Χόρεψέ το!

Re: Απάντηση: Χόρεψέ το!

Σε κατανοούμε απόλυτα μωράκι. Αν ήσουν γατούλης θα χάιδευα εκείνη την τρυφερή περιοχή πίσω από τ' αυτάκια σου τώρα... 

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

Παντού μου αρέσει.

 

Μερικά σχόλια για τα έως τώρα post σας, για τα οποία σας ευχαριστώ θερμά.

@elfcat: Το να αφεθεί ο ένας στον άλλον είναι διαφορετικό από το να προσπαθούν και οι δυο να καταλάβουν την ίδια θέση. Το video ναι, είναι απλώς καλούλι. Το διάλεξα επειδή ήθελα πραγματικό χορό κι όχι επίδειξη τύπου show, κι επειδή βρίσκω τη bachata άκρως σέξυ χορό μέσα στην απλότητά της. Συμφωνώ ότι ο καβαλιέρος είναι πιο λαμπερός εδώ.

@Dolmance: Όπως λέει κι ο Χριστιανόπουλος, δε θα κόψουμε τα μπάνια επειδή πνίγηκαν πέντ-έξι. Δε θα κόψουμε το χορό, επειδή αυτός κακοποιείται ακριβώς όπως περιγράψατε. Για την προσωπική σας στάση, περί ορέξεως ουδείς λόγος. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τα όσα λέτε για το ζεϊμπέκικο. Πράγματι, είναι αν μη τι άλλο θλιβερό το θέαμα γυναικών να «χορεύουν» αυτόν τον χορό, καθώς και μερίδας ανδρών οι οποίοι ουκ οίδασι τι ποιούσι.

@thanasis: «Η τέχνη δεν είναι για διασκέδαση». Προτείνω αυτό να το γράψουμε με μαύρο σπρέι σε όσους περισσότερους τοίχους μπορούμε. Χαρακτηριστικό σημείο των καιρών, είναι τραγουδιστές που υποτίθεται ότι τραγουδούν άσματα με αξιόλογη μουσική και ουσιώδη στίχο, με πλατύ χαμόγελο (της αγελάδας). Μα πες τε μου, φαντάζεστε τη Μαύρη Θάλασσα με γελάκια; Ανατριχιαστικό.

@dora_salonica: η προσφώνησή σας «ομπσκουράκι» μου θύμισε τη φράση «mia shknipa sti gouzinitsha voskaye» η οποία αν αναγνωστεί με κατάλληλη προφορά ακούγεται σαν ρώσικη εντολή για εισβολή σε κάποια από τις τέως της «δημοκρατίες».

@Syrah: Καταρχήν, σας ευχαριστώ που μου μάθατε τη λέξη «αχειροβίωτος» - εκπληκτική πράγματι και δεν την είχα ακούσει ποτέ! Διαφωνώ με τα περισσότερα επιχειρήματά σας, καθώς νομίζω ότι αποδίδετε ως αιτιακούς παράγοντες την περιγραφική εικόνα μιας κατάστασης, δηλαδή νομίζω ότι το βλέπετε από λάθος οπτική γωνία. Για παράδειγμα, ορισμένα από τα επιχειρήματά σας δεν μπορούν να σταθούν αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι ο χορός σαν κοινωνική έκφραση ανθεί περισσότερο σε χώρες με πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο και απηχεί σε εξαθλιωμένες μάζες (κλασικό παράδειγμα η Κούβα). Επίσης, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα στα οποία δεν μας προέτρεψαν οι γονείς μας, αυτό δε σημαίνει ότι τα παραβλέπουμε μια ζωή. Δείτε λίγο τη βιογραφία της χορογράφου Ζουζούς Νικολούδη, η καριέρα της οποίας ουσιαστικά άρχισε στα 38 της χρόνια, μετά από 4 παιδιά και έντονες αντιδράσεις από το οικογενειακό της περιβάλλον.

