Φεμινισμος και bdsm...

Όπως προκύπτει, για φέτος το υπουργείο Εργασίας προσανατολίζεται στη θέσπιση:
14ημερης άδειας πατρότητας, μετ’ αποδοχών,
6μηνης γονικής άδειας και στους δυο γονείς (σήμερα είναι 4μηνη και αφορά τη μητέρα),
μέτρων προστασίας και των μπαμπάδων από απόλυση και ολιγοήμερων αδειών φροντίδας ανήμπορου γονέα, παιδιού, αδελφού ή συζύγου.
Όπως αναφέρει στο σημερινό της φύλλο η «Καθημερινή» η προστασία απόλυσης των μπαμπάδων θα ισχύει για δυο μήνες από τον τοκετό για το πρώτο παιδί, τέσσερις για το δεύτερο και έξι μήνες για κάθε επόμενο παιδί.
Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/ellada/ti-allazei-14imeri-adeia-patrotitas-met-apodohon

Αυτό το μέτρο μπορεί να εφαρμοστεί σε επιχειρήσεις που έχουν πολύ προσωπικό.
Αν έχεις ένα υπάλληλο θα πρέπει να προσλάβεις άλλον για την περίοδο που θα απουσιάζει ο πρώτος.
Το να πληρώσει η επιχείρηση 14 μεροκάματα δεν χάλασε κι κόσμος, αλλά το να στερηθεί τα απαιτούμενα χέρια για 6 μήνες είναι πολύ βαρύ. Οπότε είναι πολύ πιθανόν μετά την δίμηνη προστασία θα ψάχνει να βρει άλλη δουλειά. Αν βέβαια ο υπάλληλος είναι πολύ καλός στην δουλειά του η επιχείρηση θα προσλάβει, για την συγκεκριμένη περίοδο απουσίας, κάποιον ορισμένου χρόνου στην περίπτωση που δεν θα χρειάζεται να πληρώνει δύο άτομα και να δουλεύει το ένα. Αυτό συμβαίνει και σήμερα για τις γυναίκες.

 

Όσο υπάρχουν κοινωνικές επιρροές δεν μπορούμε να πούμε οτι γνωρίζουμε πραγματικά αυτές τις εσωτερικές προτεραιότητες.

 

Πάντως προσωπικά έχω ζητήσει από επιχείρηση δεδομένου ότι δεν είμαι μητέρα και δεν έχω οικογένεια, bonus έναντι των οικογενειαρχών.

Γιατί πχ τώρα έχουν πάρει ο κόσμος «άδεια ειδικού σκοπού» γιατί τα παιδιά κάνουν τηλεκπαίδευση και δεν πάνε σχολείο κλπ. Oh well...κι εμείς; Πρέπει είτε να έρθει σαν ρεπο/άδεια είτε σαν bonus.

Και θεωρώ πρέπει να θεσμοθετηθεί.   b*tch I know

 

Δεν αντιλέγω, μία πρώην κοπέλα μου όταν βρισκόταν σε αναζήτηση εργασίας, προσλήφθηκε τελικά σε μία μικρή επιχείρηση για ένα εξάμηνο καθώς η υπάλληλος που δούλευε εκεί είχε μείνει έγγυος. Εν τέλει επειδή ταυτόχρονα ήταν και πολύ καλή στη δουλειά της, πέτυχε μόνιμη πρόσληψη (ναι, η έγγυος απολύθηκε). Δε θα κάνω κουμάντο στην τσέπη κανενός και ειδικά όταν μιλάμε για μικρές επιχειρήσεις που απασχολούν μόνο έναν υπάλληλο (και το "αφεντικουλι" είναι ο δεύτερος) τα πράγματα γίνονται πολύπλοκα.
Από τη στιγμή που δεν μπορώ να ξέρω το ισοζύγιο έσοδα/έξοδα και το κατά πόσο υπάρχει η δυνατότητα να πληρώνει για κάποιο διάστημα δύο υπαλλήλους κάποια επιχείρηση, φράσεις όπως το "καημένο το αφεντικουλι" μου ακούγονται εκτός τόπου και χρόνου. Όπως υπάρχει το δίκαιο του εργαζόμενου, έτσι υπάρχει και το δίκαιο του εργοδότη.
Αυτό που τονίζω είναι ότι άδεια δικαιούται και ο άντρας, οπότε προσλήψεις βάσει τέτοιων κριτηρίων είναι άσκοπες

