Φιλολογία της λέξεως "ανδρας" καί όχι μόνον

Απάντηση: Re: Φιλολογία της λέξεως "ανδρας" καί όχι μόνον

Aυτή ειναι μια αντρικεια k ψυχραιμη τοποθέτηση ..
Τα σέβη μου Λόρντ.

 

Προσωπικά το βλέπω περισσότερο σαν θέμα ανδρικής ή μη συμπεριφοράς και όχι ως ζήτημα πραγματικής ή όχι ανδρικής υπόστασης.

Με αυτό εξηγώ πως ανδρική συμπεριφορά εννοείται αυτή που έχει θεωρηθεί κοινή βάσει των κοινωνικών αντιλήψεων.
π.χ. αν ερωτηθεί ο οποιοσδήποτε άνθρωπος εκτός bdsm πως θεωρεί τη συμπεριφορά κάποιου που δέχεται να εξευτυλίζεται και να προσβάλλεται ο ανδρισμός του από μια γυναίκα ίσως και δημοσίως (από μερικές Αφέντρες), ε δεν πιστεύω πως θα σας πει πως αυτός ο άνδρας παρουσιάζει ανδρική συμπεριφορά.
Καλώς ή κακώς έτσι έχουν τα πράγματα σήμερα, όταν θα αλλάξουν οι κοινωνικές αντιλήψεις ίσως και οι δομές σε ορισμένα ζητήματα, τότε μπορεί να μιλήσουμε σε άλλη βάση για το τι είναι ανδρική συμπεριφορά και τι όχι.

 

και αναρωτιομουν τοσο καιρο...
πως γινεται και δεν αρπαζονται οι δυο "ομαδες" με τοσο διαφορετικη σταση και αντιληψη
οταν μαλιστα η μια απ τις δυο ειναι φανερο οτι υποτιμα την αλλη οσο κι αν δεν το δειχνει δημοσιως ...μεχρι τωρα

 

Βιολογικά,κοινωνικά οπως τέλος πάντων και να το δεις ένας "υποτακτικός" ανδρας είναι αυτο που είναι δηλαδη ενας άνδρας ο οποίος βρίσκει σεξουαλική διέγερση μέσω της υποταγής του στο γυναικείο φύλλο...

Απορώ πραγματικά γιατι υπαρχει αυτή η διχογνωμία...Υπάρχει ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη και αυτός είναι οτι ένας άνδρας μπορεί να είναι απολυτα κυριαρχικός,δυναμικός,αποφασιστικός στην επαγγελματικη του ζωή ας πούμε, και την ίδια στιγμή σεξουαλικά να είναι τελείως το αντίθετο. Ολοι εχουμε ακούσει για μεγαλοεπιχειρηματίες που πληρώνουν Mistress/ερωμένες πχ για να κυριαρχούν πάνω τους...Αυτοι οι τυποι τώρα μπορεί να εχουν κάποιους Κυρίαρχους (σεξουαλικά) για να τους γυαλίζουν τα παπούτσια και να τους δένουν τα κορδόνια...

Ας μην ξεγελιόμαστε,μιλάμε απλά για ερωτικούς προσανατολισμούς...Οι γενικευσεις και οι προσπάθειες εκμαιευσης "ιδεολογιών" περί αυθεντικότητας,"καθαρής ανδρικής φυλής",ανωτεροτητας και κατωτεροτητας ανθρώπων βάση των σεξουαλικών τους προτιμήσεων δεν είναι καλή πρώτα απο όλα για το δικό μας χώρο.

Σκεφτειτε απλά το εξής. Αν δεν υπήρχε αυτού του τύπου η διαβάθμιση,αυτου του τύπου ο διαxωρισμός, πως θα μπορούσε να ορίσει ένας Κυρίαρχος (σεξουαλικά) άνδρας τον εαυτο του; Mε απλά λόγια για να αναγνωρίσεις το φως της ημέρας, θα πρέπει καταρχήν να αναγνωρισεις την ύπαρξη και του μισοσκόταδου,αλλά και της κατασκότεινης νύχτας.

