την ψυχική υγεία του συντρόφου μας.
Αν υπάρχουν κάποια στοιχεία που θα πρέπει να τα προσέξουμε. Αν υπάρχουν κάποια όρια.


Υ.Γ Θα επανέλθω πιο μετά με την "θεραπευτική ιδιότητα του BDSM" ισως ...αν και θα ήθελα να το αποφύγω διότι θεωρώ οτι θα πρέπει να ανοιχτεί άλλο νήμα γι'αυτό διότι είναι μεγάλο κεφάλαιο.

 

Αν δεχτούμε ότι αρκετοί/ες από μας - πέραν των όποιων αναγνωσμάτων μας -, δεν θα είχαμε την παραμικρή ιδέα περί ψυχιατρικής.
Οποιοδήποτε "πόρισμα" κι αν βγάζαμε αναφορικά με την ψυχική υγεία του συντρόφου μας, πιθανότατα θα ήταν λανθασμένο.
Τα όποια όρια - θεωρητικά - τα θέτουμε εμείς στον εαυτό μας και όχι στους άλλους ( οποιοδήποτε κι αν ήταν το πλαίσιο, οποιοδήποτε κι αν ήταν το status μας ). Δεν χρειάζεται να πλατιάσω επί της τελευταίας μου αυτής φράσεως, πιστεύω ότι αναφέρομαι σε πράγματα αυτονόητα.
Αν μια οποιαδήποτε συμπεριφορά ή προτίμηση τόσο δική μας, όσο και του συμπαίχτη/συντρόφου/πείτε τον όπως θέλετε, θα είχε βάσει κοινής λογικής ή κραταιάς αντίληψης, άκρως αρνητικό αντίκτυπο στην δική μας ή στην δική του σωματική ή ψυχική ακεραιότητα, είναι άλλου ραβίνου ταλμούδ.
Αυτό εννοούσα, όταν έγραφα, ότι τα όρια τα θέτουμε εμείς στους εαυτούς μας και όχι στους άλλους. Από κει και πέρα, είναι - ξανά - δικό μας μέλημα, να προσπαθήσουμε τουλάχιστον, να βεβαιώσουμε την μη καταστρατήγηση τους απ' το άλλο μέρος.
Αν πάντα μια οιαδήποτε συμπεριφορά μας ξενίζει - τουλάχιστον -, είναι πάντα στο χέρι μας, αν μη τι άλλο ν' αποχωρήσουμε.

Τώρα αν ο/η όποιος/α bdsmer ( όρος για μένα τελείως αδόκιμος και ψευδο διαχωριστικός ) θα ήταν μόνο γι' αυτή του/της την ροπή/τρόπο έκφρασης ψυχικά ασθενής, μπέ, ο/η καθένας είναι ελεύθερος/η να αισθάνεται ακόμη και υγιής φορέας μιας οποιαδήποτε νόσου. Που να έχει εκδηλωθεί/να εκδηλωνόταν κάποτε ή όχι. Και αυτό ακόμη και ενάντια σε σωρεία ερευνών, απόψεων ειδικών ή εγχειριδίων.

Τεσπα, μάλλον ξανά έγραψα πολλά, για να μην πω στο τέλος τίποτε. Αν κάποιος/α θεωρεί ότι θα είχε κάποια ψυχολογική/ψυχική πάθηση, είναι - ξανά μανά - στο χέρι του/της, τόσο να την ελέγξει, όσο και ν' αποτανθεί στον κατάλληλο επαγγελματία, για να ζητήσει την απαραίτητη συνδρομή. Ο/η γκόμενος/σύντροφος/Κ/Α/υ/σ/πείτε τον-την όπως στα τσακίδια θέλετε, για μένα τουλάχιστον, τον ρόλο του ψυχίατρου/ψυχαναλυτή και που να το ήθελε, δεν θα έπρεπε, να τον ζητάει/αποδέχεται.  

 

Αλλο κριτηρια για το ποτε ο αλλος ειναι ψυχικα υγιης που ρωτας προηγουμενως και διαφορετικο τα κριτηρια με τα οποια ο καθενας μας αξιολογει τους υπολοιπους.

 

Σε αυτό σου απάντησα.
Δεν υπάρχει θερμόμετρο ψυχικής υγείας να πεις α! δεν αισθάνομαι/ται καλά να το βάλω να δω είμαι/είναι άρρωστος ή είναι η ιδέα μου/του/της. Ούτε προφανώς οι περισσότεροι από εμάς έχουν τις γνώσεις να διαγνώσουν ψυχικές διαταραχές.
Οπότε αυτό που έχει σημασία θα ξαναπώ ότι είναι η γνώμη στην οποία δίνεις εσύ βάρος. Αν αυτή είναι η δική σου γνώμη ή ένστικτο και αυτά σου λένε ότι το πράγμα έχει αρχίσει να γίνεται άρρωστο ή να ξεφεύγει από τα όρια τότε είναι άρρωστο και/ή ξεφεύγει από τα όρια.