 

Τελευταία νέα:
https://www.iefimerida.gr/oikonomia/paketo-metron-stirixis-tis-oikogeneias-ntantades-geitonias

 

Θεώρησα ότι η άποψη είχε μεγαλύτερη σημασία από το "ναι" ή "όχι" δεδομένου ότι εδώ δεν μετράμε κεφάλια, απόψεις ανταλλάσσουμε. Είναι και ήταν "ναι", πάντως, αν αυτό σας διευκολύνει σε κάτι.
Διαχρονικά, επέλεξα την ελευθερία άποψης και έκφρασης. Δεν μπορώ να ξέρω πώς με μετρήσατε και με βγάλατε ελλιπή σε θέματα φεμινισμού. Γενικά, όπως σας είπα, θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ τα ίσα δικαιώματα, στοιχειώδης πολιτικός και κοινωνικός πολιτισμός είναι και απελευθέρωση κοινωνικών δυνάμεων προς όφελος όλων, προσωπικά έχω αγάπη και συμπαράσταση για τις γυναίκες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχω περί πολλού το Δεύτερο Φύλο και ούτε υποχρεούμαι άλλωστε και για τις ποσοστώσεις έχω ανάλογη άποψη με του @Arioch και μάλιστα έχουν βγάλει στην επιφάνεια κάτι τσόκαρα θεέ μου φύλαγε επειδή είναι γυναίκες, το οποίο είναι μια απογοήτευση. Ίσως αυτά όλα να μπερδεύουν, αν κάποιος ασχολείται με το αν είμαι ή δεν είμαι φεμινίστρια, αλλά έτσι είναι οι πραγματικότητες, κουβάρια μπερδεμένα.

 

Αν κάποιος έχει μια επιχείρηση με δυο νταλίκες από τις οποίες την μία οδηγεί ο ίδιος και την άλλη υπάλληλος οδηγός.
Σε ποιο πολιτισμένο κράτος, η δεύτερη νταλίκα δεν θα κάνει δρομολόγια για έξι μήνες επειδή ο οδηγός απέκτησε παιδί;

 

Τις προτεραιότητες τις γνωρίζουμε γιατί προϋπάρχουν των οργανωμένων κοινωνιών και λίγο πολύ είναι ίδιες σχεδόν σε όλα τα είδη που αναπαράγονται σεξουαλικά.

Η διαμόρφωση των κοινωνιών σε πατριαρχικές ή σπανιότερα σε μητριαρχικές δεν ήταν τυχαία, εμφανίστηκε εκεί που οι συνθήκες την ευνοούσαν. Μερικές χιλιάδες χρόνια αργότερα δεν υπάρχει κανείς καλός λόγος για ύπαρξη πατριαρχίας ή μητριαρχίας παρά μόνο η κοινωνική αδράνεια και ουσιαστικά αυτό είναι το τέρας που πρέπει να παλέψουμε και πιέσεις δεν δέχονται μόνο οι γυναίκες από το περιβάλλον τους, δέχονται και οι άντρες.

 

Θα κάνει με άλλον σε *κάθε* πολιτισμένο κράτος. Σε απολίτιστο κράτος πάλι θα κάνει με άλλον αλλά αυτός που είχε ανάγκη να απουσιάσει θα έχει πεθάνει από την πείνα.

Η διαφορά μεταξύ του πολιτισμένου και του απολίτιστου είναι η φροντίδα που δείχνει σε άτομα που έχουν την ανάγκη της και θα στο θέσω αλλιώς: οι Νεάντερταλ που φρόντιζαν άτομα ανίκανα να βοηθήσουν στη συλλογή τροφής ήταν πιο πολιτισμένοι από τους εργοστασιάρχες του 18ου και του 19ου αιώνα και από πολλούς του 20ου και του 21ου.

 

Καλή η κόκκινη ρέγγα.
Καλά τα πας.

 

Έτσι είναι.
Δεν υπάρχουν καθολικοί και διαχρονικοί κανόνες.
Πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία κατά την οποία όσοι πιθηκίζουν, έχουν αρκετά προβλήματα προσαρμοστικότητας, αναπροσαρμογών και πάει λέγοντας με ολίγον τι από κλαψουρίδια καταστροφολογιών.