Πολύ απλα λοιπόν υπάρχουν και Κυριαρχικοι άνδρες και υποτακτικοι άνδρες και φυσικά άνδρες που δεν εχουν συνδέσει τη σεξουαλικότητα τους με το δίπολο Εξουσία/υποταγή οι οποίοι αποτελούν και την τεραστια πλειοψηφία για να μην ξεχνιόμαστε...

 

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά απλό, καίτοι περιπλέκεται λόγω είτε αντιληπτικής αδυναμίας είτε απροθυμίας να αποδεχθούν το αυτονόητο των κυριών και ενοχικών συμπλεγμάτων των κυρίων.

Η διάκριση σε βιολογικό επίπεδο περιγράφεται από τους όρους αρσενικό και θηλυκό. Τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τους άνδρες και τους διακρίνουν από το σύνολο των αρσενικών ορίζουν οι κοινωνικές συνθήκες και φυσικά διαφοροποιούνται σε ικανό αριθμό σημείων. Ωστόσο όλα τα ανδρικά πρότυπα, είτε πρόκειται για καπετάνιους της ιδιαίτερης πατρίδας μας, είτε πρόκειται για καπανταήδες, είτε για Junkers, έχουν ως πυρηνικό σημείο αναφοράς την κυριαρχικότητα.

Συνεπώς, ουδεμία παραδοξολογία δεν χαρακτηρίζει την ακριβολογική επισήμανση του πολύ αγαπητού Χάινριχ.

[Ευελπιστώ ότι θα εκτιμηθεί η λεπτότητα έκφρασης που διακρίνει την τοποθέτησή μου. Για περισσότερο μπρουτάλ εκδοχές, μπορείτε να ανατρέξετε σε παλαιότερες δημοσιεύσεις επί του αυτού θέματος.]

 

Το μήνυμα σου είναι εξαιρετικά ασαφές αγαπητέ Mavrobasilis. Ποιό ειναι το ανδρικό πρότυπο και πιο το αρσενικό; Θεωρείς άνδρες μόνο όσους διεγείρονται σεξουαλικά απο την Κυριαρχία; O Einstein ηταν ανδρας? Ο Παπανδρέου ήταν? Ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν? Ολοι αυτοί κυκλοφορούσαν με μαστίγια μήπως?

Ή μόνο το Μαρκήσιο Ντε Σαντ θεωρείς άνδρα ?(αν και αυτός τον έπαιρνε κανονικά,και όχι βέβαια στην πλαστική μορφή του)

 

Χμμ νομίζω ότι ο Mavrobasilis αναφέρεται στον όρισμο: "Άνδρας" (κάποιες συγκεκριμένες αξίες) πάντα και όχι στο φύλλο δηλ. αρσενικό. Το 1ο είναι αξίωμα ενώ το δεύτερο απλά φύλλο. Συμφωνώ με αυτό (και έχει πολύ δίκιο αν το θεωρεί έτσι) αλλά δεν έχει να κάνει με το bdsm. (μπορεί όμως ΚΑΙ να "εμποτίσει" ενα MaleDom/femsub δίπολο)
Επίσης νομίζω αναφέρεται ασχέτως με το bdsm σε μια πιο γενική μορφή. To bdsm (όπως το γνωρίζουμε και με τα σημερινά δεδομένα) αγαπητέ Zondag, μιλάει για (πάνω κάτω) πολύ συγκεκριμένη Κυριαρχία (ειδικού τύπου θα έλεγα και ξέχωρα από την γνώμη της κενονίας) μέσα πάντα στην σφαίρα / πλαίσιο του ερωτικού σαδομαζοχισμού. Έξω από αυτό παύει να ισχύει (κατεμέ) και γίνεται ένα με το υπόλοιπο vanilla κοινό. Για αυτό και είναι άκυρες οι κατά καιρό αναφορές σε παρελθοντικούς (τι? προσδοκάμε ανάσταση νεκρών?) χρόνους της Ελλάδος ή οι αναφορές σε σχέση με την δουλειά, τα οικονομικά, σωματικά χαρακτηριστικά.
Βέβαια ο τρόπος Κυριαρχίας μπορεί να διαφέρει από MaleDom/femsub σε FemDomme / malesub, αλλά το bdsm (πρωταρχικά) δεν πραγματεύεται ποιός είναι άνδρας ή όχι.
Πραγματεύεται τις ένοιες της Κυριαρχίας/υποταγής (βλ. τις βασικές δυναμικές της σεξουαλικής επιθετικότητας), καθώς και τις σωματικές ("ανώμαλες") πρακτικές του πόνου και αισθησιασμού.

