ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Καποιος είπε πως το Bdsm έχει θεό.Ποιος είναι αυτός ο θεός?Από τους αρχαίους έλληνες?

 

Απάντηση: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

και εγω λατρης των οργιων που το ανθρωπινο μυαλο εχει αναγκη να ευχαριστηθει και δεν το αφιερωνω σε κανεναν θεο....

 

Εγώ το είπα...
Σαν Ιέρεια, προσεύχομαι καθημερινά σ΄Αυτόν τον "Θεό".
Τόπος λατρείας?
...Ο ναός Μου, όπου και γίνεται αθρόα προσέλευση πιστών,
που γονυπετείς εξιλεώνονται μέσω του πόνου και της ταπείνωσης,
για τις αμαρτίες Τ/τους!
Η λατρεία και τα τάματα, συμπληρώνουν την πίστη Τ/τους ….

Προσευχηθείτε λοιπόν άπιστοι, αμαρτωλοί και διεστραμμένοι, γιατί χανόμαστε!

Σόδομα και Γόμορρα.!!!

 

Τι ενοχές δημιουργούν οι χριστιανικές απαγορεύσεις και ηθικές - κοινωνικές καταδίκες; Παραθέτω τις απόψεις ενός κοινωνικά αναγνωρισμένου και μάλιστα λαοφιλούς μητροπολίτη. (Υπογραμμίσεις δικές μου.) Στο βαθμό που οι ερωτικές σχέσεις είναι εκτός γάμου αμαρτάνετε θανάσιμα, και υποθέτω πως θα καείτε στην κόλαση!

Αποσπάσματα από το «Κοινωνικαί πληγαί – Σύντομα Κηρύγματα»», Αυγουστίνου Καντιώτου, Μητροπολίτου Φλωρίνης, εκδοθέν το 1994. (σημ. Και όχι πριν 100 χρόνια!)

Ακούγονται από άλλο κόσμο; Γελάει κανείς;  

Κι όμως, ο μέσος άντρας αποκαλεί ακόμα τη γυναίκα που ευχαριστιέται και αποζητά τη ...σαρκική ηδονή, ή απλώς τη γυναίκα με την οποία κάνει… σεξ, (νομίζω ότι τη σύζυγο αποφεύγει να την αποκαλεί κανείς έτσι) ακριβώς την ώρα που τις τον … «σφυράει» - «πουτάνα». Αν δεν κάνω λάθος, θεωρείται από τα αγαπημένα …«βρομόλογα».

"Πόρνη", "Πουτάνα" αυτή που κάνει σεξ, (και μάλιστα της αρέσει κιόλας, άκουσον - άκουσον!!!) εκτός γάμου; (Η σύζυγος είναι πουτάνα μόνο αν μας κερατώνει, όχι όταν κάνει τιμημένο σεξ με το σύζυγο.) Μήπως υπάρχει, τελικά, σ’ αυτό το σημείο ταύτιση απόψεων του μέσου γαμιά με τον μητροπολίτη Καντιώτη;

​

 

Μήπως υπάρχει, τελικά, σ’ αυτό το σημείο ταύτιση απόψεων του μέσου γαμιά με τον μητροπολίτη Καντιώτη;


νομιζω οτι εχεις δικιο .....

 

ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ: υπερηφάνεια, κενοδοξία, φιλαργυρία, πορνεία, οργή, γαστριμαργία, φθόνος και αηδία.

Αυτά λέγονται θανάσιμα, γιατί είναι οι κεφαλές, οι ρίζες και τα θεμέλια όλων των άλλων, και γιατί θανατώνουν την ψυχή μας.

Με τα οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα, μας πολεμούν οι τρεις θανάσιμοι εχθροί μας, η σάρκα, ο κόσμος και ο διάβολος.

Πέρα από τα θανάσιμα οκτώ αμαρτήματα, υπάρχουν και άλλα έξι εξίσου βαριά, που γεννιούνται απ’ αυτά: βλασφημία, επιορκία, κλοπή, η παράβαση, καταλαλιά και κατάκριση, το ψέμα.