Αν δεν βασίζεσαι στην γνώμη σου και χρειάζεσαι κάποια συγκεκριμένα δεδομένα του bdsm, όπως λες, για να τα θέσεις ως κλίμακα και βάσει αυτής να κρίνεις την ψυχική υγεία κάποιου ή το κατα πόσο bdsm είναι κάτι, θα πρέπει να αναφέρεις ποια είναι αυτά τα δεδομένα για να έχει νόημα η συζήτηση. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτά τα δεδομένα είναι συνήθως ιδιαίτερα αόριστα βασιζόμενα σε υποκειμενικές αισθήσεις.

Για μένα, για να σου δώσω ένα παράδειγμα, όταν βλέπω ότι η άλλη τον πόνο ή τον εξευτελισμό τον βιώνει όχι με την έννοια της ερωτικής διέγερσης αλλά κατα ομολογία της ως εργαλείο για την δημιουργία μίας προσωρινής ψυχικής ηρεμίας ή για να ξεπλύνει ενοχές της ή ως παυσίλυπο, τότε αισθάνομαι ότι υπάρχει θέμα εσωτερικής ανισορροπίας. Τούτο δεν το θεωρώ κακό αλλά πιστεύω ότι το bdsm σε τέτοιες περιπτώσεις ναι μεν καταπραύνει αλλά δεν γιατρεύει πληγές.

Ακόμη και στην περίπτωση της καθαρής καύλας όταν με τον παρτενέρ σου ταιριάξεις στο κάθε φόρα άντε και λίγο παρακάτω για λίγη περισσότερη καύλα κάποια στιγμή υπάρχει κίνδυνος να φτάσεις μακράν πέραν των ορίων του bdsm (προδιαγραφές sane και safe) χωρίς να υπάρχει θέμα ψυχικής υγείας μάλλον αλλά περισσότερο θέμα απώλειας ελέγχου και κοινής λογικής.

 

Όλοι θέτουν κριτήρια σε οτιδήποτε τους αφορά, από σχέσεις μέχρι επιλογή ρούχων, δεν έχει να κάνει με βανίλα ή όχι. Και δεν υπάρχει λάθος στις αξίες και στα κριτήρια.

Εκτός από τη συναίνεση - που και πάλι είναι διαφορετική σε κάθε δυναμική - δεν υπάρχουν κοινά αποδεκτά όρια, πουθενά, τα όρια είναι προσωπικά.
Επίσης κανείς δεν φοράει, εντός ή εκτός bdsm, ταμπέλα "είμαι ανισόρροπος". Ο καθένας θα πρέπει να κρίνει με βάση τα δικά του φίλτρα, κριτήρια, όρια.

Ποιος αποφασίζει αν όχι εσύ; Τα όρια μου μπορεί να είναι νοσηρά για σένα, ή το αντίθετο.
Γνωρίζω μια κοπέλα που αρέσκεται στο να τη θάβουν ζωντανή, που έχει μείνει κρεμασμένη από θηλιά 45 δευτερόλεπτα. Ποιος θα κρίνει αν είναι ψυχικά υγιής, και ποιος ο λόγος;

Κρίνε μόνη σου, να έχεις ανοικτά μάτια και κεραίες, αν νιώσεις τα ρεύματα δεν είναι υπόγεια πια.

 

Κατά την γνώμη μου μόνον ένας επαγγελματίας της ψυχικής υγιεινής μπορεί να αξιολογήσει τέτοιες καταστάσεις και αυτό ύστερα από διάγνωση (παρατήρηση – ψυχανάλυση κλπ.)

Κάθε περίπτωση ανθρώπου εξετάζεται χωριστά και πάντα σε σχέση με διάφορα περιστατικά που αφορούν αυτόν τον άνθρωπο.

Εσύ και εγώ το μόνο που μπορούμε να κάνουμε εάν παρατηρήσουμε κάποιες περίεργες συμπεριφορές στον άνθρωπό μας (δυσφορίες, άγχη, αδυναμία να ανταπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις του κλπ.) είναι να του υποδείξουμε να επισκεφτεί έναν ειδικό.

 

&

Συμφωνούμε λοιπόν και κρατάμε για βάση μας ότι: Βλέπουμε κάποια περιέργη συμπεριφορά; Προτρέπουμε εφόσον νοιαζόμαστε για τον/την συντροφό μας να επισκεφτεί έναν ειδικό. Π.χ αυτά που έχω τονίσει με κίτρινο απο τον @Master1232015. Όλα σωστά μέχρι εδώ.

ΌΜΩΣ!!

