Ψυχοσύνθεση

@margarita_nikolayevna Τι όμορφα που τα έθεσες μαργαριτούλα μου   

 

Η σεξουαλικότητα δεν είναι μέρος της προσωπικότητας, είναι κάτι αποκομένο;

Το ποιο μέρος της προσωπικότητας προβάλλεται σε ποιους, πότε και με ποιο τρόπο είναι διαφορετική ερώτηση.

 

όχι. Για εμένα σεξουαλικότητα είναι πως αλληλεπιδρας με έναν/μια που σε ελκύει, ενώ προσωπικότητα είναι η θέση και η οπτική που έχω για τον κόσμο και πως αλληλεπιδρω με αυτό το χάος που μας τριγυρίζει.

μπορεί να είναι, 1. Γιατί δεν απευθύνεται στα ίδια άτομα 2. Γιατί δεν έχουμε το ιδιο νταλαβέρι (αλληλεπίδραση) με τους προσωπικούς μας φίλους κι οικογένεια, με τον επαγγελματικο μας χώρο, με τον σεξουαλικο σύντροφο. Δεν είναι διαφορετικές προσωπικότητες. Είναι απλά, άλλος βαθμός και ποιότητα επικοινωνίας.

Η λογική μας και η συναίσθηση και συνειδητοποίηση ότι η σεξουαλικη συμπεριφορά στον υφιστάμενο συνάδελφο, είναι από αχρείαστη έως παρεξηγήσιμη κι επιβλαβής.

Σε άλλοτε άλλες καταστάσεις, κινούμαστε διαφορετικά. Αυτό δεν μας αλλάζει την προσωπικότητα, απλά την Κανει λειτουργική μέσα στην κοινωνία.

 

Θα μπορούσα να το είχα διατυπώσει καλύτερα, δεν αντιλέγω. Αν στο παραπάνω βάλεις και το γιατί είμαστε κομπλέ

 

Μόλις αντίκρισα μια αυτοπεριγραφη (Self-portrait) σε στιλ Picasso  

 

Το τυχαίο και η απουσία απόλυτης συνείδησης είναι οι βασικές συντεταγμένες του εαυτού. Σταθερές που παραμένουν, ακόμα και όταν ο εαυτός αλλάζει με το πέρασμα του χρόνου. Ο Νόμος προβλέπει συνέπειες για πράξεις που χάνονται στο παρελθόν, σπαράγματα ενός άλλου εαυτού, ο πυρήνας τoυ οποίου εξακολουθεί να υπάρχει.
https://www.protagon.gr/epikairotita/ian-o-tromeros-44341919012 [απόδοση]

Η προσωπικότητα και η σεξουαλικότητα του καθενός μας είναι τα δύο κύρια (και διασταυρούμενα) παρακλάδια της libido.

"Libido στα λατινικά σημαίνει "πόθος, σεξουαλική επιθυμία", και είναι η λέξη που χρησιμοποίησε ο Freud για μια κεντρική έννοια των θεωριών του. Αρχικά ως libido όριζε την ενστικτώδη ενέργεια που συνδεόταν με την αναζήτηση σεξουαλικής απόλαυσης. Αργότερα η έννοια διευρύνθηκε και έγινε η διανοητική ενέργεια πίσω από κάθε συνειδητή και σκόπιμη ανθρώπινη δραστηριότητα. Με λίγα λόγια η libido (για την οποία ο Freud χρησιμοποιούσε επίσης την λέξη "eros" με την αρχαία ελληνική έννοια) κατέληξε να γίνεται αντιληπτή ως ένστικτο επιβίωσης, συμπεριλαμβάνοντας το σεξ και όλες τις άλλες παρορμήσεις που μας κρατούν ζωντανούς. Αλλά για τους μη ειδικούς της ψυχής η λέξη χρησιμοποιείται απλά ως συνώνυμο της σεξουαλικότητας".
[Από το Merriam-Webster]

Οι συμπεριφορές μας
βασίζονται στις αξίες, στα συναισθήματα και στις πεποιθήσεις μας
και αποβλέπουν σε ένα αποτέλεσμα, στην κάλυψη μιας ή περισσότερων αναγκών.
Δεδομένου ότι τα ζητούμενα από την ερωτική και προσωπική μας ζωή είναι τελείως αλλιώτικα από τα ζητούμενα όταν βγαίνουμε στην κοινωνία είναι μάλλον αναμενόμενο ότι οι συμπεριφορές διαφέρουν. Επιλέγουμε να κρατήσουμε συμπεριφορές που κάποτε υπήρξαν αυθόρμητες αντιδράσεις σε περιστατικά, με μηχανισμούς δοκιμής και ελέγχου. Οι συμπεριφορές που απότυχαν να μας δώσουν το λιμπιντικό ποθούμενο, στο όποιο πεδίο, εγκαταλείπονται, άλλες που προέκυψαν πιο ανταποδοτικές γίνονται κομμάτι του εαυτού.
(Μακάρι να ήταν τόσο απλά τα πράγματα, μόνον με απόλυτη συνείδηση εαυτού θα γινόταν αυτό. Αλλά το κύριο μοτίβο είναι κάπως έτσι.)

