Φανταστική ιστορία

κι'άλλο...κι'άλλο...κι'άλλο..!!

 

Απάντηση: Φανταστική ιστορία

4Ο ΜΕΡΟΣ

Η ώρα ήταν 8 το βράδυ και ο Βίκτωρας βρισκόνταν στην Λαμία. Χωρίς να το πολυσκεφτεί μπήκε στο αυτοκινητό του και πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Κατά τις 10 είχε φτάσει στην Γλυφάδα και την επαυλή του και αφού έκανε ένα γρήγορο ντουζ ντύθηκε και πήρε τον δρόμο για την παραλιακή και το γνωστό club. Στις 10:50 μπήκε μέσα και αφού διαπίστωσε πως η Αφροδίτη δεν βρισκόνταν εκεί έκατσε στο bar για να πιεί το ποτό του. Η ώρα περνούσε και η Αφροδίτη …πουθενά. Κατά τις 2 το πρωί και αφού οι ελπίδες του είχαν εξανεμιστεί χτύπησε το κινητό του.
«Που εισαι;» ήταν η Αφροδίτη.
«Στο bar είμαι και σε περιμένω από τις 10 αλλά εσύ δεν ήρθες. Μήπως παίζεις μαζι μου αν ναι δεν έχω καμία όρεξη να ακολουθήσω αυτό το παιχνίδι», της είπε εκνευρισμένος.
«Πρώτον, όταν μιλάς σε εμένα δεν θα μου λες ψέματα. Στις 10:30 έφυγα από το μαγαζί και δεν είχες έρθει ακόμη και δεύτερον, από εδώ και στο εξής όταν σου δίνω ραντεβού θα έρχεσαι τουλάχιστον 2 ώρες νωρίτερα γιατί αλλιώς θα πρέπει να σε τιμωρήσω», του είπε και του έκλεισε το τηλέφωνο.

Ο Βίκτωρας έμεινε μαλάκας. «Ρε τι γίνεται εδώ», αναρωτήθηκε και σηκώθηκε να φύγει. Στον δρόμο της επιστροφής άκουσε και πάλι το τηλέφωνο του. Αυτή την φορά η Αφροδίτη του έστειλε μήνυμα.

«Αν έμαθες το μάθημά σου αύριο στις 10 το βράδυ θα πρέπει να βρίσκεσαι στο σταθμό του «ΜΕΤΡΟ» στην Ακρόπολη. Αλλοίμονο σου αν αργήσεις».

Τον Βίκτωρα τον έζωσαν τα φίδια. Για την ίδια ώρα αύριο είχε προγραμματίσει ένα πολύ σημαντικό επαγγελματικό ραντεβού στο οποίο θα έπρεπε να δώσει το παρών με τον πατέρα του για να κλείσει μία συμφωνία πολλών εκατομμυρίων ευρώ για την ναυτιλιακή του εταιρία. Χωρίς να χάσει χρόνο πήρε τηλέφωνο τον πατέρα του, μην ξεχνιόμαστε 3 η ώρα το πρωί, για να του πεί να ακυρωσει το ραντεβού.

«Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται», του απάντησε ο πατέρας του για να συμπληρώσει. «Με παίρνεις τηλέφωνο στις 3 τα χαράματα για να μου πεις αυτές τις μαλακίες; Αν δεν έρθεις στο ραντεβού μαύρο φίδι που σε έφαγε», του είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.

«Τώρα τι κάνουμε;» σκέφτηκε ο Βίκτωρας.

