Ψεματα (γενικως.....)

Πραγματικά αν βγει ένας και πει πως δεν έχει πει ψέμα θα παρω ένα κουτί κορνέδες και θα πάω να του σφίξω το χέρι. Ειλικρινά.

Απο εκεί και πέρα το ψέμα ζει και βασιλεύει, από τα κατά συνθήκη καθημερινά απαραίτητα ψεμματάκια μέχρι περιπτώσειςς μυθομανίας.

Διαχωρίζω μόνο αυτά που έχουν δόλο και καταλήγουν σε απάτη που τα παίρνω κρανίο και όπου με παίρνει κοπανάω.

Κοινός, θα ήταν πολύ πιο δύσκολη η ζωή χωρίς ψέμα. Είναι σαν τους νόμους, που αν εφαρμοστούν στο ακέραιο το μόνο που θα κάνουμε είναι να ανοιγοκλείνουμε τα βλέφαρα μας.

 

Σε αντίστοιχη περίπτωση έκοψα μαχαίρι καθώς είναι βέβαιο πως θα μου την ξανακάνει.

 

στην αρχη προσεχεις ... αν και το ειναι τι εχει κανει .... Ολα οκ

 

Το νήμα της αξιαγάπητης επίσης @Ice and fire είναι τέλειο και θα απαντήσω με όση ειλικρίνεια και αυστηρότητα μπορώ να αντέξω... Promise  

Ναι σε όλα. Και όχι μια φορά. Και προτίθεμαι να το ξανακάνω!

Κατά καιρούς και ανάλογα με την ωριμότητα μου, τη συγκυρία, το ποιος είπε, το τι είπε έχω μια μεγάλη βεντάλια αντιδράσεων από οργή και θλίψη μέχρι πλήρη κατανόηση ακόμη και να κλαίω συγκινημένη ανακαλύπτοντας το λόγο που ώθησε τον άλλο να μου πει ψέμματα.
Τα ψέμματα με έχουν επηρεάσει πολύ γιατί είμαι εξαιρετικά προβληματικός άνθρωπος όσον αφορά στην εμπιστοσύνη. Εξαιρετικά προβληματικός όμως!

Καλά καλά, ήχησαν και οι σάλπιγγες της Αποκαλύψεως. Ας είμαστε λίγο λιγότερο απόλυτοι. Όχι τίποτε άλλο, μικρή ομάδα είναι, μαθαίνονται πολλά και γελάνε και τα παγκάκια μαζί μας μετά...

Για όλα αυτά και πολλλά παραπάνω. Τελευταία έχω κόψει το τελευταίο! Δεν εκδικούμαι, με κάνει κάτι που δεν είναι εγώ!!!

Και τα δυο! Με πολύ πολύ μεγαλύτερη σημασία να έχει το δεύτερο.
Επίσης σε ανθρώπους που μου μετράνε στη ζωή μου ζητάω συγγνώμη αλλά όχι για να πάρω συγχώρεση. Αν θέλουν να μου τη δώσουν είμαι ευγνώμων. Αν όχι, μπορώ να τους αγαπάω και από μακρυά, δεν αλλάζει κάτι.  

 

Tα όμορφα ψέματα, όμορφα καίγονται.-

 

Τα όμορφα ψέματα έχουν κοντά ποδάρια.

 

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ (επειδή θα καταλάβουν)

Ένας έρχεται, άλλος φεύγει, άλλον τον διώχνεις. Κάποιοι φεύγουν οικειοθελώς, κάποιοι όχι, και αυτοί οι τελευταίοι είναι οι μόνοι που αξίζει να θρηνήσει κανείς.

Οι υπόλοιποι, δικαίως-αδίκως, παίρνουν το δρόμο τον αγύριστο κι αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν κλάψεις.

Γεμίσαμε απουσίες μεγαλώνοντας.

Άδειες κούπες από καφέ, αγκαλιές άδειες, απομεινάρια από “σ’αγαπώ” και “για πάντα”.

Μεγάλες κουβέντες και λόγια του αέρα.

Εσύ ψάχνεις κάπου να κουμπώσεις και οι απέναντι ρούχα να ντυθούν, να κουμπωθούν.

Κάτι χάνεις εδώ και δεν το βλέπεις, για αλλού ξεκίνησες και αλλού καταλήγεις.

Κάτι τους λείπει ή μπορεί και να τους περισσεύει.

