Χωρίς κανέναν

Πάντα φοβόμουν τη μοναξιά....ίσως επειδή ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως κοινωνικό ον φοβάται να μείνει μόνος του. Ωστόσο υπάρχουν μορφές μοναξιάς που είναι χειρότερες από τη κανονική μοναξιά π.χ. το να είσαι σε μια σχέση απλά επειδή δε μπορείς να μείνεις μόνος σου, το να είσαι σε μια σχέση που δε δε γεμίζει, που δε σου φέρεται καλά, που σε κρατάει πίσω κ.α., ενώ από την άλλη μπορεί να είσαι μόνος χωρίς κάποια σχέση κι να μην αισθάνεσαι μοναξιά, αντίθετα να αισθάνεσαι γεμάτος κι ότι βρίσκεσαι σε μια δημιουργικη περιόδο της ζωής σου είτε επειδή σε γεμίζει η δουλειά σου, είτε επειδή δοκιμάζεις καινούργια πράγματα, είτε επειδή περνάς όμορφα με τους φίλους σου είτε οτιδήποτε. Επομένως ναι έχω μείνει μόνη μου, όπως κι μόνη μου είμαι κι αυτή την περίοδο, όμως όσο κι αν μου λείπει η συντροφικότητα, προτιμώ να είμαι μόνη μου, παρά να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο από αυτό που θέλω και προτιμώ να αξιοποιήσω αυτή την περίοδο για να αναπτυχθώ εγώ προσωπικά σαν άνθρωπος, να περάσω όμορφα με τους φίλους μου, να ωριμάσω και να κατασταλάξω σε κάποια πράγματα, να δω τυχόν λάθη που έκανα σε προηγούμενη σχέση και να προσπαθήσω να βελτιωθώ σαν άνθρωπος,έτσι ώστε όταν έρθει κάποια επόμενη δυνατή γνωριμία να έχω να προσφέρω ένα πιο ολοκληρωμένο εαυτό, να ξέρω τι θέλω από τον άλλο κι τι μπορώ να προσφέρω εγω, ο άλλος να είναι μια επιλογή κι όχι μια λύση ανάγκης επειδή φοβάμαι τη μοναξιά...και νομίζω ότι οι καλύτερες σχέσεις που έκανα στη ζωή μου ήταν αυτές που ήρθαν εκεί που δε τις περίμενα, εκεί που είχαμε μάθει να περνάω όμορφα και μόνη μου, αποδεχόμενη τον εαυτό μου.

 

Πόσο σωστή είσαι όσα είπες...
Δε θα αντάλλαζα με τίποτα τη μοναξιά μου για να καταπιεστώ σε μία σχέση που δε με γεμίζει ή με καταπιέζει ψυχικά.

 

Η μοναξιά δεν πειράζει. Όταν τη συνηθίσεις γίνεται παρέα...  

 

Επέλεξα να μείνω μόνη μου για να ανασυγκροτησω τον εαυτό μου και να με φροντίσω όπως ξέρω.
Το μόνο δύσκολο ήταν να ακούσω την ανάγκη αυτή που είχα

 

Βασικά δεν θα έπρεπε να κρίνουμε.
Ο καθένας έχει τα προσωπικά του βιώματα και τα διαχειρίζεται ανάλογα τις γνώσεις του και το ψυχικό του σθένος.
Και τα "τραύματα" που έχει ο άλλος δεν μπορούμε να τα κρίνουμε.
Όχι η μοναξιά δεν μας διαλέγει την δημιουργούμε.
Ο καθένας για τους λόγους του.
Η μοναξιά έχει όντως αρνητική χροιά γα πολλούς λόγους.
Η πιθανή συνειδητή επιλογή (γιατί η μοναξιά δεν είναι) είναι η μοναχικότητα.
Καλές γιορτές

 

Μέχρι σήμερα, είναι δύο οι φορές που επέλεξα το να παραμείνω μόνος για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Την πρώτη φορά ήταν σχεδόν ασυναίσθητα, και ήρθε ως συνέπεια μιας μεγάλης φουρτούνας που πέρασε από τη ζωή μου .. Προχώρησα επιλέγοντας για αρκετό καιρό να σχετίζομαι μόνο εφήμερα.
Σε αυτή την περίπτωση, η μοναχικότητα λειτούργησε ως μηχανισμός αυτοπροστασίας, μέχρι να μπορέσω να βγω και πάλι δυνατός από όλο αυτό.

Αρκετά χρόνια αργότερα, συνέβησαν σε σύντομο χρόνο αρκετά δυσάρεστα γεγονότα (απώλειες, επαγγελματικά, κλπ), ενώ παράλληλα τελείωνε μία σχέση με αρκετό πάταγο.
Η επιλογή της μοναχικότητας αυτή τη φορά ήταν απόλυτα συνειδητή .. όχι για να προστατεύσω εμένα , αλλά το οποιοδήποτε άτομο θα σχετιζόταν μαζί μου από δική μου τοξική συμπεριφορά.

Ps: Η πραγματική μοναξιά κρύβεται μέσα στις σχέσεις, και όχι στους μοναχικούς ανθρώπους.

 

Όχι πάντα.

Βιώνουμε μοναξιά όταν σπάσει ένας ισχυρός δεσμός και υπάρξει απώλεια.

Μοναξιά μπορεί να βιώσει και κάποιος που έχασε τον κολλητό του σε δυστύχημα.