@thelma: Κατανοώ απολύτως την προσωπική σας στάση απέναντι στον χορό και εκτιμώ ότι τα κίνητρά σας για να ασχοληθείτε με αυτόν είναι οι πλέον ουσιαστικές αφετηρίες για μια τέτοια ενασχόληση («εμπνευση και εκφραση, απολαυση, χαλαρωση και ζωντανια (ναι, και τα δυο), απελευθερωση μυαλου»). Διαφωνώ με τα επιχειρήματά σας για τους ίδιους λόγους που διαφωνώ και με τη Syrah. Η ύπαρξη σχολών χορού για παραδοσιακούς χορούς αποτελεί κατά κάποιον τρόπο στοιχείο κοινωνικής απαξίωσης, με την έννοια ότι δεν υφίστανται πλέον οι κοινωνικές εκείνες συνθήκες που θα οδηγούσαν στη φυσική εκμάθηση του χορού παιδιόθεν, πράγμα που θα αποτελούσε και το ουσιαστικότερο βίωμα. Το λέτε κι εσείς: τα ξυλάγγουρα των club βγάζουν έναν άλλο εαυτό στις συνεστιάσεις του τόπου καταγωγής τους, γιατί σε αυτές νιώθουν κυριολεκτικά ότι υπάρχει πεδίο έκφρασης γι’ αυτούς. Και εντάξει, δε λέω, τα καλαματιανά του Παπαδόπουλου έκαναν μεγάλο κακό στη λαϊκή κουλτούρα, αλλά διάολε, ζούμε τριάντα τόσα χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, θα έπρεπε να ‘χουμε ξεπεράσει το τραύμα...

Ευχαριστώ όσους μας πρόσφεραν δείγματα ωραιότατων παραδοσιακών χορών, ιδιαίτερα δε Κρητικών στους οποίους τρέφω ιδιαίτερη αδυναμία καθώς θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα συμπυκνωμένοι και πάνω απ’ όλα αξιοθαύμαστα ζωντανοί ως τις χαλεπές μέρες μας.

Όσο δε για το ανίερο χορευτικό τρίο Dolmance, G_E και MindMaster, μου θυμίζουν τις αδελφές Μπρόγιερ μετεμψυχωμένες στις αδελφές Μαγγίρα. Ωστόσο, μη σας ξεγελά ο αριθμός δύο. Η τρίτη ξέμεινε λίγο πιο πίσω για να κάνει κόρτε με μια νέα γνωριμία και για την ώρα τραγουδά με την ορχήστρα του Άκη Πάνου και είναι στα χείλη του γκρεμού...

Κλείνω με την latin εκδοχή (χορεύεται αργή salsa) του Ai no corrida (Quincy Jones, 1981). Ai no corrida ήταν ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας «Η αυτοκρατορία των αισθήσεων» (Nagisa Oshima, 1976). Ai no corrida είναι μια περίεργη ιαπωνο-ισπανική φράση που μιλάει για την αγάπη (ai) και την ταυρομαχία (corrida de toros). Μπορείτε να τη μεταφράσετε κατά βούληση.

 

Ο χορευτής (γυναίκα ή άντρας) οφείλει να είναι εγωιστής. Εγωιστής και υβριστής. Εγωιστής γιατί την ώρα που χορεύει είναι μόνος του. το κοινό είναι αόρατο. Σχεδόν το "περιφρονεί". Υβριστής γιατί όταν χορέυει θέλει να φτάσει στο θεό, να του μοιάσει να γίνει ο ίδιος ένας μικρός θεός. Ο χορευτής θέλει να τείνει στον ουρανό. (κάπως το είπε ο Dolmance στα περί ζεμπέκικου.