…συνεχίζεται

 

Απάντηση: Φανταστική ιστορία

5Ο ΜΕΡΟΣ

Το επόμενο πρωϊ, την ημέρα του ραντεβού δηλαδή, επισκέφτηκε τα γραφεία της ναυτιλιακής του εταιρείας και πήγε στον πατέρα του.
«Μπαμπά, πρέπει να ακυρώσεις όπωσδήποτε το ραντεβού με τους πελάτες ή αν μπορείς να το μεταφέρεις για το μεσημέρι», είπε στον πατέρα του για να πάρει μία απάντηση την οποία δεν περίμενε σε καμία περίπτωση.
«Τελικά οι πελάτες δεν πρόκειται να έρθουν. Μα καλά εσύ δεν ακούς ειδήσεις; Το αεροπλάνο που τους μετέφερε από την Μόσχα έπεσε. Δεν επέζησε κανείς!»

Ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που η δυστυχία κάποιου άλλου προσέφερε απέραντη χαρά στον Βίκτωρα. Εκείνη την στιγμή του ήρθε να φιλήσει τον πατέρα του για τα «καλά» νέα που του έφερνε αλλά φυσικά δεν το έκανε.
«Κρίμα», αρκέστηκε να πεί και έφυγε σχεδόν τρέχοντας από το γραφείο του πατέρα του.

Μετρούσε τις ώρες αντίστροφα και φυσικά θυμόνταν τα λόγια της Αφροδίτης η οποία του είχε πεί πως όταν του δίνει ραντεβού θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί 2 τουλάχιστον ώρες νωρίτερα και να την περιμένει. Αυτό ακριβώς έκανε και το βράδυ. Από τις 8 το απόγευμα στήθηκε στην στάση του ΜΕΤΡΟ στην Ακρόπολη και την περίμενε.

Τα λεπτά που περνούσαν του φαίνονταν αιωνιότητα. Πολλές φορές σκέφτονταν πως κατάντησε έτσι αυτός που μπορούσε να έχει όποια γυναίκα θέλει στο κρεβάτι του. Να είναι στημένος σε μία στάση και να περιμένει κάποια η οποία λίγες ημέρες νωρίτερα τον είχε κάνει ρεζίλι μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θαμώνων ενός bar. Η ώρα πλησίαζε 10 και ξαφνικά κατάλαβε πως ίσως να περιμένει σε λάθος σημείο.

Όμως, δεν έκανε λάθος. 10 λεπτά αργότερα φάνηκε η Αφροδίτη. Φορούσε ένα τζιν κολλητό παντελόνι, κόκκινο πουλόβερ, μαύρες ψηλοτάκουνες μπότες οι οποίες είχαν τυλίξει το παντελόνι της και ένα μαύρο παλτό. Μόλις τον είδε να την περιμένει σταμάτησε απέναντι του, σε μία απόσταση 20 μέτρων και του έκανε νόημα να την ακολουθήσει.

…συνεχίζεται.

 

..συνεχισε..αναμενομενεν..

 

Απάντηση: Φανταστική ιστορία

Επειδή την Δευτέρα φεύγω για διακοπές η ιστορία θα συνεχιστεί μετά την 15η Αυγούστου. Πάντως θα ήθελα να σας προειδοποιήσω πως θα είναι αρκετά μεγάλη...


Καλό καλοκαίρι σε όλους και Ολες

 

Καλά να περάσεις και αναμένω με αγωνία την συνέχεια τις φανταστικής σου ιστορίας.

 

Απάντηση: Φανταστική ιστορία

Επέστρεψα από τις διακοπές και συνεχίζω ακάθεκτος...

6Ο ΜΕΡΟΣ

Αυτή πήγαινε μπροστά στα στενά της Πλάκας και αυτός ακολουθούσε από πίσω σαν το σκυλάκι της. Ξαφνικά πέρασε από δίπλα του μία πανέμορφη κοπέλα και το βλέμμα του έφυγε από την Αφροδίτη. Φυσικά αυτή τον κατάλαβε και σταμάτησε τον βηματισμό της κάνοντας του νόημα να την πλησιάσει. Μόλις έφτασε κοντά της και χωρίς να το πολυσκεφτεί του άστραψε ένα κατακέφαλο.

