Φετιχισμός, σαδομαζοχισμός, και διαστροφές στη μεγάλη οθόνη.

Η τέχνη αντιγράφει την ζωή ή η ζωή την τέχνη;

45 σχεδόν χρόνια πριν την δραπέτευση της Νατάσα Κάμπους ή την σύλληψη του Γιόζεφ Φριτσλ, ο Τζων Φάουλς έγραφε τον Συλλέκτη, The Collector, που μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία στον κινηματογράφο από τον βετεράνο του Χόλλυγουντ Γουίλιαμ Γουάιλερ.

Ένας φιλήσυχος, εσωστρεφής υπάλληλος με μοναδικό χόμπι την συλλογή και το βαλσάμωμα πεταλούδων, απαγάγει μια πλούσια φοιτήτρια της σχολής καλών τεχνών για την οποία τρέφει νοσηρή ερωτική εμμονή. Την φυλακίζει στο κελάρι του σπιτιού του. Πιστεύει πως με τον καιρό εκείνη θα τον αγαπήσει, γι’ αυτό της φέρεται σχεδόν ευγενικά και δίχως να επιχειρεί να την εξαναγκάσει να υποκύψει σεξουαλικά. Το θύμα βιώνει μια ολόκληρη γκάμα συναισθημάτων, τρόμο, οργή, αγωνία, οίκτο, εξέγερση, τα οποία καταγράφει στο μυστικό της ημερολόγιο. Επιχειρεί μάταια να δραπετεύσει, ακόμη και σαγηνεύοντας τον απαγωγέα της. Τελικά, μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα, αρρωσταίνει με πνευμονία και πεθαίνει. Ο ψυχοπαθής διαβάζει το ημερολόγιο της και ανακαλύπτει πως ποτέ της δεν τον αγάπησε πραγματικά. Απλώς δεν ήταν η κατάλληλη γυναίκα, συμπεραίνει, κι αρχίζει να σχεδιάζει την επόμενη απαγωγή…

 

Η σιωπή των αμνών, κατά τη γνώμη μου ένα εξαιρετικό BDSM έργο, δεν συμφωνείτε;

Κλαρίς, μία γυναίκα που (νόμιζε πως) γνώριζε, και Δρ. Λέκτερ, ένας άντρας που γνώριζε πως δεν μπορείς να γνωρίζεις και άντεχε αυτή του τη γνώση.

 

Ο Μίκαελ Χάνεκε σκηνοθέτησε δύο φορές την ίδια ακριβώς ταινία, σαν έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Ήταν η πιο «ανησυχητική» ματιά πάνω στο φαινόμενο του σαδισμού και της βίας, μια γροθιά στο στομάχι του μέσου, ανυποψίαστου θεατή. Ο σκηνοθέτης αναποδογύρισε όλους τους μηχανισμούς και τα στερεότυπα των θρίλλερ, αποφεύγοντας εντελώς να προτείνει κάποια ερμηνεία ή ένα κίνητρο για τις πράξεις των δολοφόνων, ενώ παράλληλα καθιστούσε τον θεατή συνένοχό τους, κλείνοντας του διαρκώς το μάτι. Μια σπουδή για το παράλογο και την απουσία νοήματος, δίχως συναισθηματισμό, κάθαρση, τιμωρία ή εξιλέωση. Μεγαλοφυώς ανυπόφορο.

 

Dollhouse Dominatrix Scene - Eliza Dushku Talks



Έμεινα ευχάριστα έκπληκτος που το FOX χρημιμοποίησε S&Μ θεματολογία. Δε παρακολουθώ τη σειρά, αλλά πρέπει να μάθω σε ποιο επεισόδιο εκτυλίχτηκε ώστε να το δω κάποια στιγμή.

 

Θρυλικά menage a trois που πέρασαν στην ιστορία της έβδομης τέχνης. Σχέσεις οριακές στην μεγάλη γκρίζα ζώνη μεταξύ φυσιολογικού και διεστραμμένου που δεν έχει ακόμη πλήρως εξερευνηθεί και χαρτογραφηθεί.





