Φιλοσοφικό όργιο, με την "άδολη" υποτακτικότητα και τις ζουμερές "αδερφές" της...

Εύστοχα εντοπίζεις κατακερματισμό σήμερα (τουλάχιστον σε σχέση με μια δεκαετία και βάλε).
Ως έννοια, και εν προκειμένω, συμποσώνει την πλέον αποτελεσματική οπτική/μεθοδολογία/πρακτική ευτελισμού, μέσω της αγνόησης/αποδόμησης κριτηρίων.
Ως εύρημα/σύμπτωμα καταδείχνει εναργέστατα εκδήλωση παθογένειας.
Σε κάθε περίπτωση όμως ο διαμειφθείς τότε διάλογος (για την ακρίβεια ένα τμήμα του), αν μη τι άλλο, είναι μεστός πληροφορίας ανεξαρτήτως του μοτίβου του (ανθρώπινα και όμορφα πράματα), κάτι που δέκα χρόνια μετά φτάνει στο σημείο να "ξενίζει" (για πολλούς και διάφορους λόγους -δεν είναι του παρόντος).
O tempora o mores,που λένε και στον Αστερίξ...

 

μπα...

 

Μελέτησε το είπα.
Θα σου βάλω τεστ μετά.

 

Θεωρώ ότι όλα τα κωλύματα σε αυτό το φόρουμ - όπως και ο,πουδήποτε αλλού - είναι, επί της ουσίας, φιλοσοφικά.*

Υπό αυτή την έννοια, είναι σίγουρα ευτυχές να διαβάζει κανείς νήματα που επιχειρούν να προσεγγίσουν έννοιες, όχι μόνο μέσω της προσωπικής κατάθεσης του καθενός ομιλητή (η οποία είναι, ούτως ή άλλως, πολύτιμη), αλλά και μέσω μιας προσπάθειας τοποθέτησης των εννοιών αυτών εντός μιας κάποιας τοπογραφίας της (Δυτικής) σκέψης.*

Δυστυχώς, η παγίδα της διαλεκτικής σε συνδυασμό με τα βεβιασμένα συμπεράσματα φαίνεται πως καραδοκεί παντού, για αυτό και οι πολλές ανακρίβειες στη συγκεκριμένη συζήτηση, για αυτό και η επανάληψη των ίδιων συζητήσεων μέσα στα χρόνια.

Παρόλαυτα, θεωρώ πως καλώς έγινε η επαναφορά του νήματος.

*Σημείωση: Φιλοσοφία και σκέψη δεν είναι ασώματες (ας μου επιτραπεί ο όρος) εγκεφαλικές δραστηριότητες.

 

Αυτό αξίζει να κρατηθεί...
...
Λέω επίσης πως η Φιλοσοφία είδε την εικόνα της στον καθρέφτη κάπου προς το τέλος του 19ου αιώνα και τα πήρε στην κράνα η γυναίκα, διότι της φάνηκε πως με τόσα φιρφιρίκια και φαρμπαλάδες και λιλιά που τση είχαν φορέσει οι θεράποντές της -ακόμα και οι πλέον καλοπροαίρετοι ενίοτε- είχε γίνει πολύ σκατά, ένα πράμα, και πολύ της κακοφάνηκε.

'Αλλαξε παρέες από τότε, πέταξε πολλή σαβούρα από πάνω της, αλήθεια είναι, μα τα απόπαιδα των παλαιών θεραπόντων, που επικράτησαν κάποιων άλλων που τσ' άλλαξαν τα φώτα, εξακολουθούσαν, πιο επίμονα παρά ποτέ τα μαλακιασμένα, να την "στολίζουν" με οτιδήποτε μπάζο από τα παλιά, μα δήθεν με μια νότα εξωρραϊστικιά κιέτς της μοδός και γιουβέτς...

