Ψυχοχαράδρες

Αναζητήστε την λέξη αμοραλιστής.

 

Δεν συμπληρώνω ποτέ εξελοφυλλα  
Αναφέρομαι στην πρώτη κατηγορία που περιγράφεις αλλά μην το περιορίσεις σε μένα αν θέλεις, θα βοηθήσει τη συζήτηση νομίζω.

 

Να αποφεύγεις τους Σαδικούς, τότε  

Μπορεί να είναι αμοραλισμός, όπως ανέφερε ο @espimain, μπορεί να είναι ακραίος λιμπερτινισμός, μπορεί να είναι ψυχοπάθεια ή μπορεί να μην είναι τίποτα από τα παραπάνω, απλά να είναι κάποιος που δε δίνει δεκάρα για σένα, και αφού σου ζητάει και του δίνεις, ας πρόσεχες.

Σε κάθε περίπτωση ισχύει αυτό που έγραψα στο πρώτο post, τις μαύρες τρύπες καλό θα είναι να τις αποφεύγεις, αν πέσεις μέσα τους εσύ φταις, όχι εκείνες. Μπορεί αυτό που ονοματίζεις "ψυχοχαράδρα" να μην είναι force of nature, αλλά στο τέλος της ημέρας δεν έχει ιδιαίτερη σημασία· το μόνο που έχει σημασία είναι ότι η φύση του είναι πέραν του δικού σου ελέγχου.

 

That’s the best part! αυτό είναι που γουστάρουμε in the first place και εν συνεχεία και κατ’ εξακολούθηση ( είπες την φράση κλειδί βαζελοχαράδρα μου!  ).
Ο τρόπος που γουστάρουμε είναι να προσφέρουμε χρήση σε μια φύση που δεν ελέγχουμε.. και μας ελέγχει.

Το βραχυκύκλωμα συμβαίνει όταν θεωρούμε αυτονόητο ότι η φύση που δεν ελέγχουμε θέλει να μας ελέγχει επειδή μας ζητάει να του δώσουμε. Και είναι πολύ εύκολο ως υ να μπερδευτείς σε αυτό. Είναι μια συχνή παγίδα.

Σταδιακά βλέπεις ότι δίνεις και δίνεις σ ένα ντουβάρι ή χαράδρα που δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να σε ελέγχει και εσύ παραδίνεσαι μόνη σου .. στο κενό.
Όχι γιατί δεν έχεις την ανταπόκριση των προσδοκιών σου, αλλά γιατί νιώθεις την απουσία του Ελέγχου πάνω σου. Είναι ευδιάκριτη η διαφορά… το λαχταράς σαν πεινασμένο ζώο κ συγχίζεσαι, αναστατώνεσαι, ανησυχείς.

Και κάπου εκεί καταλαβαίνεις πια ότι είσαι σε λάθος μέρος και έχεις πέσει σε μια αυθυποβολή υπακοής. Απογοητεύεσαι επιτέλους – στεγνώνεις- και την κάνεις.

Αν υπάρχει μαύρη τρύπα αυτή είναι η ανάγκη του υ ( από την οποία δεν θέλουμε να βγούμε γιατί έτσι απολαμβάνουμε) και όχι ο τύπος που κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα σε απωθήσει συνειδητά ή μη, επώδυνα ή μη.

Στον χώρο υπάρχει πλήθος από ψυχοχαράδρες – ανθρώπους που δεν θέλουν να ελέγχουν, ακριβώς γιατί μπορούν να μπερδέψουν ένα υ, απλά ζητώντας με πάτημα την ασυμμετρία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων συμβάλλουν σαν πληροφορία – γνώση για το τι δεν είναι τελικά Κυριαρχία/ υποταγή.

Με έναν τρόπο δηλαδή η λάθος κατεύθυνση, μπορεί να φανερώσει την σωστή κατεύθυνση. 

 

Δεν αντέχω την φιλοσοφία του "ας πρόσεχες", δεν είναι καν ρεαλιστική γιατί ο ρεαλισμός συμπεριλαμβάνει τα δεδομένα της ανθρώπινης φύσης, είναι απλά απάνθρωπη.

 

Επειδή η φύση μας διδάσκει, οταν μια "μαυρη τρύπα" έρθει σε επαφή με μια "λευκή τρύπα" (ναι υπάρχουν και λευκές τρύπες) τότε κι οι δύο εξουδετερώνονται.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, δηλαδή επαφή της μαύρης τρύπας (ή της λευκής) με οποιαδήποτε άλλο αντικείμενο στο σύμπαν απλά γίνονται ένα και ο παρατηρητής απέξω βλέπει πάντα μια ηρεμία.
Η αλήθεια είναι οτι κανείς δεν έχει βγει απο"μαύρη τρύπα" για να μας πει τί γίνεται εκεί μέσα. Αλλά για να μην έχει βγεί δεν θα είναι και άσχημα. Γενικά με τις μαύρε τρύπες ισχύει "τα εν οικω μη εν δήμω", ισως για αυτό.
Αντίθετα στις λευκές τρύπες δεν μπορείς να μείνεις μέσα τους, γιατί "ζουν" για να "πετάνε" "φως" συνέχεια και προς όλους.

 

Be that as it may, δεν μπορείς να ελέγξεις τις αντιδράσεις των άλλων, μόνο τις δικές σου. Eκτός και αν ήρθε με μαχαίρι και σου πήρε ό,τι είχες, το να σου ζητάει συνεχώς και εσύ να δίνεις συνεχώς χωρίς να παίρνεις πίσω τίποτα, είναι δικό σου πρόβλημα, όχι δικό του.