Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Οι Ογκιόκου και οι Κιγκιόκου
κι εγώ έβλεπα Καμπαμαρού παλιά.

 

Περασμένα 70 όπως μας λες, άρα γεννημένη περί το '45, άρα στην ηλικία των 25-30 περί το 1970-1975. Με εργασία κιόλας, άρα χωρίς παρεξήγηση φίλε δε ''γνωρίζεις'' την εποχή στην οποία αναφέρομαι.

Εγώ αναφέρομαι σε εποχές όπου απαγορευόταν στη γυναίκα να δουλέψει, εποχές όπου οι ίδιοι οι γονείς της γυναίκας έδιναν το ελεύθερο στον άντρα της (τον οποίο γνώριζε 5 λεπτά) να τη δέρνει κατά βούληση και φυσικά δεν αναφέρομαι σε γυναίκες των αστικών κέντρων. Γυναίκες περί τη δεκαετία του '70 και σε αστικά κέντρα κιόλας δεν είχαν σχέση με αυτά που περιγράφω, μπορούσαν να γυρίζουν από δω κι από κει, να ξεκινήσουν εργασία κλπ..

Όχι κι εδώ διαφωνώ. Με τη λογική αυτή φταίει ο εξαπατημένος και όχι ο απατεώνας.

Εννοώ διαφορετικό πράγμα στο ποστ μου πιο πάνω.

 

Γεννημένη το '42, εργασία το '65 ( 23 χρονών ) και όχι το '75...Δεν τις έζησα, αλλά μου τις διηγήθηκε...
Με εργασία που φαινόταν "περίεργη" ( είχε να κάνει με την γυναικεία ομορφιά ) και σε μέρος που ήταν "ξένη"...
Που σε διαβεβαιώ καθόλου "μπροστά" όσον αφορά την ελληνική επικράτεια...
Ενάντια στην θέληση των δικών της...
Και δεν είμαι 20, ούτε 30, αλλά 41...
Αν δεν "ήξερα" έστω και λίγα, πίστεψε με, δεν θα έλεγα κουβέντα....
Αλλά δεν χρειάζονται άλλα στοιχεία της οικογενειακής μου ιστορίας...

Επαναλαμβάνω, τώρα είμαστε στο 2015 και ούτε καν στην δεκαετία του '70...

Ειλικρινά και από το δικό μου ποστ, πήρες ένα ελάχιστο μέρος...Μάλλον παρανοήσαμε και οι δυο μας... 

Να σου πω την γνώμη μου επί του θέματος? Ο Φεμινισμός είναι μια μπούρδα πια...Η ισότητα μια τεράστια μπούρδα κι εκείνη πια...
Γιατί θα ήταν σαν να παραδεχόμασταν, ότι οι γυναίκες είναι κατώτερα όντα...Όποιος/α το πιστεύει ακόμη, "καλά" κάνει...
Όμως ζούμε στο τώρα, όχι στο παρελθόν...

Οι θέσεις εργασίας -εκείνες που υπάρχουν- είναι "ανοιχτές" σε όλους/ες...Εδώ και χρόνια...
Η μόρφωση το ίδιο διαθέσιμη για όλους/ες...
Τα πιθανά "κοινωνικά σκαλώματα" υπάρχουν εξίσου και για τους άντρες και για τις γυναίκες...
Είναι όλα θέμα προσωπικών επιλογών πια, τίποτ' άλλο...
Αν τώρα κάποιες/ιοι δεν θέλουν ν' αποτινάξουν από πάνω τους την όποια σκουριά...
Δεν τους φταίει κανείς/καμία άλλος/η πέραν από τον εαυτό τους...

Ως προς την υποταγή, το ξαναγράφω, το να είναι μια γυναίκα υποτακτική, δεν σημαίνει ότι είναι κατώτερη...
Τουναντίον, αν έφτασε σε κείνο το συμπέρασμα και το ζει δίχως ενοχές...Για μένα έχει - με το συμπάθειο - δυο καρύδια τετράγωνα...
Γιατί σημαίνει ότι "χτυπήθηκε" με τον εαυτό της, για να καταλάβει τα θέλω της, να τ' αποδεχθεί και να πάει κόντρα στα όποια στερεότυπα και "πρέπει"...
Γιατί βρήκε το κουράγιο, να είναι εκείνη που θέλει να είναι...
Και την επιλογή της την "πλήρωσε"...
Αν αυτό δεν είναι "φεμινιστικό", δεν ξέρω ποιο θα ήταν...
Και να μην είναι όμως, είναι πάντα άξιο του σεβασμού μου...
Σ' έναν τέτοιο άνθρωπο ( τ' ότι θα τύχαινε και γυναικείου φύλου, για μένα έρχεται δεύτερο ) εγώ βγάζω το καπέλο...  

