Φόβος..

Αν κάποιος ήξερε ή μπορούσε να κολυμπήσει δεν θα πνιγόταν,σωστα?

 

Τον περιορισμό τον έβαλε, αν κατάλαβα,ο αρχικός συγγραφέας του κειμένου, εγω απλως τον υπογράμμισα μιας και πιστεύω οτι μεγαλύτερο κακο από τον χειρότερο επαγγελματία ψυ, κάνουν οι κάτα φαντασία και ερασιτέχνες ψυ, οι οποίοι , συγχωρέστε με κιόλας, έχουν ξεφύγει τόςο που συμβουλεύουν προφίλ .

 

Απλά έχουν απαντήσει με διαφορετικό τρόπο από εσένα στα δύο πιο πάνω ερωτήματά σου.

Είναι πέρα ως πέρα δικαίωμά σου  

 

Προσωπικη αποψη που θα μου επιτρεψετε να μοιραστω μαζι σας.
1)Πισω απο τα προφιλ υπαρχουν ανθρωποι
2) Αν καποιο θεμα δεν σας αφορα ή το θεωρειται τρολλαρισμα μην ασχολειστε
3) Οσοι ασχολουνται δεν ειναι απαραιτητα μαλακες
4) Οσοι δεν ασχολουνται δεν ειναι απαραιτητα «μαγκες»
5) Οσοι ασχολουνται για να κρινουν κ να κατακρινουν οσους ασχολειθηκαν ...προτιμω να μην τους χαρακτηρισω.
Κατα τα αλλα, ειμαστε μια ωραια παρεα.

 

Εγώ παίρνω την ιστορία της "Αννούλας" ( τρολ, ξετρολ ειλικρινα δεν μ' ενδιαφέρει ), σαν ένα φιλμάκι που βλέπω να επαναλαμβάνεται μ' ακρίβεια χασμουρητού ( και όχι μόνο εν τω βιδιεσέμιον ).
Δεν έλειψε ούτε ένας "χαρακτήρας" απ' το σενάριο ( συμπεριλαμβανομένων όσων γράψαμε ).

Ας χασομερίσω λίγο ακόμη σ' αυτό το νήμα.
Εγώ τουλάχιστον, δεν διάβασα πουθενά, ότι την απήγαγε, ότι την εκβίασε, ότι την εξανάγκασε να κάνει τ' οτιδήποτε.
Διάβασα, ότι ο τύπος ήταν ξεκάθαρος ( όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και με τις παραλείψεις του - βλέπε, δεν συζητούσε, γιατί είχε δουλειά, ergo, σοβαρότερα για κείνον πράγματα να κάνει, απ' το ν' ασχοληθεί με τις φοβίες της - ).
Αν δεν είμαι τελείως κόπανος, διάβασα μια ενήλικη γυναίκα, που έφαγε γλίστρα για κάποιον, που σε κάποια θέματα απλά δεν της ταίριαζε. Μετά διάβασα λέξεις όπως αηδία, τρόμος, αποστροφή, ergo bis, το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που δεν έκρουε απλά τον κώδωνα μα ολόκληρο καμπαναριό.
Διάβασα αρκετές παρεμβάσεις ατόμων που σωστά ή λάθος προσπάθησαν να της ρίξουν λίγο φως.
Κι εκείνη όπως στο κλασικότερο των σεναρίων προτίμησε να κόψει το ρεύμα και να κάνει πως δεν βλέπει.
Ergo tris, ήθελε επικρότηση κι όχι βοήθεια, το πολλοστό " τραβάτε κι ας κλαίω κι αν πλαντάξω σκουπίστε μου τα μάτια. Για να χύσω κι άλλα δάκρυα ".

Κλείνοντας, καλώς ή κακώς - ξανά -, η όποια καλοσύνη ή φροντίδα δεν είναι σκαλισμένο σε καμία πέτρα, ότι θα τις συναντάμε πάντα στο δρόμο μας.
Δεν ξέρω εσείς πως αντιλαμβάνεστε τον κόσμο, εγώ θα τον ήθελα στίβο ( με κανόνες κι ευγενή άμιλλα ), αλλά γνωρίζω ότι κάλλιστα μπορεί να γίνει και ζούγκλα, όπου επικρατεί ο πιο δυνατός. Ergo quater, ή προσπαθείς ν' αποκτήσεις τ' απαραίτητα εφόδια, για να μην σε φάνε στη γωνία.
Ή καταλήγεις μεζεδάκι για δόντια πιο ικανά απ' τα δικά σου - κι αυτό με κατεβασμένα τα χέρια -. Αυτός μάλλον είναι ο νόμος της φύσης, ούτε καλός, ούτε κακός.