Πήγε λοιπόν στις νέες παρέες της και τσή ρώτησε κάτι σε "τι θα γίνει ρε σεις μ' αυτούς τους μαλάκες" και αυτοί της είπαν...
"Ρε συ Σοφίτσα (με το χαιδευτικό τήν φώναζαν) τόσον καιρό, τόσο μπάζο σού φόρτωναν, δεν κόβεται το γαμημένο το συνήθειο, στην μάπα θα τα τρως και συ και μεις, δεν γιένονται ρε συ τα πράματα από την μια μέρα στην άλλη, σε θένε για πάρτη τους... Εμείς πάντως, να ξες, τη δουλειά την κάνουμε καλά και μάλιστα εκεί που δεν πολυφαίνεται και να μας θυμάσαι ρε Σοφίτσα, γιατί θα μας σφάξουν στο γόνα σαν το δούν και θα πάνε να το γυρίσουν πάλι για πάρτη τους, τον νού σου μαρ' συ να βρείς από τώρα τούς μετά από μας... Έτσι πάει το πράμα, εμείς θα στα λέμε ρε κοπελάρα ( ; ), αφού καλύτερα από καθένα ξες πως ο Θάνατος κι ο Χρόνος είναι που μάς κόφτει σαν ράτσα, αυτοί σε γέννησαν, τα καλοπιάσματα της θνητότητας γράφτα στο μουνί σου"...

Πολύ ντόμπρα και σταράτα τ' άκουσε αυτά η Φιλοσοφία, τσ' άρεζαν, μα την στενοχώρησε που θάχανε αυτούς τους φίλους της, που της είπαν θαραλέα να πα να βρεί τους επόμενους μιαν ώρα αρχίτερα και άρχισε να ψάχνει.

Κουράζεται πιο πολύ απ' ό,τι παλιά, αλλά σαν παιδί του Θάνατου και του Χρόνου, στο μουνί της, καταπώς της είπαν κι οι φίλοι της οι καλοί..

 

Όμοιο ντουβρουντζά έπαθαν και οι μαθηματικοί με τα θεωρήματα μη πληρότητας αλλά το ξεπέρασαν αποδεχόμενοι ότι ακόμα και η κορώνα τους δεν είναι παρά ένα αυθαίρετο νοητικό κατασκεύασμα και η "αλήθεια" της τίποτα περισσότερο από επιτρεπτές κινήσεις σε παιχνίδι με συγκεκριμένους κανόνες.

Απορώ που υπάρχουν ακόμα πλατωνικοί.

 

Δεν το'χουν δει ακόμα? Ή μήπως είναι αποδεκτό κόστος εν συγκρίσει προς το όφελος που αποκομίζουν?

 

Εγώ για καλό το είπα. Σε αρκετούς δεν μας αρέσει πλέον ΑΥΤΟ το BDSM . Kαλυτερα που τα ισοπεδώνουμε κ κάνουμε τα δικά μας. Το ότι υπήρχε αυτή η συζήτηση 10 χρόνια πριν κ ξαναυπηρξε κ αρκετά πρόσφατα από πολλούς στο *** δείχνει το o tempora o mores. Απλά απαξιώ.

 

Θέλει κι ένα τέμπο το πράμα... Φόβος είναι αυτός, δεν είναι παίξε-γέλασε...

 

Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλο λόγο μην πεις...

 

Να μας αρέσει αυτό που επιλέγουμε...

 

Και γίνεται και χειρότερο: οι κανόνες αυτοί είναι εξίσου αυθαίρετοι.

Ας το θέσω αλλιώς: το θεώρημα 1+1=2 δεν έχει νόημα αν δεν έχει οριστεί τι είναι το 1, τι είναι το "=" και ο κανόνας της πρόσθεσης.

And guess what: οι ορισμοί μπορεί να είναι πιο ισχυροί από αξιώματα και θεωρήματα αλλά είναι ταυτόχρονα και πιο αυθαίρετοι.