Χειμώνας vs καλοκαίρι

Ακούω πολλά γύρω μου τελευταία και προσωπικά με έχουν 'πρήξει'' κάποιοι που ανυπομονούν να έρθει ο πολυπόθητος χειμώνας τους και έτσι αποφασίζω να ανοίξω την κρίσιμη ψηφοφορία..
Είμαι γνήσιο τέκνο του θέρους ,γεννημένος στις αρχές Ιουλίου και μέγας υποστηρικτής της εποχής!
Τον χειμώνα τον μισώ ,όχι πολλές ευκαιρίες για εξόδους..κλείσιμο μέσα..είναι καταθλιπτικός .κρύα ..ο οργανισμός αδυνατίζει και αρρωσταίνει πιο εύκολα αυτήν την εποχή,τουλάχιστον εκ προσωπικού [προσωπικώς δεν αρρωσταίνω συχνά αλλά είναι πάντα χειμώνας!] μουντοί καιροί..χάλια τον μισώ!
Το καλοκαίρι το λατρεύω!
Χίλιες φορές ..ζέστες ,,,καύσωνες ..να ιδρώνω..να κάνω μπάνια...ευκαιρία και κίνητρα για εξόδους ..για εξωστρέφεια..ατελείωτες βόλτες..καλοκαιρινά ρούχα..είναι γαμάτη εποχή.
Και παραφράζοντας την φράση κάποιου ''χειμωνικού'' θα πω το εξής..αν ήταν δυνατόν κάθε χρόνο...θα έφευγα Οκτώβριο για Αυστραλία και θα ξαναγύριζα πάλι εδώ τον Μάιο!
Καταθέστε τις προτιμήσεις σας....
[Για χάριν περισσότερης ακριβείας και εύρους επιλογής προσέθεσα επιπλέον και την άνοιξη και το φθινόπωρο ως επιλογή].

 

Κι εγώ του καλοκαιριού είμαι   Αν μπορούσα θα δούλευα ένα εξάμηνο στο βόρειο ημισφαίριο κι ένα στο νότιο!

 

Μαιαμι η Καραιβικη μονιμα αν γινοταν

 

Και σκάει μύτη ο "χειμερινός". Το καλοκαίρι τ' απεχθάνομαι. Αν εξαιρέσεις την δυνατότητα να μείνεις στη θάλασσα με τις ώρες ( μέσα στο νερό, η ηλιοθεραπεία δεν μου λέει τίποτε. Άσε που δεν γουστάρω να ψήνομαι σαν την μπριζόλα ), είναι μια απέραντη αηδία. Ιδρώτας, πίεση που πάει κάτω απ' τις φτέρνες, αίσθηση κόπωσης, ραθυμία μέχρι ξεράσματος. Μετά, σχεδόν όπου κι αν πας γίνεται της πόπης ( για να μην ξεχάσω και τις ορδές από φάτσες κάθε ηλικίας με ζωγραφισμένα ηλίθια χαμόγελα ή που προσπαθούν, να πείσουν τον εαυτό τους ότι περνάνε γαμάτα ). Μπούτια, βυζιά πεταμένα χύμα στο κύμα ( όχι ότι με χαλάνε, αλλά να βρε αδερφέ μου, δεν είμαι και ποιος ξέρει πόσο οπτικός τύπος. Και όσο και να μην είμαι πουριτάνα, να μένει και κάτι στην φαντασία δεν είναι κι άσχημο ), γκαρίδες και τσαμπουκάδες της δεκάρας. Ζέστη που να θέλεις να ξεκολλήσεις το δέρμα σου απ' τα κόκκαλα. Φως για τόσες πολλές ώρες, που σου γίνονται τα νεύρα κουρέλια.

Απ΄την άλλη, χειμώνας. Κρύο που να σε τρυπάει στο μεδούλι ( καλά, στη χώρα μας και πόσο μάλλον στην πρωτεύουσα, όταν το θερμόμετρο δείχνει 10 βαθμούς, πολλοί/ες τρέχουν ν' αγκαλιάσουν το καλοριφέρ. ), ομίχλη που ακόμη κι ο πινόκιο να ήσουν δεν βλέπεις τη μύτη σου. Βροχή που δεν έχει σταματημό, τόση νύχτα που να μην θυμάσαι τι σχήμα θα είχε ο ήλιος.
Ώρες να κοιτάς πίσω απ' ένα τζάμι ( ανθρώπους, τοπία, όλα να περνούν ), μυρωδιά από χώμα και νερό. Φευγαλέες αγκαλιές και παγωμένα χαμόγελα, κορμιά που σταυρώνονται καυτά, χαρτί, μελάνι, μουσικές...μελαγχολία, ενδοσκόπηση, απομόνωση και σκέψεις....ατέλειωτες σκέψεις και εισιτήρια...Αχνιστός καφές και στοίβες αποτσίγαρων στο τασάκι...
Βαριά ρούχα, βαριές ψυχές...Να υπήρχε κάπου ένα μέρος που ο χειμώνας να βασίλευε 12 μήνες τον χρόνο ( χειμώνας, όχι "χειμωνάκι" ή φθινόπωρο ), θα έδινα ακόμη κι ένα νεφρό για να πήγαινα και να "ξεχνιόμουν" εκεί.

 

Καλοκαιρι κ φθινοπωρο ας ηταν ολος ο χρονος, ετσι για λιγη ισορροπια. Χειμωνας με τιποτε κρυωνω μονιμα κ η ανοιξη με ψυχοπλακωνει.

 

και να θελα δεν θα μπορουσα να το αποδωσω πιο σωστα! +1000 likeeeeee

 

Αυτή η αίσθηση του παπλώματος πάνω σου.. είτε μόνος είτε με τον αγαπημένο σου..

[επίσης : winter is coming. .. . . xexe ]

 

αυτό!  

 

Φθινόπωρο γιατί το λατρεύω. Τα πρωτοβρόχια του, την μυρωδιά της γης, τον μούστο του, την "ζέστη" του που ακόμη μπορείς να πας στην θάλασσα και να ηρεμείς μόνος σου, το "κρύο" του που κοιμάσαι άνετα τα βράδια, τα χρώματά του, τον Σεπτέμβρη του..

 

Καλοκαιρι = ζεστη, υγρασια, ιδρωτας, καψιμο.... Ανυποφορο πολλες μερες.

Χειμωνας = χιονι, τζακι, ζεστασια, ρομαντισμος.... Τον προτιμω!

 

Γεννημένη Φεβρουάριο λατρεύω όμως τις ηλιαχτίδες του καλοκαιρινού ήλιου...
Θάλασσα, καλαμαράκια και ενα λευκό κρασί δίπλα στα βράχια...
Δεν μπορώ την μονοτονία... μου αρέσει το ηλιοβασίλεμα και η ανατολή, η μυροδιά του βασιλικού που μου θυμίζει νησί...
Μου αρέσει η μυροδιά της βροχής γιατί μου θυμίζει τον μελανχολικό μου εαυτό...
Χαίρομαι σαν παιδάκι τα Χριστούγεννα γιατί ψήνουμε μελομακάρονα.
Φοράω γάντια κασκόλ... περιμένω να συναντήσω πάλι τον ήλιο...
Με αγκαλιάζει ο χειμώνας... κουρνιάζω στην κρύα αγκαλιά του για να παρηγοριθώ...
Χουχουλιάζω με ζεστή σοκολάτα...
Και να επιτέλους ήρθε πάλι ο ήλιος... πάλι χαμόγελα και χαρές, έρωτες του καλοκαιριού...

Μια στιγμή είναι όλα... η στιγμή σου! Queen87.