Ψυχολογική πατριαρχία και D/s

Tώρα, αν σου πω ότι δεν ξύπνησες μνήμες από 83-84, Τσιμισκή και Κούσκουρα γωνία, στα γραφεία του Ρήγα, που ενώ αναρωτιόμασταν σιωπηρώς " Ρε συντρόφια εδώ πότε γαμούμε?" καταλήγαμε ή στην "Ωραία" για παγωτό ή να τρέχουμε πισω από τη φυσαρμόνικα του Λεωνίδα, ψέματα θα ΄ναι.

Ναί.
Όμως, στο μέτρο που το παρόν φόρουμ αποτελεί ένδειξη του τι συμβαίνει στο χώρο, ο κίνδυνος είναι να οριοθετηθεί το D/s στα κωλοχαστουκα. Φοβουμαι δε ότι έχει πάψει πλέον να είναι κίνδυνος και έχει ξεκινήσει να υλοποιείται ως πραγματικότητα .

 

Νομίζω ότι είναι στο κάθε Κ να ορίσει το πεδίο και το παιχνίδι του, ανάλογα με το πώς καταλαβαίνει το ίδιο τον εαυτό του και το BDSM. Εξάλλου η εποχή βρίθει σολιψιστικών προσεγγίσεων επί παντός επιστητού. Τί να κάνουμε εμείς για αυτό πέραν του να επιδιδόμαστε στη μαστοριά μας; (Ίσως απομακρυνόμαστε βέβαια από το αρχικό θέμα)

 

Σολιψισμός <---> ιδεαλισμός <---> ιδεολογικό αφήγημα (αδιάφορον ή/και ανεξάρτητον περιεχομένου) <---> τζιζ / φτου κακά...
Δατ ιζ μπίζνες αζ γιούσουαλι...
Η όποια εστίαση στην "διαφοροποίηση" του "ρούχου" με παγιέτες, στρας, ρέλια, τρέσες και λοιπά φιρφιρίκια σκοπό έχει την προσέλκυση θυματοποιημένων αφηγηματοεραστώνανε, τυχαίας καταγωγής και προελεύσεως...

 

Καλά που ήταν παρακάτω και το Τσάο τσάο και πιο πάνω το Τίφανις όσο να’ ναι ήταν μια παρηγοριά κι αυτά.  

 

Καλημερα εμένα η ψυχολόγος μου που δουλεύουμε αυτό το θέμα μου ειπε ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό και πως απλά κάποιες κοινωνίες δεν είναι έτοιμες να το δεχτούν αλλά αυτό δεν το κάνει διαστροφή. Είναι φυσιολογικό και απόλυτα αποδεχτο όταν και οι δυο πλευρές συναινουν και απλά θέλουν να ζουν έτσι. Το θέμα είναι να το αποδεχτούμε εμείς ότι ειμαστε έτσι γιατί με όλα τα στερεότυπα τα κοινωνικά προσπαθούν να μας κάνουν κάτι άλλο από αυτό που θέλουν να είμαστε πραγματικά γι αυτό πολύ άνθρωποι κρύβονται και έχουν διπλή ζωή.

 

Κάτι ξέρει η ψυχολόγος