Ο χορός είναι βαθιά ριζωμένος στις κινήσεις του αρχαίου ανθρώπου. Μάλλον ο ρυθμός. Ο ρυθμός του κυνηγιού, του πολέμου, της σύναξης. Ο χορός είναι ρυθμός, ο ρυθμός είναι δόνηση, μουσική. Ο χορευτής πρώτα ακούει, μετά χορεύει. (Η βασική μουσική παιδεία απαραίτητη).

Ο χορευτής στην Τέχνη, όπως ο ηθοποιός και με πιο ιδιαίτερο τρόπο ο τραγουδιστής, είναι ο ίδιος έργο τέχνης. Ανάμεσα σε αυτόν και στον θεατή, δεν παρεμβάλλεται ο πίνακας, το γλυπτό, δεν χρειάζεται το μουσικό όργανο, το πινέλο, την κάμερα για να εκφραστεί, ο ίδιος είναι το έργο.

Ο χορός σε αντίθεση με άλλες τέχνες, που ο καλλιτέχνης μπορεί και να ασθενεί, θέλει τον χορευτή υγιή, δυνατό και ταυτοχρόνως εύθραυστο και διάφανο.

Ο χορευτής κοιτάει τον παρτενέρ του στα μάτια. Όταν χορεύουμε ή σκούμαστε, τα μάτια πρέπει να μένουν σταθερά σε ένα σημείο. φέρνει καλή ισορρόπία στο σώμα. Το eye contact αποτελεί μια πολύ βαθιά επικοινωνία μεταξύ των partners (βασική αρχή του χορού, της γιόγκα, του ται τσι, αλλά και του έρωτα) Τα μάτια προειδοποιούν ένα έλαχιστο χρονικό σημείο πριν τι θα ακολουθήσει. Σαν την μπακέτα του αρχιμουσικού. Ο ένας οφείλει να εμπιστεύται τον άλλον, να τον μάχεται και ταυτοχρόνως να παραδίδεται κυριολεκτικά, να συντονίζεται

(from camera obscura:."@elfcat: Το να αφεθεί ο ένας στον άλλον είναι διαφορετικό από το να προσπαθούν και οι δυο να καταλάβουν την ίδια θέση. Το video ναι, είναι απλώς καλούλι. Το διάλεξα επειδή ήθελα πραγματικό χορό κι όχι επίδειξη τύπου show, κι επειδή βρίσκω τη bachata άκρως σέξυ χορό μέσα στην απλότητά της. Συμφωνώ ότι ο καβαλιέρος είναι πιο λαμπερός εδώ."
Δεν είναι τυχαίο που ο καβαλιέρος είναι πιο λαμπερός. Κάτι δεν πήγε. Δεν έχει να κάνει με show ή όχι. Έχει να κάνει με τους δύο χορευτές. Το πόσο έχουν συνδεθεί και συντονιστεί... γι αυτό το ανέφερα.)

Ο χορός, μπορεί να σε πάει στην έκσταση. Επαναλαμβανόμενες κινήσεις, μονότονη μουσική, ιερή μανία, οδηγούν σε υψηλότατες πνευματικές και σωματικές εμπειρίες.

O Dolmance καλώς μίλησε για το ζεμπέκικο΄. Τό ίδιο ισχύει για κάθε χορό, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης με άλλον τρόπο.

Ακόμη και σήμερα, που οι άνθρωποι χορεύουν στα στα clubs με τον γλαφυρό τρόπο που περιγράφηκε από τον προαναφερόμενο, οι άνθρωποι, προσπαθούν έστω και απελπισμένα, άχαρα, άρρυθμα, άγαρμπα, πολλές φορές χυδαία και εν αγνοία τους να επικοινωνήσουν τον άλλοτε κραταιό και νυν ημιθανή ανθρωπίδα πρόγονό τους. Ακόμη όμως και έτσι έχουν μια αδύναμη σχέση με το ένστικτο τους. Υπάρχει ελπίδα.

