Χόρεψέ το!

Απάντηση: Χόρεψέ το!



---------- Post added at 19:18 ---------- Previous post was at 19:14 ----------

 

Αποθεώθηκε η Πλισέτσκαγια στο Μέγαρο Μουσικής

Χειροκρότημα και ιαχές ενθουσιασμού για τη «βασίλισσα του σοβιετικού μπαλέτου»

TO BHMA 15/04/2011 - Τουλάτου Ισμα

Στα 86 της, σχεδόν, χρόνια, η Μάγια Πλισέτσκαγια δεν φορά πλέον το τούλι του λευκού ή του μαύρου κύκνου ούτε το κοστούμι της Αουρόρα από την «Ωραία Κοιμωμένη». Ωστόσο, διατηρεί το σώμα ενεργής χορεύτριας, αποπνέει την – δυσεύρετη στις μέρες μας- λάμψη της πραγματικής σταρ, κινείται μ΄εντυπωσιακή χάρη και μοιάζει να επικοινωνεί βαθειά με τη μουσική.

Ολ΄αυτά αποκάλυψε χθες το βράδυ στη σκηνή της αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης του Μεγάρου προκαλώντας ενθουσιασμό και συγκίνηση στους θεατές που την χειροκρότησαν για αρκετή ώρα όρθιοι και την επευφήμησαν χωρίς φειδώ.

Η πάλαι ποτέ «βασίλισσα του σοβιετικού μπαλέτου», η καλλιτέχνις που έγινε αντικείμενο λατρείας τόσο από τους ισχυρούς της γης όσο και από εκατομμύρια απλών ανθρώπων σ΄ολόκληρο τον κόσμο, εμφανίστηκε στη σκηνή φορώντας ένα υπέρκομψο μαύρο σύνολο, κινήθηκε με χαρακτηριστική άνεση στους δυναμικούς ρυθμούς του «Bolero» του Ραβέλ , χειροκρότησε με γενναιοδωρία τους νεαρούς χορευτές – διακεκριμένα στελέχη , όλοι τους, μερικών από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα στον κόσμο- που συμμετείχαν στο γκαλά προς τιμήν της και, όσο κι αν είναι συνηθισμένη σε αντίστοιχες εκδηλώσεις, φάνηκε ν΄απολαμβάνει πραγματικά την αποθέωση του αθηναϊκού κοινού.

Νωρίτερα, η προβολή μιας ταινίας είχε θυμήσει στους θεατές χαρακτηριστικές στιγμές από την ζωή και την καριέρα της χορεύτριας-θρύλου.

Τον τίτλο στο γκαλά, έδωσε η χορογραφία που πριν από μερικά χρόνια ο Μορίς Μπεζάρ δημιούργησε ειδικά για την Πλισέτσκαγια και την ονόμασε «Ave Maya».

Χορευτές που διαπρέπουν αυτή τη στιγμή διεθνώς, όπως η περίφημη Ταμάρα Ρόγιο και ο Νταβίντ Μαχατελί από το Βασιλικό Μπαλέτο της Αγγλίας, η Αλίνα Σομόβα και ο Γιεβγκένι Ιβαντσένκο από το θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης, η Αναστασία Στασκέβιτς και ο Βιατσεσλάβ Λοπάτιν από το Μπαλσόι , ο Σέρτζιο Μπερνάλ, εντυπωσιακός χορευτής της ομάδας του Κάρλος Σάουρα, ερμήνευσαν χαρακτηριστικά αποσπάσματα από διάσημα μπαλέτα όπως το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», η «Κάρμεν», η «Μανόν», ο «Κουρσάρος» κ.α. Εντυπωσιακές φιγούρες, αρμονικά σώματα και κοστούμια που παρέπεμπαν σε ατμόσφαιρα ονείρου και παραμυθιού έδωσαν στη χθεσινή βραδιά χαρακτήρα γιορτής.