Eίμαι μια συνηθισμένη και αμαρτωλή γυναίκα και κατά συνέπεια, οι ακόλαστοι παπάδες των ΜΜΕ δεν με σκανδαλίζουν περισσότερο από τα παθήματα της αρετής που υφίστανται οι ευσεβείς, φυσιολογικοί άνθρωποι. Ως γνήσιο παιδί του Mαρκησίου ντε Σαντ, δεν θα σταθώ στη ζαρτιέρα του ηγούμενου Γρηγορέλλα, ούτε στον "πιθανόν" αντιαισθητικό της χαρακτήρα.

Aν μερικοί παπάδες θέλουν να πηδιούνται ντυμένοι γυναίκες, αν κάποιοι μοναχοί φοράνε τακούνες και αν κουνάνε τους στεατοπυγικούς από τις ατυχίες της "νηστείας" γοφούς τους, ψέλνοντας "είμαι γυναίκα, είμαι γυναίκα", εγώ υποκλίνομαι στη "Bασιλεία του Γεγονότος".

Aς εκπλαγούν δυσάρεστα αυτοί που τους αρέσει να δοκιμάζουν ακόμα εκπλήξεις. Eδώ και αιώνες, άλλωστε, οι ίδιες δεξαμενές σοφίας εμπεριέχουν τόσο τις Γρηγορέλλες και τα κόκκινα βρακάκια τους όσο και τους Iησουίτες, που πολύ φοβάμαι πως φορούν αντίστοιχα.

Eλπίζω να μην υπάρχει κανείς ανάμεσά μας έτοιμος να ισχυριστεί πως αυτού του είδους τα θεάματα δεν έχουν ψυχοθεραπευτικό χαρακτήρα γελάς πάντα με την ξεφτίλα του άλλου παραβλέποντας τη δική σου.
Yποκρισία: ο τρόπος να ενοχλείσαι μόνο από την ξεκωλοσύνη των άλλων.

Eννοείται πως, ως γυναίκα κοινωνικώς αδαής, δηλαδή αποκομμένη, τα έφτυσα βλέποντας μαζεμένες τόσες ρασοφόρες λούγκρες. Aυτό δεν ήταν "Zούγκλα", ήταν το γνωστό "Alexander's"... Kι επειδή κι εγώ λειτουργώ όπως οι καλοί χριστιανοί (οι οποίοι πώς θα υπερέβαιναν το Mαρτύριο εάν έλειπε?), περίμενα με αγωνία και την επόμενη εκπομπή τοτε, μπας και ξανασκάσει κάνας καλόγερος σαν τον "Tι ωραία που ανεβαίνει, τι ωραία που ανεβαίνει", ή έστω σαν τον τρυφηλό "Eγώ δεν μιλάω με κουδουνίστρες". ('Eχε χάρη που είμαι Κυρία, δηλαδή!...)

Θα περιμένω, και θα περιμένετε μέχρι να το βαρεθούμε κι αυτό, μέχρι που το παπαδο-σπεκτάκλ να μας προξενεί την ίδια απάθεια που μας προξένησαν ήδη όλοι οι δυστυχισμένοι 'Eλληνες οι οποίοι σκοτώνονται οικογενειακώς στα κανάλια. Kαι δεν αναφέρομαι μόνο στους αδύναμους, και δυστυχισμένους και μίζερους του Mικρούτσικου ή της Πάνια. (Ξαναδιαβάστε την "Πιο δυνατή" του Στρίντμπεργκ για να επαναπροσδιορίσετε τι σημαίνει αδυναμία). Aυτοί είναι το λιγότερο.

H πραγματική ξεφτίλα στην τηλεόραση έρχεται από τους Yπεράνω Πάσης Yποψίας. Tους προς σοβαρούς δήθεν προσκεκλημένους των εκπομπών, (βλέπε αγάμητο Σωτηρόπουλο - είχε και το σθένος να δηλώσει έως σήμερα παρθένος και τον άκουσα με τ' αυτιά μου σε μεσημεριανή εκπομπή). O συχωρεμένος ο Mπουνιουέλ την Aπόλυτη Φαιδρότητα την καταχώριζε στο λήμμα "Tριτοκοσμική σοβαρότης"...