Δεν χάνεις χρόνο και τους ντύνεις τελικά με το είναι σου, που μένει ξεκρέμαστο όταν πάρουν αυτό που θέλουν από εσένα.

Σαν να μην έφτανε αυτό, σου το πετάνε και στα μούτρα.

Δεν σε χάλασε. Μη σου πω σου άξιζε κιόλας…Μη σου πω και καλά να πάθεις, που συμβιβάστηκες ράβε-ξήλωνε τα μπαλώματα, όταν το έβλεπες πως δεν τραβούσε άλλο η κλωστή.

Πιάσε χαρτί και στυλό τώρα και γράφε ονόματα.

Φίλοι, γνωστοί, εν δυνάμει αγαπημένοι. Οι Τάδε.

Όλοι τους πολλά υποσχόμενοι. Όσοι πολύ “σ’αγάπησαν” κι όσοι σ” αγάπησαν στ’αλήθεια.

Όσοι σου είπαν ψέματα και όσοι κέρδισαν επάξια την εμπιστοσύνη σου –αυτούς τους συγκεκριμένους, μάλλον δεν έπρεπε να τους διώξεις.

Οι Τάδε.

Όσοι σου έβαλαν φωτιά και χοροπήδηξαν ξέφρενα γύρω της γεμάτοι ικανοποίηση κι όσοι αναίσχυντα, σαν λυσσασμένα σκυλιά έπεσαν να γλείψουν ακόμα και τα κόκκαλα από την ξεσκισμένη σου σάρκα.

Οι Τάδε. Όσοι ήρθαν να ανοίξουν καινούριες πληγές ή όσοι προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τις κλείσουν –υπάρχουν κι αυτοί, που φτάνουν δεύτεροι, συνήθως άτυχοι, αφού δεν τους μένουν και πολλά περιθώρια -αιχμαλωτίζει την επαφή η μνήμη.

Οι Τάδε. Εγώ, εσύ, αυτοί.

Όσοι παλέψαμε, όσοι δικαιωθήκαμε, όσοι κερδίσαμε και όσοι ηττηθήκαμε.

Όσοι το βάλαμε στα πόδια και όσοι είχαμε το θάρρος να κοιτάξουμε κατάματα τους τάδε της ζωής μας.

Όσοι φύγαμε με το κεφάλι ψηλά και όσοι δίχως ενοχές πια, τραβήξαμε γραμμές σε εκείνα τα ονόματα, που στη θύμησή τους το στόμα γεμίζει με πίκρα, τόση, που είναι σαν να έχεις καταπιεί ένα τασάκι αποτσίγαρα.

Γεμίσαμε απουσίες. Δενόμαστε, ονειρευόμαστε, μοιραζόμαστε στιγμές, επενδύουμε στις σχέσεις και τους ανθρώπους, που έρχονται τελικά και φεύγουν σαν αποδημητικά πουλιά.

Αρχίζουμε από το μηδέν και τελειώνουμε πάλι εκεί, στο μηδέν.

Προχωράμε μπροστά καθώς οι πόρτες πίσω μας κλείνουν, με την ελπίδα πως μία έστω από τις επόμενες που θα βρούμε στο πέρασμά μας από τη ζωή, θα παραμείνει ανοιχτή και θα αξίζει τον κόπο να τη διαβούμε.

Ίσως γι” αυτό προτού βροντήξουμε τις πόρτες, να πρέπει να παλέψουμε περισσότερο μέσα μας το “μένω” ή το “φεύγω”.

Μη σφραγίσουμε καμία αδίκως ή μην τύχει και κρατήσουμε καμία καταλάθος ανοιχτή, να μπάζει αέρα κοπανιστό και εκμετάλλευση.

Όσο για εκείνους τους ανθρώπους που έμειναν κοντά μας μέχρι την τελευταία τους στιγμή, εκείνους που άξιζαν κάθε θυσία, κάθε δάκρυ και κάθε σ’αγαπώ του κόσμου…Εκείνους που τους άρπαξε η ζωή μέσα από τις αγκαλιές μας…μια κουβέντα μόνο, με το βλέμα υψωμένο στον ουρανό: Όσο κι αν προσαρμόζεται ο άνθρωπος στις καταστάσεις, τόσο η ψυχή θα εναντιώνεται στις Απουσίες.

Τις πραγματικές.

