Ψυχολογικός σαδισμός

η κυριοτερη διαφορα μεταξυ ψυχολογικου σαδισμου και ψυχολογικης κακοποιησης ειναι ο παραγοντας της σεξουαλικης διεγερσης.

στην περιπτωση πχ ενος εφηβου που δεχεται ψυχολογικη κακοποιηση απο συμμαθητες,"φιλους" ειτε και γονεις,δασκαλους και λοιπους "ανθρωπους" του περιγυρου του,η απολαυση των θυτων ειναι ψυχολογικη και (θελω να πιστευω) οχι σεξουαλικη.

υπαρχουν ωστοσο πολλες ομοιοτητες εφοσον απολαυση υπαρχει και στις δυο περιπτωσεις και οι "τεχνικες"που χρησιμοποιουνται εχουν καποια κοινα μοτιβα(προσπαθεια διαβρωσης της αυτοπεποιθησης του θυματος μεσω προσβολων,προκληση φοβου μεσω απειλων,δημιουργια τυψεων κτλ) ομως μια ακομη σημαντικη συνιστωσα ειναι το αμφιλεγομενο θεμα της συναινεσης..
και γραφω αμφιλεγομενο επειδη στη περιπτωση οπου βιωσα και ημουν πολυ ερωτευμενη,η αρχικα ηπια αντιδραση μου στη "συμπεριφορα" του,δυστυχως εκληφθηκε σιωπηλα ως συναινεση

το "σιωπηλο παιχνιδι"αυτο, σαφως και γινεται αποτελεσματικοτερο οταν δεν συζητιεται πιο πριν,εφοσον ετσι "χαλαει το σεναριο", συνεπως γινεται "σικε" κι ετσι ξενερωνει ο ενδιαφερομενος για τετοιου ειδους σεξουαλικη σαδιστικη διεγερση..

καπως ετσι ο ερωτας μπορει και να συνοδευεται απο το "και αλλες καταστροφες"
ιδιως οταν πετας ψηλα κι εχεις ηθελημενα κλειστο το ρανταρ απο τον "πυργο ελεγχου" σου δινοντας ετσι ανεδαφικο χωρο στα παρεξηγημενα συναισθηματα εκατερωθεν

 

Μπορεί να είναι ακόμη πιο υποχθόνιο...δεν έγκειται πάντα και αποκλειστικά στην διάβρωση της αυτοπεποίθησης μέσω των προσβολών, ούτε στην χρήση απειλών...

Ένα δικό μου παράδειγμα/εμπειρία...
Η μάλλον ένα θραύσμα του...γιατί είχαν υπάρξει και κάποια άλλα "περάσματα"...
Αλλά αν έγραφα την παραμικρή λεπτομέρεια...Κυρίως εκείνες που προϋπήρξαν του "κυρίως σκηνικού"...
Θα έγραφα μέχρι αύριο...

Ήξερα ότι η συγκεκριμένη σύντροφος μου αν και δεν ήταν αγοραφοβική...
Δεν της άρεσε να βρίσκετε σε κλειστά μέρη με πολύ κόσμο...
Ότι είχε μια περίεργη αποστροφή για τις μεγάλες αίθουσες με λιγοστά αντικείμενα...
Την είχα πάει σε μια έκθεση μοντέρνας τέχνης ( λάτρευε την τέχνη )...σε ωράριο αιχμής...
Είχε μια προκαθορισμένη διαδρομή...
Έμπαινες από ένα σημείο...Και μπορούσες να βγεις μόνο αφού είχες τελειώσει τον "δρόμο"...
Πίσω δεν μπορούσες να επιστρέψεις, αν ήθελες να βγεις έξω...

Στα πολυσύχναστα μουσεία που στα χρόνια είχαμε πάει...( ήμασταν ήδη μαζί για τρία χρόνια και κάτι )
Είχα παρατηρήσει, ότι επικέντρωνε την προσοχή της στο πλήθος των πινάκων η των γλυπτών...
Εκτός από το γεγονός ότι της άρεσε...Όταν είχε πολύ κόσμο, προσπαθούσε ν' απορροφηθεί από τα αντικείμενα σε σημείο μανίας...
Για ν' αποσπάσει την προσοχή της από τον περίγυρο...
Κάτι σαν φούσκα που δημιουργούσε γύρω της, για να μην την "ακουμπούν"...

Εκεί που την πήγα εγώ, υπήρχε μια σειρά από μεγάλα δωμάτια, δίχως παράθυρα, και λευκούς τοίχους...
Όλα τ' αντικείμενα ήταν μαύρα και ακαθόριστης μορφής...
Ελάχιστα αντικείμενα για το μέγεθος του κάθε χώρου...
Εγώ την είχα ήδη επισκεφθεί την μόστρα...