Δεν μιλάω για αυτές τις καθημερίνες συμπεριφορές όπου τις συναντάς και εκτός χώρου BDSM. Τα οποιά είναι και πιο εμφανή και εύκολα διακριτέα.
Μιλάω για αυτά τα υπόγεια ρεύματα που είναι καλυμμένα απο το χώρο του BDSM.
Είσαι π.χ Σαδιστής; με γεία σου και χαρά σου... δεν θα σου πει κανείς εδωμέσα omg τζιζ κακό.. είναι αποδεκτό.
Γουστάρεις κοπρολαγνεία; γουστο σου καπέλο σου...
Όλα είναι αποδεκτά διότι δεν υπάρχουν ταμπού.

Θέλω όμως αν είναι δυνατόν να εστιάσετε καλύτερα. Οκ προφανώς και εγώ δεν βοηθάω πολύ (όποιος έχει πιάσει το point του νήματος ας βοηθήσει για να πάει παρακάτω).

Ο @Master1232015 μας παραδειγμάτισε κάποιες συμπεριφορές εκτός πλαισίων BDSM ή και μέσα σε αυτό. Θα δώσω και εγώ με την σειρά μου κάποια παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητή!
Ξεκινάω απο light και αρχάρια sub με τον καιρό γίνομαι μαζόχα. Κατα την διάρκεια λοιπόν ζητάω να μου αυξήσουν να χτυπήματα.
1ον.Θέλω να ικανοποιήσω τον Κυριό μου.
2ον.Εχω σκληραγωγηθεί και πλέον είμαι πιο ανεκτική στον πόνο.
3ον.Καυλώνω (?)
4ον.Με θεραπεύω/τίμωρω απο καταστάσεις που έζησα. (?)

Κανείς δεν θα το κρίνει αυτό ειναι αποδεκτό και μπράβο μου. Περνάει ο καιρός και ζητάω βασανιστήρια και ξεκινάω με light... wax,πνιγμό και βιασμό κατ επειτα.
Και εδώ λοιπόν γεννιέται ένας σταθμός στην ζωή μου και του ζητάω μου γδάρει το δέρμα.

Το θέμα εδώ δεν είναι να αρχίσουμε να κρίνουμε τον καθένα για το αν κάνει ακραία πράγματα και κατα πόσο είναι υγιής ψυχικά... παρά μόνο για τον συντροφό μας.
Αν λοιπόν εμείς δεν μπορούμε να είμαστε κριτές της υγειάς του συντροφου μας επειδή δεν είμαστε "ειδικοί". Αυτό σημαίνει οτι το αποδεχόμαστε και το κάνουμε γαργάρα επειδή είναι νορμάλ; η τελικά δεν είναι αυτό το σπόρ για μας;

Συγχωρέστε με αλλά μου φαίνεται πιο βαθύ το θέμα και δυσκολονόητο να το καταλάβω... τουλάχιστον μέσα στα πλαίσα του BDSM.

 

Κάτα την γνώμη μου η απόσταση από το "κάτι δε πάει καλά στην σχέση μου" μέχρι το "είναι ψυχικά άρρωστος ο άλλος" είναι τεράστια και διανύεται απίστευτα γρήγορα από άτομα επιρρεπη σε προβολές του εαυτού τους σε άλλους.
Είναι πιο αποτελεσματικο να αναρωτιέσαι τι δε πάει καλά με εμένα σε αυτήν την σχέση,αποτελεσματικο για την ίδια την σχέση και τον εαυτό σου, παρά η φυγοπονη λύση του χαρακτηρισμου του άλλου

 

Ενδιαφέρον τοποθέτηση. Αλλα αν ήξερα τα δεδομένα 1ον. Δεν θα είχα φτιάξει το νήμα & 2ον. Θα είχα λυμένες τις απορίες μου.
Θα μπορούσα να φτιάξω μια λίστα και να γράφω αν ξεπεράσει αυτό το όριο τότε νοσεί. Να ψαχτώ και σύμφωνα με την "ψυχιατρική" και να έχω και επιχειρήματα.
Όμως τι να έχει να λέει αν πω π.χ ότι είναι αρρωστημένο αν η άλλη μετα απο σεξ είναι μέσα στις κακώσεις και ζητάει να τις σπάσει τα κόκκαλα;
Για μένα είναι αρρωστημένο για σένα όχι... Όποτε δεν είναι κοινός αποδεκτό...
Και εγώ ρωτάω την κοινότητα για αυτό το κοινός αποδεκτό.

Ξέρω εγώ εσύ πές μου.... sounds creepy  

 

Εγω θα πω κάτι που διάβασα από μια domme και όχι εδώ μέσα.
Σε ένα bdsm πάρτι λοιπόν, υπήρχε κάποιος ο οποίος ζήτησε να του κάνει η Κ του περιτομή, με την βοήθεια κάποιας ειδικού.... Και του κάνανε....
Είναι κάποιος μη ψυχικα υγιής; και αν ναι ποιος θα το κρίνει; αυτός που θεωρεί μη υγιές και το μαστίγωμα πχ;