Αυτά - για το κλούβιο μου μυαλό - ισχύουν για την "Αννούλα", για μένα, για όλους/ες τόσο στο bdsm, όσο και οπουδήποτε αλλού.

Τεσπα, κουβέντα να γίνεται. Σε μένα οι "Αννούλες" δεν προκαλούν πια καμία έκπληξη. Και δεν ντρέπομαι να ομολογήσω, ότι αν είναι να με σύρουν στο "βυθό" μαζί τους, τις αφήνω να πνιγούν μονάχες τους δίχως δεύτερη σκέψη.

 

Νταξ εσυ είσαι ο θεός. δεν παίζει άλλη περίπτωση. Τι θα πει πως ξέρεις ότι δεν του πρεπει να πνιγεί??? τι έκανε για να του πρέπει? Υπάρχει κανείς που του πρέπει? Σκυλί να δεις ότι πνίγεται /"πνίγεται " πας και το τραβάς απο τα αυτια το βγάζεις στην ακρουλα . Δεν μπορώ να σας καταλάβω ρε παιδί μου μερικούς. Ψυχή δεν έχετε? Αναίσθητοι εντελώς?!? Δεν ζήτησε η κοπέλα ούτε σπίτι σας να την πάρετε ούτε να της πληρώσει κανείς τα έξοδα "νοσηλείας ". Μια γνώμη ζήτησε.
Αλλά ξέχασα εδώ μέσα όλοι είναι του σκληρού βδσμ.κάνουνε σημάδια κυρίως με τα πληκτρολόγια. Γεννημένοι στα δύσκολα. Κατευθείαν στα βαθιά από την κοιλιά της μάνας τους.

 

Εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα ρθεις... λέει ο σοφός λαός αλλά ποιος του δίνει σημασία..;

Δεν ξέρω αν η Αννουλα ήταν τρολ, άλλωστε λίγη η σημασία.
Εγώ παρατηρώ το τι συμβαίνει σε ένα φόρουμ που ως σκοπό έχει την σωστή (; ) πληροφόρηση και βοήθεια για ανθρώπους που το χρειάζονται.
Αν η Αννουλα δεν ήταν τρολ, κατ εμέ, είχε περίσσιο θάρρος να ανεβάσει αυτό νήμα ή μάλλον κατά πιθανότητα είχε άγνοια κινδύνου.
Αν ήταν όντως τρολ του βγάζω το καπέλο. Προς μίμηση η τρολιτιδα του.
Τι να κάνουμε όλες οι Αννουλες δεν γίνονται Αννες στα 18. κάποιες αργούν λιγάκι. Όλα στην ζωή είναι.

Προσωπικά θα βουτουσα στο νερό κι ας μην ξέρω καλό κολύμπι για να σώσω πολλές Αννουλες.
Ορισμένες Αννες όμως θα τις πατούσα και με τα πόδια μέχρι να πνιγούν.

 

I'm just here for the comments!

 

 

Περπατώ στο δάσος, όταν ο λύκος δεν είναι δω.
Λύκε, λύκε είσαι δω?

Άσχετο? Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.

Τι διαφορά θα είχε το bdsm, απ' οτιδήποτε θα μας έδινε κάτι για μας υποθετικά σημαντικό. Αλλά ο βαθμός δυσκολίας και ρίσκου του, ίσως και να ήταν μεγάλος? Α γεια σας, μάλλον καμία. Όλα βρίσκονται στο κίνητρο.