Αν και απεχθάνομαι να πολυφορώ κουστούμια εκτός εργασίας...
Εκείνη την ημέρα, επίτηδες διάλεξα να βάλω ένα κουστούμι ολόμαυρο, μαύρα παπούτσια και λευκό πουκάμισο...
Και την "πέταξα" στο "χάος" της...
Τεχνηέντως βρισκόμουν σε απόσταση που να μπορούσα να την παρακολουθώ...
Τίγκα στον κόσμο, λίγα αντικείμενα, κοντράστ άσπρο/μαύρο στον χώρο...
"Ασπρόμαυρος" κι εγώ και κυρίως ντυμένος μ' ένα τρόπο που δεν με είχε συνηθίσει...
Για κείνη ήμουν σχεδόν "ξένος"...
Και είχα γίνει ένα με το περιβάλλον
Άρα δεν ήμουν καλό "δίχτυ προστασίας" για το μυαλό της...ούτε σημείο αναφοράς/έξοδος κινδύνου...
Της είχα επίσης ζητήσει, να φορέσει μια στενή φούστα και τακούνια ψηλότερα από το σύνηθες της...( ξέροντας πόσο της άρεσε να "φαίνεται", όταν βγαίναμε έξω και ότι δεν θα σκεφτόταν την "ταλαιπωρία" )

Με την δικαιολογία μετά θα συνεχίζαμε την βραδιά μας σ' ένα εστιατόριο...
Κάτι που δεν έγινε...και το ήξερα ήδη...
Απλά ήθελα να την "δυσκολέψω" στην κίνηση, σε περίπτωση που πανικόβλητη θα ήθελε, ν' απομακρυνθεί από το εσωτερικό του κτιρίου...
Που γνωρίζοντας την, πολύ δύσκολα θα έκανε...

Ήξερα ότι ήταν αρκετά ξεροκέφαλη, για να μου ζητήσει η ίδια να φύγουμε από μόνη της...
Προσπαθούσε να κρύψει το άγχος της που μετά από 2 ώρες εκεί μέσα είχε γίνει σχεδόν αγωνία...
Αλλά ο ιδρώτας που έσταζε από το μέτωπο της...
Τα μάτια της που δεν μέναν σταθερά...
Οι σπασμωδικές της κινήσεις, να ψαχουλεύει την τσάντα της...
Η κοφτή της φωνή...
Εντάξει, όταν κατάλαβα ότι ο δείκτης του άγχους της είχε ανέβει αρκετά...
Την πήρα από το χέρι, της έλεγα μαλακίες, της έδινα πεταχτά φιλιά...
Και με σταθερό βηματισμό παρατήσαμε τον χώρο...

Όταν γυρίσαμε σπίτι, μετά από αρκετή ώρα ηρέμησε, σχεδόν λυτρώθηκε...
Εγώ?
Ομολογώ ότι είχα "ανάψει", ενώ διαδραματιζόταν τ' όλο σκηνικό...
Όπως κι εκείνη, αλλά αφού είχε πλέον τελειώσει ο "εφιάλτης" της...

Και το σεξ μετά την "αντάρα"...

Για μένα αυτό είναι ένα είδος ψυχολογικού σαδισμού...
"Λεπτός"..."Υπόγειος"...Ίσως για κάποιους "βαρύς"...για άλλους ίσως πολύ soft...
Σίγουρα όπως προέγραψα, θέλει βαθύτατη γνώση του άλλου...φροντίδα στις λεπτομέρειες...
Τις αποχρώσεις...
"πλαγιοκοπόντας"...σχεδόν ανεπαίσθητα...
Να πιάνεις "χορδές", που από μόνες τους φαινομενικά είναι άσχετες...
αλλά που στον άλλον "ξυπνούν" κατάλοιπα...
φέρνουν στην επιφάνεια φοβίες...
Πάντα προσέχοντας μην ξεπεραστούν τα όρια βέβαια...


 

 

Αυτό πρέπει να είναι μεγάλο ζόρι για κάποιον. Το έχω κάνει και εγώ, όχι επίτηδες βέβαια, γιατί εγώ είμαι και καλός άνθρωπος.   
Συγκεκριμένα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στην Αθήνα, σε ένα τμήμα του που είναι στενό και κλειστό. Δεν κατάλαβα ότι βιαζόταν τόσο να φύγουμε επειδή υπέφερε, πίστευα ότι απλά βαριόταν. Τον υποχρέωσα να μείνουμε εκεί πάνω από μια ώρα, μέχρι να δω όσα ήθελα να δω. Μετά μου αποκάλυψε τον λόγο για τον οποίον είχε αλλάξει 150 χρώματα.

