Φτωχά Πλάσματα

Λίγες ώρες πριν βγει στους κινηματογράφους της χώρας η νέα πολυαναμενόμενη ταινία του Ζωρζ Υάκινθου, έχω απέναντί μου να κάθεται σταυροπόδι η μεγάλη porn Divina, η Subby Shown.

Βρισκόμαστε στη μεγάλη αίθουσα της παλιάς Βουλής, ανάμεσα στα πορτρέτα των προπατόρων μας, και δεν μπορώ να κρύψω το εμφανές τρακ μου – ακόμα και μετά από ένα διπλό ουίσκι που κατέβασα στα κλεφτά πριν έρθω – τρακ και δέος νιώθοντας τα ατελείωτα πόδια της Subby να με περιτυλίγουν σαν ρίγες από λεοπάρδαλη, επενδυμένα από ένα αστραφτερό καφέ leather που καταλήγει σε ένα ζευγάρι εξίσου ατελείωτες μέχρι τα γόνατα μπότες.

Η γυναίκα μύθος, που για αυτήν έχει ειπωθεί ότι «κάνει έρωτα στο μαστίγιο» ή ότι «αν της δώσεις πάγο για ρόλο θα τον ερμηνεύσει σαν φωτιά», σε θαυμαστή αντίθεση με την εμφάνισή της μιλούσε με σεμνότητα, θρησκευτική ευλάβεια και μία γεμάτη ένταση βαθύνοια σχετικά με τη νέα της ταινία, τη συνεργασία της με τον Υάκινθο και τις προκλήσεις του ρόλου της.

«Ξέραμε και οι δύο ότι δεν θέλαμε να κάνουμε άλλη μία ‘Γυναίκα στην Αντίσταση’, δεν είναι ότι ακόμα δεν πεθαίνουμε για τρελό porn και νταβραντισμένους επιβήτορες, αλλά στην εποχή μας η εκπόρνευση του γυναικείου σώματος διαρκώς μεταλλάσσεται, γίνεται application και ΑΙ, που ο καθένας κοιμάται ή θα κοιμηθεί μαζί του. Ο Ζωρζ ήταν ο πρώτος που είδε ότι η τέχνη θα πρέπει να γίνει μπροστάρης των επερχόμενων σαρωτικών αλλαγών στη ζωή όλων μας: όσο πιο άγαμος ο κόσμος γίνεται τόσο θα πρέπει ο καλλιτέχνης αληθινά να γαμιέται. Εξού και ο τίτλος, Φτωχά Πλάσματα. Διότι, και οι μεν και οι δε βγαίνουν χαμένοι από όλο αυτό, από τη μία ερωτική ανέχεια και από την άλλη σεξουαλική εξαχρείωση.»

»Η επιλογή να κάνουμε εξωτερικά γυρίσματα ήταν το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. Το δεύτερο ήταν να βρεθεί ένας αληθινός Μαστιγωτής. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι νέοι αλλά όλοι έχουν μάθει να χειρίζονται τον βούρδουλα σε συνθήκες εργαστηρίου, δηλαδή αντλούν εμπειρία από το ίντερνετ και αναπαράγουν το ίδιο feeling.»

»Η ιδέα, λοιπόν, ήταν να βγούμε εκεί έξω και να πετύχουμε τον έναν και μοναδικό. Η παραγωγή δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένη με όλο αυτό, τα κεφάλαια που παιζόντουσαν προκαλούσαν ίλιγγο, το ρίσκο ήταν πολύ μεγάλο και κυριολεκτικά άγγιζε την παγκόσμια αλυσίδα της διαφήμισης – και αυτή η αλυσίδα σε σφίγγει καλύτερα και από πύθωνα. Ωστόσο μας εμπιστεύτηκαν και μας έδωσαν ένα χρονικό περιθώριο, και ήταν τότε που καταλάβαμε ότι ευκολότερα θα βρίσκαμε τον Μεσσία παρά τον Μαστιγωτή.»

»Απελπισία, η σωτήρια – έστω και ως ανακούφιση – του κόσμου μέσω της (εμπορικής) τέχνης δεν θα έβρισκε τον Σωτήρα της – εμένα –, αν ο Υάκινθος δεν θα έβρισκε πρώτα έναν Σωτήρα για εμένα, κάτι που στα μάτια των παραγωγών θα έκανε τον Υάκινθο το Σωτήρα τους και αυτούς Σωτήρες της παγκόσμιας κατανάλωσης. Φαύλος κύκλος που έπρεπε να σπάσει σε κάτι δημιουργικό και παιχνιδιάρικο, και ήταν τότε που κατάλαβα το βαθμό εμπλοκής μου σε όλο αυτό, όχι ως ηθοποιός ή ένα πρόσωπο, μία εικονική παρουσία, αλλά θα το πω ξερά: ως μουνί.»

»Και όχι το μουνί που θα βγάλει ή θα βάλει κάτι, αυτό το κάτι εναπόκειται στην ερμηνεία μου… Αλλά αυτό που (με) γάμησε πριν να υπάρξω, το καυλί που μπήκε τόσο μέσα στους αστερισμούς (μου) ώστε με ξετίναξε στο φως.»

» Αν είμαι τώρα αυτή που φιλήδονα τρεμοπαίζω το μουνί μου μαζί με τις φλογίτσες μέσα σε κατάφωτο μανουάλι, τοποθετημένο σαδιστικά κάτω από τους επουράνιους συριγμούς κάποιου άκρατου βούρδουλα, τότε αυτό που πάντα έψαχνα – και μπλεχτήκαμε όλοι να ψάχνουμε – δεν είναι άλλος παρά ο ένας και μοναδικός Πατήρ μου!»