Φιδάκι ή Γκρινιάρης...

Η λ΄ξη κλειδί είναι το "αντικατοπτρίζουν"...
Γιου νόου "αντικατοπτρίζουν"..?
Αι αμ σούαρ γιου ντου...
Γκουντ!

 

Αντικατοπτρίζουν μια φιλοσοφία που ανήκει σε παιχνίδι (όπως και είναι παιχνίδια ) και καλούμαστε να επιλέξουμε ποια μας εκφράζει. Σωστά; μην μου την πεις αμα δεν το πιάνω..

Εγώ αντιμετωπίζω το πρόβλημα επιλογής απο την στιγμή και μόνο που η φιλοσοφία ζωής μου, δεν ακουμπά ούτε στο ελάχιστο την φιλοσοφία πάνω στην οποία χτίζεται ένα παιχνίδι, ο,τι στρατηγική και αν έχει αυτό.

 

Così è (se vi pare) (Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε), Λουίτζι Πιραντέλο...
Χαλάω εγώ χατίρια..?

 

Ούτε γκρινιάρης, ούτε φιδάκι, το " Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα", μου άρεσε σαν παιχνίδι.  

 

Σε όλα τα κορίτσα άρεζε αυτό και γιατί δεν λερώνανε τα ρούχα τους, αλλά και γιατί κάνανε πόζες αναφτικές για να βουρλίζονται τ' αγόρια...
Ditto! (ελληνιστί ό.έ.δ, πα να πει, όπερ έδει δείξαι)... Παλιομπουμπού!
 

 

Μου θυμισες ενα ακρως αντιθετο παιχνιδι τωρα...που στην αρχη στεκοσουν προσοχη ακινητος και μολις αρχιζες το τραγουδι σιγα σιγα αρχισες να κουνας το ενα ποδι μετα το αλλο τα χερια κ το κεφαλι στο τελος,σα παρασανταλο.Τι παιζαμε μικρα...πηγαινε καπως ετσι "ειμαστε το το το ιππικο κο κο κι αν δε καθισουμε καλα δε θα περασουμε καλα" κατι τετοιο και δινονταν οδηγιες στο τραγουδι τι να ξεκινησεις να κουνας

 

Και στα δυο χανω... 

Οποτε,δεν επιλεγω κανενα απο τα δυο...

Στην σκακιέρα ομως,ειμαι διαφορετικός,αρκεί να εχω την Βασίλισσα   

 

@vussinada
Σου βρήκα το ιππικό αλλά με το σβήσανε μπαμπέσικα το ποστάκι  

Ως προς το νήμα. Λέγω ότι...
Πέφτει η πρώτη ζαριά. Λαμβάνετε θέσεις...
Ήτοι είναι θέμα τύχης να βρεις τον άνθρωπο που θα ταιριάξεις, να το καταλάβεις ότι τον βρήκες κλπ κλπ
Αη και η τύχη σε βάζει και σε μια σχετικά καλή θέση εκκίνησης: να μην έχεις ανυπέρβλητες υποχρεώσεις εκείνο τον καιρό, να μην κουβαλάς μια κούραση που σε έχει παραλύσει, να μην έχεις κάποιο μαράζι που σε κάνει "αντιτουριστικό" κλπ κλπ
Άπαξ όμως και μπεις στο ταμπλώ κι αρχίσεις...
Το φιδάκι γίνεται πολύ γρήγορα γκρινιάρης και ακόμη γρηγορότερα ο γκρινιάρης μπριτζ και η τύχη εξαλείφεται ως παράγων.
Λογική, κρίση και βούληση.
Ό,τι έρχεται ως εξωτερικός παράγων το κρίνεις και το αξιολογείς. Και το αν θα το αφήσεις να επηρεάσει το παιχνίδι είναι μόνον δική σου απόφαση και του άλλου βεβαίως.
Κανένα έξωθεν γεγονός δεν έχει ντετερμινιστικό πρόσημο.
Γίνεται ο ένας και ο άλλος ένα κλειστό σύστημα που το διέπει ο νόμος του Λαβουαζιέ παρά η θεά τύχη.
Και αν το τυχαίο τελικά γίνει καταλυτικό, θα γίνει γιατί ένας από τους δυο το επέλεξε να γίνει.
Όπως το ότι βρέχει μια μέρα σημαίνει απλώς ότι βρέχει και τίποτε παραπάνω.

 

Ούτε φιδάκι, ούτε γκρινιάρης, Scrabble!

Ήταν και παραμένει τ’ αγαπημένο μου επιτραπέζιο παιχνίδι. Μόνο που δεν μου είχε περάσει ποτέ απ’ το μυαλό η ιδέα να το παραλληλίσω με τη ζωή μου, ιδιωτική ή δημόσια.

Για στάσου όμως ένα λεπτό…

Πλούσιο λεξιλόγιο, λεξιπλασία, αναγραμματισμοί, αναζήτηση της κατάλληλης θέσης και στιγμής για την βέλτιστη λέξη ή ατάκα, χμ…

Θα μπορούσε το BDSM (μου) να είναι ένα παιχνίδι λέξεων;

Ναι, θα μπορούσε. Μάλλον…

Ενδιαφέρον, κύριε νηματοθέτα!

 

@vautrin

Mα όλα ειναι λέξεις... Δεν είναι...?

 

Εγω τα παιζω κ τα δυο..απλως το φιδακι το βαριεμαι πιο ευκολα..μ αρεσει που ο γκρινιαρης εχει στρατηγικη.