Φεμινισμος και bdsm...

καλό βράδυ...μέσα από την καρδιά μου σας εύχομαι...

 

Amitābha

 

μόνο εικόνα; ήχο δεν έχει;

 

Τόσες πολλές λέξεις ενώ θα μπορούσατε απλά να παραδεχτείτε ότι κάνατε λάθος με την ανάλυσή σας και όχι να αναφερθείτε πάλι στα ίδια misconceptions που αναφερθήκατε από την αρχή. Δεν αλλάζει το λάθος σε σωστό απλά αν το γράψουμε πολλές φορές.

Τέλος να πω ότι δεν ανέφερα ούτε το φεμινισμό, ούτε την Εθνική Ομάδα Ποδοσφαίρου, ούτε το Σωματείο Σαλεπιτζίδων, ούτε άντρες, ούτε τασάκια, ούτε τίποτα από αυτά που λέτε οπότε μάλλον πρέπει να σκεφτείτε γιατί σας τσιγκλάει τόσο αυτό το θεματάκι. Και επειδή σας τσιγκλάει τόσο, γιαυτό είναι χαριτωμένη και η αντίδραση σας.

Πάντως γενικά αυτό που λέμε 'quiet time' βοηθάει σε αυτού του είδους την περισυλλογή που μας επιτρέπει να αναλογιστούμε γιατί αντιδρούμε δυσανάλογα σε σχέση με την τοποθέτηση του άλλου σε μία συζήτηση - είδατε, δεν μπορώ να μην σας δώσω συμβουλή, μου βγαίνει φυσικά, θα είναι επειδή έχει αυτό το κιουτ η τοποθέτησή σας.

Αλλά, παρακαλώ συνεχίστε. Δεν θα ήθελα να μπω εμπόδιο στο να ξεδιπλώσετε τις σκέψεις σας. Και όπως είπαμε, εδώ είμαστε.

 

Θέλεις να το εξηγήσεις λίγο γιατί δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα τι θέλεις να πεις;

 

Άσχετο, αλλά οι πιο δυναμικές γυναίκες που έχω γνωρίσει δεν φοράνε σχεδόν ποτέ τακούνια.
Δεν εκπροσωπούν τα τακούνια τον δυναμισμό, αυτά είναι καραπροβολάρες του φαντασιακού σας.
Ένα στερεότυπο απλά, που δεν συμβολίζει όλα όσα νομίζετε.
Θέλετε να το βλέπετε έτσι και καλά κάνετε, αλλά δεν είναι αντικειμενικά έτσι.
Τα τακούνια είναι μια άκρως μισογυνική  εφεύρεση για να κάνουν την ζωή των γυναικών απείρως πιο δύσκολη.    

 

Πολύ σωστή παρατήρηση, με το "εκπροσωπουν" αναφέρομαι
ακριβώς σε αυτό το στερεότυπο, το οποίο επέδρασε πάνω μου.

Όχι με την έννοια τακούνι = δυναμισμός ως απόλυτη συμπαντική έννοια!!

 

Λίγο μπερδεμένα μας τα λες.
Αν αποφασίσετε έτσι, πάνω στο τσακίρ κέφι να συγκατοικήσετε, χωρίς να γνωρίζετε τον χαρακτήρα και τον τρόπο ζωής του άλλου, μιλάμε για μια πολύ ανωριμη απόφαση ανεξαρτήτως ηλικίας.
Αν μετά την απόφαση για συγκατοίκηση δεν μπουν όρια, και συνεχίσει ο καθένας να κάνει ό,τι του κατέβει, ε, ναι, σίγουρα και τότε θα δημιουργηθούν προβλήματα.
Τι σχέση έχει όμως αυτό με αυτά που είπα εγώ περί ανέξοδης καυλάντας;
Το θέμα δεν είναι αν κάποιος μας βλέπει "σοβαρά" ή όχι.
Το θέμα είναι πόσο σοβαρά λαμβάνουμε εμείς οι ίδιοι τα συναισθήματά μας, συνεπακόλουθα τον εαυτό μας, άρα και τον άλλον.
Οι ανώριμοι άνθρωποι αναλώνονται σε ανακυκλώσεις συμπεριφορών και σχέσεων.
Οι δουλεμένοι άνθρωποι εξελίσσονται.
Και αυτοί και η συμπεριφορά τους απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους.
Εγώ, αυτό έχω καταλάβει.
Είναι πιο έντιμο να μένει κανείς μόνος από το να είναι απλά με κάποιον που δεν τον σέβεται αρκετά ώστε να τον εντάξει στη ζωή του.
Άποψη μου κλπ κλπ., τα γνωστά disclaimers, γιατί εδώ μέσα, σε λίγο θα κυκλοφορούμε τοίχο - τοίχο...   

