Φεμινισμος και bdsm...

Και τι είναι αυτό που ορίζει κάτι; Για να σου το κάνω πιο απλό αν εγώ είμαι υπάκουος στις επιθυμίες της γυναικας μου και κινκυ στο σεξ ανήκουμε στο χώρο με τη γυναίκα μου να είναι Κ και εγώ ο υποτακτικός που κάνει τα πάντα για αυτήν ή πρέπει να το συζητήσουμε και να το επισημοποιήσουμε στα λόγια και εν συνεχεία στη πράξη για να ισχύει ή θα πρέπει να της λέω μάλιστα κυρία ή μάλιστα αφεντρα για να ισχύει γιατί υπάρχει κάτι; (αλήθεια τι; ) που να το ορίζει;

 

Ντε και καλά όχι.
Αν όμως για κάποιο λόγο αποφασίσει να το επιβάλλει, ναι, την άλλη μέρα γράφεται στο γυμναστήριο (το έχει ψάξει το ίδιο βράδυ)  

Ναι  

Το Κ/υ μπορεί να καταλυθεί ανά πάσα στιγμή. Δική μου γνώμη είναι ότι η κατάλυση πρέπει να δηλωθεί ρητά.

 

Δεν διαφωνώ καθόλου ότι σπανίζει  
Ωστόσο, όταν είσαι συνειδητά σε Κ/υ αναγνωρίζεις τον Κ σαν πραγματικό.
Μέχρι καταλύσεως...

 

Αυτό το "αν" που βάζετε στην αρχή, φανερώνει το υποθετικόν της προσέγγισης του θέματος.
Σας διαβεβαιώ ότι δεν χρειάζεται να μου εξηγήσετε κάτι, μια χαρά κατάλαβα τι λέτε και είμαι σίγουρος ότι κι εσείς καταλάβατε τι λέω, άσχετα που δεν σας αρέσει.

 

Βεβαίως και θα σου επιτρέψω αυτό έλειπε άλλωστε. Συμφωνώ με αυτά που λες το έχω ζήσει στη ζωή μου το D/s απλώς θέλω να καταδείξω πως είναι λίγο πολύ όλα σχετικά. Τώρα ας πούμε αυτό οιυ περιγράφεις εσύ θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως μια σχέση Κ/υ που έχει φτάσει στο πηκ της, θα μπορούσε άνετα καποιος να την χαρακτηρίσει και σχέση Α/σ.

Η ζωή όμως δεν είναι τόσο απλή, λέμε για παράδειγμα μην μπαίνεις σε μια σχέση Κ/υ αν δεν είσαι έτοιμος η έτοιμη για αυτό, δηλαδή στην ουσία να ικανοποιείς τα θέλω του Κ για να αντλήσεις αυτήν την ικανοποίηση. Η ικανοποίηση όμως μερικές φορές έρχεται σε σύγκρουση με τις αδυναμίες μας. Όλοι για παράδειγμα γνωρίζουμε το τι είναι καλό για τον οργανισμό μας, το τι είναι καλό για τον ψυχικό μας κόσμο κτλ. Το θέμα είναι και για αυτό λέγονται αδυναμίες ή πάθη πως μερικές φορές κάποιες αδυναμίες ή πάθη δεν μπορούμε να τα αποβάλλουμε παρόλο που γνωρίζουμε πως μόνο κακό μας κάνουν. Αν μπορούσαμε τότε όλος για παράδειγμα ο πλανήτης, δεν θα κάπνιζε ή δεν θα έπινε, δεν θα έτρωγε τζανκ ή θα ήταν όλοι φιτ. Δεν έχουμε τη θέληση να τα πετύχουμε όλα αυτά, ή η θέληση που έχουμε δεν είναι αρκετή για να επιτευχθεί ο στόχος. Και δεν είναι θέμα άρνησης ή φόβου είναι επειδή απλώς δεν έχει την απαιτούμενη θέληση για την επίτευξη του στόχου.

Φαντάσου κάποια να είναι πχ υψοφοβικιά και να της πει ένας μάστερ ξέρεις κάτι εγώ κάνω αναρρίχηση και θα ξεκινήσεις μαζί μου επειδή εκείνος, μπορεί να έχει την αγνή πρόθεση να της διώξει ή να πιστεύει πως μπορεί να της διώξει το φόβο χωρίς όμως κάτι τέτοιο να ισχύει.