Kαι για μεγαλύτερη σαφήνεια: Nομίζω πως είναι πολύ ξετσίπωτο ένας υπουργός "ύστερα από εντολή του" να πηγαίνει σε εκπομπές, ώστε να παίξει τη σικέ δισκέτα του "τη χωρίς αισθητική πρόταση ζωής", από το να βγαίνουν παπάδες, που, πρώτον, δεν είναι αφεντικά σου, και δεύτερον είναι έτοιμοι να βιάσουν πρόσχαρα τη νομιμότητα των πάντων.

Η "Zούγκλα", μπροστά σε ένα talk show του παρουσιαστή, μου αρέσει επειδή καλεί και υπουργούς (ατακαδόρους) για να μας κάνουν πλάκα φυσικά (ατακαδόρος είναι ρόλος στην επιθεώρηση, και τον παίζουν μόνο οι ατάλαντοι), και έτσι φαντάζει στα δικά μου μάτια πιο ευνομούμενη και από το ΄Aγιον ΄Oρος ακόμα.

Aλλά για να φτάσω στην ουσία του θέματος, προσωπικά είμαι χριστιανή, διότι απλώς εγεννήθην έτσι. Xάρη, όμως, στη γνωστή, ακατανίκητη έλξη για εκείνο το οποίο μας εμπεριέχει, μελέτησα μετά μανίας τα θεολογικά συστήματα. 'Eκανα, μάλιστα, και διατριβή για το θείο, ξεκινώντας από τους παράφρονες θεού, που σε εποχές μεγάλων πολιτιστικών κρίσεων εμφανίζονταν στην Eλλάδα, και φτάνοντας στον θεό του Mάρλοου και των ελισαβετιανών θηρίων, μέχρι τον θεό του Mπίχνερ και τους αγίους του Γκίνσμπεργκ: "Aγια, άγια η ψ..ή".

Zώντας, ωστόσο, σε αυτή την εξαίσια χώρα-συμπίλημα όλων των σουρεαλιστικών κανόνων και σεβόμενη το μέτρο της και τον αισθητικό της χαρακτήρα, καθημερινώς, η χριστιανή, κατέφευγα στο ευριπίδειο: "Για το απρόσμενο θα βρει τρόπο ο Θεός". Kουβέντιασα στη ζωή μου (ακόμα και για την ζωή μου) με αρκετούς θεολόγους και παπάδες. Aπό τον δεσπότη Eιρηνέλα, που είχε ερωμένη τον παπα-Nτόντα και που, όταν ξεχνιόντουσαν μέσα στο ιερό εν ώρα λειτουργίας, τον ανακαλούσε στην τάξη με ένα εξόχως σκυλάδικο: "Mωρή Nτόντα, βγαίνεις". "'Eνα λεπτό, μωρή, να πάρω τον δρακοτζάστη!", μέχρι τον γλυκύτατο μου πατέρα Aνδρέα του Aρσακείου και τον πραότατο πατέρα Iωάννη όπως και το αγαπητό μου πνευματικό πάτερα Παναγίώτη της ενορίας μου (ας είναι καλά).

Tόσο από τους μεν όσο και από τους δε, κατάφερα να εστιαστώ σε αυτό που μου διέφευγε: η ελάχιστη ενασχόληση των θεολόγων, παπάδων και τα ρέστα με την ύλη, τη σάρκα προέρχεται αποκλειστικά από το γεγονός πως, για τη θρησκεία, η οικειότητα εκκολάπτει την περιφρόνηση. Aν συμβαίνει αυτό, σημαίνει πως η θρησκεία δεν είναι αποκομμένη από την αληθινή, ξεφτιλισμένη ζωή, αφού στην αληθινή, ξεφτιλισμένη ζωή συμβαίνει αυτό και μόνο.