 

Επτά, Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Η αιώνια μπαλαρίνα

ΤΗΣ ΜΑΤΟΥΛΑΣ ΚΟΥΣΤΕΝΗ

Οταν θα γράφεται η ιστορία του χορού του 20ού αιώνα, η Μάγια Πλισέτσκαγια θα φιγουράρει στις πρώτες σειρές.

Ποδοσφαιρόφιλη (!), κομψή (ο Πιέρ Καρντέν παινευόταν ότι είναι ο προσωπικός μόδιστρός της), δυνατή, ακτιβίστρια, ταυτισμένη με τη ρωσική ψυχή και τα Μπολσόι, η σπουδαία μπαλαρίνα ήρθε στην επικαιρότητα με τις αθηναϊκές παραστάσεις προς τιμήν της. Μαζί και η ιστορία της. Η 86χρονη, σήμερα, χορεύτρια δεν δίστασε να τραντάξει τα θεμέλια του πρώην σοβιετικού μπαλετικού κατεστημένου με την αυτοβιογραφία της «Εγώ, η Μάγια», στην οποία περιέγραψε γλαφυρά τα σκάνδαλα στους κόλπους του. «Περιποιήθηκε», δε, ακόμα και τον καλλιτεχνικό διευθυντή τους, Βλαντίμιρ Βασίλιεφ. «Ηταν ένας ακόμη απ' τους πολλούς δικτάτορες που είχαμε στο θέατρο. Σαν χορευτής ήταν εκπληκτικός, σαν χορογράφος μηδέν» έλεγε.

Σπουδαίοι δημιουργοί, όπως ο Ρολάν Πετί, χορογράφησαν μόνο για εκείνη. Ο ξεχωριστός ρώσος συνθέτης και σύζυγός της, Ροντιόν Στσεντρίν, της αφιέρωσε την περίφημη σουίτα «Κάρμεν», η οποία αποτελεί χορευτικό στοίχημα για τις νεότερες μπαλαρίνες. Ακόμα και η φειδωλή σε φιλοφρονήσεις Σιλβί Γκιγέμ έχει πει: «Θαυμάζω την Πλισέτσκαγια. Αντιπροσωπεύει όλη τη μέθη, την τρέλα του χορού». Ενώ, στα 75α γενέθλιά της, ο ίδιος ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανέβηκε στη σκηνή και της χάρισε μια ανθοδέσμη με ισάριθμα τριαντάφυλλα.

Γεννημένη το 1925 η -εβραϊκής καταγωγής- Πλισέτσκαγια γνώρισε πολύ νωρίς τη βαρβαρότητα. «Η παιδική μου ηλικία συνυπήρξε με τον σταλινικό τρόμο. Ημουν μόλις 11 ετών όταν πήρανε τον πατέρα μου. Τον φυλάκισαν κι έπειτα τον σκότωσαν. Εμείς μάθαμε ότι είναι νεκρός το 1989. Ολες αυτές τις δεκαετίες ζούσαμε με αυτήν την αμφιβολία» μας λέει. Ανάλογη τύχη είχε και η μητέρα της - ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου. «Τη στείλανε στη Σιβηρία, σε φυλακές όπου τοποθετούσαν τις γυναίκες των αντιφρονούντων. Εκείνη την εποχή, αν κάτι σε στιγμάτιζε, το σημάδι δεν έφευγε ποτέ. Εγώ για το καθεστώς ήμουν η κόρη του εχθρού του λαού. Τουλάχιστον γλίτωσα από τα περίφημα σοβιετικά ορφανοτροφεία όπου ήθελαν να με στείλουν, ακολούθησα το επάγγελμα που αγαπούσα, χόρεψα στα μεγαλύτερα θέατρα και δεν τους επέτρεψα να μου καταστρέψουν τη ζωή» συνεχίζει.

