Φετιχισμός, παραφιλίες, bdsm (...διαστροφές γενικώς...) και πατρότητα/μητρότητα

Απίστευτο κι όμως αληθινό, γίνομαι αυτεπαγγέλτως διορισθείς συνήγορος κάποιου, που πρώτον, σίγουρα δεν έχει ανάγκη υπερασπίσεως.
Και δεύτερον, δεν είναι για τα γούστα μου ότι το συμπαθέστερο.
Αλλά το σωστό να λέγεται - και δίχως καμία διάθεση "μαλλιοτραβήγματος" μαζί σου @Λύσανδρος -.
Το μέλος στο οποίο έκανες quote, έγραψε ότι θα ήθελε. Δεν έγραψε κάπου, ότι θα δίδασκε το παιδί της - ή θα προσπαθούσε, να το διδάξει -, να άγεται με γνώμονα την όποια διάκριση ή μισαλλοδοξία.

Οι επιθυμίες όσο μένουν "αιθέριες", δεν έχει κανένα νόημα, να κατακρίνονται.
Κλείνοντας, να -ξανά-γράψω τα ίσως και όχι τόσο αυτονόητα?
Μπά....δεν έχει πια το παραμικρό γούστο.

 

Να ενθαρρύνονται οι επιλογές του καθενός και να αποθαρρύνεται η τάση να κριτικάρει τις επιλογές των άλλων ή να συγκρίνεται με εκείνες.

 

Εντάξει ρε παιδιά, μια ερώτηση έκανα. Κι επιμένω σε αυτή όμως.

 

 

Α, και κάτι άλλο.

Με εσένα @Tenebra_Silente και ρόπαλο να βγάλουμε ο ένας στον άλλο, απ΄ όσο έχω δει μέχρι τώρα τις απόψεις σου και την εν γένει στάση σου,
μετά μάλλον σε μπύρες μαζί θα το γυρίσουμε με γέλια, κι ας κρατά ο καθένας τα πλευρά του και το κεφάλι του απ΄ τα εκατέρωθεν χτυπήματα.

 

 

η κριτική είναι χρήσιμο να αποθαρρύνεται; ποιόν φοβίζει η κριτική; σε τι βλάπτει;
κρίνοντας επιλέγει κανείς, άκριτα άγεται και φέρεται.
 

 

Γιατί δεν θα ήθελα το παιδι μου να ζήσει στην αβεβαιότητα του αν είναι "ανωμαλο" ή όχι. Το λέω αυτό γιατί εγω μέχρι να βρω το δρόμο μου και να με αποδεχτω όπως είμαι, ταλαιπωρηθηκα πολύ κυρίως ψυχολογικά. Δεν βρέθηκε κάνεις να μου πει πως αυτά που με εκφράζουν και επιθυμώ είναι αποδεκτά και δεν είναι "ανωμαλια" Δεν θα ήθελα να ζήσει κάτι τέτοιο. Οπως ξαναείπα, θα ήμουν ευτυχής αν το μοιραζοταν μαζί μου, θα μπορούσα κι εγώ να το βοηθήσω όσο μπορώ. Δεν ξέρω αν είμαι υπερβολικη αλλά έτσι το βλέπω.

 

Αν την δίνουμε στους άλλους, μπορούμε να την απαιτούμε για τον εαυτό μας ( άλλο, αν θα μας την δώσουν ).
Ως προς τα παιδιά, μάλλον ο όποιος γονέας "φτάνει" μέχρι ενός σημείου με τις όποιες διδαχές/συμβουλές του.
Μην ξεχνάμε, ότι όσο κι αν είναι δυνατό τ' όποιο παιδί μας να το "πλάσουμε". Καθ' εικόνα και ομοίωση μας, μάλλον δεν μπορούμε να το κάνουμε.
Παίρνω σαν παράδειγμα τον εαυτό μου. Είναι πολλά τα στοιχεία, που πήρα απ' τους γονείς μου. Αλλά σε πολλά άλλα - και δεν αναφέρομαι μόνο στον σεξουαλικό τομέα -, ήμουν και παραμένω στους αντίποδες. Κι αυτό δεν έγινε λόγω αντίδρασης μου, αλλά λόγω - απ' ένα σημείο και μετά - τελείως διαφορετικών βιωμάτων/εμπειριών.

Υ.Γ.

@Λύσανδρος σίγουρα μπύρες μετά το "πλάκωμα" φίλτατε. Αφού "πλάκωμα" για το "πλάκωμα" το θεωρώ από πάντα ανούσιο.
Πόσο μάλλον να κρατώ "μούτρα" σε κάποιον, γιατί διαφώνησε μαζί μου κόσμια.

 

Πολύ χρήσιμο αλλά και όμορφο που μοιράστηκες μία προσωπική σου πληροφορία, @Anais... !

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως πολλά μέλη του φόρουμ αλλά και άτομα εκτός αυτού ταυτίζονται με τις ανησυχίες και την προσωπική σου δύσκολη πορεία πρός την "απενοχοποίηση"...

Ένα σίγουρα ωφέλιμο σχόλιο!

 

Τέλος πάντων, όπως καταλαβαίνεις. Τι να σου εξηγώ άλλο;

 

έλεγα μήπως καταλάβω την ενόχληση της κριτικής· αλλά δεν πειράζει, θα βρω άλλη ευκαιρία, νέος είμαι.

 

Σου εύχομαι να χαίρεσαι τα νιάτα σου και κάθε ευτυχία.

 

Πολλά "προβλήματα" δεν θα υπήρχαν αν μας μάθαιναν και μαθαίναμε στα παιδιά μας πως ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του. Επιλογές δικές του! Κανενός άλλου. Και όσο μπορεί να τις υποστηρίζει, τόσο πιο δικές του γίνονται, τόσο σαφέστερες. Χωρίς να φοβάται να του ασκηθεί και να ασκήσει κριτική.
Φοβάται κάποιος την κριτική γιατί απλά δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει αυτά που λέει. Φοβάται την αποδόμηση. Φοβάται την αμφισβήτηση.

Το αν κάποιος θεωρεί εαυτόν "ανώμαλο", είναι πρώτα και κύρια δικό του θέμα. Δικα του στερεότυπα. Που φυσικά και τα έχει κληρονομήσει από μια κοινωνία, αλλά ο κάθε ενήλικος άνθρωπος, χρειάζεται να επεξεργάζεται κάθε τι που κληρονομει.

Αν το καταπίνει αμασητο, κανείς άλλος δεν του φταίει. Ούτε η διαφορετικότητα στη σεξουαλικότητα, ούτε η κακούργα η κενωνια, ούτε τίποτε.

Και μιλώ εκ πείρας, περνώντας μια εφηβία με κάποιες ενοχές και κρύβοντας από τον εαυτό μου πρώτα και κύρια, τις σεξουαλικές μου προτιμήσεις.