Χόρεψέ το!

Απάντηση: Χόρεψέ το!

Προς τους τηρούντες κριτική στάση (οι οποίοι, καθόλου τυχαίο, δηλώνουν πως δε χορεύουν).

Κι εμένα δε μ’ αρέσει το πώς μιλάνε και τι λένε μερικοί, αλλά αυτό δε με κάνει να σιωπώ. Ομοίως αν δε μου αρέσει το πώς χορεύουν μερικοί, αυτό δε με καθηλώνει σε μια καρέκλα.

Ο χορός είναι γλώσσα διεθνώς κατανοητή. Μπορείς να ψελλίζεις ή να αγορεύεις. Για να αγορεύσεις χρειάζεται να στρώσεις κώλο. Μπορείς να επιλέξεις βέβαια και το να είσαι μουγκός.

 

Χορεύω. Όχι σε πίστες. Όχι γιατί έτσι πρέπει. Μ άγνωστο κόσμο και πολυκοσμία δεν μου βγαίνει. Το πάθος μου για επίδειξη και θεατρικότητα το χω εκτονώσει στην ώρα του. Άντε να κουνηθώ στο ρυθμό καθισμένη.. επικαρέκλιο το λέω χαριτολογώντας. Όμως, χορεύω σε στενό κύκλο.. Με τον αγαπημένο μου. Με φίλους στο σπίτι. Μόνη μου. Ξυπόλητη γυρίζω - γυρίζω σα το δερβίση μέχρι να νιώσω πως ξεκολλάω από το πάτωμα, ακολουθώντας τη μουσική. Αυτή μ οδηγεί.. το μόνο που έχω να κάνω είναι να αφεθώ να με πάρει μαζί της.

 

Re: Απάντηση: Χόρεψέ το!

Ασχολούμαι με το χορό ικανό διάστημα, ομοίως και με το λαογραφικό υπόβαθρο που τον χαρακτηρίζει.

Ενίοτε χορεύω μοναχός, στη Γερμανία έκανα μέχρι 400χλμ για να ακούσω λυράρη (και δεν χόρεψα- δεν έπαιζε τα μέτρα όπως οι βιολάτωρες ο σκιτζής κι ατζοπηδούσαν οι μυρωδιάδες θαρρώντας πως χορεύουν!), χορεύοντας με το σύντεκνο μου 'μαχαίρια' έχω πάρει ουλή στον ώμο και κάθε π' ακούω το βιολί του Πολυχρόνη ή το λαγούτο του Ψαρή τα ζάλα μου βγαίνουν ακούσια στο χορό.


Δεν κρίνω άσχημα όσους χορεύουν άσχημα ή μέτρια (με τα δικά μου μέτρα), παρά μονάχα όσους χορεύουν για τους άλλους. Το οποίον συνδέεται με την παράθεση: σχεδόν όλους.



ΥΓ: Για όσους αγαπούν το ξαθέρι των τεχνικών χορών, τη μαγεία του κισσαμίτικου σερτού:

 

Χορευω με καλη παρεα κ οταν εχω κεφια.....Παραδοσιακους χορους, καποια ποντιακα κ ελπιζω να μαθω κ κρητικα καποια στιγμη.....Προτιμω τους γρηγορους χορους κ αγαπημενη στιγμη οταν αρχιζει κ αυξανεται ο ρυθμος κ η ενταση του χορου κ απο κει κ περα ειναι οποιος αντεξει.......

Απο ξενα ειδη μ'αρεσει να χορευω αρ εν μπι ΑΛΛΑ μονο με μαυρους (οι Ελληνες δεν το κατεχουν η το σνομπαρουν) και ο χορος της κοιλιας που θα θελα ναμαθω καποια στιγμη........


ΥΓ : Τα σεβη μου στον Μαυροβασιλη......Λεβεντικοι χοροι κ με εξεπληξε που παρεθεσε ποντιακα κ κρητικα μαζι......