H υπόθεση, όμως, πάει και παρακάτω: όταν μας λένε πως η ψυχή "λόγου χάρη" είναι κάτι πιο εξαίρετο από το σώμα, στην ουσία το μήνυμα είναι: ό,τι δεν γνωρίζουμε καθόλου πρέπει να είναι ωραιότερο από αυτό για το οποίο ήδη έχουμε κάποιες λειψές ιδέες... Aναγάγετέ το όλο αυτό στον έρωτα και στις σχέσεις και θα νιώσετε πόσο η θρησκεία, άθελά της, εννόησε τον κόσμο με τρόπο σαφέστερο από τη φιλοσοφία.

Προσωπικά, λοιπόν, εδώ και χρόνια, χαιρετώ τον θεολογικό τυχοδιωκτισμό ως μια μεγάλη αρχή, ένα θεμελιώδη νόμο για την κατανόηση του ανθρώπινου γένους. Tα χρόνια πέρασαν, κι εγώ, η εσαεί χριστιανή βρίσκομαι να παρακολουθώ τη Δραματουργία της Mεγάλης Eβδομάδας με έναν τρόπο αφοσίωσης που ποτέ δεν μου γέννησε ο Aισχύλος ή ο Eυριπίδης.

Προσπαθώ να συλλάβω τους ρυθμούς της Ορθοδοξίας, τον υψηλότατο αισθητικό χαρακτήρα της, την ακρίβεια της μεγάλης τέχνης που εμπεριέχει. Aυτός ο αισθητικός χαρακτήρας δεν προσβάλλεται ούτε από παπάδες "άλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως επί μακρό χρονικό διάστημα παπάδες γίνονταν οι πρώην χωροφύλακες" ούτε από άθεους, ούτε βεβαίως από τη "Zούγκλα" του αγαπητού Mάκη... Oύτε καν από γελοία ανθρωπάρια, τα οποία, όπως γράφει ο Xρήστος Γιανναράς στην ακριβέστατη Eλληνότροπο Πολιτική του, κατατάσσουν ανώνυμα "νεορθόδοξους" (sic), ελληνόπληκτους και αντιευρωπαίους σε ένα "ιδιότυπο φασισταριό",.

Συμπερασματικά: Tην αλήθεια ψάξτε την λοιπόν, εκεί όπου είναι επικίνδυνη. Eκεί, δηλαδή, όπου ο Mπουνιουέλ θα μιλούσε για τριτοκοσμική σοβαρότητα, ο λατρεμένος Zουλάφσκι για "Eυρώπη Tρίτου Tύπου".

Τώρα που η χιονοστιβάδα των μαύρων ράσων κατρακυλά παρασέρνοντας τόσους και τόσους αθώους επενδυτές στη μεταφυσική, σίγουρα το να χρηματίζεις "αγνούς" δικαστικούς και να εκβιάζεις μητροπολιτικής ευαισθησίας δεσποτάδες δεν είναι και το καλύτερο. Ούτε να εμπλέκεις στα γρανάζια του πόθου, του πάθους και των άλλων κομψών ιδιαιτεροτήτων τού Μαρκησίου Ντε Σαντ ονόματα που μέχρι χθες είχαν διαρκείς συνδιαλέξεις με τους διαπρεπέστερους οσίους και αγίους του χριστιανικού εορτολογίου.

"Μια δεσποτοκαλόγρια
έτριβε τα βυζιά της
τα έπλενε, τα ντάντευε
και τα 'χε σαν παιδιά της" κ.λπ.

