ΩΝΣΓ Amsterdam

Ω να σου γαμήσω για Άμστερνταμ, μπήκα στο λεωφορείο με ήλιο και 25 βαθμούς και 20 λεπτά μετά κατεβαίνω στους 15 με νεροποντή… Ευτυχώς η στάση έχει μεγάλο σκέπαστρο, ακουμπάω κάπου το backpack και αρχίζω να βγάζω…

-Τι ρούχα να πάρω;
-Layering… πάρε ρούχα να μπορείς να κάνεις layering​

Μάλιστα… μάθαμε στα γεράματα το layering: πρώτο βγάζω το κασκόλ και το τυλίγω γύρω από το λαιμό μου, μετά βγάζω το τζιν μπουφάν, το φοράω και το κουμπώνω μέχρι πάνω -not enough… στο backpack έχω και ένα γιλέκο φουσκωτό με πούπουλα, το φοράω κι αυτό πάνω από το τζιν μπουφάν… σα να γίνεται δουλίτσα τώρα… α, κάτσε έχω και ένα σκουφί, το βγάζω κι αυτό… η μικρή Ολλανδέζα δίπλα μου με κοιτάζει με αποτροπιασμό… τι να κάνω μανιτσα μ' από μεσογειακή χώρα είμαι, κρυώνω- και φοράω και το σκουφί… με την ομπρέλα στο χέρι ωσάν νέα Μαίρη Πόπινς ξεκινάω για το ξενοδοχείο…

Η ομπρέλα λύγισε πολλάκις αλλά αντιστάθηκε αξιοπρεπώς και με προστάτευσε στο μέτρο πάντα του εφικτού, δεν μπορεί να κάνει και θαύματα… Διασχίσω το πάρκινγκ του ξενοδοχείου, προσπερνάω ένα αυτοκίνητο που σαν κάτι να ψάχνει, δε δίνω σημασία… Πλησιάζω την είσοδο και νιώθω όλη την αριστερή μου πλευρά να είναι βρεγμένη… Ανοίγω το βήμα μου, το αυτοκίνητο που κάτι έψαχνε είναι δίπλα μου -βρε κακό μπελά που βρήκαμε με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, χαμπάρι δεν τα παίρνεις- κατεβάζει το παράθυρο και βλέπω -Παναγιά μου- ένα παιδί… μα ένα παιδί… μου χαμογελάει -α, έτσι είναι εδώ, όλοι χαμογελάνε και χαιρετιούνται- χαμογελάω κι εγώ…

-Are you single?

Ποιος ήρθε;

Κοιτάω δεξιά-αριστερά, δεν υπάρχει ψυχή γύρω…

-Ehm… yes…
-Do you wanna give me your phone number?

Ρε το γύπα!

-Ehm… I am greek and I am leaving tomorrow
-So?

Plan A, failed

-You are too young.
-So? I don't mind.

Plan B, failed

-I am 53!
-I don't mind, if you don't mind!

System failure, abort, ABORT!!!

Χτυπάει το τηλέφωνο μου… Όποιος και να είσαι σου χρωστάω κέρασμα!

-Sorry. My phone rings, bye!

Πάω παραπέρα, κάτω από την τέντα, απαντάω στην κλήση μπλα, μπλα, μπλα, με την άκρη του ματιού μου τον παρακολουθώ, είναι ακόμα εκεί και περιμένει… μπλα, μπλα, μπλα, περιμένει… μπλα, μπλα, μπλα, έφυγε…

Ρε στεναχωρήθηκα!

Ανεβαίνω στο δωμάτιο να φρεσκαριστώ, κατεβαίνω στο λόμπι παίρνω έναν καφέ και βγαίνω στο κιόσκι των καπνιστών… κάνω το ένα τσιγάρο μετά το άλλο προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αφενός τι έγινε και αφετέρου να ζυγίζω τη ματαίωση που εγώ προκάλεσα…

Έρχονται και κάθονται δίπλα μου 3 πιτσιρίκια… ανάβουν μπάφο… το κέρατο μου για Άμστερνταμ, υποτίθεται ότι μόνο σε coffeeshops επιτρέπεται… φεύγω μέσα στη τσαντίλα από το κιόσκι… ο μπάφος δε με πιάνει αλλά η μυρωδιά του μου φέρνει πονοκέφαλο… μπαίνω στο λόμπι και σωριάζομαι σε μια πολυθρόνα για να βυθιστώ ξανά στις σκέψεις μου… και αφού έχω ξεμπερδέψει με τα απλά, αρχίζω να επεξεργάζομαι το θεμελιώδες ερώτημα: burger ή ινδικό;

Πιάνω το μέτωπο μου με την παλάμη μου και έχω τα μάτια μου κλειστά για να συνέλθω κάπως από τον πονοκέφαλο, όταν νιώθω κάτι να ακουμπάει τα γόνατα μου… ανοίγω τα μάτια μου και είναι μια τουλίπα… σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω το -Παναγιά μου ένα- παιδί να μου χαμογελάει…

Ω να σου γαμήσω για Άμστερνταμ!!!

 

Νααν, κομρα καρυ και μάνγκο λασι anytime.

 

το χεις πάρει με κακό μάτι τελικά το Άμστερνταμ  

 

Πες μας το χρώμα της τουλίπας να σου πούμε τι θα γίνει.

 

Κόκκινη  

 

Κοπελιά, κανόνισε. Επικίνδυνα τα βλέπω τα πράματα.

 

Αν με δείτε σε κανένα χαρέμι, να ξέρετε ενέδωσα... Ο μικρός είναι Άραβας  

 

Κορίτσι έχεις ανειλημμένες υποχρεώσεις... Κανόνισε τουλάχιστον να εχείς πρόσβαση σε Ιντερνέτ  

 

Τι θα γίνει με εκείνη την συνέχεια όμως;;;;; Έλα, πάμε λίγο...

 

με 'φάγαν οι "ανειλημμένες υποχρεώσεις"  

 

ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ... Εύγε νέα Μου... Focus  

 

γκομενάκι σαν κι εκείνο δε θα ξαναβρώ, αλλά δε βαριέστε, θα γίνω διάσημη