 

Συγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ  

Η ταυρομαχία είναι corrida de toros. Corrida σκέτο (μια από τις πολλές ερμηνείες) είναι η εκσπερμάτωση. (Προσεχτικά οι φιλόζωοι μην εκφράσετε την απέχθειά σας για τη λάθος corrida στα ταξίδια σας στην Ισπανία)

Υ.Γ: Και αν δε σας έπεισα, ψάξτε corrida στο youporn.

 

Εκτός από τους Κρήτες και τους Πόντιους, εξαιρετικούς χορούς έχουν οι Καππαδόκες. Χαρακτηριστικός αρρενωπός χορός είναι ο μαχαιράτος, που πέρασε στη νεότερη λαϊκή παράδοση μέσα από τους βαριούς καρσιλαμάδες (βλ. αντικρυστά ζεϊμπέκικα) των σμυρνιών νταήδων.


Εκτός από τα 'μαχαίρια' και την ενότητα ατσαπάτ-σέρρα, περίττου αγαπώ το χορό 'Σαμπσόν'- ενίοτε αναφέρεται και ως σέρρα των Σαμψουντέων. Απλό βήμα μα εξαιρετικά δύσκολη ρυθμική αγωγή καθώς το 'τρομακτόν' είναι σε διπλάσια συχνότητα από το βήμα. Εξαιρετική μελωδία.


ΥΓ1: Οι βρακοφόροι έχουν τα πρωτεία. Εξαιρετικός ο- αμμιγώς ανδρικός- τσέστος της Θράκης και ο- ακριβοθώρητος- Πυρρίχιος της Μάνης.
ΥΓ2: Σπάνιας ομορφιάς ήτο και τα χορευτικά του Σοβιετικού στρατού- κυρίως πάνω στην παράδοση των Κοζάκων. Επίσης ο άγριος χορός 'χάκα' των Μαορι.

 

Αρκετοί αναφέρθηκαν στη μοναξιά του χορευτή. Υπογραμμίστηκε πολλάκις ότι ο χορευτής σε καμία περίπτωση δε χορεύει για τους άλλους, με την έννοια της επίδειξης. Ασφαλώς ο χορός (πρέπει να) ξεκινά από «μέσα» και ο χορευτής να μην ξεπέφτει σε σαλτιμπάγκο. Οι θεατές όμως είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων απαραίτητοι, και λειτουργούν ως «μάρτυρες» της έκφρασης του χορευτή. Όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, οι θεατές είναι το δοχείο που περιέχει –άρα και συγκρατεί, δεν υπάρχει ακριβές ρήμα στα ελληνικά για το contain- τον χορευτή.

Πολύ σημαντική είναι η παρατήρηση της elfcat ότι ο χορευτής είναι ο ίδιος το έργο τέχνης, γι’ αυτό και περιβάλλεται από μια αύρα ιερότητας. Όταν έρχομαι σε ζωντανή επαφή με χορευτές, ηθοποιούς και τραγουδιστές επί το έργον, νιώθω πάντα ένα ιδιαίτερο δέος για τη στιγμή τους. Το κοινό λοιπόν, δεν αρκεί να στέκεται εκεί με σεβασμό και με πρέπον ήθος και να παρακολουθεί τα όσα εκ και δια-δραματίζονται, αλλά οφείλει να είναι αν όχι εξίσου, τουλάχιστον επαρκώς πεπαιδευμένο, ώστε να μπορεί να τα ανεχτεί και να τα αντέξει.