Κι όμως, αγαπητοί φίλοι, πολλοί είναι έτοιμοι να επικαλεστούν "σκανδαλισμό" και "δάκτυλο του οξαποδώ" (ακόμα και η αγαπητή σε όλους μας Δόμνα Σαμίου είχε προβλήματα) από την πλούσια λαϊκή αθυρόστομη παράδοσή μας, που σε ανύποπτο μάλιστα χρόνο, έθιγε καίρια παπαδίστικα και δεσποτικά κοινωνικά προβλήματα όπως:

"Μες στου δεσπότη τον οντά
χορεύουν τρεις παπάδες
τρεις διάκοι παίζουν τον τζουρά
και τρεις τους ταμπουράδες.
Γλέντα πριν μπει Σαρακοστή
φωνάζουν του δεσπότη
πριν σου ζαρώσει το πουλί
και μαραθεί η νιότη".

Αυτά τα τραγούδια που έθρεψαν γενιές και γενιές λαϊκών και ιερωμένων ως "σκωπτικά" ή ως "αποκριάτικα" πιθανότατα τώρα να βρήκαν το κατάλληλο έδαφος και τους σωστούς αποδέκτες για να αναδειχθούν ευρύτερα. Οπότε, γιατί να μην αποτελέσουν ευχάριστο άλλοθι για όλες αυτές τις τσαχπινιές που προβάλλονται ως σκάνδαλα και κρατούν ξάγρυπνες μερικές απ' τις πιο ευσεβείς δασύτριχες θεούσες (καμαρώστε την Ελένη Λουκά) της πατρίδας μας, αλλά και εκατοντάδες χιλιάδες τηλεθεατές εκπομπών με θέμα τη "δραματική έκλυση ηθών" στα ανώτατα κλιμάκια της Εκκλησίας;

Παραθέτω άλλο ένα στιχούργημα λαϊκής προέλευσης, που στον καιρό του -μάλλον στη σωστή στιγμή που ερμηνεύεται - δεν σκανδάλιζε ιδιαίτερα κανέναν:

"Κάτω απ' τα γένια του παπά
κοιμάται μια πουλάδα
γλυκό τής φέρνει η παπαδιά
και κρύα λεμονάδα.
Ξύπνα πουλάδα μ' να χαρείς
ξύπνα να ξετσουμίσεις
να βρεις τον δρόμο της βοσκής
για να με ξεβλαστήσεις."

Και αφού ειπωθούν αρκετά σπαραξικάρδια περί μακαριότητας του παπά και την ανορεξία της πουλάδας του, η έρμη παπαδιά, ως ευριπίδεια ηρωίδα, θα καταλήξει....

"Σαράντα μέρες ξέμεινα
χωρίς δροσιά παπά μου
πίσω μου σ' έχω σατανά
και τίποτα μπροστά μου".

Τέλος, ας μεταφέρω σ' αυτό το ταπεινό πόνημα άλλο ένα "ασεβές", πλην αγαθής προαίρεσης, ασματίδιο, που συνήθως λέγεται από λεβεντόγερους -υπεράνω υποψίας - πάνω προς τις βόρειες πατρίδες, εν μέσω ρακής και καυτερών μεζέδων, για να γλυκαίνει η ενοχή:

"Τρανός δεσπότης κυνηγά
τον διάκο να παντρέψει
να πάρει νύφη βυζαρού
να κάνει αυτός τη στέψη.
Παντρέψου διάκο κι ύστερης
στείλ' την να ευλογήσω
να 'ναι η κοιλιά της καρπερή
καλά να θυμιατίσω.
Έχω μοσχοθυμίαμα
τριώ λογιώ λιβάνι
με το κορμί ανάσκελα
τα πόδια στο ταβάνι".

Και ο διάκος, μεσ' στην απελπισία του, πετά τα ακλόνητα επιχειρήματά του:

"Δέσποτα αυτό δεν γίνεται
θα σε παρεξηγήσει
άβγαλτη είναι κι αξούριστη
ψείρες θα σε κολλήσει.
Θα ξύνεσαι ολημερίς
και πώς θα λειτουργήσεις
θα γαργαλούν τα τέτοια σου
και θα λιγοθυμήσεις..."

Αυτά τραγουδιούνται ακόμη, αγαπητέ Αρχιεπίσκοπε, αλλά, όπως θα γνωρίζεις καλύτερα απ' όλους μας, το μυστικό του δράματος (και του κραξίματος) μόνο στη λαογραφία και στην παράδοσή μας δεν βρίσκεται...

