Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

Σοβαρότατο ρόλο έπαιξαν το εργατικό κίνημα, τα σοσιαλιστικά κινήματα 20ου αι. και η κατανάλωση που εξελίχθηκε σε μαζική κατανάλωση.

ΥΓ. Λυπάμαι που ξαναμπαίνει στη δημόσια συζήτηση το θέμα «η θέση της γυναίκας» είχε να ακουστεί από 10ετία 70 και μου φαινόταν μεσαιωνικό και τότε  

 

Και η βιομηχανική επανάσταση και ο πόλεμος και πολλά άλλα συνετέλεσαν στις αλλαγές αλλά το φεμινιστικό κίνημα είτε λεγόταν έτσι είτε αλλιώς ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί για να δώσει φωνή σε μια μεγάλη κοινωνική ανισορροπία.

Και θα είναι απαραίτητο όσο υπάρχουν αιτίες ύπαρξης του.

 

Κύριοι παράγοντες στην εξέλιξη της γυναικείας χειραφέτησης (ακόμη εξελίσσεται) είναι η «οικονομία της ελεύθερης αγοράς» που αναγνώρισε και εκμεταλλεύτηκε την γυναίκα στην μισθωτή εργασία, δίνοντας παράλληλα πρόσβαση στην εκπαίδευση* και η «αστική διανόηση» που έδωσε την ιδεολογική θεμελίωση της χειραφέτησης.

* Το μορφωμένο και εκπαιδευμένο εργατικό προσωπικό είναι πιο αποδοτικό και είναι κουταμάρα να έχεις έξυπνες και ικανές γυναίκες έξω από την παραγωγή και την διοίκηση, όταν αξιοποιώντας τες έχεις μεγαλύτερο κέρδος.

 

Πουλάει. Δεν είναι το μόνο. Η αναβίωση των όποιων φαινομένων δημιουργεί αγκυλώσεις και ευδοκιμεί σε νέα παρομοιου τύπου κινήματα.

 

Μόνο που κάποιοι σαν κι εσάς μισούν και αυτούς στους οποίους αναφέρεστε.
Γενικά μισούν τους ανθρώπους.

 

Με αφορμή αυτό που έγραψες και χωρίς να αναφέρομαι σε εσένα σε αυτά που θα πω και χωρίς διάθεση αντιπαράθεσης.

Υπάρχουν χρόνοι για τα κάθε βάρη. Υπάρχουν εποχές με άλλα βάρη και υπάρχουν και ηλικίες με άλλα βάρη.

Τα βάρη κάποιας εποχής δημιούργησαν κάποτε έναν μισανδρισμό στον φεμινισμό, ήταν μια εποχή δύσκολη όχι μόνο για την γυναίκα γενικά για την ανθρωπότητα. Δεν το δικαιολογώ, αλλά δεν το έζησα και δεν το καταλαβαίνω.

Αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε κίνημα με ιστορία έχει κάνει λάθη. Υπάρχει πλήθος από πληροφορίες για τα λάθη του φεμινισμού, του κουμμουνισμού, του όποιου "-σμου" . Το πως χρησιμοποιεί ο καθένας μας αυτές τις πληροφορίες και πως μεταφράζει με βάση αυτές τις πληροφορίες τον κάθε "-σμο", είναι δικαίωμα του. Πάντως ήδη επικρατεί η αντίληψη ότι ο φεμινισμός έχει διαχωριστεί από την μισανδρία. Όταν μιλάμε για φεμινισμό μιλάμε για ισότητα των φύλων. Αυτό σήμερα έτσι έχει επικρατήσει, έτσι επικοινωνείτε και έτσι θέλουμε να υπάρχει, αλλιώς να μην υπάρχει.

Επιστρέφοντας στα βάρη, πιστεύω ότι η ισότητα είναι πρώτα ευθύνη και μετά δικαίωμα. Αν και όσοι θέλουμε να διατηρήσουμε την ισότητα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε κάποια από αυτά τα βάρη.

Η γυναίκα και γενικότερα ο άνθρωπος του σήμερα που ξέρει την αξία του έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του, να ξ έ ρ ε ι καλύτερα και περισσότερα από χθες , το να μην ξέρεις είναι επιλογή και κρίνεται ως επιλογή και όχι ως άλλοθι.

Γι αυτό κατ εμέ είναι αδικαιολόγητο σήμερα ο φεμινισμός να μην δέχεται το βδσμ. Είναι δικαίωμα μου να μην θέλω να βγάλω φόρα παρτίδα τις προτιμήσεις μου, αλλά είναι υποχρέωση όσων στηρίζουν την ισότητα να σέβονται και να στηρίζουν την όποια έννομη προτίμηση και ανάγκη μου. Ευελπιστώ για αργότερα, βήμα – βήμα.

Αλλά και εντός βδσμ, υπάρχει ακόμα πολύ δουλίτσα να γίνει με την ισότητα. Στις θεωρίες περί "δωρο – υποταγής που κερδίζεται" βλέπω μισογυνισμό, το ίδιο και στους σωτήρες που μπαίνουν κατά καιρούς να αφυπνίσουν τις σούμπες και πολλά άλλα ενδιαφέροντα που μπορούμε να δούμε, όταν προσπεράσουμε το τι είναι ο φεμινισμός και πάμε στην ουσία.

 

Υπάρχει ξεκάθαρη διαφορά ανάμεσα στις έννοιες πατριαρχία και μισανδρία. Και ακόμα παραπέρα, συχνά η ίδια η πατριαρχία μπορεί να έχει και στοιχεία μισανδρίας.

 

Το "El violador eres tu" είναι ένας ύμνος ο οποίος ξεκίνησε από την Χιλή στην οποία γίνονται περιπου 42 βιασμοί την ημέρα και μόνο το 8% των βιαστών καταδικάζονται.

 

Πάλι κόκκινη ρεγγούλα.

 

Για όσους πιστεύουμε οτι η θεση που κατέχει σήμερα, είναι αυτή του Ιζνογκουντ, πρόκειται μάλλον περί οπισθοδρομησης