«Όταν βρίσκεσαι μαζί μου δεν θα έχεις μάτια για άλλες», του είπε. Ο Βίκτωρας προσπάθησε να της απαντήσει αλλά πριν ακόμη ανοίξει τον στόμα του δέχτηκε ακόμη ένα χαστούκι. Φυσικά όλα αυτά γίνονταν βράδυ στην Πλάκα όπου βρισκόνταν πάρα πολύς κόσμος. «Σκάσε. Μην μιλάς αν δεν σου απευθύνω πρώτα τον λόγο», του είπε η Αφροδίτη και συνέχισε τον βηματισμό της.

Ο Βίκτωρας, αφού είχε συνέλθει από το αρχικό σοκ συνέχισε να την ακολουθεί. Περπατούσαν επί δύο ώρες στα στενά της Πλάκας και κατέληξαν στην Πλατεία Μοναστηρακίου. Φυσικά η Αφροδίτη δεν του ξαναμίλησε καθόλου απλά κάπου κάπου γυρνούσε το κεφάλι της για να διαπιστώσει αν την ακολουθεί ακόμη.
«Μα καλά», ανναρωτήθηκε ο Βίκτωρας, «δεν έχει κουραστεί τοσες ώρες να περπατάει με αυτές τις ψηλοτάκουνες μπότες;» Σαν να κατάλαβε τις σκέψεις του η Αφροδίτη σταμάτησε και του έγνεψε να πλησιάσει.

Βρίσκονταν ήδη έξω από τον σταθμό του ΜΕΤΡΟ στο Μοναστηράκι. «Λοιπόν», του είπε κοιτάζοντας τον με ένα περιφρονητικό ύφος. «Σήμερα τα πήγες αρκετά καλά αν και σε κάποια στιγμή παραφέρθηκες», του είπε εννοώντας το βλέμμα που έριξε προς την όμορφη κοπέλα. «Αισθάνομαι αρκετά κουρασμένη και θα σε αφήσω. Θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή όταν το θελήσω εγώ». Ο Βίκτωρας προσπάθησε να μιλήσει αλλά η Αφροδίτη είχε ήδη φύγει.

…συνεχίζεται.

 

..καλως επεστρεψες..συνεχισε, αποκτα ενδιαφερον..

 

Μου αρεσει!!!!
Ομως αυτο το "συνεχιζεται" μου θυμιζει τα σηριαλ εκεινα που σε κοβουν στο καλλιτερο!
Επισης εκεινο το: στις πολλες τουαλετες της επαυλης του. Οικογενειακως "κοψιμο" εχουν και εφτιαξαν τοσες?
Επισης για να πω την γνωμη μου, περιγραφεις μια αξεστη και καθολου Κυρια Αφεντρα, βασισμενη ασφαλως στην φαντασιωση σου!
Μια αληθινη Αφεντρα ειναι πρωτα απ' ολα Κυρια δεν χυνει ποτο στα μουτρα ενος αγνωστου, αλλα εχει την ικανοτητα με μια της ματια, να τον κανει να χαμηλωσει τα ματια και να παγωσει το αιμα στις φλεβες του, μεταφορικα παντα!

 

Re: Απάντηση: Φανταστική ιστορία

Θα είχε υπηρετήσει στο πεζικό φαίνεται.. 

Πλάκα κάνω...ωραια ιστορία,συνεχισε.

 

Μετα τις 15 Αυγουστου η συνεχεια????
Πως θα αντεξω να περιμενω?
Θα φαω τα σιδερα, το μαστιγιο, την μια απο τις 2 χειροπεδες, η αλλη μου χρειαζεται, θα παθω, θα παθω!
Οκ! ισως το παρακανω!!! θα δειξω επιεικια!
Γραφεις μια φανταστικη ιστορια!
Δεν ειναι ασχημη!
Κρατα ομως ενα μετρο.
Μην χρησιμοποιεις υπερβολες!
Οτι ειναι πιο απλο, ειναι και πιο ωραιο και πιο κοντα στην πραγματικοτητα!
Και βρε παιδι μου, πολλη πεζοπορια.
Παλι καλα που δεν ανεβηκαν τον Λυκαβητο η τα Τουρκοβουνια και οχι απο τον δρομο!

