Φόβος: τον θέλουμε?

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Φόβος: τον θέλουμε?

και να συμπληρωσω, οσοι απαιτουν να αισθανομαστε ασφαλεις μαζι τους διχως να μας εχουν πεισει γιαυτο. 

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Συμφωνώ απόλυτα. Περισσότερο αγωνία για το τι θα επακολουθήσει. Πιστεύω ότι και η Κυρία μου το απολαμβάνει...

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

χμ...δεν έχω νιώσει τέτοιο φόβο όπως νοείται εδώ...δεν νομίζω ότι θα ήθελα και να νιώσω...στα πλαίσια του παιχνιδιού όλα τα δέχομαι,αλλά όταν ξέρεις πως ο-η Κύριος-α σου δεν θα κάνει κάτι που θα σε βλάψει γιατί σε αγαπά και σε προσέχει,τότε δεν μπορείς πραγματικά και να αισθανθείς φόβο...αυτό νομίζω εγώ...

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Μμμ...!      


Ανδρ(ε)ας

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Πόσο σίγουρη είσαι για αυτό?
Αν και εγώ πιστεύω ότι δε χρειάζεται να γνωρίζεις το μέλλον για να μην φοβάσαι.

Σε έχασα λίγο.

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Μία έρευνα κάνω..Δεν προκειται να μαθουμε κάτι απλα ερευνήστε και εσεις δεν ζήτησα πειραματόζωα απλα ερευνώ μερικά πράγματα.
το άγνωστο μας φοβιζει πχ το session...Εαν γνωρίζω τί ακριβως θα κάνω στον ρόλο δε φοβάμαι.
Οσο για τον ωρολογιακο χρόνο εννοώ αυτον που οφείλουμε να κάνουμε αυτα που πρέπει να μαγειρεψω κτλπ και ο ψυχολογικός χρόνος ειναι μερος του φοβου ,απο τη στιγμη που θα αρχισει ο φοβος μεχρι που θα τελειωσει..

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Eίμαστε εξαρτημένοι απο τον φόβο σε επίπεδο να τον έχουμε ως μέτρο επιβίωσης.
Στο αίτημα μας προς ασφάλεια γεννάμε τον φόβο.

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

στό χωριό μου λένε οτι ο φόβος φυλάει τα έρημα
δεν εχουν άδικο

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Σε μια καλή συνεδρία (sic) υπάρχει ο φόβος. Αλλιώς...καταντάει μενού ταβέρνας.

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Ωραία...εκτός από ηλίθιος τώρα είμαι και ανεγκέφαλος.Έντάξει με πείσατε.Από εδώ και στο εξής θα φοβάμαι...

 

Σύμφωνα με ένα ινδικό παραμύθι, οι χωρικοί πάνε στο σοφό να παραπονεθούν για ένα τεράστιο φίδι που τους ορμάει και τους δαγκώνει θανάσιμα. Ο συριγμός που αναγγέλλει τον ερχομό του αρκεί για να σκορπίσει τον τρόμο στο χωριό. Ο σοφός πάει και βρίσκει το φίδι και καταφέρνει να το πείσει ν’ αφήσει ήσυχους τους χωρικούς. Αμέσως κάποιοι σπεύδουν να κοροϊδέψουν το φίδι που έπαψε ξαφνικά να σφυρίζει κι έγινε ειρηνικό, χλευάζουν την αδυναμία του και δεν χορταίνουν να το προκαλούν. Απηυδησμένο από την περιφρόνηση που του δείχνουν, το φίδι σέρνεται ως το σοφό και του εξομολογείται την ταραχή του: Πώς να φερθεί τώρα; Ο σοφός σκέφτεται λίγο και του απαντά: «Εγώ σου ζήτησα να σταματήσεις να σκοτώνεις, όχι να σταματήσεις να σφυρίζεις».

Raoul Vaneigem

 

Απάντηση: Φόβος: τον θέλουμε?

Πολύ ελκυστικός ο φόβος όταν τα παιχνίδια εμπνέουν ασφάλεια και μόνο τότε.
Τρελαινομαι για την αγωνία του τι θα επακολουθήσει, την αβεβαιότητα, την αίσθηση ότι ειμαι αβοήθητη και εκτεθειμένη! Πολλές φορές σκέφτομαι πως όση εμπιστοσύνη κι αν έχω, ποτέ δεν δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρη για την εξέλιξη αφού εναπόκειται στη βούληση του άλλου.
Η αίσθηση πως οτιδήποτε ενδεχομένως μπορεί να συμβεί, δημιουργεί έξαρση, ανεβάζοντας την αδρεναλίνη στα ύψη και τη διέγερση στο κατακόρυφο...αφού βέβαια έχει μειωθεί στο ελάχιστο η πιθανότητα να βιωθεί ο πραγματικός φόβος.

Όπως έλεγε ο Άλφρεντ Χίτσκοκ: «Τους δίνω την ευχαρίστηση. Την ίδια ευχαρίστηση που έχουν όταν ξυπνήσουν από έναν εφιάλτη».