 

Κι αν μπεις και στις μανούλες του fb, θα διαβάσεις κι εκεί πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, ότι αυτές οι κατάπτυστες χώρες όπως η Σουηδία προωθούν τον ντιγκινταγκισμό και είναι μία διεθνής συνωμοσία για την έκλυση των ηθών.
Νομίζω πως όλα τα κακά της ανθρωπότητας ξεκίνησαν με τον φεμινισμό...  
Μέχρι τότε υπήρχε ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.
Πανάθεμα τες, τις παλιοφεμινίστριες, τίποτα δεν θ'αφήσουν όρθιο, ούτε τα "ήθη", ούτε τα έθιμα...  

 

Θέλω να σου πω πως δεν μπορεί να προϊδεάσει κάποιος εκ των προτέρων αν του ταιριάζει κάτι ή όχι. Και ένα απλό διάβασμα δεν αρκεί, για να αντιληφθεί αν του ταιριάζει η όχι κάτι δεν αρκεί. Φαντάσου για παράδειγμα να είναι το υ καπνιστής και να του πει μια Κ τσιγάρο τέλος όταν ο ίδιος έχει προσπαθήσει 5 φορές να το κόψει και έχει αποτύχει παταγωδώς. Φαντάσου να είναι ποδοσφαιρόφιλος και να του πει δεν θα ξαναδείς ποδόσφαιρο ή να του πει κάθε βράδυ στις 10 η ώρα θα βλέπουμε μαζί τις μέλισσες όταν αυτός τις σιχαίνεται.

Ασε με εμένα εγώ το ξέρω το έργο της Κ/υ πως είναι ξέρω για παράδειγμα αν θα έπρεπε να θέσω κάποιους όρους τι όρους θα έβαζα, δεν γνωρίζουν όλοι όμως και πολύ περισσότερο αυτοί που δεν το έχουν ζήσει ποτέ τους. Και δεν μιλάμε για σχέση Α/σ που θεωρω πολύ δύσκολο να ξεκινήσει μια τέτοια σχέση από το 0 αλλά για κάτι πιο απλό για μια σχέση Κ/υ.

Στη φαντασία κάποιος μπορεί να πει το θέλω, μου ταιριάζει και μπορώ να το κάνω και πραγματικά να έχει τη πρόθεση να θέλει να το ζήσει και να προσπαθήσει όσο περισσότερο μπορεί για αυτό, στη πράξη όμως ίσως διαπιστώσει πως τελικά δεν ήταν αυτό που περίμενε ή σκεφτόταν πως είναι παρόλο που είχε αντλήσει όσες πληροφορίες μπορούσε.

 

Εγώ ξέρω πως δεν αποφασίζει κανείς εύκολα την συγκατοίκηση.
Είδα House of love μέχρι που πόνεσαν τα μάτια μου, τα πήρα λοιπόν κι έφυγα.
Αλλά είναι βέβαιο πως αν κάποιος επέλεγε (χωρίς πιστόλι στον κρόταφο) να μείνει μαζί μου, πως η τηλεόραση θα άνοιγε γύρω στις 10 για τις μέλισσες και μόνο...