Ωμολογήσεις

Ντυμένη τα γράφεις;  

 

Οχι ειμαι η φαντασιωση καθε πορνογερου. Καθομαι μαρτη μηνα ολογυμνη και συγγραφω σαν να μην υπαρχει αυριο ❤

Οχι απλως ντυμενη αλλα ντυμενη αναλογως.

Φωτο on the go!

 

Τις Κυριακες επαψα να τρωω με την οικογενεια μου.
Συνειδητοποιησα πως δεν θα συμφωνησουμε ποτε σε θεματα σεξουαλικοτητας, πολιτικης και επικαιροτητας οποτε αποφασισα να δεχομαι την αγαπη τους σαν κουβερτα και να κραταω τη ζωη μου για τον εαυτο μου.

Η γιαγια μου χαρακτηριστικα με προετρεξε να προσεχω τη μεγαλη αυτη γριπη κι αφου της ξεκαθαρισα οτι δεν χρειαζεται να προσεχω γιατι δεν ειναι τοσο μεγαλη αυτη η νεα γριπη την ευχαριστησα για το ενδιαφερον της.

Ξερω πως η οικογενεια αυτο ξερει να κανει. Να φροντιζει τη σωματικη μας ακεραιοτητα.

Ετσι αντιμετωπιζω τις Κυριακες οπως καθε αλλη μερα που η τυχη μου εδωσε απολυτως ελευθερη.

Τις Κυριακες δεν κανονιζω απολυτως τιποτα.

Καμια μερα δεν κανονιζω απολυτως τιποτα.

Ακουω δυνατη μουσικη και χορευω στον καναπε αφηνοντας μια μικρη κλεφτη εικονα στις γειτονισσες για το πώς θα μπορουσε να ειναι η ζωη τους αν καθαριζαν λιγοτερο και νοιαζονταν λιγοτερο για το τι θα πει η γειτονια.

Οι μιζερες γειτονισσες με κανουν να εκτιμω τη ζωη μου και να ξερω ακριβως που δεν θελω να παω.

Αν με ρωτησεις πού ακριβως θελω να παω θα σου πω πουθενα.

Ειμαι εδω ακριβως που προοριζομουν ολη μου τη ζωη να βρεθω.

Ειμαι στο διαρκες μηδεν.

Ενα διαρκες κοντερ που μηδενιζει και φτανει στα χιλια και μηδενιζει και φτανει στα τρεις χιλιαδες και μηδενιζει και παει λεγοντας.

Δεν αγαπω τιποτα πιοτερο απ' την καθε στιγμη.

Εχω φτιαξει backpack μεσα σε μια νυχτα με διαβατηριο και ολα και εχω βρεθει να κλαιω στην αγκαλια του κολλητου μου ξημερωματα σε κλειστο εμπορικο κεντρο γιατι τι κριμα δεν μπορεις να φυγεις απ' αυτην την πολη οποιαδηποτε ωρα.

Εχω βρεθει μεσα σε καροτσι σουπερμαρκετ στα προαστεια του Παρισιου διχως σπιτι τη νυχτα να κοιμηθω με ενα αγορι τρυφερο να με σπρωχνει στους δρομους καθως ψαχνουμε ενα πανακριβο δωματιο να περασουμε τη νυχτα μα ολα κλεισμενα.

Εχω βρεθει κατω απο τα μεταλλικα γεφυρωματα του μετρο να σε περιμενω να 'ρθεις μεσα στο σκοταδι κι οντως να ερχεσαι θεε μου οντως να ερχεσαι.

Εχω βρεθει σε παγκακι ημιγυμνη καλοκαιρι με βαμμενα μπλε σκουρα μαλλια να συνομιλω με αποφυλακισμενους που εξυμνουν την ομορφια των ματιων μου διχως να επιζητουν τιποτα αλλο.