@thelma,
ως πριν λίγες δεκαετίες στην αγροτική και ημιαστική κουλτούρα δεν είχε νόημα η ύπαρξη σχολών χορού, καθώς όλοι λίγο πολύ μάθαιναν από παιδιά να χορεύουν στα πανηγύρια, στους γάμους και σε πάσης φύσεως γιορτές. Οι εκδηλώσεις αυτές, ήταν πολύ σημαντικοί τρόποι κοινωνικοποίησης και ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής. Στις μέρες μας αυτό έχει εκλείψει (δεν είναι ανάγκη να αναλύσουμε εδώ τον απόλυτο εξευτελισμό τους και τη φρικτά χυδαία ατμόσφαιρα μέσα στην οποία κατά κανόνα διεξάγονται σήμερα). Συμφωνώ δε με την elfact που λέει για τον χορό «θα έλεγα πως όλοι μα όλοι τον έχουμε μέσα μας. Από τη στιγμή που γεννηθήκαμε». Άρα, προκύπτει η ανάγκη να μάθουμε τεχνητά πλέον (οργανωμένα, με δασκάλους, σε συγκεκριμένα ωράρια, με συγκεκριμένους στόχους), κάτι που στη ρίζα του είναι φυσικό.
Αναφορικά δε με τα καλαματιανά του Παπαδόπουλου, δεν ξέρω τι είναι αυτό που δεν καταλάβατε. Είμαι βέβαιη ότι θα έχετε δει τουλάχιστον ορισμένα βίντεο με χουντικές «γιορτές», με τα πρωτοπαλίκαρα να χορεύουν καλαματιανά και τσάμικα μαζί με τσολιάδες και καραγκούνες σε ένα ανυπέρβλητα κιτς σκηνικό. Ο τρόπος που επιχείρησε η χούντα να προσεταιριστεί τη λαϊκή κουλτούρα, οδήγησε τον κόσμο σε απέχθεια προς τα «δημοτικά» επί μακρόν. Ενδιαφέρον μάλιστα παρουσιάζει η διαφοροποιημένη χρήση των όρων «δημοτικά» και «παραδοσιακή μουσική».

@hermis,
πολύ ενδιαφέρον το post σας για το ζεϊμπέκικο. Ο κύριος Χαριτόπουλος είναι ως γνωστόν εξαιρετικός στυλίστας. Το κείμενό του με έκανε να οραματιστώ μια ανοιχτή συζήτηση μεταξύ του ιδίου και του Πετρόπουλου για το θέμα, με συντονιστή τον Ψαριανό και παρεμβάσεις της Μαλβίνας και της Ακρίτα, με ζωντανούς θεατές-γλάστρες τη Βίκυ Φλέσσα και το Ζουράρι (αυτούς δεμένους και φιμωμένους για τιμωρία επειδή δεν ήξεραν τους στίχους από το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας) και guest star τον Κοεμτζή. Τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς (αν ζούσε) θα ήταν ο Σαββόπουλος. Ίσως κάπως έτσι θα μπορούσε να συζητηθεί το ερώτημα αν το ζεϊμπέκικο έχει ελπίδες επιβίωσης ή όχι.

@G_E προς Dolmance,
ευχαριστώ που κάνατε λιανά το Χριστιανοπούλειο επιχείρημά μου, καθώς ο Dolmance επιμένει να μη θέλει να διαχωρίσει τον Χορό από το «κούνα μου το, κούνα μου το».

@Mavrobasilis,
δράττομαι της ευκαιρίας για να σας συγχαρώ για την ωραιότατη γλώσσα σας. Όταν γιαγείρετε στη μαδάρα, μπορεί να συναντηθούμε σε κανένα καζάνι να μου τα πείτε και live, να φέρομε και πέντε ζάλα εν μέσω ζάλης. Έξοχες οι επισημάνσεις και τα οπτικοακουστικά σας παραδείγματα. Αλήθεια, rumba χορεύετε; Αν όχι, μην το βλέπετε με επιφύλαξη: πρόκειται για σούστα στο πιο αισθησιακό του  

@atasai,
το corrida έχει πράγματι πολλές σημασίες. Οι ισπανομαθείς ας μας προτείνουν ορισμένες κατάλληλες. Εν παρόδω, μια διόρθωση σε μια παραδρομή. Το Ai no corrida στη latin εκδοχή του δεν είναι αργή salsa αλλά chacha (ούτε εσείς τέκνον G_E δεν το πήρατε γραμμή να με διορθώσετε 

 