H πολυπλοκότητα των ερωτικών σχέσεων και συνδυασμών σε μια ανάλαφρη ταινία που αν και δεν είχε ούτε μια τολμηρή σκηνή, ερέθισε όσο λίγες την φαντασία του γράφοντος. Τρεις καλλονές με μυαλό και ταλέντο, Χολ, Κρουζ, Γιόχανσον, ερίζουν για μια θέση στην καρδιά και το κρεβάτι ενός ιδιοφυούς ζωγράφου. Μεγαλόψυχος εκείνος έχει χώρο για όλες…Α ρε Μπαρδέμ τυχεράκια…





Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες… Αλλά τι γυναίκα ε;





Γαλλική φινέτσα, γαλλική κουλτούρα, γαλλική ελευθεριότητα, γαλλική υπερ-ανάλυση, γαλλική πολυλογία…

 

Ultraviolence

 

Άλλη μια παραλλαγή του αρχετυπικού μύθου της ωραίας και του τέρατος σε μια σειρά ταινιών υποτίθεται για όλη την οικογένεια, που όμως βρίθουν σαδομαζοχιστικών σκηνών και φαντασιώσεων. Star Wars, Return of the Jedi, κι η Princess Leia σκλάβα στο χαρέμι του εμετικού Jabba. Τόνοι μελάνης έχουν χυθεί για να ερμηνεύσουν αυτή την σεκάνς που στοίχειωσε το υποσυνείδητο εκατομμυρίων Αμερικανών για δύο γενεές και με το πέρασμα του χρόνου όχι μόνον έγινε cult αλλά απέκτησε διαστάσεις θρησκευτικής σχεδόν λατρείας ανάλογης της σειράς βιβλίων του πλανήτη Γκορ.

 

La fille sur le pont (το κορίτσι στη γέφυρα) του Patrice Leconte με Vanessa Paradis και Daniel Auteuil.

Πάνε πολλά χρόνια που την είδα και αν θυμάμαι καλά, το story έχει ως εξής: Εκείνος είναι "performer" που ρίχνει μαχαίρια. Τη γνωρίζει μια νύχτα που εκείνη ετοιμάζεται να αυτοκτονήσει πέφτοντας από μια γέφυρα. Την αποτρέπει και της προτείνει να γίνει ο "στόχος" στο "νούμερό" του. Η ταινία εξερευνά τη σχέση τους και πόσο διεγείρει η αίσθηση του κινδύνου. Δεν είναι ακριβώς σαδομαζοχιστική ταινία αλλά την προτείνω σε όσους έχουμε φετίχ με τα μαχαίρια (και λοιπά φονικά όπλα  ).

 

Τα πορνεία του (εφιαλτικού) μέλλοντός μας είναι ήδη εδώ, το σεξ όμως, έστω και πληρωμένο, έχει εκλείψει. Τι απομένει; Σε σκοτεινούς θαλάμους ένας ημιπερατός καθρέφτης ή ένας τοίχος που χωρίζει τον πελάτη από την κοπέλα· ένα τηλέφωνο ή μια τρύπα αποτελούν το μοναδικό μέσο επικοινωνίας κι επαφής. Μοναχικοί ηδονοβλεψίες εκσπερματώνουν βιαστικά δίχως άγγιγμα, κι απένταροι εφαψίες εκτονώνονται στα όρθια με τις χειρομαλάξεις μιας απελπισμένης ηλικιωμένης κυρίας. Pay per minute Βλέμματα χωρίς άγγιγμα, θωπείες στα τυφλά συνθέτουν το χρονικό της απόλυτης αποξένωσης, της σωματικής και ψυχικής μοναξιάς, εν τω μέσω της ερήμου ή της μεγάλης, πολύβουης πόλης.
Γρηγορείτε.

 

δεν υπαρχει ομορφοτερο πραγμα απο το να μαστιγωνεις δυο υπεροχα κια ζουμερα στηθη με καυλωμενες ρωγες

 

Δεν ξέρω αν το έχετε ήδη βάλει. Η λήψη είναι κάπως κακή και η σκηνή σκληρούτσικη και underground. Από την ταινία Crimes of Passion. Η Κάθλιν Τέρνερ στο ρόλο της πόρνης που υποδύεται την Αφέντρα ενός αστυνομικού.



---------- Post added at 14:04 ---------- Previous post was at 14:01 ----------

CHAT THE MOVIE-VISIT TO A DUNGEON

 

Απάντηση: Φετιχισμός, σαδομαζοχισμός, και διαστροφές στη μεγάλη οθόνη.

The Pet (2006)

Code:

http://www.imdb.com/title/tt0825728/

Πολύ καλή ταινία με θέμα την ταπείνωση! ​