soutzoukakia wrote:

"και αναρωτιομουν τοσο καιρο...
πως γινεται και δεν αρπαζονται οι δυο "ομαδες" με τοσο διαφορετικη σταση και αντιληψη
οταν μαλιστα η μια απ τις δυο ειναι φανερο οτι υποτιμα την αλλη οσο κι αν δεν το δειχνει δημοσιως ...μεχρι τωρα"

Mάλιστα, δηλ. μέλημά μας κάθε φορά που θα μπένουμε είναι να αρπαζόμαστε με όποιον είναι διαφορετικός από εμάς. Guess what. Ό/ολοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας. Λοιπόν τι? Εδώ είναι αρένα για να τις παίζουμε και να απαξιώνουμε ή μέρος για να μιλάμε?
Απορώ δε με την εμμονή της μιας "ομάδος" να συνεχίζει να επαναλαμβάνεται επικύνδινα και μάλιστα την στιγμή που δεν υπάρχουνε αντίπαλοι (μα καθόλου).

 

.......................

 

Μπορεί παρακαλώ η συντάκτρια του παραπάνω ή κάποιος άλλος,
να παραθέσει τα επιχειρήματα ή links στα οποία μπορούμε να τα βρούμε;
Εντυπωσιάστηκα (   ) ελαφρά έως βαρέως από την άποψη και θέλω να διαβάσω αυτά τα επιχειρήματα,
όπως επίσης θα με ενδιέφερε να είχα -αν είναι δυνατόν- και μια σύνοψη των βιογραφικών αυτών των επιχειρηματολόγων ή/και των ψυχαναλυτών τους ενδεχομένως!

 

Η πρώτη, ουσιαστικά, σαφής επιχειρηματολογία πάνω στο θέμα με βρίσκει σε ταύτιση απόψεων.

Το αρσενικό είναι η φύση, ο φυσικός τρόπος ύπαρξης και έκφρασης του φύλου. Ο άντρας είναι η συγκεκριμένη κοινωνική μορφή που πλάθεται κάθε φορά, από κάθε κοινωνία, κοινωνική τάξη, κοινωνική μορφή.
(Άλλο άντρας εργάτης - "...το μυστρί, το πηλοφόρι, το γιαπί..."- άλλο άντρας αγρότης - "στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά" - άλλο άντρας μεγαλοστέλεχος επιχείρησης - "το ράσο κάνει τον παπά και το ανώτερο, busy-looking ύφος το γιάπη" - κι άλλο άντρας της παλιάς αριστοκρατίας, ή διανοούμενος, αν και σήμερα όλα ομογενοποιούνται επικίνδυνα.)



Ο LordDragonal έγραψε περί "ανδρείας". Πότε ακούσατε τη λέξη και πότε σκεφτήκατε την έννοια για τελευταία φορά σε σχέση με κάτι σχετικά σύγχρονο; Μήπως η ανδρεία είναι έννοια που δεν αφορά κανέναν πια, και όχι επειδή δεν είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση; (Προσωπικά θα θεωρούσα ανδρεία το να διατηρεί κανείς μια ακεραιότητα σήμερα, το να μην βάζει χέρι στο ταμείο ή να μην εκδίδει πλαστά τιμολόγια εις βάρος άλλων κοινωνικών στρωμάτων κλπ., παρ' οτι θα επιθυμούσε την αγορά BMW, την οποία δεν δύναται να κάνει αλλιώς. Ή, ανδρεία είναι το να παραδεχτεί τα λάθη του.)



