Φύλο vs Status

Απάντηση: Φύλο vs Status

Όντως έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τις ορολογίες, εδώ μέσα...

Κακό πράγμα βέβαια ο φασισμός, θα συμφωνήσω, αλλά εδώ τώρα, πού τον ανακατέψαμε;

Όσο γι' αυτόν που σοδομίζει όποιον βρει, αδιακρίτως φύλου, και μάλιστα χωρίς να υπάρχει ερωτικό στοιχείο, δεν πρέπει να είναι απλά ψυχασθενής, αλλά μάλλον ο Βλαντ ο Ανασκολοπιστής...

 

Απάντηση: Φύλο vs Status

Μπα! Είτε S, είτε Μ, πάνω απ' όλα straight! Ερωτικός S/M, που λέει και ο MasterPerris

 

Απάντηση: Φύλο vs Status

ΜΜ εγώ δεν τον ανακάτεψα εδώ τον βρήκα να περιπλανιέται μονός του και τον μάζεψα

---------- Post added at 13:59 ---------- Previous post was at 13:51 ----------

Αν δεν βαριέσαι ξεκινά μια συζήτηση για την σχέση του φασισμού και του σαδισμού.
Έχω την εντύπωση ότι θα ακουστούν πολύ πικάντικες απόψεις εδώ μέσα

 

Απάντηση: Φύλο vs Status

Όχι απλά βαριέμαι, αλλά και να με πλήρωνες, δεν θα άνοιγα τέτοιο νήμα. Δεν με παρακολουθείς...  

 

Απάντηση: Φύλο vs Status

φυλο... Ποτε δεν ξερεις πως μπορει να σου προκειψει τελικα... οποτε εχεις κατι στανταρ (φυλο) που αν μη τι αλλο εχεις πολλες πιθανοτητες να μην το αλλαξει..

 

Re: Απάντηση: Φύλο vs Status

Η φύση του ερεθισμού (το αν είναι αμιγώς σεξουαλικού χαρακτήρα, ήγουν στύση για τους άνδρες, ή το αν είναι πνευματικός ερεθισμός) είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ θεμιτής σεξουαλικής ιδιαιτερότητας και ψυχικής νόσου; Ή μήπως η έλλειψη ή μη συναίνεσης;

Πέρα από τη σύνηθη τάση των συνομιλητών σε ετούτο το forum να επιδίδονται σε διεξαγωγή τηλεψυχογραφημάτων και άμεση ή έμμεση έκφραση βαρύγδουπων συμπερασμάτων αναφορικά με το τί είναι "φυσιολογικό" και τί "νοσηρό", σε όσες αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης αναφορικά με ψυχική υγεία έχω ανατρέξει, ο μόνος σαφής ορισμός της ψυχικής νόσου, ήταν αυτός που την προσδιόριζε ως ένα σύνολο ψυχικών συμπτωμάτων που το πρόσωπο βιώνει σε τέτοια ένταση και χρονική έκταση, ώστε αυτά να επηρεάζουν τη λειτουργικότητά του σε διάφορα επίπεδα (π.χ. επαγγελματικό, οικογενειακό, ερωτικό, κ.α.).

Θα τολμούσα συνεπώς να συμπεράνω πως αυτό που διαφοροποιεί τον "normal abnormal" από τον ψυχικά ασθενή δεν είναι το περιεχόμενο των επιθυμιών του, αλλά το αν, πόσο και πώς τελικά κατορθώνει να εντάξει την ικανοποίησή τους στο ευρύτερο πλαίσιο αλληλεπίδρασής του με το (οικογενειακό, πολιτισμικό, επαγγελματικό κλπ) περιβάλλον του.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Φύλο vs Status

Καλά όλ' αυτά, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί έκανες quote τα δικά μου λόγια, που καμμία συνάφεια δεν έχουν μ' αυτά που έγραψες.
Μίλησα εγώ πουθενά γιά ψυχική υγεία ή ψυχικά νοσήματα, ή έκρινα μήπως τί είναι νορμάλ και τί όχι;

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φύλο vs Status

Φρονώ πως ναι. Συγκεκριμένα σου παραθέτω quote από την εν λόγω μνεία σου:

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φύλο vs Status

Χμμ... Ναι, τελικά έχεις δίκιο. Απλώς θα έπρεπε να είχες κάνει εξ αρχής και το δεύτερο quote, δεν θυμόμουν πως το είχα αναφέρει αυτό, σ' αυτό το νήμα... Το έχω γράψει βεβαίως αλλού, σε διάφορα παλιότερα νήματα, δεν λέω πως δεν το πιστεύω...

Όντως λοιπόν, κατ' εμέ, ο που κυνηγάει γατιά να τα σκοτώσει, είναι ψυχικώς πάσχων. Κι αν τα βασανίζει πριν τα σκοτώσει, ακόμη περισσότερο πάσχων. Και ο μη σεξουαλικός-συναινετικός σαδιστής, κι αυτός πάσχων. Ασχέτως του κατά πόσο μπορεί να μην επηρρέαζει η ψυχική του ασθένεια "τη λειτουργικότητά του σε διάφορα επίπεδα (π.χ. επαγγελματικό, οικογενειακό, ερωτικό, κ.α.)". Η δική του η λειτουργικότητα, μπορεί να μην επηρρεάζεται. Προφανώς όμως δεν συμβαίνει το ίδιο, και με τη λειτουργικότητα των γάτων...