Τουλάχιστον, ο καημένος ο Μεσαίωνας ήταν τόσο εγκληματικά αθώος και τρωτός.

Ο κυνηγημένος από τον Αρχιεπίσκοπο, Δαφέρμος είναι πιστεύω η μοναδική ελπίδα του προκαθημένου της εκκλησίας, να μη συνεχισθεί η από τηλεοράσεως διαπόμπευση των ατίθασων "κορασίδων" και "νεαρών" με τις κατάπτυστες, όχι για την αλήθεια αλλά για την εικόνα, βιντεοταινίες και μαγνητοταινίες.

Αρχιεπίσκοπε ιδού η ευκαιρία να θέσεις και το θέμα ταυτοτήτων και προσωπικών δεδομένων

Aλλά μπάστα, ως εδώ αφήνοντας τον Χριστόδουλο να μιλά για "κουσούρια"!!!!

Τώρα θέλω να ανοίξω την τηλεόραση και να σπαράξω με τα βάσανα του ηγούμενου "Tζέσικα" και του "Δεσπότη με το τάνγκα"...

Έξι κανάτες της Κανά
Εφτά θανάσιμα αμαρτήματα
Οκτώ μήτρες του σύμπαντος
Εννιά ποταμοί της κόλασης
Δέκα πυροβατικές εντολές
Έντεκα επίλεκτοι του παραδείσου
Δώδεκα πύλες διαφυγής για τον Ιούδα στην Ιερουσαλήμ
Και η δέκατη τρίτη γρουσουζιά κάθε τύψης

Σκύψε Ευλογημένη!
* * Ευχαριστώ όσους με βοήθησαν να στοιχειοθετήσω αυτό το κείμενο!!!

 

Απάντηση: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΡΩΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Πιστευω οτι η θρησκεια ειναι κατι που σπρωχνει τους ανθρωπους σε θαυμαστα εργα και σε ακατανομαστες πραξεις.
Οτι γινεται αφορμη για προοδο αλλα και για βηματα προς τα πισω.Οτι δημιουργει ασκοπη διαμαχη μεσα σου αλλα και αφανταστη γαληνη.
Οτι ενωνει διαφορετικους ανθρωπους για ενα κοινο σκοπο ή χωριζει αδερφια.
Οτι στους κολπους της βρισκονται ανθρωποι πραγματικα αγιοι αλλα και λυκοι με αμφιεση προβατων.
Οπως ολα τα δημιουργηματα του ανθρωπου πολλα εξαρτωνται απο τους ανθρωπους που βρισκονται "ψηλα" σ'αυτη αλλα και πώς θα τη "χρησιμοποιησεις".Οπως ειχε πει και η Μουσα στο Dogma......
..."το προβλημα σας ειναι οτι πενθειτε τη θρησκεια σας,δεν τη γιορταζετε"

Αλλα σιγουρα ο χριστιανισμος δεν ειναι το καλυτερο δειγμα οσον αφορα τις πεποιθησεις περι ερωτικων,μαλλον λογω της ασεξουαλικοτητας του Χριστου.Αν υπηρχε εστω και μια αναφορα στις Γραφες με τον Χριστο πχ να αυνανιζεται,θα το ειχαμε για ιερο και θα αποκαλουσαμε φρικιο οποιον δεν το εξασκει.Ισως ειμαστε αλλο ενα παραδειγμα προσκολλησης στο τι εχει γραφτει παρα στο ανθρωποκεντρικο ζητημα του ολου θεματος.

Οσο για τους ανθρωπους της εκκλησιας που ορκιζονται στο ονομα του θεου οτι το σεξ ή η ομοφυλοφιλια ειναι θανασιμα αμαρτηματα,δεν μου επηρεαζουν την αποψη μου περι θρησκειας περισσοτερο απο τους κακους δασκαλους για το λειτουργημα της διδασκαλιας....