Αρκετοί/ες μπορεί να ήμασταν "Αννούλες" αναφορικά με καταστάσεις, που για χ, ψ, ω λόγους είχαμε προσεγγίσει περισσότερο ή λιγότερο.
Και μάλλον το αν "πνιγήκαμε", αν ήπιαμε "νερό" ή αν βγήκαμε απ' τη θάλασσα στεγνοί/ες ( ίσως και με ψάρια στην κωλότσεπη ), να το έκρινε εκτός απ' την τύχη και η προσπάθεια μας να μείνουμε "ζωντανοί/ες".
Ίσως και σημαντικός παράγοντας να ήταν, πόσο θέλαμε εκείνο το κάτι που η "θάλασσα" αγκάλιαζε. Κάποιοι/ες, όταν ήμασταν "Αννούλες", ζητήσαμε γνώμες για τ'όποιο θέμα μας και αρκετές φορές δεν τις ακούσαμε.
Κάποιες άλλες τις ακολουθήσαμε ( πιστά ή κρατώντας ότι θεωρούσαμε εμείς σωστό ), τρομάξαμε, αρχίσαμε να βουλιάζουμε με τα χέρια κολλημένα στα πλευρά.
Και λίγο πριν χτυπήσουμε πάτο, με κείνες τις ελάχιστες δυνάμεις που μας είχαν μείνει, αναδυθήκαμε ( με τα πνευμόνια να ουρλιάζουν απ' το ζόρι και αποκτώντας παροδικό ή μόνιμο "κουσούρι" ).
Επιλέξαμε την στεριά να μην την ξαναφήσουμε ( γιατί καταλάβαμε, ότι εκείνο που μας προσέφερε η θάλασσα, για μας δεν άξιζε ) ή να βουτήξουμε σ' άλλη θάλασσα.
Απ΄την στιγμή που κανείς και τίποτε, δεν μας έσπρωξε στ' ανοιχτά, η ευθύνη για την τύχη μας ήταν δική μας.

Με λίγα λόγια, αν μια θάλασσα δεν την γνωρίζω, αλλά είμαι περίεργος να την εξερευνήσω, αξιολογώ πρώτα τις δυνάμεις και ικανότητες μου ( σωματικές και ψυχικές, κυρίως ψυχικές ) και μετά "ξανοίγομαι".
Έχω στην άκρη του μυαλού μου, οτ' είναι πιθανό μετά από κάποια μίλια να υπάρχουν ρεύματα ή να κουραστώ και στον ορίζοντα να μην υπάρχει ούτ' ένα μαδέρι, για να πιαστώ ( πόσο μάλλον βάρκα με ανθρώπους, για να με συνδράμει ).
Η επιλογή να κάνω το ταξίδι κολυμπώντας ήταν δική μου, άρα και το ρίσκο του "πνιγμού" επίσης. Αν η κρίση μου αναφορικά με τις αντοχές μου ήταν λανθασμένη ή βιαστική, θα γίνει, εκείνο που για μένα θα έπρεπε να γίνει.
Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, κυνικό ή άκαρδο.

Υ.Γ.

Πίσω απ' τα προφίλ βρίσκονται άνθρωποι ( μ' ότι αυτό συνεπάγεται ), συμφωνώ. Κάποιοι/ες είναι περισσότερο ευαίσθητοι, περισσότερο εύπιστοι, ίσως και να έχουν μεγαλύτερη ανάγκη καθοδήγησης απ' άλλους. Ουδέν μεμπτό και σ' αυτό.
Την ικανότητα όμως να επιλέγουν, την έχουν όπως όλοι/ες ( αφού θέλω να πιστεύω, ότι εδώ δεν βρίσκονται άτομα με ξεκάθαρα ελλιπείς αντιληπτικές ικανότητες, τόσο που να έχρηζαν δικαστικής συμπαράστασης ).
Στο κάτω κάτω της γραφής - και με κάθε σεβασμό -, εγώ τουλάχιστον δεν το νιώθω να συγκρίνω τ' ασύγκριτα ( ευτυχώς ή δυστυχώς εκπαιδεύτηκα, να ιεραρχώ τα όποια αγαθά και τις βλάβες τους. Άρα να κρίνω βάσει εκείνης της ιεράρχησης,
πότε έχω υποχρέωση να βοηθήσω, πότε όχι και πότε να προσφέρω το χέρι μου - αν το κάνω - απ' απλή "κάϋλα" ), ούτε να τραβήξω απ' τα μαλλιά παραδείγματα ή σκέψεις, για να χωρέσω μέσα την όποια κοσμοθεωρία/προσδοκία/κατάλοιπα μου.
Πόσο μάλλον για να τα "δικαιολογήσω" στον εαυτό μου. Και μια τελευταία - και ηλίθια - ερώτηση, αφού δεν έγινε και τίποτε, μια απλή γνώμη είχε ζητήσει η "Αννούλα", σιγά μην και δεν κοιμόταν γι' αυτά που θα της έγραφε ο/η οποιοδήποτε/οποιαδήποτε.
Αφού έτσι κι αλλιώς, γραμμένους/ες στα καρύδια ή στις ωοθήκες της θα μας είχε ( και καλά θα έκανε ). Προς τι ο "χαμός", οι μύδροι, οι ηθικολογίες ή οι "διδαχές" παντός είδους?
Άλλο αν το πόσο και το αν θα μας είχε γραμμένους/ες, θα το ήξερε μόνο εκείνη/ος ( για να "ευχαριστήσω" κι όσους/ες, είναι σίγουροι/ες, ότι η "Αννούλα" θα ήταν τρολ ανδρικού φύλου. Σαμπώς και η όποια ουσία του "θέματος" θα ήταν αυτή η τελευταία )  