 

Δε διαφωνώ σε κάτι από αυτά που γράφεις. Το έγραψα και εγώ κατά κάποιον τρόπο πιο πάνω για το φεμινισμό, στο κομμάτι που μίλησα περί εσφαλμένης/διαστρεβλωμένης αντίληψης της ιδέας του φεμινισμού.

 

Ακριβώς! Το φαινόμενο του λεγόμενου "κοινωνικού αποκλεισμού" αφορά πολλές ομάδες του πληθυσμού (ανάπηρους, ηλικιωμένους, άπορους, μονογονεϊκές οικογένειες, αλλοδαπούς), αλλά και τον καθέναν από εμάς που μπορεί ανά πάσα στιγμή να βιώσει την αναλγησία του κρατικού μηχανισμού και των συνανθρώπων του.

Νομίζω οτι οφείλουμε να περάσουμε στη μετα-φεμινιστική εποχή. Να μας απασχολούν ζητήματα όπως ο επαναπροσδιορισμός των ρόλων του κάθε φύλου και των μεταξύ μας σχέσεων. Οσο γυναίκες και άντρες τρωγόμαστε μεταξύ μας, εκεί έξω συμβαίνουν κοινωνικές ανακατατάξεις. Αμφισβητούνται τα πάντα, από τη φυλετική σύνθεση και ταυτότητα των κρατών μέχρι το ρόλο και την ταυτότητα της οικογένειας στον 21ο αιώνα. Ηδη οι κοινωνιολόγοι μιλούν για διάδοχα της πυρηνικής οικογένειας σχήματα (συλλογικά, κοινοβιακά, κοινωνικών δικτύων).

Αν γυναίκες και άντρες έχουμε κάτι να μοιράσουμε, σίγουρα έχουμε περισσότερα να μοιραστούμε...

Πρέπει να σταματήσει η ρατσιστική θεώρηση κυρίαρχων και υποτακτικών από κάποιους (λίγους, ευτυχώς) ανεγκέφαλους. Ο κυρίαρχος (έχω λόγο που δε χρησιμοποιώ κεφαλαίο κ) δεν είναι από καμία πλευρά ανώτερος από τον υποτακτικό. Μιλάμε για ανθρώπους που επιλέγουν ελεύθερα να τοποθετηθούν εντός της σχέσης. Και οι δύο αποφασίζουν, διεκδικούν, χειραγωγούν άν θέλετε, ο καθένας με τον τρόπο του. Επομένως, η επιλογή της υποτακτικότητας δε συνεπάγεται μειονεξία σε κανένα τομέα.

 

Το έχω γράψει και παλιότερα (αλλά δν θυμάμαι που).
Α και Γ δεν είναι ανώτερα ή κατώτερα αλλά διαφορετικά.
Κ και υ το ίδιο.
Τέλος η σεξουαλικότητα κάθε μορφής (και το BDSM) θα πρέπει να βγάζει απέξω πολιτικοιδεολογικά κολλήματα (που μόνο φαντασιακά
μπορούν να συνδράμουν και όχι να βλάψουν).
Φυσικά το να αναγνωρίζει στοιχεία "ανωτερότητας" ένα υ στον Κ ή η παραχώρηση εξουσίας (στα καθημάς πλαίσια) είναι αποδεκτό
και επιθυμητό συνάμα.

 

Ως προς το πρώτο μέρος του συλλογισμού σου, "έγραψες". Μεστός και καίριος. Ζούμε στην μετά- εποχή και ίσως βρισκόμαστε στις παρυφές ενός "νέου" ( για πολλοστή φορά ) συντηρητισμού.
Είμαι σίγουρος ότι διακρίνεις καλύτερα από μένα τα "σημάδια των καιρών", γιατί έχεις σίγουρα "ασχοληθεί" περισσότερο με το ζήτημα. Κι έχεις εφόδια που σ' εμένα λείπουν.
Αυτά, για τα του Cesar's.

Ως προς το δεύτερο μέρος, ξέρεις επίσης καλά ότι είναι κυρίως ζήτημα συμφέροντος.
Να "φέρεις βόλτα" ένα υποτακτικό άτομο, τ' οποίο έχεις πείσει ότι είναι κατώτερο σου λόγω status.
Είναι πιο εύκολο και ανώδυνο. Πόσο μάλλον αν το υποτακτικό άτομο τυγχάνει και γυναίκα.
Ανακατεύεις το τσουκάλι με τις ανασφάλειες, τα στερεότυπα και τα "προβλεπόμενα".
Ελπίζοντας ότι η υποτακτική γυναίκα θα "μασήσει". Αλλά...υπάρχει το αλλά...
Για καλή της τύχη πάνω απ' όλα είναι γυναίκα. Και αν θέλει να "εκμεταλλευθεί" καταστάσεις, σε κάνει να πιστεύεις ότι γουστάρεις περί "ανωτερότητας" σου λόγω status ή φύλου.
Και στην περίπτωση καλά κάνει, μην πω ότι πρέπει στον όποιο "έξυπνο" του είδους, να δίνει ένα γερό μάθημα. Μην και "στρώσει".

