Φεμινισμός και Υποτακτικές γυναίκες.

διεισδύσατε στον πυρήνα. όποιος αντιλαμβάνεται πως υστερεί επιδιώκει εκδίκηση, χειραγώγηση, ακρωτηριασμό κι εξόντωση. πάντα με αγάπη.  

 

Συνιστώ πολεμικές τέχνες. Δεν είναι τυχαίο που τις εξασκούν για χρόνια λαοί με μικρή σωματική διάπλαση. Μπορούν να αντιγυρίσουν τη σωματική ρώμη του έτερου δίχως να το πάρεις χαμπάρι  

 

είναι δικό σας χαρακτηριστικό να αναγιγνώσκετε χρησιμοποίηση των λόγων σας, ειρωνεία, όπως κι αν την εννοείτε, ή σπόντες. γνωστό χαρακτηριστικό σας. δικό σας, και δεν μου πέφτει και λόγος. τι γράφω δεν σας πέφτει λόγος, επίσης. δεν γράφω μαζί σας. γράψατε κάτι που δείχνει τον πυρήνα της συζήτησης στο νήμα, και το σχολιάζω όπως νομίζω.

στο νήμα δεν συζητάμε τι κάνετε "από μεριάς σας", ούτε καν τι κάνει η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. συζητάμε μιά πολύ συγκεκριμένη πολιτική θεωρία που αναφέρεται στον τίτλο του νήματος, και διεισδύσατε, σε σχόλιό σας, στον πυρήνα της. σε μιά απ τις πυρηνικές αντιλήψεις της.

δεν έχω γνώμη γιά τις εκτιμήσεις σας για "μικρό" ή "μεγάλο" "κακό". δεν έχω σχόλιο. ούτε σπόντα, ούτε άλλη "χρήση" των "λόγων σας"  

 

απ το 1848 καταγεγραμμένα, αλλά απ το 1791 πρωιμότερα , επίσης καταγεγραμμένα.

καλό σ/κ

 

Ε ναι        

 

Το συγκεκριμένο απόσπασμα από την ανάρτηση της @Θρυαλλίς, μου «μίλησε» εξίσου.

Είναι ιδιαίτερο το να φροντίζεις και να νοιάζεσαι (ασχέτως φύλου ).
Η συναναστροφή και η αλληλεπίδραση με ένα σωρό κόσμο είναι κάτι που συμβαίνει, θέλοντας ή μη, καθημερινά.

Η φροντίδα και το νοιάξιμο όμως δίνεται στους δικούς μας ανθρώπους, και μόνο.
Και το αμφίδρομο όλου αυτού, είναι ιδιαίτερο και έχει μοναδική αξία.

 

Τελώ υπό προετοιμασία γαλάζιων μικροαστικών διακοπών στολίδι μου, περιορισμένος ο χρόνος μου, κάπως περιληπτική θα είναι και η απάντηση μου όσον αφορά τα θέματα που θίχτηκαν.

Ως πατριαρχία πλέον δεν ορίζουμε το default περιβάλλον και συμπεριφορές στο οποίο και με τις οποίες μεγάλωσαν οι γονείς μας. Πατριαρχία είναι κάτι πολύ διαφορετικό τώρα και αν ότι έγραψες το γράψεις σε συγκεκριμένα μέρη όπου ζυμώνεται ο φεμινισμός και οι νέοι φεμινιστικοί αγώνες θα σου εξηγήσουν γιατί είσαι υπέρ της πατριαρχίας.

Βλέπεις, τώρα που πλέον έχουμε πλήρως ισότιμη νομική και συνταγματική διαχείριση των δύο φύλων οφείλουμε να πολεμήσουμε για λίγη ανισότητα υπερ των θηλυκοτήτων, να ασχοληθούμε λίγο περισσότερο με τι τους ενοχλεί στην συμπεριφορά των ανδρών πχ να βγαίνουν με τα βυζιά από έξω αλλά εμείς να είμαστε υποχρεωμένοι να τις κοιτάμε στα μάτια, να αλλάξουμε βρε παιδί μου και λίγο τον νόμο, λίγο διαφορετική, προνομιακή και κατα προτεραιότητα διαχείριση των δολοφονιών κατά των γυναικών, ενός φαινομένου που έχει δύο τρία χρόνια που ανακαλύψαμε ότι υπάρχει, δεν βλάπτει. Αυτός είναι ο σημερινός φεμινισμός.

Υπολείπονται τα σοβαρά πράγματα που δεν άπτονται του φεμινισμού και που δεν αλλάζουν έτσι απλά με βόλτες με πλακάτ στο σύνταγμα αλλά θέλουν ριζικές κοινωνικές αλλαγές που αφορούν όλους ως ανθρώπους άφυλα. Όπως η εγκληματικότητα και οι πραγματικές κακοποιητικές συμπεριφορές.

Σχετικά με τις όποιες επαγγελματικές πόρτες έχεις φάει στην πρώτη περίπτωση, νομίζω θα ήταν λάθος να δούμε κάτι άλλο πέρα των οικονομικών χαρακτηριστικών που έχει η μισθοδοσία βάσει των έμφυλων βιολογικών χαρακτηριστικών σου. Το οποίο δεν θα συνέβαινε εάν από το κράτος υπήρχε πρόνοια και κρατική οικονομική μέριμνα για την οικονομική κάλυψη των αναγκών της κύησης και κάτι τέτοιο δεν επιβάρυνε την ίδια την επιχείρηση.

Οπότε βλέπεις πως διδάσκουμε διακρίσεις συμπεριφορών βάσει έμφυλων χαρακτηριστικών στα παιδιά μας.

Δηλαδή που πλησιάζει τα έμφυλα αρσενικά χαρακτηριστικά.

Τον κατανοώ τον πατέρα σου, όμως είμαι σίγουρος ότι εάν είχα λίγο χρόνο να του εξηγήσω το πόσο θαυμάζω και σέβομαι δυναμικές γυναίκες σαν την κόρη του οι οποίες ξέρουν πως να επιβιώνουν και να προστατεύουν τον εαυτό τους και να παίρνουν αυτό που της ανήκει χωρίς να εξομοιώνουν ή να απαιτούν εξομοίωση των δύο φύλων, θα άλλαζε γνώμη.

Αυτά, τα λέμε μετά τας διακοπάς μου.

 

το σύνταγμά μας λέει οτι επιτρέπονται οι διακρίσεις που είναι θετικές. καλές. με «συγκεκριμένη φορά» που λένε εδώ οι υπέρμαχοι του φεμινισμού.

το κυπριακό κοινοβούλιο ψήφισε πρόσφατα έναν νόμο, με μεγάλη πλειοψηφία, που αναιρεί την ισότητα έναντι του νόμου, στη βάση του φύλου. ορισμένοι φόνοι, είναι πιό φόνοι απ τους άλλους, γιατί ορισμένα γουρούνια είναι πιο ίσα απ τα άλλα, όπως εξήγησε ο οργουελ. ορισμένοι φόνοι, «συγκεκριμένης φοράς», συνιστούν αδίκημα ιδιώνυμο, αυτοπροσδιοριζόμενο, εκ θεού, κατά το δίκαιο της εξαίρεσης.
με παρόμοιους νόμους, αυτοδίκαιους, εδιώχθησαν οι κομμουνισταί και οι ανατρεπτικοί εν γένει, με «συγκεκριμένη φορά». και οι φασεμινιστές επιχαίρουν, βέβαια, που το διεκδίκημα της ανισότητας έναντι του νόμου κέρδισε κάπως έδαφος.