Τέλος για όσους δεν χορεύουν, γιατί δεν το επιθυμούν, ή γιατί το αποστρέφονται, ο Διόνυσος έχει φύγει από μέσα τους. Τους έχει εγκαταλείψει. Κρίμα. (Σε αυτό το τελευταίο, δεν αναφέρομαι προσωπικά, για όσους το έγραψαν εδώ).

Προσωπικά, επειδή έχω ταξιδέψει μέσω του χορό, επειδή αδυνατώ να ζήσω χωρίς ρυθμό, χωρίς σωματική έκφραση γενικότερα, θα έλεγα πως όλοι μα όλοι τον έχουμε μέσα μας. Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε.

 

Απάντηση: Re: Χόρεψέ το!

Στο ποστ μου διαχωριζω τις σχολες λατιν και λαικων χορων, με τα τμηματα των συλλογων εκμαθησης παραδοσιακων χορων. Αλλη δουλεια κανει το ενα, αλλη το αλλο. Προσφερουν εντελως διαφορετικα πραγματα. Την υπαρξη τους ομως δεν καταλαβαινω γιατι τη θεωρειτε ως στοιχεια κοινωνικης απαξιωσης του χορου. Για να υπαρχουν σημαινει οτι υπαρχει και απο πολυ κοσμο ενδιαφερον για το χορο.

Για να μη βιαστω να απαντησω εδω, μπορειτε να διευκρινισετε τι εννοειτε λεγοντας "φυσικη εκμαθηση παιδιοθεν" ?

Μα για ολους μας καπως ετσι ειναι. Αναλογα το που βρισκομαστε, εκφραζομαστε και διαφορετικα.

Δεν ξερω την διαφορα των καλαματιανων του Παπαδοπουλου, με τα καλαματιανα της Καλαματας οποτε δεν αντιλαμβανομαι το τραυμα. Αν θελεις εξηγησε το μου.

 

χμμ..η καλυτερη γυμναστικη ειναι ο χορος!  

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

Μπα....Η καλύτερη είναι να βράζεις ραδίκια.

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

Δεν ξερω γιατι αλλα στην σαλσα δεν μου αρεσουν καθολου τα κουβανεζικα,αντιθετα γουσταρω πολυ τα βραζιλιανικα ''κωλαρακια''!!!!! 

 

Δεν χορευω (πλεον),σεβομενος την αισθητικη των ανθρωπων που με ανεχονται ακομα.Θα παρεκτραπω μονο οταν τυχει να παρασυρθω στον ρυθμο του γιανκα,ασφαλης ως μελος μιας ανθρωπινης αλυσιδας που χοροπηδαει κλωτσοντας δεξια κι'αριστερα , χαχανιζοντας εν ευθυμια.
Ζειμπεκικο δεν εχω αισθανθει ποτε την αναγκη να χορεψω.Διασκεδαζω αφανταστα με τους περισσοτερους που βλεπω να το επιχειρουν,ειδικα οταν προσπαθουν ετσι να επιδειξουν την κενοτητα τους.Σεβομαι ωστοσω οσους διακρινω οτι το κανουν πηγαια,για να λυτρωθουν,εστω προσωρινα.
Γενικοτερα,μου αρεσει ο χορος που εκφραζει,περιγραφει,εκτονωνει και επικοινωνει αυθορμητως ανθρωπινα συναισθηματα.Αποστρεφομαι ομως τον χορο που παραγεται στους εμπορευματοποιημενους χωρους διασκεδασης,ειτε απο επαγγελματιες,ειτε απο ερασιτεχνες.

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

Ας παραθέσω ένα αγαπημένο τραγούδι, σχετικό..


