Χωρίς θηλιά στον λαιμό.

Αυτοβιογραφικά και μόνο.
Έτσι στροβιλίζομαι και αυτή τη φορά στο forum που γεμίζω με την παρουσία μου τόσο καιρό τώρα.
Να συνεχίσω?

Έχω πολλά θέλω αυτό τον μήνα. Μπορώ για πρώτη φορά να μιλήσω γι αυτά χωρίς να κρύβω τις πτυχές τους, χωρίς να ντρέπομαι, χωρίς να τα στοιβάζω στο πίσω μέρος του μυαλού μου.

Θέλω να μπορώ να κυριαρχώ στα συναισθήματα όμορφα. Δεν το καταφέρνω πάντα. Υπάρχουν εικόνες από το παρελθόν που παρεμβάλλονται σαν ραδιενεργά κατάλοιπα και μου κρύβουν το ονειρικό τοπίο εμπρός μου. Προσπαθώ να βρεθώ στην ζώνη του γκρι, προερχόμενη από το μαύρο. Το ξέρετε, δεν είναι εύκολο. Ελπίζω να συναντηθούμε όμως εκεί.

Θέλω να σταματήσω να αγωνίζομαι. Τότε νομίζω θα είναι η στιγμή που θ’ αρχίσω να ζω. Κάθε στιγμή θα είναι μόνο αυτή και όχι ο σχεδιασμός της επόμενης μάχης.
Το ξέρετε πως είναι δύσκολο. Σας έχω συναντήσει σε πολλές μάχες. Και σεις δεν μου μοιάζατε ευχαριστημένοι όποια και αν ήταν η κατάληξη τους, θα παρατούσατε με χαρά τα όπλα αν ξέρατε ότι το ίδιο θα έκαναν και οι άλλοι ώστε να μην πληγωθείτε μόνοι και άοπλοι.

Θέλω να μπορώ να ξεπερνάω εμένα. Να σταματήσω να ζω μόνη με τόσους ανθρώπους γύρω μου. Να σας δω όλους και να με δείτε. Να αποτυπώσω τα χαρακτηριστικά σας βαθιά μέσα στην μνήμη μου. Να αυτοπροσδιορίζομαι και να προσδιορίζω την ύπαρξη σαν σύνολο και όχι σαν μοναχική πορεία. Πόσο δύσκολο όμως είναι να δεις κάποιον όταν αυτός προσπαθεί απεγνωσμένα να περάσει απαρατήρητος.

Το ξέρετε εχουν περάσει πολλοί δίπλα σας χωρίς να τους ακουμπήσετε.
Θέλω να μπορώ να αφήνομαι χωρίς ανώφελα ερωτηματικά. Αυτό που το θεωρούμαι αναζήτηση και τελικά γίνονται τροχοπέδη. Ποιο είναι το μέλλον? Γιατί έγινε αυτό και όχι το άλλο? Αυτός που μίλησε με όσα είπε τι εννοούσε?. Τίποτα. Στη θέση τους θα ήθελα να βάλω μόνο μεγάλα θαυμαστικά τελείες (γιατί όχι, οι παύσεις είναι πολύτιμες όσο και τα νοήματα), κόμματα…. Έτσι θα είχα χρόνο να δημιουργήσω και καθόλου χρόνο να καταστρέψω ότι δημιούργησα.

Μα πάνω από όλα θέλω να μπορώ να συνεχίζω να αγωνίζομαι για όλα.
Και δεν νιώθω ότι ματώνω για το αδύνατο.
Αδύνατα είναι μόνο όσα δεν υπάρχουν.
Και όλα τα παραπάνω υπάρχουν όσο μπορώ και τα βλέπω.
Γι αυτό πάρτε την θηλιά από μπροστά μου.
Δεν θα πνιγώ τώρα που αρχίζουν τα όμορφα.
Αλλά ούτε κάποια άλλη μέρα.