Ψυχολογικός σαδισμός αυτό που έκανες, όντως, αλλά έτσι ίσως βοηθάς και τον άλλον να ξεπεράσει κάποια πράγματα.

 

Εγώ το είχα κάνει σε κεινη για την οποία σου έχω μιλήσει...Σε ένα μουσείο στο Μιλάνο...
Έξι χρόνια μαζί της δεν είχε ξεπεράσει κάποια "σκαλώματα" της...Και ήξερα πολύ καλά τι κάνω, όταν το έκανα...
Όπως και γνώριζα τα όρια της και τις αντιδράσεις της...Χωρίς να μιλήσει...
Ήξερα τα τικ της, τις εκφράσεις του προσώπου της...Μέχρι και τον ρυθμό της αναπνοής της όταν πανικοβαλόταν...
Συζούσαμε ήδη για σχεδόν δυόμισι χρόνια...Γι' αυτό λέω ότι δεν είναι κάτι που μπορεί κάποιος να το κάνει στον οποιονδήποτε...
Και αυτό ήταν ένα από τα "ελαφριά" σκηνικά χαχαχα...Βέβαια και εκείνη είχε προσπαθήσει να μου "ανταποδώσει"...
Και κάποιες φορές τα είχε ψιλοκαταφέρει η χαμένη...χαχαχα...
Τεσπα, αυτά είναι "κόλπα" που τ' αποφεύγω πια...
Ίσως γιατί δεν ξαναβρήκα κάποια με μυαλό εξίσου "διαλυμένο" αν όχι περισσότερο από το δικό μου, όπως εκείνης...
Και ίσως να μην θέλω ούτε εγώ ο ίδιος να ξανασυναντήσω ένα άτομο που να της μοιάζει...
Η άβυσσος είναι θελκτική για κάποιους/ες σαν εμένα...
Αλλά να την "παρασυχνάζεις", δεν είναι σοφό...
Κινδυνεύεις κάποτε να πέσεις μέσα...
Και κανείς/καμιά δεν είναι τόσο μάγκας/ισα να της γλιτώσει...

Υ.Γ. Εσύ καλός άνθρωπος?
Και εγώ τρελαίνομαι να φοράω αρβύλες καθημερινά χαχαχαχα    

 

Α να χαθείς.

 

προσφάτως κάποιος εκτός χώρου προσπάθησε να παίξει με τη ψυχολογία μου "για να με βοηθήσει".

Δε κατέληξε καλά. Ευτυχώς ανέκτησα την ψυχραιμία μου, οπότε η " ζημιά" ήταν μικρή. Χτύπησε σε χορδές μου ευαίσθητες , με ήξερε όμως ελάχιστα για να προβλέψει τις αντιδράσεις μου ή τις πράξεις μου. Το πότε θα αντιμετωπισω και πώς ένα πρόβλημά μου θα το καθορισω εγώ, ειδικά όταν δεν είναι τόσο σοβαρό. Δεν έχει κανένα δικαίωμα ο άλλος να σε οδηγήσει σε αναγκασμο αντιμετώπισης εδώ κ τώρα ειδικά όταν δεν εχεις συνεναισει κ εχεις πει πως θα το αντιμετωπισεις μόνος σου.

Εκοψα κάθε επαφή μαζί του διότι τον κρίνω ως επικίνδυνο. Δικαιολογήθηκε λέγοντας "ίσως είναι ανορθόδοξο, αλλά κάποτε θα καταλάβεις".

Μην παίζετε ψυχολογικά παιχνίδια αν δε ξέρετε καλά τ@ άλλ@ γιατί κάτι μικρό μπορεί να εξελιχθεί σε επικίνδυνο. Δεν έχουν όλοι δοκιμαστεί στις ίδιες καταστάσεις... Θέλει προσοχή.

 

Πάντα μακριά και αλάργα από εκείνους/ες που μας γνωρίζουν ελάχιστα και θέλουν να μας "βοηθήσουν"...
Παιχνίδι το συγκεκριμένο δεν είναι...Θέλει αρκετή αυτογνωσία, σύνεση και βαθύτατη γνώση του άλλου...
Δεν είναι για όλους/ες...δεν είναι με όλους/ες...και σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορεί να επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα...

Ως προς την συναίνεση...Καλώς η κακώς για να έχει αποτέλεσμα, δεν μπορεί να ζητηθεί...
Γιατί απλά, αν ο/η άλλος/η είναι προετοιμασμένος/η δεν έχει κανένα γούστο...
Αλλά σε κάθε περίπτωση, ακόμη και ένα "αθώο" βουδουσουμιάρικο "παίγνιο" αν τον/την άλλο/η δεν τον/την γνωρίζεις αρκετά καλά...
Αν αφήσεις την όποια καύλα/πάθος να πάρει το πάνω "χέρι" και να χαθεί ο έλεγχος...
Δεν μπορεί να είναι ψυχολογικά επικίνδυνο?

