Χειρότερη Τιμωρία

Απάντηση: Χειρότερη Τιμωρία

μετα απο αυτο τιποτα απολυτως............ ειναι υπακοου.................. και ετσι πρεπει να ειναι................

 

Απάντηση: Χειρότερη Τιμωρία

και μετα ξυπνησες?η ειδες και δευτερο?

 

Απάντηση: Χειρότερη Τιμωρία

k egw exysa mporw na sou pw...! k eimai k sto grafeio...!

Κι εγώ έχυσα μπορώ να σου πω...! Και είμαι και στο γραφείο...!

 

Απάντηση: Χειρότερη Τιμωρία

Η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας όσον αφορά τις προθέσεις νομίζω πως είναι ισχυρότερο ως ψυχολογικό όπλο. Καθώς επίσης, μία γνώση πάνω σε φοβίες του, μπορεί να αποβεί χρήσιμη και να έχει και παράλληλα θεραπευτική δράση πάνω στο παιχνίδι. Πχ αν φοβάται τις αράχνες, μπορεί να μείνει σε ένα δωμάτιο με μία μεγάλη αράχνη, αυξάνοντας σταδιακά την ώρα που θα μένει σε κάθε τιμωρία. Θα λειτουργήσει δηλαδή και ως ουδεροποίηση του φοβικού αντικειμένου σταδιακά, ωστόσο θα τρέμει στα αρχικά στάδια έτσι κι αλλιώς. Λαμβάνοντας κάποια μέτρα όμως, μην υπάρξει κίνδυνος, για παράδειγμα θα πρέπει να υπάρχει εναλλακτική ή exit plan σε περίπτωση που κάτι πάει εντελώς λάθος.

 

Εύγε τέκνον μου!  

 

Ανοιχτό παράθυρο for example?!?!  

 

Ευτυχώς που υπάρχετε και εσείς να βλέπουμε ότι υπάρχουν και χειρότερα!!

 

Το λοιπόν, της είχα δώσει εντολή να μου κάνει frappè με 21 φουσκάλες και μισή. Η μισή της είχε ξεφύγει.
Ήξερε, ότι όταν δεν πετύχαινε τον καφέ μου, την περίμενε παραδειγματική τιμωρία.
Κατέβασε το κεφάλι της, πήρε το σιδερένιο φραγγέλιο απ' τον φούρνο μικροκυμάτων ( το αφήνω εκεί πάντα ) και αφού αυτομαστιγώθηκε μέχρι να της κρέμονται λωρίδες σαρκός σαν κουρτίνες, ήρθε κοντά μου για την "συνέχεια". Πήρα απ' τον καταψύκτη το βαρελάκι με το σπέρμα ( σαν εκείνα της μπύρας ), την έβαλα να τ' ανοίξει και μετά να το περιλουστεί.
Μετά έτσι όπως ήταν χυμένη απ' την κορφή ως τα νύχια ( και αφού είχε πρώτα βάλει την αγαπημένη της τουαλέτα, τα λατρεμένα της παπούτσια, είχε πάει να φτιάξει μακιγιάζ/μαλλί/νύχια ), την έστειλα στην κεντρική αγορά της Αθήνας, να μου αγοράσει χουρμάδες. Όταν επέστρεψε, της έριξα ένα συγκεκριμένο βλέμμα ( εκείνο που σήμαινε, πέσε στο πάτωμα με την πλάτη και άνοιξε τα σκέλια ) και με το μεγάλο συρραπτικό της συνέρραψα τα μουνόχειλα, μετά την έβαλα κάτω απ' την μηχανή του γαζώματος και της γάζωσα τα κωλομέρια.
Επειδή με είχε τσαντίσει τρελά που δεν είχε πετύχει την μισή φουσκάλα στον καφέ, της χάραξα και μια τρίλιζα στο στομάχι με το κουζινομάχαιρο. Και στο τέλος, έσπειρα ξόβεργες και παγίδες για αρκούδες στο παρκέ ( εκείνες οι δαγκάνες που τσακάν ποδαράκια ) και αφού πιάστηκε και δεν μπορούσε να κουνηθεί, της κράτησα ανοιχτά τα μάτια με πιρούνια και γάμησα μπροστά της, την προγιαγιά της, τον προπάππου της, την ηλεκτρολόγα της και την παγωτατζού της. Και της επαναλάμβανα μέχρι να στερέψει δακρύων, " Κοίτα μωρή ανοργασμικιά, έτσι γαμιούνται οι άνθρωπες "....Τότε...( Συγνώμη αλλά χτύπησε το ξυπνητήρι μου, θα σας γράψω την συνέχεια, την επόμενη φορά που θα πέσω ξερός για ύπνο...Ίσως    ).

Υ.Γ.

Δεν άντεξα να μην τρολάρω, ζητώ ειλικρινά συγνώμη σε όσους/ες έγραψαν ή θα γράψουν στα σοβαρά ( κάποιοι/ες θα το έκαναν/κάνουν σίγουρα. Εγώ μια-δυο παρεμβάσεις διάβασα μόνο και πήγε να μου φύγει ο καφές απ' τα ρουθούνια, γιατί με πιάσανε τα γέλια.)
Αν πάντως κάποια πράγματα που διάβασα, δεν ήταν ευσεβείς πόθοι, καπέλο, αλλιώς μεγάλα συγγραφικά ταλέντα ( δηλαδή "ξεχωριστές" πένες και οι τιμωρίες τους πολύ "πρωτότυπες" ).
Τέλος πάντων, το ζητούμενο είναι να "χαιρόμαστε", ο/η καθένας/καθεμία όπως την βρίσκει.  

 

Εμένα πολύ μού αρέζουν οι διαφημίσεις...
Μού αρέζει επίσης, που πάντα υπάρχουν άτομα, που τσιμπάνε στις διαφημίσεις...
Πιο πολύ όμως μού αρέζουν τα άτομα, που μιλάνε, σκέφτονται και λειτουργούν σαν (σε) διαφημίσεις...

Οι διαφημίσεις σήμερις γίνονται και από τα social media...
Τα social media υποκαθιστούν και ενισχύουν την φωνή των θυμάτων της διαφήμισης...
Που βρίσκουν λόγο ύπαρξης, βήμα και φωνή στην ίδια τους την διαφημιστική υπόσταση, ως περσόνες...

O tempora, o mores..!

 

ζωηρη, σπιρταδικη φαντασια...

Στο Χολυγουντ και Μπολυγουντ θα εκαναν τετοια ταλεντα λαμπρη καρριερα !
Εδω, οτι προλαβει ο Σειρηνακης. τι να πρωτοκαμει κι αυτος...  

 

Χαχαχα αυτο πάει για Αληθινες ιστορίες στον Αλφα

 

Έκατσα ο μαυρος να εργασθω μετα την παυση των εορτων, διαβαζω αυτη την τραχανοσαλατα για post και μεχρι προ ολιγου με εβλεπε ο κοσμος απο εξω να κλαιω πανω στον παγκο απο τα γελια!

Εσυ φταις! xD