Φετιχισμός, σαδομαζοχισμός, και διαστροφές στη μεγάλη οθόνη.

Τα ζώα διεγείρονται σεξουαλικά περισσότερο από τις οσμές και τους ήχους παρά από τις εικόνες. Ο άνθρωπος αποτελεί την εξαίρεση. Η ταινία πραγματεύεται την εξαίρεση της εξαίρεσης ή πως μια σπάνια και φαινομενικά εκλεπτυσμένη διαστροφή, η αρωματολαγνεία, οδηγεί έναν προικισμένο αρωματοποιό στο κατά συρροή έγκλημα και στον κανιβαλικό θάνατο-αυτοκτονία.
Αξιοπρεπής μεταφορά ενός «δύσκολου» βιβλίου στην μεγάλη οθόνη.

 

ιδιόρρυθμες σχέσεις κ bdsmική αισθητική π τυλίγεται από ένα μαγικό soundtrack

 

Μαστιγώματα γεμάτα αναμνήσεις…



Αν και η ταινία ήταν πολύ κατώτερη από το βιβλίο, η Ιστορία της Ο δεν επιτρέπεται να λείπει απ’ το νήμα. Για δε τον γράφοντα στάθηκε η πρώτη του γνωριμία με τον κόσμο του σαδομαζοχισμού και της ερωτικής Κυριαρχίας, εξ ου και η νοσταλγική διάθεση. Εξ απαλών ονύχων…



Μια σπανιότητα, ένα μαστίγωμα των σούπερσταρς. Όπου η Μπριζίτ Μπαρντό χάνει στα χαρτιά από τον Αλέν Ντελόν και υφίσταται τις συνέπειες. Άσσο τράβηξε ο κωλόφαρδος…



Για την Ορνέλα Μούτι γινόμουν όχι μόνο σαδιστής, αλλά RACK Και βάλε…

 

Από το αγαπημένο Death Proof: «τι μπορεί να συμβεί, αν δεν ξέρεις ποιος είναι ο stuntman Mike!!»

Stuntman Mike: Well Pam, which way you goin' left or right?
Pam: Right.
Stuntman Mike: Aww, that's too bad.
Pam: Why?
Stuntman Mike: Well, because there was a fifty-fifty shot on whether you'd be going left. You see, we're both going left. You could have just as easily been going left too and if that was the case, it would have been awhile before you started getting scared. But since you're going the other way, I'm afraid you're gonna have to start getting scared... immediately!









...

 

Στην πρώτη μου απόπειρα να δω το Death Proof με πήρε ο ύπνος (όχι, δεν έφταιγε η ταινία) και ξύπνησα ακριβως στη σκηνή του ατυχήματος. Έπρεπε να κοιμόμουν άλλα 5 λεπτάκια. Μου ήρθε απότομο  .
Απολαυστικότατο πάντως το Death Proof και με ωραία μουσικούλα.

 

Εξαιρετικός psycho με πολύ επίκαιρες αναφορές στη σημερινή κοινωνικο-οικονομική κατάσταση. Το παράδειγμα του 100% σαδιστή 0% κυρίαρχου (για αυτές που με ρώτησαν)







There are no more barriers to cross. All I have in common with the uncontrollable and the insane, the vicious and the evil, all the mayhem I have caused and my utter indifference toward it I have now surpassed. My pain is constant and sharp and I do not hope for a better world for anyone, in fact I want my pain to be inflicted on others. I want no one to escape, but even after admitting this there is no catharsis, my punishment continues to elude me and I gain no deeper knowledge of myself; no new knowledge can be extracted from my telling. This confession has meant nothing.


...

 

O Θάνατος και η Κόρη. Το τριπάκι της απόλυτης εξουσίας επί των άλλων εξηγείται από τον Ben Kingsley. Σαδιστής αλλά όχι Κυρίαρχος.

 

Ήταν ο δικός του λες, φθόνος Fanshawe... Δεν έχεις άδικο, μπορεί.

Είχα αναρωτηθεί τότε, είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι για φθόνο τιμώρησε την Πάλτροου, μου έβγαζε μια αύρα φθονερότητας, η γυναίκα του αστυνομικού που ήθελε πράγματα που δεν είχε, νομίζω, αυτή την αίσθηση μου έδινε.

Συμφωνώ για την ατμόσφαιρα στο έργο, έχεις πολύ δίκιο  

 

Flesh for Frankenstein - Warhol, Morissey

"Το know death, Otto, you have to fuck life in the gall bladder!" O Udo Kier φαίνεται να την καταβρίσκει.

 

CASANOVA di FELLINI

Τρεις σκηνές από ένα λησμονημένο αριστούργημα του μάγου Φελλίνι.
Στην πρώτη ο Καζανόβα φλερτάρει, χορεύει και κάνει έρωτα με μια μηχανική κούκλα. Προφητικό…
Στην δεύτερη, ένα καλειδοσκόπιο με απεικονίσεις της vagina dentalis, πρόδρομος της σύγχρονης πορνογραφίας.
Στην τρίτη, ένα γκροτέσκο reverse gangbang, σχεδόν βιασμός του ήρωα, υπό τον ίσκιο του μηχανικού πουλιού.

 

3 Extremes


Dumplings: "They're just dough stuffed with meat, nothing special."



Cut: "You can always be a percussionist!"



Box: "I had a weird dream..."

 

To three extremes one of my favs   (Takashi Miike και Chan Woo Park)