Ούτε εκεί μπορεί να ξέρεις πάντα τι "χορδές" χτυπάς...
Γιατί δεν είναι ότι κάποιον τον μαθαίνεις τόσο καλά μέσα σε μια εβδομάδα/ένα μήνα...
Κάποιες φορές με κάποιον/α είσαι μαζί χρόνια, αλλά κάποια σκοτεινά του/της δωμάτια...
δεν σε αφήνει ούτε να τα κρυφοκοιτάξεις...

Και δεν μιλάω για το σώμα...Εκεί οι όποιες αντοχές φαίνονται...
Γι' αυτό συχνά πυκνά με άτομα που έχω μιλήσει...
Τους λέω ότι το "καθαρό" η γιαλαντζί βουδουσουμου...
Εκτός από περιέργεια η καύλα, ένας/μια πρέπει, να είναι έστω ελάχιστα κατασταλαγμένος/η ως προς τα θέλω και τα όρια του...
Πριν καν μπει στην διαδικασία να "εμπλακεί" μαζί του...
Και όταν "εισχωρήσει", να μην βιάζεται...

Μα σταθερά με παίρναν για "ξερόλα"/"δάσκαλο"/ξενέρα...
Που ξενέρας σίγουρα είμαι, αλλά ποτέ ξερόλας, ούτε δάσκαλος, για κανέναν και σε τίποτε...
Και πλέον έπαψα να "μιλάω"...
Αν κάποιος/α δεν φροντίζει για τον εαυτό του/της...
Κάποια πράγματα δεν θέλει, να τα σκεφτεί από μόνος/η του...
Πρόβλημα του/της...Απλά άτομα του είδους τα κρατάω πια σε απόσταση...

Σε "φροντίζω"/σκέφτομαι το "καλό" σου...
Ικανοποιώντας την όποια μου όρεξη και στα τσέκια μου ( copyright Danos χαχαχα ) για τις πιθανές για σένα συνέπειες...
Δεν είναι φροντίδα αλλά στακαρυδισμός και υποκρισία του κερατά...
Πόσο μάλλον όταν έχω καταλάβει ότι είσαι εύθραυστος/η, "μπερδεμένος/η" η λιγότερο εγκεφαλικά προετοιμασμένος/η από εμένα...για τον χ,ψ,ω λόγο...

Και δεν μιλάω για ηθική...Αλλά για τρομερή ανισορροπία δυνάμεων...Και όταν η πλάστιγγα κλείνει πάρα πολύ από το ένα μέρος...
Τότε και γούστο δεν έχει για τον/την πολύ πιο "δυνατό/η"...Και επικίνδυνο γίνεται για τον/την πολύ πιο "αδύναμο/η"...

Έτσι το αντιλαμβάνομαι τουλάχιστον εγώ...Και δεν σημαίνει ότι έχω δίκιο για κανέναν άλλον εκτός από μένα...

    

 

Συμφωνω αλλά δε μιλάμε για καταστάσεις βδσμ.. Συναινεση μπορεί να είναι το ναι θέλω βοήθεια δε ξέρω να το χειριστω. Εγώ είχα δηλώσει πως ξέρω τον τρόπο που μου ταιριάζει για να το χειριστώ όμως να που μπλέχτηκε. Καλά που δεν ήταν τόσο σοβαρό ζήτημα στην αρχή. Γιατι μετά ο τροπος που χρησιμοποιησε ηταν επίπονος κ με πήγε αλλού.
Συμφωνώ πως ενέχει ρίσκο και στο βδσμ σε τέτοιες καταστάσεις. Γενικότερα το κείμενο σου με βρίσκει σύμφωνη σε πολλά.

 

Αυτό μας έλειπε, να δίνουμε τόση και τέτοια δύναμη στον καθένα.

 

Aπορία :

Ο Ψυχολογικός σαδισμός συνάδει με τον εκβιασμό;

 

καταρχην συμφωνω απολυτα πως πρεπει να ξερεις παρα πολυ καλα τον αλλο για να παιξεις ψυχολογικα παιχνιδια.οσο για την περιπτωση σου αν και ειμαι ασχετος με το θεμα δεν πιστευω ο τυπος να ηταν κακος σαδιστης αλλα καλος....μαλακας 

 

αν ηξερες τον λογο παλι θα τον κρατουσες εκει?