Τα διαφορετικά ζητούμενα κυρίως και οι διαφορετικές συνθήκες. Το "παράξενο" δεν είναι η διαφορετική συμπεριφορά αλλά η όχι και τόσο διαφορετική συμπεριφορά, σημαίνει ότι έχει γίνει πολύ δουλειά για να μπορέσουν να ταυτιστούν τα δύο σετ συμπεριφορών.

Προσωπικά, μετά από δεκαετές, σχεδόν, πείραμα όπου προσπάθησα με ασίγαστο πάθος να εναρμονίσω συμπεριφορές προς όφελος μιας σταθερά υποτακτικής συμπεριφοράς, εγκατέλειψα. Τώρα είμαι εξαιρετικά ευτυχής και καλότυχη ως σκλάβα στην προσωπική μου ζωή όπου ανταποκρίνομαι στην επικυριαρχία του Κ, τουλάχιστον με προθυμία, αλλά τρέχω ακόμη να καλύψω κενά και ζημιές από τα αλλόκοτα καμώματα της εποχής των πειραμάτων στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή. Δεν καταλαβαίνω καν γιατί το είχα κάνει, εκ των υστέρων. Τίποτα δεν μου απέδωσε εκτός από κάποια ναρκισσιστική ανακούφιση εποχές που ήμουν αδέσποτη. Και κόστισε πανάκριβα!

Όμως, αξίζει να ειπωθεί και αυτό, στην προσωπική - ερωτική ζωή η υποταγή, η ανταπόκριση στην επικυριαρχία δηλαδή, εκφράζεται και γίνεται αποδεκτή με συγκεκριμένους τρόπους, απτούς και σταδιακά γνώριμους, κωδικοποιείται σε κάποιο βαθμό. Στην κοινωνική και στην επαγγελματική ζωή δεν υπάρχει κάτι τέτοιο και μπορεί η υποταγή αλλά και η κυριαρχία να εντοπίζονται μόνον στο φαντασιακό του ενδιαφερομένου ή να έχουν ανεπαισθήτως υπαγορευτεί από κάποιες άκρως χειριστικές μορφές του περιβάλλοντος - η διαλεκτική του Αφέντη και του δούλου, σε διάφορες απίθανα στρεβλές εκδοχές της, δίνει και παίρνει σε κοινωνικές καταστάσεις, αυτό δεν σημαίνει υποταγή κατά την έννοια του D/s. Δεν υπάρχει υποτακτικός και κυριαρχικός τρόπος για να διαλέξει κάποιος ένα βιβλίο, να το αγοράσει και να το διαβάσει, να οδηγήσει αυτοκίνητο, να ξεκλειδώσει το σπίτι του για να μπει μέσα το βράδυ, να συνεργαστεί σε μια ομάδα εργασίας, κ.ο.κ. Δεν υπάρχει κυριαρχικός και υποτακτικός τρόπος να χτυπήσει κανείς το μπαλάκι του τένις με την ρακέτα του, υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος.

Ο χαρακτήρας είναι η βάση της προσωπικότητας. Αν ο χαρακτήρας μου είναι να είμαι περίεργη, η προσωπικότητά μου γύρω από αυτό το χαρακτηριστικό είναι ότι φροντίζω ασυναίσθητα να κάνω γνωριμίες, να ρωτώ και να ανταλλάσσω απόψεις, να συγκρίνω περιστατικά κλπ.

Αν ο χαρακτήρας μου είναι να υποτάσσομαι χωρίς ιδιαίτερες αντιστάσεις σε αυτόν που με επικυριαρχεί, η προσωπικότητά μου διαμορφώνεται ανάλογα για να είναι δεκτική και ευπροσάρμοστη στα κελεύσματα του συγκεκριμένου προσώπου. Σε όλες τις υπόλοιπες καταστάσεις είμαι, όσο μπορώ, αυτό που αρμόζει στις καταστάσεις.

 

Εξαιρετική ανάλυση.
Και τροφή για σκέψη.