Ωριμότητα και BDSM

Στα 30 χρόνια μου πλέον ή σκέψη μου και οι απόψεις μου έχουν διαφοροποιηθεί και σαφώς εμπλουτιστεί με τα όποια γεγονότα έχω ζήσει και συνεχίζω να ζω. Το ιδιο έχει συμβεί και με τις ερωτικές μου επιλογές.
Δεν ξεχνάω τον εαυτο μου στην ηλικία των 6-8 που κοροϊδεύαμε τα κορίτσια ( αγορια ιππότες κορίτσια μαύρες κότες )
Οσο μεγαλώναμε αλλάζαν τα πράγματα . πλέον μιλάγαμε και λέγαμε ποσο "ιου" ειναι να φιλιέσαι με γλωσσα και εμείς δεν θα το καναμε ποτε. Όμως να πάλι τα χρόνια περάσαν . Αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε τον εαυτο μας . Τα πρώτα φιλιά και ούτο καθεξείς .
Το ιδιο λοιπόν νομίζω οτι γίνετε και με τις Εμπειρίες μας στο bdsm . Όλοι ξεκινήσαμε έχοντας κάποια πράγματα στο μυαλό μας . Και ύστερα απο καιρο ( μηνές ,χρόνια ) αλλάξαμε κάποια πράγματα . σταματήσαμε να ικανοποιούμαστε απο την ποσότητα και να δίνουμε βάση στην ποιότητα.
Παρατήρησα οτι στην αρχή μου στον χώρο μερικές φορές μπέρδευα την Vanilla σκέψη μου με την έννοια και τα θέλω μου ως Dom .( σιγα σιγα καταστάλαξα )
Τα προσωπικά μου λάθη ήταν αρκετα διδακτικά .
Θεωρω και πιστεύω οτι ο καιρός ειναι ένας απο τους συμμάχους του BDSM.. Κατι σαν το καλό κρασι . Οι σκέψεις μου άλλαξαν, οι εμπειρίες μου και τα φετιχ μου διευρύνονται . Οι γνώσεις μου πλουτίζουν και όσο μπορω πραγματοποιώ και εγώ τα Θέλω μου !!
Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω και όλους εδω μέσα αν θελουν να μοιραστούν τις σκέψεις τους εδω
Βλέπετε διαφορά οσο περνάει ο χρόνος στα θέλω σας για τον χώρο ?
Θεωρείτε οτι το BDSM αλλάζει με τα χρόνια ? μπορεί να ακολουθήσει τα χρόνια που περνούν ?

 

Το μόνο που δεν ξέρω
Είναι το πόσα ξέρω.

 

Πολύ κλειστός ο νους μου όταν ξεκίνησα. Η θεωρεία και μόνο δεν μου αρκούσε κι έτσι δεν είχα τη δυνατότητα, για καιρό, να πειραματιστώ και πρακτικά. Να με δοκιμάσω, να αποδεχτώ λάθη που δεν ήξερα ότι είχα. Μετά άρχισα να βάζω μυαλό μου να δουλεύει, τα του δίνω τη δυνατότητα να ανοίγει τους ορίζοντές του όλο και περισσότερο. Και όταν ήρθε και η ώρα της "πρακτικής άσκησης"   τα κατάφερα καλά, αλλά όχι ικανοποιητικά. Καθώς είχα (και έχω) την δεκτικότητα να μάθω κι άλλα, άφησα τους εγωισμούς και έτσι έγινα καλύτερος και πάλι.

Και ακόμα γίνομαι.

Όσο περνάει ο καιρός θέλω όλο και πιο συγκεκριμένα πράγματα, αλλά θέλω να δοκιμάζω και καινούρια (για να προσθέσω στη λίστα). Και πιστεύω πως ναι, το BDSM αλλάζει με τα χρόνια. Όχι ριζικά (μάλλον). Απλά μεταβάλλεται ή και μεταμορφώνεται μέσα μας με τα χρόνια. Ίσως γιατί μαθαίνουμε τον εαυτό μας όλο και καλύτερα (όσοι προσπαθούμε τουλάχιστον) και έτσι ξεκινάμε να επιλέγουμε - με αποτέλεσμα κάποιες αλλαγές.
Φυσικά και μπορεί να ακολουθήσει τα χρόνια που περνούν. Όσο αγαπάς αυτό κάθεται!    