Εσείς και καλά κάνετε αντιμετωπίζετε την ζωή με μία απλότητα του στυλ θα γίνεται αυτό το οποίο βεβαίως και το σέβομαι και το δέχομαι πως ενδεχομένως σε κάποιους αυτό μπορεί να ισχύει, εγω όμως προσωπικά διατηρώ μια επιφύλαξη γιατί σε μία σχέση μπορούν ανα πάσα στιγμή να υπάρξουν εκπλήξεις είτε θετικές είτε αρνητικές.

 

Δεν είναι το ίδιο. Το να μου αρέσει στο σεξ η επιβολή των θέλω μου στον άλλον ή η ικανοποίηση αυτών που θέλει ο άλλος (πήρα μια σοφτ εκδοχή Κ/υ, S/M) είναι διαφορετικό από το να ονοματισω αυτήν την διαδικασία, να την ορίσω με αρχή μέση και τέλος, από χύμα καύλα να την κάνω τρόπο του ερωτεύεσθαι, του υπάρχειν με τον Αλλον. Είναι διαφορετική η διάσταση αυτής της σχέσης. Όπως και το επόμενο στάδιο, αυτό της συνομολογίας τέτοιας σχέσης. Δηλαδή, αφού ονοματισθει ως τρόπος και πλέον οι αναζητήσεις προσανατολίζονται σε συγκεκριμένες περσόνες που μπορούν να ανταποκριθούν στα θέλω μας, στις ανάγκες μας, να είσαι σε θέση να συνάψεις ομολογία "ρόλων" με τον Αλλον. Κι αν πάει καλά, όσο αποκτάς εμπειρία, να διευρύνεις τα όρια. Κάθε στάδιο συνειδητοποίησης σε απογειώνει διαφορετικά. (Απλουστευω τους όρους χάριν συντομίας)

 

Καλά κι εγώ έφαγα μια σοκολάτα, δεν μας πήρανε και το κεφάλι. Άνθρωποι είμαστε κάνουμε και λάθη. Τα λέμε, πέφτει «τιμωρία» (σε άλλο νήμα αναλύεται η τιμωρία στην Κ/υ) κι η ζωή συνεχίζεται.   Πως τα κάνετε να φαίνονται κομπλικε. Πραγματικά.  

 

Κάνεις λάθος αν νομίζεις πως όλα όσα περιγράφω είναι εύκολα. Ίσα ίσα θέλει πολύ χρόνο και κόπο. Θεωρώ πως όλο το βάρος πέφτει στο Κ. Αν έχει την ικανότητα τη θέληση, την υπομονή και αν τον εμπνέει ένα υ, ώστε να ασχοληθεί μαζί του.
Οι σχέσεις αυτές εξελίσσονται. Φυσικά και δεν είπα πως από την αρχή ξεκινάς με το σκεπτικό πως θα κάνεις τα πάντα για τον Κ. Κρίνεις, βλέπεις και είσαι ανοιχτός απέναντι του για να ξέρει και Εκείνος αλλά και εσύ με τι έχετε να κανετε.
Φαντασου λοιπόν πως φοβάσαι τα ύψη και ένας άνθρωπος που εκτιμάς, εμπιστεύεσαι και σε ξέρει καλύτερα και από σένα αρχίζει και σε βάζει στη διαδικασία να αντιμετωπίσεις το φόβο σου. Σταδιακά θα βελτιωθείς.Νομιζω πως ένα Κ ευχαριστιεται όχι τόσο με το τέλειο αποτέλεσμα αλλά από την προσπάθεια, την εκτέλεση και την υπέρβαση που κανει το υ. Θέλουν χρόνο όλα αυτά και σίγουρα δεν πετυχαίνουν πάντα.

 

κάτι για αναβολικά είπατε...με φωνάξατε?

 

Εγώ πάντως και την εγκεφαλικότητα και τον φεμινισμό, τα βρίσκω ακαταμάχητα σε έναν άνδρα, ανεξαρτήτως status...  

 

Κι έλεγα που τα έχω ξαναδιαβάσει αυτά τελευταία.
Μανδρουισμός και στο φόρουμ.

Κάτι θυμήθηκα... by brenda posted 23 Φεβρουαρίου 2021 at 23:57