 

Και μετά το φεμινισμό, τι?
Δε γνωρίζω αν η Μαλβίνα υπήρξε υποτακτική, σίγουρα όμως δεν υπήρξε υποταγμένη:

Μην απαντάς: Άντρες. Εσένα τι συνειρμό σού κάνει το λήμμα άντρας;
Συγκεντρώνομαι.
Άντρας είναι ένας, όταν είναι άντρας μου, λέω. Ενδιάμεση κατάσταση δεν υπάρχει.
-Υπάρχουν εν τούτοις κι άλλα, μικρά και ανάξια, δευτερεύοντα χαρακτηριστικά που ορίζουν τον άντρα, με ειρωνεύτηκε (νομίζω) η γυναίκα.
-Αυτά δεν με αφορούν, αλλά αν θες…

Κατ’ αρχήν ο άντρας καπνίζει και πίνει. Το έλεγε η γιαγιά μου, ήταν αλάνθαστη η γριά. Ύστερα δεν τον πιάνουν κότσο εκεί που πιάνουν εσένα. Σου λέει: "Άσε θα πάω εγώ να τους μιλήσω". Ακόμα και αν είναι ενάμιση μέτρο άντρας, πρέπει να σου δημιουργεί τη βεβαιότητα πως μπορεί και να τους δείρει στην εφορία.
…Ο άντρας πρέπει να έχει αντίληψη του κόσμου για να συνεχίζεις εσύ να ζεις ξέγνοιαστα. Αυτή είναι, ίσως, η πιο φεμινιστική αρχή. Κάθεσαι στο μπουντουάρ και κάνεις νύχι. Που εκείνη την ώρα τίποτε δεν θέλεις να σε διασπάσει. Ο σωστός άντρας έρχεται με τα χαρτιά από την τράπεζα και σου λέει: "Εδώ υπόγραψε. (Γιατί ξέρει και σωστά ελληνικά, δεν τον πήραμε τυχαία). Εδώ, παιδί μου, σου λέω, πάνω από τη γραμμούλα…" Εκείνη την ώρα -καταλαβαίνεις, δεν καταλαβαίνεις- σαν να σου δίνει ένα υποχθόνιο σήμα, ώστε να αρχίσεις να κάνεις γυναικεία: "πού να υπογράψω άντρα; Εδώ; Κάτσε να στεγνώσει πρώτο το νύχι, μην κάνω μουντζαλιά και δεν το παίρνουνε".
Τότε ο σωστός άντρας θα πει: "Άσε καλύτερα. Υπογράφω εγώ. Και θα γίνει πλαστογράφος… Το κάνει για να μην χαλάσεις το πεντικιούρ; Επειδή σε περνάει για τελείως ηλίθια; Επειδή αταβιστικά κάτι τον σπρώχνει;

Το συμπέρασμα είναι ένα: αυτή η κατάσταση σε βολεύει, γυναίκα.
Άρα ο άντρας είναι ο σωστός.
Βεβαίως, για να μη σε ξεγελάω, όλα αυτά τα πρακτικά μπορώ, αν ασκηθώ, να τα κάνω και μόνη μου. Αλλά είναι αυτή η άχαρη διανομή, η διανομή που ονειρεύτηκα;
"Που προχωράς μέσα στο πλήθος, χλομή, γκρίζα γυναίκα, που κανείς δεν σε φροντίζει;"
Σαίξπηρ, κουκλάκι μου…

…"Πήγαινε πιες νερό, δεν ήπιες όλη μέρα".
Και μέσα σε αυτή την ατάκα συνόψισα τα πάντα… Διόλου πια με ενδιέφερε αν θα μου φέρει ποτέ λουλούδια και τσάντα από κροκόδειλο, το ίδιο κάνει. Μόνο εκείνο το "δεν ήπιες νερό όλη μέρα". Ήρθε και ακούμπησε πάνω στην άλλη του κουβέντα: "Σήμερα πρέπει να σε βγάλω στον ήλιο" –
καταλήγω:
Αυτά είναι τα μόνα αληθινά δώρα και άντρας είναι αυτός που δεν σ’ αφήνει να ξεραθείς…
Να μαραθείς, είπα.
Να ξεραθείς -είπε αυτή- και έχει διαφορά. Που ένα ποτήρι με νερό φτάνει για να την κάνει.