Κάποτε χόρευα κι Εγώ! Ένοιωθα να το κάνω...! Όταν χόρευα, δεν πάταγα σχεδόν στην γη…πίστευα πως κατάφερνα να πετάω!
Τώρα πια όχι... ! Νοιώθω το κορμί Μου βαρύ και την ψυχή Μου μαύρη. Δεν αντέχω να μοιράζομαι με άλλους την θλίψη, μέσα από τα βήματα Μου!!
Όταν κάποιες φορές έχω προσπαθήσει να χορέψω σε ρυθμούς που κάποτε με άγγιζαν …ένοιωθα σαν μαριονέτα, που κάποιος (?) της τραβά τα νήματα. Γι αυτό τώρα αρκούμαι να λικνίζομαι σε κάποιους αγαπημένους ήχους, με ένα ποτό στο χέρι…ταξιδεύοντας στο αγύριστο χθες!

Απολαμβάνω την "μοναξιά του χορευτή" που του κόπηκαν τα φτερά από τα πόδια!
Πάραυτα, χαίρομαι να βλέπω άλλους να χορεύουν. Επειδή Μου αρέσει να μοιράζομαι μέσα από τον χορό την χαρά ή την λύπη...την ευτυχία ή την δυστυχία, δεν αρέσκομαι να βλέπω άτομα, να χορεύουν επιτηδευμένα και μετρημένα. Ο χορός είναι έκφραση συναισθημάτων και όσοι χορεύουν, θέλω σαν θεατής, να με κάνουν να αισθάνομαι αυτό που νοιώθουν πραγματικά μέσα τους, την συγκεκριμένη στιγμή που το κάνουν. Αυτό το συναίσθημα ως θεατής, το νοιώθω πλέον πια σπάνια!
Ο κόσμος πλέον χορεύει για το χειροκρότημα ή για να κρατήσει την φόρμα του, ελάχιστοι είναι αυτοί, που εκφράζονται μέσα από αυτόν.

 

Είναι "αποχειροβίωτος" η λέξη (δεν πρόκειται για στερητικό "α" αλλά για την πρόθεση "από") αν και άπαξ τη συνάντησα ως "αποχειροβίοτος". Και όντως είναι πολύ όμορφη.  

Δεν βλέπω πως καταρρίπτεται το επιχείρημά μου περί των προσκομμάτων που επιφέρει ο αστικός βίος στη δημιουργία μίας ισορροπημένης ζωής. Σαφώς είναι δυσκολότερη για έναν κάτοικο αστικού κέντρου που κάνει λόγω επαγγέλματος καθιστική ζωή, η καλή επαφή του με το σώμα του, από όσο είναι για κάποιον που είτε ζει σε χωριό, είτε έχει μάθει να δουλεύει με το σώμα του.

Αν αναφέρεσαι στο σχόλιό μου περί οικονομικής ευμάρειας και το πώς αυτή μπορεί να διευκολύνει (έναν κάτοικο μεγάλης πόλης), εξηγώ: Στο χωριό, μπορεί κανείς να βγει από το σπίτι και να κάνει έναν ευχάριστο περίπατο ή να τρέξει ή να κάνει ποδήλατο ή να κολυμπήσει ή σε συνεννόηση με τους φίλους του (που μένουν σε απόσταση 3 λεπτών) να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα. Στην πόλη, μπορεί να το κάνει, μόνο υπό την προϋπόθεση ότι διαμένει σε εξαιρετικά καλή περιοχή με φαρδιά πεζοδρόμια, πάρκα, ποδηλατοδρόμια, ενδεχομένως βλάστηση, καθαρή παραλία σχετικά κοντά κλπ, κοντολογίς, σε μία ακριβή περιοχή. Εναλλακτικά θα πρέπει να πληρώσει για να εγγραφεί σε ένα γυμναστήριο, ή σε κάποιο κολυμβητήριο, ή αν θέλει να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα εκτός από ποδόσφαιρο/μπάσκετ/βόλεϊ, να πληρώσει υπέρογκα ποσά - τα κόστη συμμετοχής για αθλήματα όπως γκολφ ή τέννις είναι απαγορευτικά για το μέσο υπάλληλο στην Ελλάδα. Στα αστικά κέντρα, ως και ο χώρος (η αλάνα) όπου μπορεί να παίξει κανεις τέννις, πληρώνεται, και η άθληση, από οικονομικής πλευράς, λαμβάνει διαστάσεις "επένδυσης".

