Χαμενοι στην μεταφραση.... Η μηπως όχι?

Πιστεύετε ότι όλες αυτές οι κατηγορίες,υποκατηγορίες,ορολογίες,λεπτομερείς επεξηγήσεις για το τι είναι ποιος και πως πρέπει να φέρεται,που και πότε και αν ......Στην ουσία βοηθάνε όλους εμάς και ιδιαίτερα κάποιους που είναι στα αρχικά στάδια η μήπως τελικά φτάνουμε στο τέλος να το τραβάμε από τα μαλλιά με αποτέλεσμα να καταλήγουμε στην ατάκα " αν πετύχει η μαλακία τυφλά να έχει το γαμήσι "
Μήπως τελικά ένα ζευγάρι βρίσκει την πορεία του στην διάρκεια της σχέσης? Η είναι καλύτερα να έχουν αναλύσει αν όχι όλα ,τουλάχιστον τα περισσότερα ώστε να μην φάνε κανένα ξενέρωμα?
περιμένω τις απόψεις σας

 

Καλώς ή κακώς ο χώρος λειτουργεί βάσει κάποιων κατηγοριών, το BDSM είναι σαφέστατα οριοθετημένο και εμπεριέχει τα δικά του πρωτόκολλα, ο BDSMer θέλει αρχικά να βιώσει το BDSM. Το γαμήσι, αν υπάρχει, έρχεται μετά... :- )

 

Ολες αυτες οι κατηγοριες και ορολογιες υπαρχουν στο Bdsm καλως η κακως. Και θα υπαρχουν και κανεις δεν μπορει να κανει κατι γι αυτο. Το θεμα ειναι ομως να μην μενουμε τοσο πολυ σ αυτες γιατι χανουμε την ΟΥΣΙΑ. Αναλυουμε τοσο πολυ τα πραγματα που στο τελος φτανουμε στο σημειο να εχουμε εναν γερασμενο και κουρασμενο νου απο εκατονταδες πληροφοριες, συμπερασματα, αναλυσεις. Αλλωστε μια ανθρωπινη ψυχη δεν χωραει σ ενα status. Και βεβαια ενα ζευγαρι βρισκει την πορεια του στην διαρκεια της σχεσης. Αλλα οι εποχες εχουν αλλαξει. Παλια δεν υπηρχε αυτο site, ουτε και το Internet. Παλια υπηρχε η μαγεια του αγνωστου, δεν ηξερες τιποτα για τον αλλον, τον ανακαλυπτες στην πορεια. Ανακαλυπτες σιγα σιγα τι του αρεσει στον ερωτικο τομεα. Τωρα τα ξερουμε ολα απο την πρωτη στιγμη.

 

Δεν διαφωνώ ούτε με σπάρτακο ούμε με madeleine κάπου στην μέση νομίζω ισορροπεί το πράμα.
Αυτή είναι η δικη μου άποψη και συγγνώμη αν δεν την εξέφρασα στο θέμα.
άλλωστε είναι λίγο δύσκολο το θέμα από μονο του

 

Οι κανόνες και τα πρωτόκολλα καλά κάνουν και υπάρχουν...
Για μένα λειτουργούν σαν μπούσουλας, χαλαρότερος η στενότερος εξαρτάται από την παρτενέρ μου και την διάθεση μου...
Έχοντας το θεμέλιο/status μου και "χτίζοντας" πάντα πάνω σε κείνο...

Να μην υπάρχουν καθόλου κανόνες/πρωτόκολλα κατ' εμέ είναι λάθος, να είναι ασφυκτικά στενοί, επίσης...
Το σημαντικότερο είναι να ξέρουν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ( που θα μπορούσαν να είναι και πάνω από δυο ) τι θέλουν, η τουλάχιστον τι δεν θα ήθελαν...
Όπως επίσης και να έχουν επίγνωση του ποιοι είναι έστω και στο ελάχιστο...

Μετά, περπατώντας ο καθένας/καθεμία βρίσκει τον "δρόμο" που για κεινον/η είναι ο καλύτερος...
Κρατώντας εκείνα που του/της ταιριάζουν και απορρίπτοντας τα υπόλοιπα...
Όπως λένε " Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα"

Ότι είναι "ζωντανό", είναι δυναμικό, εξελίσσεται...
Ότι μένει στάσιμο, εκφυλίζεται και "πεθαίνει"...

Γνώμη... 

 

Πολύ ενδιαφέρον νήμα. Μόλις εχθές το βράδυ είχα μία σχετική συζήτηση όσον αφορά τις ταμπέλες, τις κατηγορίες και το πως θα "πρέπει" ένα άτομο να τις υποστηρίξει. Υπάρχει και μία άλλη λέξη: ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ. Αυτό που διαπίστωσα όσον αφορά το συγκεκριμένο χώρο είναι πως όλα, μα όλα, έχουν έντονη υποκειμενική φύση. Ο καθείς ορίζει από μόνος του στο πως θα κινηθεί, τι θα πει, πότε θα το πει, τι θα κάνει. Το αποτέλεσμα είναι βέβαια οι συγκρούσεις ατόμων, ασυμβατότητα κοινώς ή και απλές παρεξηγήσεις. Σίγουρα θέτει σοβαρές βάσεις ένα ζευγάρι όταν είναι ειλικρινές και έχει αναλύσει τα πάντα εξ αρχής (όταν ακούσεις εκφράσεις του style "δεν ξέρω" απλά απομακρύνσου). Και τέλος έχω φθάσει πολλές φορές να σκεφθώ και εγώ με τη σειρά μου "αν πετύχει η μαλακία...": τουλάχιστον έτσι ξεσκίζεις το φαλλό σου/το αιδοίο σου, όχι την ψυχούλα σου...

 

τουλάχιστον έτσι ξεσκίζεις το φαλλό σου/το αιδοίο σου, όχι την ψυχούλα σου...
Aυτό είναι μια αλήθεια