 

Μακράν το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για το τότε και το τώρα στην δική μου την περίπτωση είναι το γεγονός ότι γνώρισα τον (τότε) Μ μου στην προσπάθειά μου να του εξηγήσω για ποιόν λόγο δεν θεωρούσα εφικτό το M/s. ^_^

Από τότε (πριν 8 και κάτι χρόνια) έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα έχουν έρθει τα πάνω κάτω (pun intended) πολλές φορές και ελπίζω να μπορώ να ανακαλύψω και πολλά πολλά ακόμα.
Δεν είναι πάντα εύκολο, ίσα ίσα που τις περισσότερες φορές η αλλαγή και η συνειδητοποίηση έρχονται πραγματικά δύσκολα.

Γενικά νομίζω ότι το BDSM αλλάζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που αλλάζουμε και εμείς μεγαλώνοντας   Και αυτό είναι πραγματικά όμορφο.

 

εγώ πάντως μεγαλώνοντας πάχαινω, κρεμανε (κι αλλο )τα βυζα μου, γεμίζω επιπλέον κυτταριτιδα και αρχίζουν να πονάν τα κόκκαλα όταν αλλάζει ο καιρός.. και αυτό δεν είναι ωραίο..

Όσον αφορά το bdsm τώρα.. τα χιλιάδες χρόνια εμπειρίας μου, μου δείξανε ότι παραμενω σταθερή όσον αφορά τα θέλω και τις κόκκινες γραμμές μου. Ωριμάζω όμως με την έννοια ότι πρόσθετω εμπειρίες στο ενεργητικό μου που είτε απορρίπτω είτε κρατάω και θέλω ξανά να δοκιμάσω.

 

Πιστεύω πως οπουδήποτε μπορεί κάποιος να βρει τον εαυτό του, αρκεί να μη σταματήσει να τον ψάχνει.

Από την αρχή δήλωσα πως δεν ανήκω στο χώρο, με τη στενή έννοια. Έμαθα όμως και μαθαίνω από τους ανθρώπους του χώρου. Κάποιες αξίες είναι διαχρονικές και πανανθρώπινες. Το ίδιο και κάποιοι φόβοι, ανασφάλειες, συγκρούσεις. Το εκάστοτε πλαίσιο δεν τις διευθετεί, απλά τις μετατοπίζει σε άλλο στίβο μάχης, ίσως πιο οικείο και πιο διαχειρίσιμο, όπου μπορούμε πιο εύκολα να τις δούμε και να τις αντιμετωπίσουμε. Όπως είπε μια λεβεντοκρητικιά, το πλαίσιο δεν έρχεται ουρανοκατέβατο, το φτιάχνουν οι άνθρωποι.

Τα άτομα που "γνώρισα" (σκόπιμα τα εισαγωγικά) εδώ, μου έδειξαν ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Σε κάποια σημεία πιο απελευθερωμένο, σε άλλα πιο στερεοτυπικό. Δεν έχουν σημασία οι συγκρίσεις και οι απολογισμοί. Ο καθένας έχει τη δική του διαδρομή, χαράσσει το δικό του δρόμο, δίνει τον προσωπικό του αγώνα και αυτό είναι σεβαστό. Είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω τις απόψεις μου, να τις βάλω στη βάσανο της κρίσης των άλλων, να μετρήσω το βαθμό στον οποίο έχω κατακτήσει κάποια πράγματα και ξεπεράσει κάποια άλλα. Μια διαδικασία που μπορεί να είναι επώδυνη, αλλά κάθε αποκάλυψη εμπεριέχει απόλαυση και πόνο σε σοφή αναλογία.

Η μάθηση, η αυτογνωσία, η εξέλιξη δε σταματά μεγαλώνοντας. Είναι στάση ζωής, όπως η περιέργεια και το θαυμάζειν για αυτό τον κόσμο το μικρό, το μέγα....

 