…"Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί, να την αφηγηθείς στη μάνα σου,
να μην ντραπείς, να μη σε λυπηθεί, να μην ανησυχήσει.
Ιδίως να μην μπει στη λογική να σου φέρει αυτή εκείνο το ποτήρι το νερό που λέγαμε…"

 

Λολ. 

 

Γυναίκα είναι...Άντρας είναι...Χαμστεράκι είναι...Όλες οι γυναίκες, όλοι οι άντρες, όλα τα χαμστεράκια, κουλουπού κουλουπού. Αμήν.

Υ.Γ.

Ο πατέρας φάντασμα λέει μια ιστορία στο παιδί φάντασμα, σε κάποια φάση το φαντασματάκι τρομάζει.
Ο πατέρας φάντασμα σταματάει την διήγηση, αγκαλιάζει το φαντασματάκι και του λέει με σιγανή και καθησυχαστική φωνή.
Μη φοβάσαι παιδί μου, δεν υπάρχουν οι άνθρωπες.   

 

Υπαρχοθν κι αλλες διαστασεις στο θεμα, οχι τοσο εμφανεις, αλλα ιδισιτερα σημαντικες εφεξης.

Τα πραγματα συντομα προκειται να περιπλακουν κι αλλο.
Και μαλιστα πολυ.
Οι επικειμενες αναταραξεις που θα φερουν στο πολυ κοντινο μελλον η τεχνητη μητρα, η κυοφορια εκτος γυναικειου σωματος, το τεχνητο σπερμα, η ηδη δοκιμασμενη γονιμοποιηση κι αναπαραγωγη ωαριου με ωαριο (χωρις αντρικο χρωμοσωμα ΥΥ), μαζι με αλλες αντιστοιχες εξελιξεις, και η πιθανη αισθητη εως μεγαλη αριθμητικη συρρικνωση του αντρικου φυλου σε καποιες δεκαετιες, θα φερουν νεες αναταραξεις και πολυπλοκοτητες στις ηδη πεπλεγμενες σχεσεις και σορροπιες μεταξυ των δυο φυλων. Τοσο εντος οσο κι εκτος BDSM.

Καποιοι μιλουν ηδη για εναν κοσμο του κοντινου μελλοντος οπου η αναλογια γυναικων αντρων θα ειναι απο 3:1 εως 10:1, ακομα και χωρις μεγαλης κλιμακας πολεμους.
Δεν εχω ιδεα πως θα διαμορφωθει ο φεμινισμος και το BDSM τοτε, αλλα τα παντα αλλαζουν ριζικα με ραγδαιους ρυθμους.
Ο φεμινισμος του χθες μπορει να ειναι αγνωριστος αυριο.
Οπως και πολλα κομματια της ζωηςκαι των σχεσεων.

Η ζωη κι ο κοσμος αλλαζουν ραγδαια και ριζικα. Σε λιγο μονο τα μνημονια θα ειναι εκει ακλονητα να μας θυμιζουν τα δεδομενα της ζωης οπως τα ξεραμε.

 

Ο φεμινισμός έχει να κάνει με την θέση της γυναίκας στο
κοινωνικό-πολιτικό-οικονομικό σύνολο.

Το να έχει μια γυναίκα ίση μεταχείριση ως προς την κοινωνία,
είναι κάτι, που στις μέρες μας, δεν αμφισβητείται. Ή, διαφορετικά,
δεν θα έπρεπε να αμφισβητείται.

Μια φεμινίστρια, εξάλλου, ακόμα και εάν λειτουργεί ως υποτακτική
στην ζωής της, δεν παρεμβαίνει κάποια θεώρησή της, αρκεί αυτή να
διαθέτει τον εαυτό της όπως θέλει εκεί που θέλει.

Η λεπτή γραμμή βρίσκεται στο άλλο να εκμεταλλεύεσαι μια γυναίκα
και άλλο να σου δίνει το δικαίωμα να την εκμεταλλευτείς. Το οποίο
αποτελεί και βασική προϋπόθεση στο BDSM, συναίνεση.

Το πρόβλημα προκύπτει στα πλαίσια του μετα-φεμινισμού, οπού εκεί
οι ερμηνείες και οι στόχοι είναι πολυ-ποίκιλοι και πολυ-διάστατοι. Σε
σημείου όπου και οι διάφορες "σχολές" του μετα-φεμινισμού έρχονται
σε ρήξη μεταξύ τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το πρόβλημα του
πρώτου φιλιού. Όπου εξ ορισμού, γίνεται χωρίς την ομολογουμένη
συναίνεση της γυναίκας, αλλά εάν υπάρχει πλήρη λεκτική συγκατάθεση,
χάνεται το όλο νόημα και η μαγεία της στιγμής.