 

Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φύλο vs Status

Πολύ ενδιαφέρουσα σκέψη. Αν κυνηγάει ορτύκια για να τα σκοτώσει (όχι επειδή δεν έχει να φάει αλλά επειδή είναι κυνηγός από χόμπι), όπως λ.χ. ο θείος μου άπαξ ετησίως, είναι και αυτός ψυχικώς πάσχων; Ή το γεγονός πως επιτρέπεται νομικώς να σκοτώνει τα συγκεκριμένα ζώα για λόγους αναψυχής (δεν τον ελέγχει κανείς ως προς το τί θα τα κάνει αφότου τα σκοτώσει, και άλλωστε συχνά οι κυνηγοί βαυκαλίζονται πως δεν κυνηγούν με σκοπό την εξασφάλιση του εδέσματος αλλά για τη χαρά του κυνηγιού - χωρά πολύ συζήτηση συνεπώς το τί συνιστά ποταπό και τί υγιές κίνητρο για το κυνήγι), τον καθιστά ψυχικώς υγιή και ταυτοχρόνως ηθικώς ορθό; Αναρωτιέμαι δηλαδή, σε ένα υποθετικό πολιτισμό όπου επιτρέπεται το κυνήγι της γάτας -με το πρόσχημα πως το κρέας της είναι νόστιμο, παρότι δεν είναι- από τις 15 Απριλίου μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου, ο κύριος του παραδείγματός σου θα εξακολουθούσε να θεωρείται πως νοσεί ψυχικά;

Η μη δυνατότητα ορισμού της ψυχικής υγείας ανεξάρτητα από ηθικοπλαστικούς παραγόντες όπως η θρησκεία, οι νόμοι κ.α. είναι ο λόγος για τον οποίο έγραψα νωρίτερα πως κατά την εκτίμησή μου καμία συμπεριφορά ή προτίμηση δεν έχει νόημα να αξιολογείται μεμονωμένα, άνευ συνυπολογισμού του πολιτισμικού πλαισίου, μέσα στο οποίο αυτή εκδηλώνεται, και σε συνάρτηση με την εν γένει σύμπνοια του ατόμου με το πλαίσιο/περιβάλλον αυτό.

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Φύλο vs Status

Κατ' εμέ (ξαναλέω, διότι σαφώς και δεν έχω δηλώσει ψυχίατρος ή κάτι σχετικό) ναι, και ο θείος σου, είναι ψυχικώς πάσχων, τουλάχιστον άπαξ του έτους. Είναι ψυχικώς πάσχων αυτός που σκοτώνει γιά την απόλαυση του φόνου (και δεν έχει καμμία σημασία τί είναι αυτό που σκοτώνει. Εάν κάποιος όταν πατάει μιά κατσαρίδα δεν το κάνει αναγκαστικά, γιά να προφυλάξει καθαρό το χώρο του, αλλά το κάνει επειδή αυτό τον ευχαριστεί, είναι, σε ένα ίσως ελάχιστο βαθμό, ψυχικώς πάσχων).

Οι γάτες αλήθεια, προστατεύονται διά νόμου στην Ελλάδα; Μου διαφεύγει. Εύλογο είναι όμως πιστεύω, πως το τί θεωρώ εγώ ψυχικά υγιές ή ηθικά σωστό, δεν έχει να κάνει με τους νόμους ή τα κενά των νόμων, ή ενδεχόμενα, με τους λάθος νόμους...

Δεν έχω γενικώς αντίρρηση με τα πιό πάνω, αυτό που με προβληματίζει όμως είναι αυτή η "σύμπνοια" την οποία υπογράμμισα...

Πόσο σίγουρος μπορεί να είναι αλήθεια ο καθένας μας, πως όντως βρίσκεται σε σύμπνοια με το περιβάλλον/πλαίσιο; Υποθέτω πως υπάρχουν κάποια βασικά κριτήρια: Κάποιος που δουλεύει ας πούμε, έχει οικογένεια και κάποιες συναναστροφές, είναι μάλλον δεδομένο πως βρίσκεται εντός πλαισίου. Είναι όντως σε σύμπνοια όμως, ή σε αρμονία, μ' αυτό το πλαίσιο/περιβάλλον; Με ποιά κλίμακα μετριέται αυτό;

Συναναστρεφόμαστε καθημερινά με μιά σειρά ανθρώπων. Αυτό από μόνο του αποτελεί βεβαίως, μιά κατ' αρχήν αποδοχή. Μέχρι τί βάθος πάει όμως αυτή η αποδοχή, το ξέρουμε; Εάν γιά παράδειγμα ήμουν εγώ ο κυνηγός γάτων, και δεν το έκρυβα, είμαι βέβαιος πως κανείς από τους φίλους και τους γνωστούς μου, δεν θα μου έκοβε αυτομάτως την καλημέρα. Θα σήμαινε αυτό όμως πως έχω την πλήρη αποδοχή τους; Δεν θα προτιμούσαν, κάποιοι τουλάχιστον, να μην κυνηγάω γάτους; Και δεν θα θεωρούσαν αυτοί οι ίδιοι, πως το συγκεκριμένο σημείο της ψυχοσύνθεσής μου, νοσεί;


Υπάρχει τελικώς ουσιαστική αντίρρηση επί του ότι η ψυχοσύνθεση του καθενός μας μπορεί να περιλαμβάνει και νοσηρές πτυχές, ασχέτως του αν επαρκούν αυτές γιά να τον θέσουν εκτός πλαισίου, ή να τον χαρακτηρίσουν συνολικά ως ψυχασθενή;