ΠΗΓΗ

 

---> Εχετε πει ψεματα για να προστετεψετε τον εαυτο σας, τη σχεση σας, την επαγγελματικη σας και προσωπικη σας ζωη ή ακομα και να προστατεψετε καποιον για τον οποιο νοιαζεστε πολυ;

ουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ  
- Και εσυ στο Δημόσιο είσαι ; Δεν έχεις αφεντικό ;   Δεν αργησες ποτέ γιατι ντελαπάρισε κάποια νταλικα στο δρόμο ;
- Διακοπές στη Μήλο ; Δεν έχεις ακούσει για τις τσούχτρες που κυκλοφοράνε εκει ; Σε ολο το Αιγαίο εμφανίστηκαν καρχαρίες. Πάμε στον Αλιμο καλύτερα. Και με το τράμ ε  , που να βρουμε πάρκιν εκει.
- Τι όμορφη που είσαι όταν δεν βάζεις αυτές τις πανάκριβες κρέμες που βρωμάνε   Δεν σου πάει πολύ αυτο το πανάκριβο μεικ απ, έχεις φυσική ομορφιά εσυ  
- Είμαι συναισθηματικά δεμένος με το fiat μου. Για αυτό δεν παιρνω άλλο. Ξέρεις ποσα πολλά έχουμε περάσει μαζί ; Σκάσε και σμπρώχνε στην κατηφορα ειμαστε , θα πάρει μπρός   Μη λουφάρεις λεμε σμπρώχνε....

--> Οταν ανακαλυψατε οτι καποιος σας εχει πει ψεματα, ποια η αντιδραση σας και πως το διαχειριστηκατε; Αυτο το ψεμα ποσο επηρεασε την μετεπειτα ζωη σας;

Συμβαίνουν αυτά. Για έλα να σου πω λίγο.... να σου δείξω κάτι θέλω  

--> Λεμε ψεματα τελικα για να μην αναλαβουμε τις ευθυνες των πραξεων μας; Για να αποφυγουμε καυγαδες; Για να εκδικηθουμε καποιον;

Δεν χρειάζονται όλες οι ευθύνες ανάληψη. Οι σημαντικές μονο   Μερικά δεν ειναι κάν ευθυνες .Αποφεύγω τους καυγάδες, εκτός και αν δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Τώρα για λόγους εκδίκησης,οχι δεν θα έλεγα ψεμματα. Μια απλή κατάρα, ενα μάτιασμα πιάνει  

--> Ζηταμε τη συγχωρεση απο καποιον ωστε να τα εχουμε καλα με τον εαυτο μας ή μας ενδιαφερει πραγματικα να νιωσει ο απενταντι αγαλιαση;

Αν είναι το αφεντικό μας ή η μάνα μας ή έχουμε κάποιο συμφέρον  

 

Απόκρυψη / παραπλάνηση ναι.
Ψέμα ποτέ....
Ότι γράφω το πιστεύω και το έχω ζήσει...
 

 

Ρε πουλάκια ,λίγη σοβαρότης...
Ψέματα λέμε όλοι ,και γω φυσικά , καθημερινά. Λέγαμε, λέμε και θα λέμε. Καθημερινά,επαναλαμβάνω.
Είτε στη δουλειά , είτε στο σπίτι , (εδω παίζει πολύ το "αποφεύγω καυγάδες" η /και μουρμούρα να συμπληρώσω) στα παιδιά ,τα μικρά εννοώ, είτε στην κοινωνική μας ζωή γενικότερα.
Το θέμα είναι τι ειδους ψέμματα λες, σε ποιόν και γιατί. Τι βαρύτητα έχουν δηλαδή.
Ειναι αυτονόητο οτι στη σχέση τα ψέμματα που αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα ειπωθούν θα πρέπει να είναι τα ανώδυνα, τα αποσυμφορητικά, αυτά που δεν θα αλλοιώνουν την ουσία της, αυτά που δεν θα την καταστρέψουν τελικά.

 

το ζητούμενο είναι να μην λες ψέματα στον εαυτό σου, να μην κάνεις λάστιχο τα πιστεύω σου,να μπορείς να εξετάζεις τα πάντα όσο το δυνατόν με αντικειμενικό τρόπο.Και φυσικά όλοι ξεφεύγουμε,να έχουμε το θάρρος όμως νααντιμέτωπίζουμε τις συνέπειες.