Ωμολογήσεις

Ο ομοιοπαθητικος μου ειπε οτι ειμαι φωτια.

Μου ειπε οτι εχω κατι ξεχωριστο κι ιδιαιτερο. Χαρηκα που μου το πε.

Μου πε οτι ειμαι σε συγκρουση και χαρη σ' αυτο προχωραω.


Μου ειπε πως ειμαι ζωντανη και ξυπνια.

Κι οτι τον θυμο μου τον κανω παραγωγικο.

Μιλησαμε για τα αρχετυπα.
Για τις φαντασιωσεις μου.
Για τη δουλεια μου.
Για το αισθημα του αδικου.

Του εξηγησα οτι μου αρεσει να βουταω το ψωμι στη σαλτσα.

Του εξηγησα πώς η υποταγη ως πλαισιο μου επιτρεπει να ασκησω την αυτοκυριαρχια μου.

Πώς η ασφαλεια της συναινετικης βιας με κανει να νιωθω ασφαλης.

Μου ειπε οτι ειμαι πολυ καλα και θα παω ακομα καλυτερα.

Χαρηκα που το ειπε αυτο γιατι δεν ειναι δυσκολο πραγμα καμια φορα να αμφιβαλλω.

Οσο μιλουσαμε εγραφε καποια απ' αυτα που ελεγα και μερικα τα υπογραμμιζε πολλες φορες.

Ειτε το πιστευετε ειτε οχι το μπανιο μου μυριζει σαν τσουρεκι και δεν εχω καμια ιδεα πώς συνεβη αυτο.

Απλα μυριζει σαν φρεσκο τσουρεκι.

 

Ας το ακουσω..

 

Αυτο το ποιημα ειναι μονο για το μελισσακι αλλά για καθε μελισσακι που ειναι οντως μελισσακι οχι παιζουμε.

Το μελισσακι ειναι κατι γκει κατι σαν τον ηλιο κατι που λιγο σε καιει μα εχει δικαιωματικα μια θεση καπου στο συμπαν και νομιζει πως ολα γυρνουν γυρω του ενω στην πραγματικοτητα γυρω του γυρνουν μονο οι πλανητες του συστηματος του καθως το ιδιο κολυμπα μεσα σε μια απεραντη βυθή απο αλλους ηλιους αλλα μελισακια αλλους πλανητες αλλους μεγα ηλιους και κομητες.

Το μελισσακι δεν φοβαται τους κομητες, τους αλλους πλανητες ή το μεγαλο μπανγκ που θα το καταστρεψει γιατι το μελισσακι περναει καθε στιγμη της μερας του φλερταροντας με τα λουλουδια και φτυνοντας μελι.

Το μελισσακι γνωριζει πως το να εισαι εργατης και να υπακους τη μεγαλη βασιλισσα ειναι η ουσια της ζωης και γι' αυτο σπανια θα δειτε μελισσακια να γκρινιαζουν. Να αφαιρουνται ναι, να τσιμπανε ναι, να γκρινιαζουν οχι.


Γι' αυτο και τα μελισσακια τα αγαπουν οι πραγματικοι μαζοχιστες.


Γιατι ποτε αν σκοτωσεις ενα μελισσακι που σε τσιμπησε δεν θα το ακουσεις να γκρινιαζει.

 

Κοιτα εγραψα ενα ποιημα για σενα!  

 

Δεν ειμαι σιγουρη τι ειναι ο ναρκισισμος αλλά ειμαι σιγουρη οτι το ενδιαφερον μου εδραζεται μονο σε καταξιωμενες περσονες (οπου καταξιωμενη μπορει να ειναι και η μανα πεντε παιδιων απ τη Συρια που καταφερε να τα μεγαλωσει με χαμογελο) οι οποιες και εχουν την αντιληπτικη ικανοτητα να επικοινωνησουν μαζι μου σε ενα αλλο επιπεδο σε εκεινο το επιπεδο που το τι κανεις ειναι οντως ερωτηση και το γεια οντως ευχη.

Στον καναπε μου τραγουδω δυνατα και νιωθω ευχαριστηση αν και ξερω πως συντομα θα πεινασω πολυ αλλα κατι θα βρω οσο να πεις θα πουλησω το κορμι μου στην αναγκη θα βγω θα πω παιδια ελα παμε λιγο ή απλως θα συνεχισω να κλεβω σοκολατες, θα τη βρω την ακρη για μενα το γραψε ο μικρουτσικος το τραγουδι αννα μην κλαις θα γυρεψουμε δανεικα απ τον μπακαλη θα βρεθει η ακρη και ξανα θα τυλιχτουμε σαν shibari ντολμαδακια στα ιδια προβληματα θα μπλεξουμε τα μπουτια μας οσο ειμαστε ζωντανοι αυτο θα γινεται κι αν μια μερα παψουμε να αγωνιζομαστε θα μαστε ηδη νεκροι ηδη σαπιοι ηδη ενα με τη γη ηδη ενα με τα σκουληκια τωρα ομως κοιτα τι ωραια

 

@SAP
Ζουζουνόπουλο, θέλω κι εγώ ποίημα  

 

Μμμμμ οκ... πώς σε λενε;

 

pet-ορτύκι

 

Τι ποιημα να γραψω ματια μου με key word το pet-ορτυκι;;;;;;;;;

 

Σε παρακαλώ, το pet-ορτύκι παλεύει συνεχώς μονάχο του με της τουφεκιάς την κάννη... κλπ κλπ

 

Pet-ορτυκι.

Πουλι απο πουλι στο πουλι.
Πουπούλι οπως λεμε.
Μαμα πουπουλι και μωρα πουπουλια.

(Ελπιζω να σας αρκει. Ειναι μικρο σαν το pet σας)