Πολύ συχνότερα παίζει το "αντριλίκι" - η δυνατότητα του φύλου να επιβληθεί σωματικά ή και κοινωνικά στο άλλο φύλο ή σε πιο αδύναμους με τη βία ή την απειλή βίας, τονίζοντας το φυλετικό πλεονέκτημα. Αντριλίκια στη φυλακή, στην οδήγηση, στο μπαράκι, στην εκδιδόμενη που την πηδάμε αλλά δεν την πληρώνουμε, στην οικογένεια, στις γκόμενες που έχουμε εξ' ορισμού χεσμένες, και γενικά όπου μας παίρνει - ποτέ φυσικά στους ισχυρότερους, όπως στο αφεντικό στη δουλειά. Κατά τη γνώμη μου το αντριλίκι είναι ταυτόσημο με μια κομπλεξική ψευτο-αξιοπρέπεια, και ανεβάζει κάθετα αλλά στιγμιαία το αυτοσυναίσθημα του, κατά τα άλλα δειλού, άντρα.



Last but not least, ο "ανδρισμός". Δεν σημαίνει πια παλικαριά, ή ανδρεία.

Κατ' αρχάς αναφέρεται στο ανδρικό μόριο αυτό καθεαυτό - όσο λιγότερο μόριο θεωρείται, τόσο ο ανδρισμός φουσκώνει σαν διάνος στο περήφανο στέρνο του κατέχοντος το "τέρας" -- "Πες μου τους πόντους σου να σου πω πόσο άντρας είσαι."
(Και ένας βασικός λόγος να υποφέρει στη σύγκριση ο αντρικός πληθυσμός συλλήβδην, μια και τελικά το τι έχεις δεν είναι ποτέ εγγύηση για το τι είσαι ή πόσο καλά νιώθεις.)

Επίσης ο ανδρισμός ταυτίζεται πλέον με την ανδροπρέπεια. Το πως πρέπει να είναι ένας άντρας για να λογαριάζεται ως άντρας, κι όχι ως ...ανδρόγυνος. Ο άντρας πρέπει να αποπνέει κάποια ‘χ’ βαρβατίλα. Μα, είναι άντρας κάποιος που θα καταδεχτεί να ζητήσει ένα λικέρ στο μπαράκι και όχι ένα σκέτο ουίσκι, ή μια βότκα, τέλος πάντων; Επιτρέπεται να καπνίζει τσιγάρα σλιμ; Στερεότυπα σε αφθονία.

Τελικά ο ανδρισμός απαιτεί επιτεύγματα!

• Πόσες γκόμενες έσκισες;
• Πόσα μανίκια ρίχνεις τη βδομάδα;
• Τι μισθό βγάζεις;
• Τι αμάξι έχεις;
• Τι γκόμενα κυκλοφορείς;
• Τι βαθμό έχεις στην εταιρική ιεραρχία;
• Πόσα καλαθάκια άνθη έριξες στην τραγουδιάρα το Σάββατο;

Τελικά πόσο αρσενικός καταλήγει να είναι κάποιος που καταπίνει αμάσητα ότι σφιχτά "κουστούμια" καλείται να φορέσει για να αποδείξει κοινωνικά πόσο άντρας είναι;



​

 

Κάνετε όλοι ένα τεράστιο λάθος. Το θέμα δεν είναι βιολογικό. Δεν έχει να κάνει με τη διάκριση θηλυκού αρσενικού. Εξάλλου οι Έλληνες δεν διαχωρίζουμε τα φύλα σε άντρα και γυναίκα μα σε άνδρα και ανδρίδα.