 

Σεβαστή η γνώμη σας.
1. Πράγματι απο τα προφίλ, υπάρχουν ανθρωποι, όμως δεν γνωρίζετε ποιος/ποιοι υπαρχουν, ποια εινα η μάτια τους απεναντι σας Κ α ι κυρίως σε π ο ι α π ρ α γ μ α τ ι κ ή κατάσταση αυτοί βρίσκονται. Δεχτείτε, αν θέλετε, οτι χωρίς να γνωρίζουμε τις βασικότατες και απαραίτητες πληροφορίες που χρείαζονται για κάποιον, δεν προβαίνουμε σε ψυχο συμβουλές γιατι μπορει να τ ο ν βλάψουμε, όποιες και αν ειναι οι προθέςεις μας. Ας δεχτούμε, ότι δεν ειμαςτε παντοδύναμοι.
2. Το αν ενα θεμα αφορά καποιον ή οχι ή τί το θεωρεί, δεν εχει σχεςη με το αν θα συμμετέχει ή οχι και με ποιο τροπο. Αυτο είναι στοιχείο της δημοκρατίας.
3. και 4. Συμφωνώ μαζί σας. Η συμμετοχή ή μη κάποιου σε ενα νήμα δεν λέει απολύτως τίποτε για αυτόν, προς καμία όμως κατεύθυνςη. Μα απολύτως τίποτε.
5. Μην τους χαρακτηρίσετε. Δικαίωμα σας. Αν πάλι θέλετε να τους χαρςκτηρίςετε, τίποτε δεν σας εμποδίζει. Επιτρεψτε τους όμως να εχουν κρίση και θέςη και να την εκφράζουν δημόσια για τις αποψεις άλλων αφου προηγουμένως δημόσια είχαν εκφραστεί αυτές.

 

Τελικα Show ειμαστε

 

Αρκετοί/ες ( δεν λέω όλοι/ες - αν και θα το ήθελα, γιατί εκείνο πιστεύω -, για να μην νιώσει κανείς/καμία τσουβαλιασμένος/η. Βλέπετε, να κρατάμε τα προσχήματα, είναι πολύ σημαντικό ξανά για κάποιους/ες ) έχουμε επίγνωση του κλουβιού μας.
Κι εκείνο είναι σπανιότατα κλειδωμένο με αλυσίδες ή λουκέτα, που δεν σπάνε. Επίσης πολλές φορές δεν ήταν εκείνο, να πέσει απ' τον ουρανό και να μας εγκλωβίσει, αλλά θελήσαμε εμείς, να μπούμε μέσα του.
Κανείς και τίποτε δεν μας εμποδίζει, ν' αποδράσουμε. Βέβαια, δεν είναι όλες οι αποδράσεις δίχως κόστος. Αν όμως επιλέξαμε - ξανά αυτή η μαμημένη η επιλογή - να μείνουμε μέσα του.
Τουλάχιστον, ας το βουλώναμε και ας μην μυξοκλαίγαμε για την κακή την μοίρα, τον ψεύτικο ντουνιά και τ' άδικο σύμπαν. Πολλές φορές έχουμε ότι μας αξίζει.

Ωραίο νήμα τελικά, αρκεί να μην μείνει κάποιος στην επιφάνεια του ( δλδ ο/η γκόμενος/α που γουστάρω, δεν μου κάθεται "τσάμπα" κι εγώ η/ο "κακομοίρα/ης" για την αγάπη του/της σκέφτομαι ότι πρέπει να "θυσιαστώ". Ωιμέ και καημέ. ).
Βέβαια, το πιο σημαντικό είναι να κρατούμε τα προσχήματα ( και τον κουβά για τα κροκοδείλια δάκρυα αρκετά ελεύθερο, μην και μας χυθεί καμιά σταγόνα στο πάτωμα δίχως αντίκρυσμα. Όσοι/ες θα το "είχαν" με τα κροκοδείλια δάκρυα ).
Ε ρε μαμημένο πράγμα που είναι ο καθρέφτης κι έχει το χούι, όσα πανιά και να του πετάμε πάνω, αργά ή γρήγορα να ξεγυμνώνεται από μόνος του. Κι όταν συμβαίνει, μπροστά του είμαστε πάντα μονάχοι/ες.