Φόβος προς το Κυρίαρχο άτομο

Τα συνήθη αισθήματα που τρέφει ένα υποτακτικό άτομο προς ένα Κυρίαρχο είναι σεβασμός, θαυμασμός, εμπιστοσύνη και πάει λέγοντας...
Κατά καιρούς, σε διάφορες συνομιλίες μου με υ, έχω παρατηρήσει να μπαίνει στο κάδρο και το αίσθημα του φόβου με θετικό πρόσημο. Σαν ένα κινητήριο ερέθισμα που τα κρατά σε εγρήγορση.
Θα είχε ενδιαφέρον, να παρατεθούν προσωπικά βιώματα υποτακτικών αναφορικά με το τι ρόλο παίζει ο φόβος προς το Κυρίαρχο πρόσωπο με το οποίο σχετίζονται. Έχει θετικό, αρνητικό ή ανύπαρκτο αντίκρυσμα;

Ευχαριστώ σας.

 

Ο μόνος φόβος που έχω νιώσει απέναντι σε Κ,ήταν ο φόβος μήπως τον απογοητεύσω για την επιλογή του να είμαι υ του.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσπαθώ περισσότερο και να μην παραιτουμαι στα δύσκολα.

 

"Εγώ δε φοβάμαι την τιμωρία. Εγώ φοβάμαι να είμαι άξιος τιμωρίας" Μπερνέ


@Dark_Explorer, φόβος με θετικό πρόσημα, ανάμεικτο με σεβασμό. Δέος. Έτσι το βιωνω, ως δεος  

 

φόβο δεν ένιωσα ποτέ, ένιωθα όμως συχνά -και ειδικά στην αρχή- άγχος μήπως φανώ απεπαρκής... αλλά ήταν αυτό που λέμε "δημιουργικό άγχος" αυτό που σε κάνει να προσέχεις διπλά και τρίδιπλα

ΥΓ. θεωρώ πως έχει να κάνει με τον άνθρωπο... άλλοι κινητοποιούνται με το φόβο (είτε το πρόσημο είναι θετικό είτε αρνητικό), άλλοι όταν νιώθουν ασφαλείς... άλλοι λειτουργούν καλύτερα με την ενίσχυση, άλλοι πρέπει να τιμωρηθούν για να μάθουν κλπ κλπ

 

Φόβος δεν υπάρχει αλλά υπάρχει δέος, θαυμασμος, σε σημείο που να βλέπω τον Κ σα Θεό μου. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να νιώθω μικρή μπροστά του και να προσπαθώ να ανταποκριθώ στις επιθυμίες του με ένα αίσθημα που κάποιες φορές φέρνει αγωνία και άγχος αλλά όχι φόβο. Χρειάζεται ασφάλεια για να λειτουργώ άνετα και όχι φόβος. Ακόμα και η τιμωρία ασφάλεια μου προσφέρει.

 

Και όμως. Ναι παίζει το σημαντικο ρόλο του, ιδιως ( και όχι μονο) όταν ο αυθόρμητος ή δικαιος σεβασμός... δεν είναι ποιοτητα του εμπλεκόμενου Υ.

Και έχει και σεξουαλικά - ερεθιστικα ευεργηματα, συχνά.

 

Θα ήθελες να το αναπτύξεις περαιτέρω;

 

Για μένα ο φόβος, με την κυριολεκτική σημασία, έχει αρνητικό πρόσημο.
Δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω με κάποιον που φοβάμαι για την ακεραιότητα μου ή που γενικά φοβάμαι και να αναπνεύσω, είμαι ιδιαίτερα αγχώδης και αυτός ο τύπος φόβου δεν με κινητοποιεί, με παραλύει ή μου λέει "τρέξε μακριά".
Είναι σημαντικό να νιώθω ασφάλεια για να μπορέσω να αφεθώ.
Το δέος από την άλλη, το χρειάζομαι για να νιώθω την απαιτούμενη απόσταση ώστε να λειτουργήσει η ασυμμετρία.

 

Δεν μπερδευω τον φοβο με τον σεβασμο, το δεος κτλ δεν ειναι ιδιο πιστευω εγω. Φοβο να πω θα νιωσω στιγμιαια για την επομενη κινηση, για το τι θα πει πως θα με κοιταξει.. Θα το νιωσω οταν δεν βλεπω, οταν μου μιλαει ψιθυριστα Θετικο ειναι γιατι μου αρεσει η αισθηση του φοβου με εξιταρει αλλα δεν ειναι κατι που εχει μεγαλη διαρκεια. Δεν Τον φοβαμαι.

 

Σε νιώθω πολύ σε αυτό, γενικά στη ζωή κι εγώ το ίδιο, όταν αγχώνομαι (και αγχώνομαι πολύ εύκολα) φοβάμαι και όταν φοβάμαι δεν είμαι το καλύτερο version του εαυτού μου.

 

Θα προσπαθήσω  ,

Αρχικά να πω ότι διαχωρίζω το φόβο και την αγωνία που μπορεί να μεταχειριστει ο Κ σε σκηνές σαδομαζοχιστικου παιχνιδιού. Χρήσιμο ίσως αλλά άλλο. Αυτός είναι εργαλείο στα χέρια του. Όπως και την πρόκληση φόβου που μπορεί να υπάρξει κατά το άκουσμα ενός τασκ. Κάποιες φορές ίσως να είναι και ζητούμενο του Κ για τους όποιους λόγους.