Υπ' αυτές τις συνθήκες, το θέατρο στο οποίο δοξάστηκε υπήρξε για χρόνια η καλλιτεχνική της φυλακή: η KGB, έχοντας ως επιχείρημα το παρελθόν της οικογένειάς της, την καταδίωκε με κάθε ευκαιρία. Οταν, δε, τα Μπολσόι περιόδευαν στη Δύση, εκείνη έμενε πάντα πίσω, καθώς με διάφορες προφάσεις δεν της επέτρεπαν την έξοδο απ' τη Σοβιετική Ενωση. Και, για να δικαιολογηθούν, της ανέθεταν να χορεύει αμέτρητες φορές τη «Λίμνη των Κύκνων» για τα μάτια του Μάο ή του Αντενάουερ. Είναι πολύ χαρακτηριστική η ατάκα που κάποτε της είπε ο Νικίτα Χρουστσόφ: «Δεν αντέχω να δω άλλη μία "Λίμνη των Κύκνων". Στα όνειρά μου βλέπω να με κυνηγούν άσπρες τουτού».

Εκεί, δε, που η διεύθυνση του μπαλέτου ανατρίχιαζε ήταν όταν η Πλισέτσκαγια τους προέτρεπε να ξεφύγουν από το κλασικό ρεπερτόριο και να «μπολιάσουν» την παράδοση με σύγχρονα στοιχεία. «Σκεφτείτε πως, όταν ανέβασα "Κάρμεν", η Φούρτσεβα (υπουργός Πολιτισμού) είπε ότι πρόδωσα το μπαλέτο. Ο μόνος λόγος που μου επιτράπηκε ήταν γιατί ο χορογράφος ήταν απ' την Κούβα» είχε πει παλαιότερα. Μα η τέχνη δεν είναι συνώνυμο της ελευθερίας; «Είναι. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι και καλλιτέχνες που ήρθανε στη ζωή για να ξεπερνούν τα φράγματα. Αυτοί καταφέρνουν να εκφράζονται με τον καλύτερο τρόπο ασχέτως ελευθεριών» μας λέει.

Στη ζωή της βέβαια θα υπάρξει μια μεγάλη αντίφαση για την οποία έχει ερωτηθεί εκατοντάδες φορές: Γιατί δεν εγκατέλειψε τη Σοβιετική Ενωση; Γιατί δεν ακολούθησε τα βήματα του Νουρέγεφ; «Στην αυτοβιογραφία μου υπάρχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο οποίο αναφέρω τους πολλούς λόγους που δεν επέλεξα τη Δύση. Θα μπορούσα απλώς να σας αναφέρω τους δύο πιο σημαντικούς: ο ένας είναι ο άντρας μου, Ροντιόν Στσεντρίν. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν. Ο δεύτερος είναι η απερίγραπτη οικειότητα που ένιωθα στη σκηνή του Θεάτρου Μπολσόι. Στον κόσμο ολόκληρο δεν υπάρχει μέρος σαν αυτό. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ευτυχία να χορεύεις στα Μπολσόι!»

Το 1998 εμφανίστηκε στο Ηρώδειο στο πλαίσιο ενός τιμητικού γκαλά. Χόρεψε μόλις πέντε λεπτά. Αλλα τόσα, όρθιος ο κόσμος την αποθέωνε με χειροκροτήματα, σφυρίγματα και επιφωνήματα. Αυτά ίσως είναι που την κρατούν ακόμα στη σκηνή. Γιατί άλλα κίνητρα παραδέχεται πως δεν έχει. «Δεν τίθεται θέμα κινήτρων. Ολα προκύπτουν από μια προσωπική εσωτερική ανάγκη μου να εκφράζομαι μέσα από τον χορό. Ούτε ο χρόνος με πτοεί. Αλλωστε σε όλα τα στάδια της ζωής υπάρχουν περιορισμοί. Οταν κάτι τελειώνει, κάτι άλλο ξεκινάει» λέει. Υπάρχει τουλάχιστον κάποια χορεύτρια την οποία θα έχριζε διάδοχό της; «Διαδόχους έχουν οι βασιλιάδες, οι βασίλισσες και οι γονείς. Οι καλλιτέχνες είναι μοναδικοί».