Μοναξιά βιώνει κάποιος στη τρίτη ηλικία όταν έχει σιγήσει το τηλέφωνο.
Όταν οι φίλοι δεν υπάρχουν στη ζωή και δεν έχεις με ποιόν να πεις μια κουβέντα.

Η μοναξιά είτε μας διαλέγει είτε τη δημιουργούμε είναι έντονο βίωμα.

Κάποιοι καταφέρνουν και την μετατρέπουν σε ενδοσκόπηση και βγαίνουν στο φως, κάποιοι δεν τα καταφέρνουν και βουτάνε στα σκοτάδια.

Για κάποιους είναι ευκαιρία και για κάποιους σαράκι που τους τρώει τα σωθικά.

Η μοναξιά της τρίτης ηλικίας θεωρώ πως είναι η πιο ζόρικη.

 

Δεν διαφωνώ στο πόσο έντονη είναι όταν βρεθούμε μέσα της.
Όμως υπάρχει τρόπος δημιουργίας πιο θετικής συνθήκης (προφανώς και δεν είναι εύκολη διεργασία, ούτε το να υπερπηδήσεις ένα έντονο συναίσθημα)
Μηχανισμοί είναι

 

Πόσο δίκιο έχεις...καλύτερα να είναι κανείς μόνος γιατί απλά δεν βρίσκεται σε σχέση παρά να νιώθει έτσι μέσα σε αυτήν. Το πρώτο φαντάζει και ως επιλογή, το δεύτερο και ως φυλακή σε κάποιες περιπτώσεις.

Επίσης είναι αλήθεια ότι τα πιο ωραία έρχονται εκεί που δεν τα περιμένει κανείς. Συνέχισε και τα καλύτερα είναι μπροστά σου λοιπόν!!! Είτε θα...σκοντάψεις πάνω τους είτε ένα ωραίο χέρι θα βρεθεί να σου δώσει κάτι πολύ-πολύ όμορφο όπως το λαχταράς.

 

Όταν η μοναξιά όπως σωστά είπατε δεν είναι αυτό

Τότε δεν φτάνει αυτό

Γιατί;

Γιατί όταν τα σκοτάδια απλώνουν, το άτομο που υποφέρει χρειάζεται βοήθεια.

Εφόσον αποφασίσει το ίδιο να ζητήσει βοήθεια έχει να αντιμετωπίσει πολλούς παράγοντες.

Ο πρώτος είναι ο οικονομικός.

Μπορούν όλοι οι άνθρωποι, αφού βρουν θεραπευτή που τους ταιριάζει, να δαπανήσουν τουλάχιστον 200 ευρώ το μήνα για τη θεραπεία τους;

Προφανώς και όχι.

Μπορούν να ανατρέξουν σε δημόσιες δομές ψυχικής υγείας;

Προφανώς μπορούν με τις γνωστές καθυστερήσεις.

Και τι γίνεται εκεί που οι δημόσιες δομές είναι σχεδόν ανύπαρκτες; (Επαρχιακές κωμοπόλεις, νησιά, χωριά)

Και πόσο υποστηρικτικτό είναι το περιβάλλον στις μικρές κοινωνίες;

Τι γίνεται με το στίγμα του ψυχικά ασθενή που περνά το κατώφλι μίας δομής υγείας (ιδιωτικής ή δημόσιας) σε μια επαρχιακή μικρή πόλη;

Δεν είναι όλα στο μυαλό και στην "θετική ενέργεια" όταν μιλάμε για ανθρώπους που βιώνουν την απώλεια με βαριά συμπτώματα.

Είναι απαραίτητη η ύπαρξη ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους με δομές τέτοιες που να μπορούν να στηρίξουν και να βοηθήσουν τον ψυχικά πάσχοντα να βγει στο φως.

Είναι απαραίτητη η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας για όλους αυτούς τους ανθρώπους.

Είναι πιο πολύπλοκο απ' ότι νομίζετε.

 

Το ότι δεν έγραψα εγκυκλοπαίδεια δεν συνεπάγεται ότι νομίζω αυτό που νομίζετε.
Επίσης αυτό που αναφέρετε είναι σωστό απ' την πλευρά που εσείς το προσεγγίζετε ίσως κι απ την πλευρά μιας έκθεσης ή μιας αντιπολίτευσης.
Ισχύουν αυτά κι άλλα τόσα.
Το προσεγγίζετε επίσης απ' το μετά κι όχι απ' την πριν. Μια εντελώς διαφορετική οπτική.
Σαφώς και όλα έχουν να κάνουν απ τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα. Αλλά πιστέψτε με δεν έχει καμία σχέση με τη "θετική ενέργεια" που είπατε.
Αντιθέτως έχει να κάνει με το έρεβος και την ενδελεχή έρευνα του είναι μας. Και αυτή τη μαγνητική γκρίζα ζώνη που λειτουργεί σαν σκουλικότρυπα.
Και το κατά πόσο περιμένεις απ τους άλλους να κάνουν τη δική σου δουλειά επίσης ως βάση ύπαρξης.
Κάτι που καλώς ή κακώς μας φέρνει στα αναπόφευκτα λεγόμενα σας.
Καλή χρονιά σας εύχομαι
Σε εσάς και στον κόσμο όλο

 

@lotus

Ευχαριστώ για το κείμενο σας.

Δεν κατάλαβα το παρακάτω

Θα θέλατε να το εξηγήσετε παρακαλώ;