Εχω βρεθει κατω απο μια αμυγδαλια με εναν εργατη εργοστασιου να με κερναει χορτο τοσο δυνατο που ξεχασα και τι σπουδαζω.

Εχω βρεθει στο γραφειο του καθηγητη που φορουσε φορμα και ειχε τον τελειο κωλο και την κακη φημη οτι τα ειχε φτιαξει με φοιτητρια.

Εχω βρεθει στη λιμνη μιας παγωμενης χωρας και βουτηξα με το βρακι μεχρι η λασπη να θρυματισει τα δαχτυλα των ποδιων μου.

Κι εχω βρεθει να μετραω αστερια καθως γυρναω τους αστραγαλους μου στο ποδηλατο και παρολιγον να βουτηχτω στο χαντακι.

Κι οταν με φιλησες χωρις να το εννοεις με προσβαλλες.

 

Μη μου πεις πως και αυτή η υπέροχη εικόνα δεν είναι δικής σου εμπνεύσεως!

Νομίζω πως όσο ανώμαλος και διεστραμμένος και αν είμαι, εν τέλει ευχαριστιέμαι κάθε μορφής σεξ που με κάνει να αισθάνομαι πως επιστρέφω σε αυτήν την υπέροχη ζεστασιά του θηλυκού κόλπου. Εναλλακτικά - ή σωρευτικά - κάθε μορφής σεξ που δε με κάνει να έχω διαρροή ενέργειας, του τύπου "τί κάνω εδώ τώρα?".

Η μαμά ως αρχέτυπο θηλυκό που σε χώνει στη μήτρα της και σε ταϊζει κόκους ζάχαρης, ενώ βιώνεις τους πρώτους ακεντράριστους και διάχυτους οργασμούς, βυθισμένος σε μία θάλασσα αρχέγονων και αδιαχώριστων αισθήσεων. Σε ένα αταβιστικό σύμπαν αισθήσεων και αξεδιάλυτης σκέψης. Τι εικόνα και αυτή!

 

Aυτη ηταν δικη μου εμπνευση οντως.

 

Υπαρχουν πραγματα οπως οι αγαπημενες μου σειρες.
Γροθιες στο στομαχι.

Ή τα ανοιχτα παραθυρα.

Ή.

Τα πλυμενα ρουχα μεσα στην κοκκινη λεκανη ακομα υγρα.

Ανυπομονω να μιλησω μαζι σου.
Κατι μου λεει οτι θα ταιριαξουμε.
Κατι μου λεει οτι θα περναμε τα Σαββατοκυριακα αναμεσα σε σκοινια, χειροπεδες, κορδελες, δερματινα, μεταλλα.
Κατι μου λεει οτι θα δωσω περισσοτερη εμπιστοσυνη στο σωμα μου και θα σε εντυπωσιασω με την ικανοτητα μου να στεκομαι αναποδα ή να δεχομαι τα λαθη σου.
Κατι μου λεει οτι θα μου διδαξεις μια πλευρα της αναρχιας που αγνοω, και κατω απο τα ποδια σου θα βιωσω την πιο αντιεξουσιαστικη εξουσια.

Εχω αλλο ενα επεισοδιο και μετα αγνοω τη συνεχεια της ζωης μου.

Εφαγα μια μπανανα και θα φαω ξανα.

 

Βαριεμαι.
Βαριεμαι τους αντρες που δεν ξερουν να φλερταρουν.
Βαριεμαι την υγρασια εν μεσω μιας πρωτακουστης ανοιξης.
Βαριεμαι την αναμονη μιας νεας γνωριμιας.
Βαριεμαι την αναμνηση ενος παροδικου παρελθοντος.
Βαριεμαι τη συνηθεια που εγινε λατρεια.
Βαριεμαι την αποσταση μεταξυ δωματιου και σουπερ μαρκετ.
Βαριεμαι την αποσταση μεταξυ ρεαλισμου και ουτοπιας.
Βαριεμαι.

Γλειφω τον βαρετο χρονο.
Αλλαζω καναλι.

