Φθινόπωρο...

Δεν υπαρχει λογος μελαγχολιας!Πρεπει να κοιταμε καθε εποχη και να βλεπουμε την ποιηση που κρυβει(βλεπε παραπανω ποστς) και να προσπαθουμε αυτη η ποιηση να γινει πηγη εμπνευσης για μας.

 

Απάντηση: Φθινόπωρο...

Ακόμη και η μελαγχολία είναι όμορφη και γλυκιά...

 

Re: Απάντηση: Φθινόπωρο...

Ναι γλυκιά zofia  είναι γλυκιά για μας που τρεφόμαστε με την λύπη όσο και με την χαρά   

 

Ο,τι δεν πεθαινει δεν μπορει και να αναστηθει....το κακο ειναι οτι το φθινοπωρο ειναι οι τελευταιες οριακες στιγμες πριν το θανατο...εξ ορισμου θλιμμενες

 

Τα παραλές Marqui. Όχι και πριν το θάνατο!!! Δες το λίγο αισιόδοξα.

 

Re: Απάντηση: Re: Φθινόπωρο...

Μου θύμισες ένα παλιό τραγούδι?(όταν θα πέσουνε ξανά, αυτά τα φύλλα ,θα φύγει άλλη μια φορά ένα φθινόπωρο ,για να θυμάσαι πιο πολύ εμένα αγάπη...................................)στο αφιερώνω 

 

Re: Απάντηση: Re: Φθινόπωρο...

σε ευχαριστω wife-sub-maid 

 

Και γώ σιχαίνομαι τους ημίμετρους μήνες, με αποσυντονίζουν τελείως...
Καλοκαίρι και χειμώνας με κάνουν να νίωθω καλύτερα... πιο ξένοιαστα και παραγωγικά αντίστοιχα

Ο Σεπτέμβρης ιδίως με κάνει να έχω... υπνηλία.... 
- γι'αυτό μάλλον φταίει η απέχθεια που είχα για τις πρώτες μερες σχολείου οπου κοιμόμουν μπας και τη γλιτώσω-

 

Απάντηση: Φθινόπωρο...

Λατρεύω το φθινόπωρο,
για μένα είναι σαν να ξεκινάω τα πάντα από την αρχή ,
όμορφα , αισιόδοξα , λαμπερά !

Λατρεύω τον χειμώνα που όλα παγώνουν ,
σαν να παγώνει η

............ μικρή ζωή μας , για λιγο !!!!

Σιχαίνομαι την άνοιξη και το καλοκαίρι ,
Που ....... όλα ‘’ λιώνουν ‘’ ,
ουσιαστικά , μεταφορικά και αληθινά !!!!

 

ουφ ... μολις ξανακερδισα την πιστη μου στο καλοκαιρι ... επιστρεφω στην χειμερια ναρκη μου ... δεν μπορει .. κατι ξερουν τα ζωακια που ζουν μονο για τον καλοκαιρινο ηλιο ...
Πραγμα που μας δειχνει και κατι ακομα : ... οσοι ζουν εντονα και εχουν πολλες υπαιθριες δραστηριοτητες , περιοριζονται απο τις καιρικες συνθηκες και την μικρη διαρκεια της ημερας ......... αντιθετα οσοι βλεπουν την ζωη και τον κοσμο απο το παραθυρο του σπιτιου τους , νιωθουν οτι τον χειμωνα .. χανουν λιγοτερα ......
Κοιταζοντας ακομη ποιο μακρια , βλεπω ανθρωπους 2 ταχυτητων ... αραγε ειναι δυνατο , ο ενας να ακολουθησει τον αλλο ? ... και με τι κοστος ?.. θα κρατησει ? ....
Καποιος μου ειπε : "Χτυπα ξυλο να μην σου συμβει ποτε κατι που θα σε κρατησει πισω απο το παραθυρο .. με τετοιους ρυθμους που ζεις , αν τους χασεις θα τρελαθεις ....." ... ομως αυτο ειναι λαθος .... διοτι εισαι ευγνωμων για οσα αξιωθηκες να κανεις , οι χιλιαδες εικονες μεσα στο κεφαλι γινονται η συνταξη σου .... και το μονο που θα σε στεναχωρησει ειναι ελειψη του συντροφου ή των φιλων που θα μπορουσες να τις ειχες μοιραστει μαζι ......

 

Τί νὰ σοῦ πῶ...

Τί νὰ σοῦ πῶ, φθινόπωρο, ποὺ πνέεις ἀπὸ τὰ φῶτα
τῆς πολιτείας καὶ φτάνεις ὡς τὰ νέφη τ᾿ οὐρανοῦ;
Ὕμνοι, σύμβολα, ποιητικές, ὅλα γνωστὰ ἀπὸ πρῶτα,
φυλλορροοῦν στὴν κόμη σου τὰ ψυχρὰ ἄνθη τοῦ νοῦ.

Γίγας, αὐτοκρατορικὸ φάσμα, καθὼς προβαίνεις
στὸ δρόμο τῆς πικρίας καὶ τῆς περισυλλογῆς,
ἀστέρια μὲ τὸ πρόσωπο, μὲ τῆς χρυσῆς σου χλαίνης
τὸ κράσπεδο σαρώνοντας τὰ φύλλα καταγῆς,

εἶσαι ὁ ἄγγελος τῆς φθορᾶς, ὁ κύριος τοῦ θανάτου,
ὁ ἴσκιος πού, σὲ μεγάλα βήματα· φανταστικά,
χτυπώντας ἀργὰ κάποτε στοὺς ὤμους τὰ φτερά του,
γράφει πρὸς τοὺς ὁρίζοντες ἐρωτηματικά...

Ἐνοσταλγοῦσα, ριγηλὸ φθινόπωρο, τὶς ὧρες,
τὰ δέντρα αὐτὰ τοῦ δάσους, τὴν ἔρημη προτομή.
Κι ὅπως πέφτουνε τὰ κλαδιὰ στὸ ὑγρὸ χῶμα οἱ ὀπῶρες,
ἦρθα νὰ ἐγκαταλειφθῶ στὴν ἱερή σου ὁρμή.

Κώστας Καρυωτάκης
(Ελεγεία και Σάτιρες)

 

 

Αν κάθε άνθρωπος είναι και μια εποχή τότε εγώ είμαι η Άνοιξη. Το καλοκαίρι έχει πολύ ζέστη και αν δεν ζείς σε νησί ή σε κάποιο παραλιακό μέρος δεν είναι ωραία. Δουλεύεις και βλέπεις φωτο φίλων σου στις παραλίες με μπύρες στα χέρια και το τέλειο μαύρισμα.
Από την άλλη ο χειμώνας είναι ωραίος δεν λέω. Έχει κρύο βέβαια και πολλές βροχές. Το φθινώπορο λέμε αντίο στο καλοκαίρι και κάνουμε μια εισαγωγή για τον χειμώνα. Όπως και να έχει υπάρχει μια μελαγχολική νοσταλγία.
Η Άνοιξη όμως... Τα χρώματα αλλάζουν. Γίνονται ζωντανά. Ο ήλιος λάμπει τόσο έτσι ώστε να κυκλοφορείς με ένα ζακετάκι και να μην καίγεσαι. Τα πουλάκια έρχονται και μας τραγουδούν. Ανθίζουν οι αμυγδαλιές (για μένα από τα πιο όμορφα δέντρα) και υπάρχει στην ατμόσφαιρα μια αύρα χαμογελαστή, κεφάτη, ερωτική και ερωτεύσιμη.