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

 

«Όταν το τάνγκο χορεύεται όπως πρέπει, φτάνει σ’ ένα επίπεδο που δεν πετυχαίνει κανένας άλλος κοινωνικός χορός … εκεί όπου δύο άνθρωποι μπορούν να βρεθούν από κοινού σε μια κατάσταση ζεν … η δουλειά του άντρα είναι να ευχαριστήσει τη γυναίκα και η δουλειά της γυναίκας είναι να αφήσει τον εαυτό της να ευχαριστηθεί».

Το νόημα του τάνγκο: Η ιστορία του αργεντίνικου χορού, Christine Denniston, μτφ. Πόλυ Μοσχοπούλου, εκδ. Αλεξάνδρεια, 2011

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

I ache for the touch of your lips, dear,
But much more for the touch of your whips, dear.
You can raise welts
Like nobody else,
As we dance to the masochism tango.

Say our love be a flame, not an ember,
Say it's me that you want to dismember.
Blacken my eye,
Set fire to my tie,
As we dance to the masochism tango.

At your command
Before you here I stand,
My heart is in my hand. ecch!
It's here that I must be.
My heart entreats,
Just hear those savage beats,
And go put on your cleats
And come and trample me.
Your heart is hard as stone or mahogany,
That's why I'm in such exquisite agony.

My soul is on fire,
It's aflame with desire,
Which is why I perspire
When we tango.

You caught my nose
In your left castanet, love,
I can feel the pain yet, love,
Ev'ry time I hear drums.
And I envy the rose
That you held in your teeth, love,
With the thorns underneath, love,
Sticking into your gums.

Your eyes cast a spell that bewitches.
The last time I needed twenty stitches
To sew up the gash
That you made with your lash,
As we danced to the masochism tango.

Bash in my brain,
And make me scream with pain,
Then kick me once again,
And say we'll never part.
I know too well
I'm underneath your spell,
So, darling, if you smell
Something burning, it's my heart.
Excuse me!

Take your cigarette from it's holder,
And burn your initials in my shoulder.
Fracture my spine,
And swear that you're mine,
As we dance to the masochism tango.​

 

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

θα ερθεις να δεις τον φιλο σου το σαββατο 7 ΜΑΙΟΥ να χορευει στο αλσος τσα-τσα / μαμπο και ρουμπα ?????????

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

You're a meal to me
I could eat you
Straight out of the tin
I'm a hallucination
There's no way to know
If I'm here for real
Straight trousers for a straight leg
My head is all in bits instead
You're an understatement
Fall over backwards
You're a bond to me
You're a subtle twist
And you don't exist
I'm a strange relation
I can walk all night
And I won't come nearer
I'm in two minds for the ideal
And which is closer
My pretty little vegan?​

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

 

Είδα χθες βράδυ στο Φεστιβάλ Αθηνών το υπαρξιακό χορόδραμα της Maguy Marin, May b, εμπνευσμένο απ’ το θεατρικό σύμπαν του Samuel Beckett.
Μου άφησε ανάμικτες εντυπώσεις. Το συγκλονιστικό πρώτο μέρος, απ’ όπου και το απόσπασμα, διαδέχτηκε ένα κάπως μονότονο και στατικό δεύτερο.

 

Χορός εκφραση ψυχής.... κίνηση ζωής........
αυτό νομίζω τα λέει όλα....

δεν χρειαζεται να εισαι χορευτής αρκει να νιώθεις την δυναμη της κινησης του κορμιού στον αέρα....
ολα τα άλλα περι τεχνικής .... νομίζω περιτεύουν.... ο χορός ειναι κάτι από τον εαυτό σου...
χορεύεις για σενα και μονο........