 

Πολύ καλό και προσυπογράφω.

 

Δεσποινις Διευθυντης σε περιπτωση που επιθυμειτε να μελετησετε διαφοροποιημενες σχεσεις εξουσιας ή αλλιως πώς να ριξετε το εξυπνο κοριτσι.

 

Οπως δεν υπαρχει αστυνομια μοδας ετσι δεν υπαρχει κι αστυνομια τεχνης.

Η τεχνη δεν οφειλει σε κανεναν να ειναι αληθης.
Αν ηθελε να ηταν αληθης θα ηταν επιστημη.

 

Και πιστεψτε με. Το ποσο σας ενοχλει η τεχνη μου ειναι σχεδον τιμητικο. Παραλογο για την ψυχη μου. Αλλά τιμητικο για την τεχνη μου.

Ιδιως οταν σε ενα φορουμ γεματο πουτσες (κυριολεκτικες)
Σας προσβαλει η λεξη πουτσα.

Ω θεε μου. Τι βαθια ειρωνια.

 

Παραπεσιμισμος.
Η αυταπατη του ωραιου.
Μικρη μικρη μικρη ανυπαρκτη.

Το ψευδος επανω απλωνεται ωσαν τιποτα.

Το μπαλονι μου κανει παρεα γεματο αερα αδειο απο προκαταλειψεις.

Η ωρα βιαζεται.

Εγω δεν βιαζομαι.

Η ανυπακοη ως πραξη αντιεξουσιαστικη εξαπλωνεται.

Στην ανυπαρξια οδηγων λεωφορειων.

Στην ανυπαρξια παγωτατζηδων.

Στην ανυπαρξια αδυναμων γυναικων.

Στην ανυπαρξια συνειδησης.

Τρεφομαστε με τροφιμα προκατ.

Αντιλαμβανομαστε τον εχθρο ως κατι διπλα σε μας ενω άπαυτα εδραζει μεσα μας.

Ενας εχθρος αχτιστος. Θεμελιος. Ουτόπιος. Σχεδον όπιος.

Το δυσνοητο πραξη δυσαναλογη.

Αφηρημενη απουσια νοηματος ως επιδειξη κενοτητας του ειμαι.

Η καρδια μου μπαλα μπασκετ χτυπαει στη ρακετα.

Οι λεξεις μου κατοχη μου 40 χρονια επιμαχης λοβοτομης.

Δεν θα χρειαστω κουταλακι για να φαω τα χυσια μου.

Οπως εσυ δεν θα χρειαστεις μπανανοφλουδες για να φας τα μουτρα σου.

Σε προκαλω.

Δες με.

Ειμαι ο αερας που δεν μπορεσες να απλωσεις καλα τα ασπρορουχα σου.

Ειμαι η κοπελα που σου γυρισε την πλατη οταν πιστευες οτι εχεις αποδωσει τον καλυτερο εαυτο σου.

Ειμαι η αυτοκριτικη σου κατω απο τα σατεν σου σεντονια οταν λυσαξες που η μανα σου σε αγαπα λιγοτερο απ' οσο θα θελες.

Ειμαι ο χυμος μανγκο που ξερασες γιατι τιποτα εξωτικο δεν χωραει στο αυταρχικο στομαχι σου.

Ειμαι η δεξια σου πτερυγα.
Φασιστικη και σε καταβαλλει.

Ειμαι το μπλε στα μαλλια σου οταν ποτε δεν τα εβαψες.

Ειμαι η αληθεια πισω απ' οσα ψεματα ειπες στα παιδια σου.

Ολα τα μη και τα δεν μπορω που εσκουξες.

Οι φοβιες σου για το μελλον ενα μελλον που γαμωτο ακομα δεν εζησες και εμαθες ηδη να φοβασαι.

Ενα μελλον που γαμωτο δεν εζησες κι εμαθες ηδη να φοβασαι!