Παραμένω σε αυτό που είπατε, στο φόβο ως συναίσθημα προς το κυρίαρχο πρόσωπο με το οποίο σχετίζεται το υποτακτικο. Για μένα αυτό θα υποδηλουσε έλλειμμα εμπιστοσύνης. Ο φόβος αποτελεί ένα εσωτερικό καμπανάκι κινδύνου το οποίο θα ενεργοποιήσει το "σωζεσθαι".

Ένας γενικός φόβος προς το πρόσωπο του αποτελεί μια προειδοποίηση για κίνδυνο?! Μου φαίνεται οξύμωρο, εκ διαμέτρου αντίθετο με την Κ/υ.

Το δεος εμπεριέχει μέσα του το θαυμασμό και την αναγνώριση του μεγαλείου του Άλλου. Μέσα από αυτό το Κυρίαρχο μέλος ψηλώνει όλο και πιο πολύ. Όσο και αν προσπαθώ να το φτάσω αυτό φεύγει προς τα πάνω. Η απόσταση μεταξύ μας μεγαλώνει και η Κ/υ έχει πρόσφορο έδαφος για να αναπτυχθεί σε όλο της το μεγαλείο.

Για μένα δεν είναι φόβος προς το πρόσωπο του, είναι δεος. Σεβασμός, θαυμασμός, ευλάβεια και τιμή προς το Κυρίαρχο μέλος.

 

Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων που έχουν ως κύριο συναίσθημα τον φόβο. Κοιμόμαστε και ξυπνάμε με φόβο, βιώνουμε τον φόβο σαν βάση. Λειτουργούμε καθημερινά είτε αντιμετωπίζοντας τον φόβο, είτε ενδίδοντας σε αυτόν, είτε ρυθμίζοντας τον με κάποιον τρόπο.

Φοβόμαστε για πολλά πράγματα, έχουμε άγχος και ανησυχούμε για χίλιους δυο λόγους. Ο φόβος κυριαρχεί, ακόμα και αν από συνήθεια πια, δεν το καταλαβαίνουμε.

Όταν αναλαμβάνει ο/η Κ τον έλεγχο μας, όλος αυτός ο φόβος μετατίθεται στην κατεύθυνση της Κυριαρχίας που είναι και η προτεραιότητα μας. Σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας βιώνουμε μια ισορροπία. Δεν φοβόμαστε πια τίποτα άλλο γιατί η προσοχή μας έχει συγκεντρωθεί στην Κυριαρχία.

Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα (και δεν ξέρω αν ολοκληρώνεται και ποτέ) παραδίδουμε τον έλεγχο των φόβων μας. Είναι μια δύσκολη διαδικασία, αλλά απαραίτητη για την υποταγή. Η έκθεση των φόβων μας είναι το πραγματικό μας ξεβράκωμα και οι αντιστάσεις μας είναι πιο ύπουλες και πιο έξυπνες από εμάς. Βρίσκονται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά μας. Χτίζει εμπόδια και φράγματα εκεί που δεν το περιμένεις.

Ο/Η Κ παίρνει σταδιακά τον έλεγχο του φόβου σου περνώντας τα όρια σου. Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις έναν μεγάλο φόβο σου, έχεις την αίσθηση της υπέρβασης. Μετά από κάθε νέα υπέρβαση και ενώ νομίζεις ότι πλέον οι δρόμοι άνοιξαν, απλά σκοντάφτεις στο επόμενο εμπόδιο του φόβου σου. Η θέση σου ποτέ δεν είναι δεδομένη και σταθερή, νιώθεις συνεχώς ότι την χτίζεις και το χρειάζεσαι αυτό.

Γουστάρουμε και καυλώνουμε με τον φόβο. Αυτό το ακραίο της πίεσης αναζωογονεί, το έχουμε ανάγκη. Φόβος και αδρεναλίνη πάνε πακέτο. Λατρεύεις να βρίσκεσαι κατάσταση επαγρύπνησης, στην τσίτα που λέμε και ταυτόχρονα να αφήνεσαι στην αδρεναλίνη σου. Σαν να βουτάς στο κενό.

Δεν έγινες ιδιοκτησία επειδή δεν φοβάσαι, αλλά επειδή θέλεις ω! θέλεις να φοβάσαι. Όταν δεν φοβάσαι, βαριέσαι.

Όταν είμαι σε κατάσταση φόβου, δεν επεξεργάζομαι το πρόσημο. Μπορώ να αναγνωρίζω τα μεγέθη και ποιότητες, αν πρόκειται για ανασφάλεια, αναστολή, ανησυχία, άγχος κτλ και ίσως υπάρχουν κάποια ανυπόστατα παραληρήματα που μου δημιουργεί ο φόβος.

Το πρόσημο συνήθως ορίζεται από την Κυριαρχία. Ποιος φόβος ευχαριστεί να τον κρατήσουμε και ποιος να τον πετάξουμε. Πολλές φορές η δυσκολία στο να απαλλαγείς από έναν φόβο σου, όταν γίνεται με αλήθεια η προσπάθεια, προσφέρει ηδονική ευχαρίστηση. Και για όσο νιώθεις κυριαρχημένη αυτά είναι και τα δικά σου πρόσημα.