[MP3]http://www.fileden.com/files/2007/1/30/712892/04%20%CE%A7%CE%BF%CF%81%CF%8C%CF%82.mp3[/MP3]

 

Ένας από τους χορούς που μου αρέσουν και χορεύω, έχει να κάνει με ένα άτομο και αυτός είναι το ζεϊμπέκικο . Παλιότερα χορεύονταν και με δύο άτομα αντικριστά (οι ζεϊμπέκηδες) . Ένας χορός στον ρυθμό των 9/8. Δεν είναι τυχαίο πως έχει χαρακτηριστεί από ειδικούς ο χορός των χορών. Το ζεϊμπέκικο είναι μια λέξη σύνθετη από το Ζει (ζεύς) και το Μπέκ (μπέκος) ψωμί. Δηλαδή η τροφή του θεού. Εθιμοτυπικά κάθε «ρεμπέτης» (άνδρας μόνο) είχε το δικό του στυλ πάνω σε αυτό τον χορό στα 9/8 και πάντα χόρευε μόνο ένα κομμάτι. Ποτέ περισσότερα. Ποτέ αυτόν τον χορό δεν τον διέκοπτε κανείς (βλ. ταινία ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ) και όποιος τολμούσε να τον διακόψει σίγουρα δεν είχε καλά ξεμπερδέματα. Η ιστορία της παραγγελιάς έχει αρχίσει πολύ πρίν την Ιστορία του Κοεμτζή περίπου το 1940 που πριν από κάθε κομμάτι ακουγόταν το όνομα του ατόμου που θα τον χόρευε. Αυτός ο χορός δεν έχει κανόνες. Το μόνο που χρειάζεται είναι ψυχή και πολύ συναίσθημα. Στον χορό του ζεϊμπέκικου μπορείς να εισπράξεις έντονο συναίσθημα από το άτομο που τον χορεύει. Μπορείς να δεις "γνώστες" του χορού αυτού να χορεύουν και να μην σου αρέσει τίποτα. Μπορείς να δεις όμως και άτομα που δεν είναι "γνώστες" και να παρασυρθείς μαζί τους μόνο και μόνο κοιτώντας τους. Μπορεί να χορευτεί κυκλικά , στατικά, αλλά και βαδιστά σε ευθεία γραμμή. Το βαδιστό σε γραμμή λέγεται και «της φυλακής».Ουσιαστικά το ζεϊμπέκικο χορεύεται βάση του στίχου αλλά και βάση του ρυθμού των 9/8.Δεν υπάρχει περίπτωση να χορέψει κάποιος ζεϊμπέκικο αν δεν έχει μεράκι ή δεν έχει πιεί αλκοόλ. Ενώ το ζεϊμπέκικο χορεύεται ακόμα και να πέσουν από τις τσέπες του χορευτή πράγματα δεν θα διακόψει τον χορό για να τα μαζέψει.

Ένας ακόμα Ελληνικός χορός για λεβέντες.



Ο Μάνος Λοϊζος & Μίκης Θεοδωράκης στο «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας».




Μια έκδοση του "ζεϊμπέκικου της ευδοκίας" με το όργανο του Τζουρά. Ο τζουράς είναι ένα όργανο ανάμεσα στο μπουζούκι και στον μπαγλαμά ιδίου ύφους.

 

Απάντηση: Χόρεψέ το!

Επιτέλους, να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους. Δεν υπάρχει, ας προσθέσω, τίποτα αηδιαστικότερο από τα 'ζεϊμπέκικα' των επαγγελματιών χορευτών, στις τηλεοπτικές εκπομπές και τις 'μεγάλες πίστες'. Ξεμέθυστος δεν το χορεύεις ποτέ - παρεκτός και είσαι πίτα στη μαστούρα.
Τη Ζωγράφου την έχω δεί κι εγώ να τολμά, ένα βράδι στο Λασήθι. Βρίσκω το Χαριτόπουλο εξαιρετικά επιεική μαζί της. Πειστικότερη μου φαίνεται η περιγραφή της πουτάνας στον τρικαλινό τεκέ. Αλλά φοβάμαι, ρε παιδί μου, μη μπας κι ήτανε καταναγκασμένη από κυκλώματα πορνείας - είμαι ακτιβιστής φεμινιστής και κουραδόμαγκας ολκής.