 

Απάντηση: Φανταστική ιστορία

7ο Μέρος

«Η γκόμενα προσπαθεί να παίξει μαζί μου», σκέφτηκε ο Βίκτωρας καθισμένος σε ένα παγκάκι της πλατείας Μοναστηρακίου, «αλλά δεν έχει καταλάβει ακόμη με ποιον έχει μπλέξει», είπε ολοκληρώνοντας τις σκέψεις του και σηκώθηκε για να πάρει ένα ΤΑΧΙ και να πάει στο σπίτι του.

Όλο το βράδυ αναρωτιόνταν για ποιο λόγο αξίζει να ασχοληθεί μαζί της. Το μόνο που ήξερε για αυτήν ήταν το όνομά της και το κινητό της τηλέφωνο και τίποτα παραπάνω. Πάντως δεν έκρυβε πως τον είχε εντυπωσιάσει η εξωτερική της εμφάνιση και δεν θα ήταν ψέμα αν παραδέχονταν πως τον είχε φάει η περιέργεια να δει που θα το πάει το σκηνικό μαζί του. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως από την ημέρα που την είχε γνωρίσει, έστω και με αυτόν τον τρόπο, είχε σταματήσει τα …νυχτοπερπατήματα. Δεν είχε άλλα μάτια παρά μόνο γι’ αυτήν. Κρέμονταν από το κινητό και περίμενε να τον πάρει τηλέφωνο…

Αυτό έγινε τρεις ημέρες αργότερα. Ήταν η επέτειος της Εθνικής μας εορτής, 28η Οκτωβρίου. «Ναι», είπε ο Βίκτωρας καθώς σήκωσε το κινητό του αλλά από την άλλη πλευρά δεν ακούστηκε τίποτα άλλο από το κλείσιμο της γραμμής. Μετά από δύο λεπτά ντριν και πάλι. «Παρακαλώ», είπε αυτή την φορά ο Βίκτωρας για να ακούσει επιτέλους την φωνή της. «Ρε παλιο μαλάκα έπρεπε να σε πάρω δεύτερη φορά για να ακούσω την σωστή έκφραση;» του είπε φανερά εκνευρισμένη η Αφροδίτη για να απαντήσει ο Βίκτωρας. «Ζητώ συγγνώμη αλλά δεν πρόσεξα πως ήσουν εσύ στο τηλέφωνο».
«Ήσουν;», είπε η Αφροδίτη για να συμπληρώσει. «Μάλλον δεν έχεις καταλάβει πως όταν απευθύνεσαι σε εμένα θα μου μιλάς στον πληθυντικό. Προφανώς χρειάζεσαι πολλά μαθήματα ακόμη αν και πιστεύω πως πολύ σύντομα θα σε φέρω στα νερά μου», του είπε.

Ο Βίκτωρας δεν μιλούσε. «Λοιπόν;», είπε η Αφροδίτη. «Γιατί δεν μιλάς, δεν έχεις τίποτα να πεις;» Μετά από σιωπή λίγων δευτερολέπτων ο Βίκτωρας βρήκε το θάρρος να της μιλήσει. «Θέλω οπωσδήποτε να σε δώ», της είπε για να πάρει την απάντηση που περίμενε με τόση ανυπομονησία. «Σε μία ώρα να βρίσκεσαι στο bar που με πρωτοείδες. Αλλοίμονο σου αν αργήσεις. Δεν έχω καμία απολύτως διάθεση να σε περιμένω. Αν δεν είσαι εκεί στην ώρα σου δεν πρόκειται να με ξαναδείς», του είπε η Αφροδίτη και έκλεισε το τηλέφωνο.

…συνεχίζεται.