Και φυσικά θεωρώ την καλή φυσική κατάσταση, και την καλή επαφή μας με το σώμα μας, βασική προϋπόθεση για να νιώθουμε την άνεση να εκφραστούμε μέσα από αυτό, χορεύοντας.

Συμφωνώ. Δεν είμαι βέβαιη όμως για το αν ο χορός είναι ένα από αυτά, που αν δεν συμπεριλαμβάνεται ήδη στην παιδεία μας, πρέπει απαραιτήτως να ενταχθεί σε αυτήν, όταν μεγάλη μερίδα των σύγχρονων νέων έχει τεράστιο κενό γενικώς σε θέματα φυσικής αγωγής. Όπως σου έγραψα παραπάνω, νομίζω ότι η καλή κατάσταση του σώματος είναι προαπαιτούμενη για το χορό. Δεν έχω παρά ψήγματα παιδείας αναφορικά με φυσική αγωγή, κι αυτά άρτι αποκτηθέντα. Είναι όμως αρκετά, για να αντιληφθώ ότι η καλή φυσική κατάσταση επηρεάζει με υψηλό συντελεστή όλες τις φυσικές μας δραστηριότητες. Όσο βελτιώνεται, ο τρόπος με τον οποίο συμμετέχεις σε αυτές τις δραστηριότητες αλλάζει. Το πώς κάνεις σεξ, το πώς περπατάς, το πώς αυτοπροσδιορίζεσαι μέσα στο φυσικό χώρο, το πόσο περισσότερο προτιμάς να μένεις γυμνή. Άρα γιατί όχι και το πώς χορεύεις; Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι, για εμένα τουλάχιστον, έπρεπε να γίνει το προηγούμενο βήμα που αφορούσε στην εν γένει φυσική αγωγή, και συνεπαγωγικά βλέπω το χορό σαν κάτι δευτερεύον, ή αν θέλεις, σαν κάτι που εξακολουθεί να μην με ενδιαφέρει βραχυπρόθεσμα τόσο ώστε να ασχοληθώ, αλλά μου είναι σαν ιδέα περισσότερο προσφιλής εφόσον πρόκεται για κάτι όμορφο που μπορώ, αν θέλω, να κάνω με το σώμα μου.

 

Απάντηση: Re: Χόρεψέ το!

Mavrobasili . . . μ εφτιαξες!

 

Κάναμε και τον χορό προνόμιο των αδυνάτων και των μοντέλων?

Σιγά μην γίνουμε Σκλεναρίκοβες και για να χορέψουμε καλαματιανό, χασάπικο ή ότι άλλο μας εκφράζει!!
Αυτοί που έχουν παραπανίσια κιλά ή έχουν κάποια μεγαλύτερη ηλικία, δηλαδή δεν πρέπει να χορεύουν?
Δεν είπαμε να πάνε στο "So do you think you can dance" αν δεν το θέλουν, αλλά βρε παιδί μου να είναι καταδικασμένοι και να μην μπορούν να ρίξουν ούτε μια στροφή?

Τελικά καταλαβαίνω ότι μόνο τα κόμπλεξ που κουβαλάει ο καθένας μέσα του, είναι αυτά που δημιουργούν τον ρατσισμό οποιασδήποτε μορφής.


[nomedia=""]YouTube - Broadcast Yourself.[/nomedia]









Μα δεν είναι εξαιρετικά υπεροχοι?

 

Στα δυο ακραια βιντεο,οι χοντοι ξεσαλωνουν ιδιωτικως και το χαιρονται,δικαιωμα τους.
Στα δυο μεσαια ομως,αυτοεξευτελιζονται δημοσιως.Οχι,αυτοι δεν ειναι υπεροχοι/ες,ειναι θλιβεροι.