Εγώ να πω την αλήθεια μου, δεν θεωρώ ότι ωρίμασα και σε καμία περίπτωση δεν αποβανιλλοποιήθηκα.
Αφού τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας μου δεν τον έβαλα ( συνειδητά ) ποτέ σε κάποιο κουτάκι.
Μπορώ να πω, ότι γέρασα και συνεχίζω να γερνάω, με όλα τα συν και τα πλην του.
Αν εξαιρέσω κάποιες τεχνικές, που με τα χρόνια και την "εξάσκηση" θεωρώ ότι κατέχω τουλάχιστον στο σημείο,
που να μην προκαλέσω αδιόρθωτες βλάβες στην σύντροφο μου.
Από κει και πέρα και το bdsm σαν κομμάτι του ποιος είμαι, ακολουθεί την πορεία μου σαν άνθρωπος.
Τουτέστιν και στις προσωπικές/ερωτικές/bdsmικές - ας τις πω έτσι - στιγμές έχω πια γίνει αρκετά δύσκαμπτος.
Η υπομονή μου πια έχει χάσει πολύ απ' το δυναμικό της. Αποδέχομαι τ' οτιδήποτε για τους άλλους, μα έχω πάψει να "χτυπιέμαι" για να βρω μαζί τους ένα κοινό τόπο.
Αν πριν 10-15 χρόνια δεν σήκωνα μύγα στο σπαθί μου, τώρα δεν σηκώνω ούτε τον ίσκιο της.
Όποια εμπειρία ήθελα ν' ανακαλύψω ή να δοκιμάσω, την ανακάλυψα και την δοκίμασα.
Απλά, πλέον εμβαθύνω εκείνες που μου αρέσουν/ταιριάζουν.
Ενώ όσες είχα κάποτε απορρίψει, μένουν στο ντουλαπάκι τους.
Αν σε κάτι άλλαξα εντελώς, είναι το γεγονός, ότι δεν νιώθω πια ότι θα έπρεπε ν' αποδείξω σε κανέναν και καμία τίποτε.
Όπως και ότι αφαίρεσα απ' τον οργανισμό μου την παραμικρή ικμάδα αλαζονείας ή ξερολισμού.
Όπως έχω απεμπολίσει εξίσου την παραμικρή ντροπή κι ενοχή και μ'έχω "αγκαλιάσει" με χαμόγελο.
Εν κατακλείδι, στον ερωτικό/σεξουαλικό/bdsmικό τομέα αισθάνομαι πια "χορτάτος", δεν λαχταρώ.
Με γεμίζει σαν τρόπος εκφράσεως, με χαρακτηρίζει, αλλά δεν με διαφεντεύει.
Σίγουρα όμως συνεχίζω να διψάω για μάθηση, αυτό δεν νομίζω ότι θ' αλλάξει ποτέ.

Και όπως έλεγε και ο ποιητής, από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλλιά μου.

 

Μια αγκαλιά κι από μένα, φιλαράκι...

 

Φιλαράκι μου καλό, μι' αγκαλιά και από τον μπάρμπα.
Να είσαι πάντα καλά.
Και κάποια ασήμαντα λογάκια που θα ήθελα ν' αφήσω για δυο νεαρούς Κυρίους.
@Dom M και @yagos69 για κείνο που μετράει η γνώμη ενός αγνώστου avatar.
Μακάρι να είχα τα μυαλά σας, όταν ήμουν στην ηλικία σας.
Σας διαβάζω και σας "χαίρομαι", ειλικρινά.  

 

@Tenebra_Silente
σε ευχαριστω πολύ ο στιχος του ποιητή "από παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλλιά μου."
ειναι πολύ ομορφος !! ελπίζω σιγα σιγα να γίνει και δικο μου βίωμα ζωης!!

 

Φίλτατε, εγώ δεν βλέπω να έχεις μεγαλώσει καθόλου. Κι αυτό είναι υπέροχο. Κι αν τα μυαλά μας είναι αυτά που είναι στην ηλικία που είμαστε, αποδίδεται στο γεγονός ότι είστε κάποιοι από εδώ μέσα που βοηθήσατε!  
(Χρωστάμε μπύρες - μην ξεχνάς)

 

Είχα ήδη βγει off topic πριν, με "αναγκάζετε" να ξαναβγώ...Εύχομαι ο νηματοθέτης, να μην με κουτουλήσει ( δεν μου αρέσει κιόλας χαχα ).

Στο εύχομαι να γίνει βίωμα σου ο στίχος εκείνος αγαπητέ. Στο εν τω μεταξύ προχώρα, ακολουθώντας τις σκέψεις που ήδη κάνεις.
Απ' το λίγο που μπορώ να "ψυχανεμιστώ" διαβάζοντας σε εδώ, δύσκολα δεν θα φτάσεις εκεί που ακριβώς θέλεις.
Πάντα γνώμη.  

Έχω μεγαλώσει φίλτατε, αρκετά έως πάρα πολύ και μου αρέσει. Είναι η λογική συνέχεια των πραγμάτων.
Έχετε τα μυαλά που έχετε στην ηλικία σας, επειδή ψάχνεστε μόνοι σας.
Επειδή δεν φοβάστε να κάνετε λάθη κι επειδή δεν αποφεύγετε την αυτοκριτική. Κάποιοι εδώ μέσα μπορεί και να σας βοήθησαν κάπου.
Εγώ κρατώ ότι σου χρωστάω μπύρες ( εδώ βγάζω "γαλόνι" σαν παππούς χαχα ) και την συμπάθεια σου.

Respect και στους δυο σας και ξανά συγνώμη στον νηματοθέτη.      ( έχω κόλλημα με τις φατσούλες ρε παλικάρια, είναι πιο δυνατό από μένα χαχα )